Αμιάντωση

import_contactsπεριεχόμενα: εισαγωγή | τεχνητές ίνες και η επίπτωσή τους στους πνεύμονες | τύποι ινών | Η παθολογία των κατασκευασμένων -ορυκτών ινών |αμιάντωση|αμιάντωση 2| στρογγύλη ατελεκτασία|σιδηρούχα σωμάτια|παθήσεις οφειλόμενες στον αμίαντο | σιδηρούχα σωμάτια | ινώδης πλευρίτιδα | κακόηθες μεσοθηλίωμα|συνδεόμενος με τον αμίαντο πνευμονικός καρκίνος|

σύνοψη. Ο αμίαντος προκαλεί ποικιλία πνευμονολογικών εκτροπών,, από τις καλοήθεις αμιαντωσικές πλάκες, μέχρι την ανάπτυξη μεσοθηλιώματος.
υπεζωκοτικές αμιαντωσικές πλάκες, [βλ.: αμινατωσικές πλάκες]
αμιαντωσικές πλάκες είναι καλοήθεις και δεν προκαλούν κακοήθεις μεταβολές. Είναι η σχυνότερη μορφή αμιαντώσεως, και, συνήθως, εμφανίζονται, μετά μια μακρά περίοδο 'επωάσεως' περίπου 20-40 ετών. 
παχυπλευρίτις
Η έκθεση στον αμίαντο μπορεί να προκαλέσει διάχυτη υπεζωκοτική πάχυνση κατά συγκρίσιμο πρότυπο όπως μετά από εμπύημα ή αιμοθώρακα.  Η υποκείμενη παθογένεια δεν έχει κατανοηθεί πλήρως.
Αμιάντωση
Η βαρύτητα της αμιαντώσεως, σχετίζεται με τη διάρκεια της εκθέσεως. Αυτό έρχεται σε αντίθεση με το μεσοθηλίωμα, όπου ακόμη και πολύ περιορισμένη έκθεση μπορεί να προκαλέσει την πάθηση. Η περίοδος έπωάσεως είναι παρατεταμένη, ~15-30 έτη. Η αμιάντωση τυπικά προκαλεί ίνωση των κάτω πνευμονικών πεδίων, Όπως άλλες μορφές πνευμονικής ινώσεως, τα συχνότερα συμπτώματα είναι η δύσπνοια, και η μείωση της ανοχής στην άσκηση.
μεσοθηλίωμα
Πρόκειται για κακοήθη πάθηση του υπεζωκότος. Ο Crocidolite (μπλε) αμίαντος είναι η πλέον επικίνδυνη μορφή. Σημειώνεται ότιο στο 1/3 των περιπτώσεων μεσοθηλιώματος, η δεαμινάση της αδενοσίνης, δείκτης για τη διάγνωση της φυματιώδους φύσεως της πλευριτικής συλλογής, αυξάνεται, επίσης επί μεσοθηλιώματος.

κλινική εικόνα

Στους ασθενείς, συνήθως, χορηγείται παρηγορητική χημειοθεραπεία και, συνήθως, υπαρχει περιορισμένη πιθανότητα για χειρουργική διόρθωση ή ακτινοθεραπεία. Ατυχώς, η πρόγνωση είναι πολύ επιφυλακτική με μέσο πρπσδόκιμο επιβιώσεως, 8-14 μήνες.
πνευμονικός καρκίνος
Η έκθεση στον αμίαντο είναι παράγων κινδύνου για πνευμονικό καρκίνο κι, επιπλέον, έχει συνεργητική δράση με το κάπνισμα.
Αμιάντωση |αμιάντωση|αμιάντωση 2| Είναι πνευμονοκονίωση, στην οποία αναπτύσσεται διάχυτη πνευμονική ίνωση, |πνευμονική ίνωση|ως αποτέλεσμα βαρειάς, παρατεταμένης εκθέσεως στον αμίαντο. Το μεσοδιάστημα από την έκθεση στη νόσηση της παθήσεως είναι είναι τυπικά μακρύ, 20-25 έτη και είναι βραχύτερο στις περιπτώσεις μαζικότερων εκθέσεων. Οι κλινικές εκδηλώσεις είναι παρόμοιες με άλλες διάμεσες πνευμονοπάθειες, όπως η κρυπτογενής αλλεργική κυψελιδίτις |κρυπτογενής, ινώδης κυψελιδίτις|, με βήχα και προοδευτικά αυξανόμενη δύσπνοια, ακουστοί μη μουσικοί ρόγχοι και στις δύο πνευμονικές βάσεις, συχνά πληκτροδακτυλία κια περιοριστικού τύπου μείωση της ικανότητας αερισμού με μείωση της DLCO. Από την ακτινογραφία θώρακος αναγνωρίζονται δικτυοζώδεις σκιάσεις. Η CT είναι περισσότερο ευαίσθητη στην αναγνώριση πρώιμων μεταβολών. Η ίνωση αναγνωρίζεται, αρχικά, γύρω από τα αναπνευστικά βρογχιόλια στις βάσεις των πνευμόνων και επεκτείνεται προοδευτικά με την εξέλιξη της παθήσεως.
εισαγωγή
Ο όρος "αμίαντος", ελληνική λέξη που σημαίνει αμόλυντος, και άσβεστος, επίσης, ελληνική λέξη που σημαίνει "ανεξάντλητος", είναι δύο όροι που χρησιμοποιούνται στην παγκόσμια βιβλιογραφία προκειμένου να περιγράψουν μια ομάδα από 6 ορυκτές ίνες, που απαντούν στη φύση, και είναι γνωστές (και χρήσιμες) λόγω της ανθεκτικότητάς τους στην θερμότητα, την τριβή, τις χημικές επιδράσεις, τη χαμηλή ηλεκτρική τους αγωγιμότητα και τις μονωτικές τους ιδιότητες. Λόγω του φτηνού κόστους τους, χρησιμοποιήθηκαν σε τεράστια έκταση, ιδίως στις δεκαετίες 1940-90, ώσπου η χρήση τους απαγορεύτηκε, για λόγους υγείας. Υπάρχουν δύο ομάδες αμιάντου: ο τύπος amphibole (κροκιδολίτης, αμοσίτης, τρεμολίτης, ακτινολίτης, και ανθοφυλίτης) και ο τύπος σερπεντίνα στον οποίο εντάσσεται ο  χρυσοτίλης (&). Στον αμίαντο (και ιδίως στον χρυσοτίλη) εκτίθενται, γενικά, οι εργαζόμενοι στις συγκοινωνίες, στους εργαζόμενους στα ναυπηγεία και τις κατασκευές.
τεχνητές ίνες και η επίπτωσή τους στους πνεύμονες
Οι τεχνητές ίνες κατασκευάζονται από ανόργανα υλικά και χρησιμοποιούνται ως θερμικά μονωτικά ή συστήματα μεταφοράς ήχου. Περιλαμβάνονται, κατά βάση, ίνες υάλου, ο υαλόμαλλο, το λιθόμαλλο, ο σκωριοβάμβαξ, οι ανθεκτικές κεραμικές ίνες και, πρόσφατα οι ίνες νανοκλίμακος., όπως οι νανοσωλήνες άνθρακος, που διακρίνονται για την ηλεκτρική τους αγωγιμότητα, τη μηχανική αντίσταση και τη θερμική σταθερότητα. Η ικανότητα των ινών να προκαλούν βλάβη στον πνευμονικό ιστό εξαρτάται από τα 3 "δ": διαστάσεις, δόση και διάρκεια. Ως προς τη διάσταση, οι εισπνεύσιμε ίνες, δηλαδή εκείνες που μποροπυν ναφτάσουν μέχρι το πνευμονικό παρέγχυμα, θεωρούνται εκείνε ςπου έχουν διάμετρο <3 μm, μήκος >5 μm και λόγος διάμρεο/μήκος >=3. Θεωρείται ότι μεγαλύτερες ίνες, παρ΄όλο ότι είναι επίσης εισπνεύσιμες, συνήθως κατακρατούνται στις ανώτερες αναπνευστικές οδούς, ενώ οι ακόμη βραχύτερες, μπρούν να φαγοκυτταρώνονται από τα κυψελιδικά μακροφάγα και, έτσι, να ααποσύρονται.  Ως προς τη δόση, που είναι η ποσότητα των ινών που φτάνουν μέχρι το πνευμονικό παρέγχυμα και μπορεί να προκαλέσουν βλάβες, όταν η συγκέντρωσή τους υπερβεί την ικανότητα του αμυντικού συστήματος προς απόσυρσή τους. Η διάρκεια, ή βιοδιαθεσιμότητα  είναι ο συνολικός χρόνος που μια ίνα μπορεί να παραμείνει στους πνεύμονες. ΚΑθορίζεται από το ρυθμό από το ρυθμό που η ίνα μπορεί να διαλυθεί ή να κατακερματιστεί, από τη στιγμή της καθηλώσεώς της, που εξαρτάται από τη χημική της σύνθεση. Τα τρία αυτά χαρακτηριστικά των ινών καθορίζουν την ικανότητά τους να φτάσουν, παραμείνουν και συγκεντρωθούν στους πνεύμονες, με αποτέλεσμα την πρόκληση παθολογικών εξελίξεων(&).
τύποι ινών
Image result for Pleural plaques,Υπάρχουν διάφοροι τύποι ινών, και πολλοί έχουν επιχειρήσει διάφορες ταξινομήσεις (&, &, &). Μπορεί να διακριθούν σε φυσικές όπως οι ίνες αμιάντου, ή τεχνητές, όταν είναι αποτέλεσμα ανθρώπινης τεχνολογίας. Και οι δύο τύποι μπορούν, ακολούθως, να διακριθούν σε οργανικές και ανόργανες.
Οι οργανικές φυσικές είναι οι τρίχες των ζώων και οι φυτικές ίνες (βαμβάκι), ενώ στις ανόργανες ίνες εμπειρέχονται ποικίλια, με εξέχουσες τις ποικιλίες του αμίαντου, λόγω της ικανότητά τους να προκαλούν πνευμονοπάθειες.  Οι οργανικές ίνες  είναι κατασκευασμένες ίνες από πρώτη ύλη, φυσικά οργανικά υλικά, όπως τα πολυμερή σελουλόζης, ή συνθετικά, κατά τα οποία μη κατασκευή τους και η πρώτη ύλη είναι τεχνητά όπως οι ακρυλικές ίνες και το νάϊλον. Οι κατασκευασμένες ορυκτές ίνες (ΚΟΙ) έχουν κάποιες ομοιότητες με τις ίνες αμιάντου, αλλ΄ενός οι ίνες αμιάντου έχουν την τάση να σχίζονται ακτά μήκος και να καθίστανται λεπτότερες και λεπτότερες, οι ΚΟΙ διαιρούνται εγκάρσια, προς παραγωγή βραχύτερων και βραχύτερων τμημάτων που μπορούν να αποσυρθούν ευχερέστερα από το αμυντικό σύστημα (φαγοκυττάρωση). Οi ΚΟΙ υποδιαιρούνται σε συνεχή υαλονήματα (fiberglass), ορυκτό μαλλί και ανθεκτικές κεραμικές ίνες. Παρά τις διαφορές αυτές, λόγω του ότι έχει συγκεντρωθεί όγκος πληροφοριών αναφορικά με τις παθολογικές εκτροπές που προκαλούν οι ίνες αμιάντου, η πιθανόττηα ότι ύλες σε επίπεδο νανομορίων μερικά από τα οποία έχουν ινώδη δομή, έχουν τεθεί υπό το μικροσκόπιο της έρευνας, σχετικά με την ικανότητά τους να προκαλούν πνευμονοπάθειες (&).
η παθογένεια των ΚΟΙ
Όπως είναι γνωστό, οι ίνες αμιάντου προκαλούν δύο τύπου νεοπλασίας, το μεσοθηλίωμα και τον πνευμονικό καρκίνο. Λόγω  ομοιότητας, με τις ίνες αμιάντου, άτομα εκτεθειμένα σε ΚΟΙ έχουν ελεγχθεί για τις 2 μορφές νεοπλασίας. Έχουν εκπονηθεί μελέτες φαλλάγγων, στις οποίες αναζητήθηκε η επίπτωση των δύο αυτών μορφών νεοπλασίας επί ατόμων επαγγελματικά εκτεθειμένων στις ΚΟΙ (&, &, &). Από τις μελέτες αυτές και σειράς άλλων δεν έχει επιβεβαιωθεί ότι οι ΚΟι έχουν καρκινογενετικές ιδιότητες (&), αν και διατυπώθηκαν επιοφυλάξεις αναφορικά με το σχεδιασμό των μελετών με τις δυσκολίες να διορθωθούν τα αποτελέσματά τους ως προς τους εμπλεκόμενους συγχυτικούς παράγοντες, αν και υπάρχουν πειραματικα΄δεδομένα που συνηγορούν ότι οι ΚΟΙ μπορεί να εμπλέκοπνται στην θαογένεια του μεσοθηλιώματος και του καρκίνου του πνεύμονος, με εξαίρεση ειδικούς τύπους υλαονημάτων, όπως το Ε και το 475, τα οποία σε ενδοϋπεζωκοτικές εναποθέσεις και προσλήψεις δι εισπνοών, έχουν απολήξει σε ανάπτυξη μεσοθηλιώματος (το 475) και πνευμονικό καρκίνο το Ε. Για τους λόγους αυτούς, τα συνεχή υαλονήματα και τα ορυκλτά μαλλιά θεωψρούνται ότι προκαλούν μη ταξιονομούμενη καρκινογένεση στον άνθρωπο, ενώ τα πλέον ανθεκτικά Ε και 475, θεωρούνται ως πιθανά καρκινογόνα.
Σε ότι αφορά την πνευμο νική ίνωση, τα ευρή ματα επί πειρα ματικών διατάξεων δεν έχουν δείξει την πιθανή σχέση τους, αν και περιορισμένη ίνωση μπορεί να επισημανθεί, με ορισμένους τύπους ΚΟΙ. Έχουν καταγραφεί σποραδικά κρούσματα σαρκοειδώσImage result for αμιάντωσηεως ήκοκκιοματώδους βλάβης στον πνεύμονα εκτεθειμένων σε υαλονήματα ή άλλους τύπους ορυκτού μαλλιού.
.. συνέχεια, εδώ:

τύπος/χρώμα μορφή χρήση κρκινικός κίνδυνος εντόπιση
πίνακας 1. τύποι αμιάντου και κίνδυνος καρκίνου
κροκιδολίτης (μπλέ) βελόνες αμφιβόλης 10% +++ Ν. Αφρική, Αυστραλία
χρυσοτίλης (λευκό) σερπατίνες 65% + Καναδάς
αμοσίτης βελόνες αμβιβόλης 5% ++ Ν. Αφρική,

 

βιβλιογραφία

1. Selikoff IJ, Lee DHK. Asbestotic effects. In: Selikoff IJ, Lee DHK, editors. Asbestos and disease. New York: Academic Press; 1978

2. Tossavainen A, Techn D. Asbestos, asbestosis and cancer. Exposure criteria for clinical diagnosis. In: Finnish Institute of Occupational Heath, editor. Asbestos, asbestosis and cancer. Proceedings of an international expert meeting (Research Reports 14). 2nd ed. Helsinki: Oy Edita Ab; 1999. p. 8-27

3. Bernstein DM. Synthetic vitreous fibers: a review toxicology, epidemiology and regulations. Crit Rev Toxicol. 2007;37:839-86.

3.World Health Organization. Man-made mineral fibres. Environmental health criteria 77. 1998.
 5.Mast RW, Maxim LD, Utell MJ, Walker AM. Refractory ceramic fiber: toxicology, epidemiology, and risk analyses—a review. Inhal Toxicol. 2000;12:359-99.
6.International Agency for Research on Cancer (IARC). IARC monographs on the evaluation of carcinogenic risks to humans. 2002.

7. Smith DM, Ortiz LW, Archuleta RF, Johnson NF. Long-term health effects in hamsters and rats exposed chronically to manmade vitreous fibers. Ann Occup Hyg. 1987;31:731-54.

8.Enterline PE, Marsh GM, Henderson V, Callahan C. Mortality update of a cohort of US man-made mineral fibre workers. Ann Occup Hyg. 1987;31:625-56.
9.Simonato L, Fletcher AC, Cherrie JW, Andersen A, Bertazzi P, Charnay N, et-al, The International Agency for Research on Cancer. Historical cohort study of MMMF production workers in seven European countries: extension of the follow-up. Ann Occup Hyg. 1987;31:603-23.
10.Marsh GM, Enterline PE, Stone RA, Henderson VL. Mortality among a cohort of US man-made mineral fiber workers: 1985 follow-up. J Occup Med. 1990;32:594-604.