Home

Καρδιοπνευμονική κόπωση

 

hp mercury med4

εισαγωγή
H ικανότητα του καρδιοπνευμονικού συστήματος μπορεί να έχει διαφορετικά χαρακτηριστικά, κατά τη διάρκεια αυξημένων μεταβολικών απαιτήσεων, παρ΄ό,τι σε συνθήκες ηρεμίας. Για το λόγο αυτό, έχουν επινοηθεί δοκιμασίες, με τις οποίες επιδιώκεται η λειτουργική αξιολόγηση  του αερισμού (μείωση των ροών και των όγκων), της ανταλλαγής αερίων (ικανότητα διαχύσεως, οξυγόνωση περιφερικού αίματος), και της καρδιαγγειακής λειτουργίας (εξώθηση, συχνότητα, δείκτης) κατά τη διάρκεια σωματικής κοπώσεως. Στις διατάξεις αυτές συγκεντρώνονται σημαντικές πληροφορίες, περί των λειτουργικών εφεδρειών του αναπνευστικού και κυκλοφορικού συστήματος, που δεν είναι δυνατές με τις στατικές δοκιμασίες λειτουργικού ελέγχου. Αν και πολλές από τις διαθέσιμες λειτουργικές δοκιμασίες, που πραγματοποιούνται υπό 'στατικές' συνθήκες, περιγράφουν με ικανοποιητική προσέγγιση την ικανότητα παραγωγής έργου. Οι εφεδρείες, με τις οποίες το αναπνευστικό και το κυκλοφορικό σύστημα θα αντιμετωπίσει έκτακτες καταστάσεις αυξημένων μεταβολικών απαιτήσεων, δεν μπορούν με ακρίβεια να προβλεφθούν. Σε όλους τους τύπους καρδιοπνευμονικής κοπώσεως, οι ελεγχόμενες παράμετροι εκφέρονται σε σχέση με το έργο που παράχθηκε.

βλέπε: μύες αναπνευστικοί, μεσοπλευριοι μύες, μύες της αναπνοής, ικανότητα αναπνοής, κόπωση αναπνευστικών μυών, 

Στο εργαστήριο καρδιοπνευμονικής κοπώσεως παραπέμπονται άτομα, φαινομενικά υγιή, ιδίως άτομα ηλικίας μεγαλύτερης των 40 ετών, για τον προσδιορισμό του ανώτατου ορίου ασφαλούς κοπώσεως. 
περιεχόμενα
καρδιοπνευμονική κόπωση - εισαγωγή
Καρδιοπνευμονική κόπωση, ενδείξεις
Δοκιμασίες καρδιοπνευμονικής κοπώσεως, ενδείξεις
Καρδιοπνευμονική κόπωση, επιπλοκές
 Η ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΑΣΚΗΣΗΣ
Άσκηση, φυσιολογική θεώρηση
Δοκιμασία καρδιοπνευμονικής κοπώσεως, κατανάλωση Ο2, V̇O2
Δοκιμασίες κοπώσεως, κλιμακωτές

 

Με τον έλεγχο πληθώρας φυσιολογικών παραμέτρων, σε πραγματικό χρόνο, κατά την άσκηση εξετάζουμε πόσο απρόσκοπτα τα υπό έλεγχο συσήματα ανταποκρίνονται στην διεκπεραίωση του επιβαλλόμενου, πρόσθετου φορτίου, καταγράφοντας τις εφεδρείες του εξεταζομένου.
Στις απλές δοκιμασίες που διενεργούνται δοκιμασίες, όπως βάδιση σε επίπεδο ή ανηφορικό έδαφος, π.χ., επί 6 λεπτά, για τις οποίες χρειάζονται ελάχιστα τεχνικά μέσα, όπως ο κορεσμός Hb και ο καρδιακός ρυθμός.

    Kατά τη διάρεκια της ασκήσεως, η κίνηση του σώματος επιτυγχάνεται με τις συσπάσεις ομάδων μυών και το μεταβολικό κόστος που καταβάλλεται σχετίζεται με το εξωτερικό έργο που παράγεται εκφραζόμενο ως watts. Αυξήσεις στο ρυθμό έργου (:work rate) μπορεί με ακρίβεια να μετρηθεί για μερικά είδη ασκήσεως, π.χ., των άνω ή κα΄τω άκλρων, με τη βοήθεια κυκλοεργομέτρου ή εργοδιαδρόμου, αλλά οι πολύπλοκες εργονομικές σχέσεις, π.χ., κατά τη βάδιση, καθιστούν τις μετρήσεις αυτές λιγότερο ακριβείς. Σημειώνεται ότι, αν και κατανοητό, το παραγόμενο έργο δεν αντανακλά πλήρως τη μεταβολική και καρδιοπνευμονική ικανότητα του εξεταζομένου. Εν τούτοις η κατανάλωση Ο2, V'O2, και η παραγωγή του διοξειδίου του άνθρακος, V'O2, μπορούν να μετρηθούν ευχερώς και χωρίς παρεμβατικές μεθόδους.

  Οι μυϊκή δραστηριότητα, με την οποία εκτελείται εξωτερικό έργο, χρησιμοποιεί ενέργεια της μορφής του αδενοσινοριφωσφορικού οξέος, ΑΤΡ, που, είτε έχει προηγούμενα παραχθεί και αποθηκευτεί ή παράγεται ταυτόχρονα με την κατανάλωσή του, μέσω ποικιλίας μεταβολικών οδών. Στις μεταβολικές αυτές οδούς, γενικά, οξειδώνονται υδρογονάνθρακες ή λίπος (:oxidative phosphorylation), που είναι αποθηκευμένοι ή παρέχονται στον ασκούμενο μυ, και, επομένως, χρειάζονται συνεχή παροχή Ο2. Οι μεταβολικές οδοί που χρειάζονται οξυγόνο για την παραγωγή ΑΤΡ, ονομάζονται αερόβιοι, αλλά ΑΤΡ μπορεί, επίσης, να παραχθεί με αντιδράσεις, χωρίς την παρουσία οξυγόνου (αναεροβίως), μέσω γλυκολύσεως, αν και με τη μέθοδο αυτή παράγεται γαλακτικό οξύ.

Ο αερόβιος μεταβολισμός της γλυκόζης απολήγει  σε παραγωγή ενέργειας, 36 μόρια ΑΤΡ, ενώ ταυτόχρονα παράγονται CO2 και νερό. Ο αερόβιος μεταβολισμός προϋποθέτει συνεχή παροχή οξυγόνου από την ατμόσφαιρα. Στον αναερόβιο μεταβολισμό, δεν χρειάζεταο οξυγόνο, αλλά παράγεται πολύλιγότερη ενέργεια, 2 μόρια ΑΤΡ, ανά μόριο γλυκόζης. Ταυτόχρονα, όμως, παράγονται 2 μόρια γαλακτικού οξέος, που απολήγουν σε επιπλέον παραγωγή 2 μορίων CO2, ως αποτέλεσμα ρυθμίσεως των [Η] από τα διττανθρακικά. 

Υψηλότερα επίπεδα παραγωγής έργουαπαιτούν αυξημένους ρυθμούς παραγωγής ΑΤΡ, που είναι αδύνατο να την εξασφαλίσει ο αναερόβιος μεταβολισμός γλυκόζης. Επομένως, αναμένεται σύντμα εξάντληση του εξεταζόμενου, μετά το όριο αυτό (lactade Τhreshohold).