Το ΜΜΚΠ μπορεί να αντιμετωπιστεί θεραπευτικά είτε με χειρουργική επέμβαση ή με ακτινοθεραπεία. Η χειρουεργική εκαίρεησ είναι δυνατή μόνο σε περιπτώσεις σε περορισμένο στάδιο, δηλαδή T1N0M0 και T2 N0M0, και σε μικρός αριθμό ασθενών με T2N1M0.Έχει υπάρξει εντεινόμενος χειρουγικός ενθουσιασμός για την αξαίρεση ποερισσότερο εκτεταμένων όγκων, κια δεν είναι αυνήθης ο εντοπισμός ασθενών Τ3, που προωθοιύνται προς εξαίρεση, αλλά με πολύ περιοσμένα αποτελέσματα, ατυχώς. |σύγχρονες θεραπευτικές τάσεις του καρκίνου του πνεύμονα|Οι χειρουργικές εξαιρέσεις συνδέονται με σημαντική νοσηρότητα και θνητότητα και η εγχειρησιμότητα εξαρτάται από την προεγχειρητική πνευμονική λειτουργία,από κοινού με την καρδιακή λειτουργία και την απρο΄συια άλλων μείζονων ποαθολογιών. Εκτιμάται ότι ~30% των ασθενών με ΜΜΚΠ έχουν εγχειρήσιμους όγκους Η 5-ετής επιβίωση, κυμαίνεται ευρέως από 5%-40%, αν και σε μια εκτεταμένη κλινική μελέτη παρατηρήσεως, η 5ετής επιβίωση αναγνωρίστηκε σε ποσοστό 30% των ασθενών. Αναγνωρίζεται διακύμανση μεταξύ των διαφόρων υποομάδων, ανάλογα με τη σταδιοποίηση και τον ιστολογικό τύπο. Δηλαδή, η 5ετής επιβίωση ασθενών που υποβλήθηκαν σε χειρουργικήα φαίεση αδενοκαρκινώματος κυμαίνετια μεταξύ 3879% (μ.τ. 65%) ενώ για τους ασθενείς με τα ίδια χαρακτηριστικά, ηλικίας μέχρι 40 ετών, η 5ετής επιβίωση ανέρχται στο 70%. Η ριζική ακτινοθεραπεία, δηλαδή η ακτινοθεραπεία που αποβλέπει στην πλήρη ίαση, θεωρείτια για εκείνους τους ασθενείς με ανεγχείρητη πάθηση. Οι δείκτες 5ετούς επιβιώσεως, 6%, αναγνωρίστηκαν σ΄ένα δείγμα 1487 ασθενών. Οι ασθενείς έλαβαν 6000 cGy σε διάστημα 6 εβδομάδων, αν και έχουν χρησιμοποιηθεί και ταχύτερα σχήματα, ιδίως στη Βόρεια Αγγλία, αλλ΄, ακι πάλι, τμε αίκδια αποτελέσματα. Στην πλειονότητα των ασθενών με εκτεταμένη πάθηση,η παρηγορητική χημειοθεραπεία είνια η μόνη ενδεδειγμένη. και απρέχεται στους ασθενείς με συμπτώματα οφειλόμενα στην πα΄θησή τους μεταξύ των οποίων θα μπορούσαν να συγκαταλεχθούν η αιμόπτυση, και η θωρακαλγία. Η ακτινοθεραπεία χορηγείτια με διοάφορους τρόπους. Μερικοί ακτινοθεραπευτές, συστήνουν μια δόση 1000-1500 cGy, ενώ άλλοι 3000 cGy διηρεμένες σε 10 δόσεις, σε διάστημα 2 εβδομάδων. Στις κυριίοτερες παρενέργειες της ακτινοθεραπείας συγκαταλέγονται η οισοφαγίτιδα, η κόπωση κια οι αλλοιώσεις του δέρματος. Στις περιπτώσεις αυτές, υπάρχουν, εν γένει, μικρά περιθώρια χημιοθεραπείας, καθώς οι δείκτες απαντήσεως δεν υπερβαίνουν το 15-20% κια η μέση επιβίωση, 6-7 μήνες κια προσφέρει μικρή, αλλά στατιστικά σημαντική υπεροχή, έναντι της παρηγορητικής θεραπείας. Ο συνδθασμός χημειοθεραπευτικών, όπως λ.χ., ο MΙC (: μιτομυκίνη, C, ιφοσφαμίνη και σισπλατίνη) είναι πολύ τοξικός, για το αναμενόμενο όφελος. Η μονοθεραπεία, π.χ., με βινλορεμπίνη, ή διπλα σχήματα με βάση την παλτίνη, αποδίδουν καλύτερα, σους κατάλληλους ασθενείς, κια μπορεί να χρησιμοποιηθούν ως νεο-συμπληρωματικά φάρμακα, για την μετάπτωση των ανεγχείρητων σε χειρουργήσιμους όγκους, και ως συμπληρωματική, μετεγχειρητική θεραπεία.|συνήθως χρησιμοποιούμενα σχήματα| θεραπεία του ΜΚΠ.Το ΜΚΠ |βρογογενής καρκίνος πνεύμονος|βρογχογενής καρκίνος| είναι εντελώς διαφορετική πάθηση, συγκριτικά με το ΜΜΚΠ. Είναι πολύ σπάνια η περιορισμένη πάθηση και, κατά 95%, οι σθενείς προσέρχονται με μετατάσεις. Η σημαντικότερη θεραπευτική προσέγγιση είνια η χημειοθεραπεία κια η τρέχουσα, πρώτης γραμμής θεραπεάις είναι η ετοιποσίδη+σισπλάτινη. Περίπου 80% των ασθενών εμφανίζουν αρχικά απάντηση στη χημειοθεραπεία, όπως προηγουμένως, κια αυτό εξσφαλίζει υποστροφή της παθήσεως στο 60% των περιπτώσεων. Εντούτοις, στο 80% των περιπτώσεων ΜΚΠ, θα σημειωθεί υποτροπή, μετά την ολοκλήρωση της χημειοθεραπείας, όπως παροαναφέρθηκε ή άλλου παρόμοιου σχήματος, αλλά σε ικανόποσοτό, επ΄θση,ς αναγνωρίζετια πλήρης ύφεση. Χωρίς θεραπεία, το προσδόκιμο επιβιώσαεως είναι 3 μήνες, Με θεραπεία, 10-20% των ασθενών αναμένεται να επιβιώσουν επί διετία και 5% κατά την πρώτη 5ετία. |
Μέχρι πρόσφατα, η χημειοθεραπεία ήταν η μόνη διαθέσιμη συντηρητική -ιαματική ή κυρίως παρηγηριτική- θεραπεία για τον ανεγχείρητο καρκίνο του πνεύμονος. Ως ιαματική νοείται εκείνη που εξασφαλίζει 5ετή επιβίωση, ενώ παρηγοηρτική, εκείνη που αποβλέπει στην άρση των συμπτωμάτων και τη βελτίωση της ποιότητας ζωής. |
Θεραπευτικές επιλογές (►) | κατηγορίες κυτταροστατικών φαρμάκων | σύγχρονες θεραπευτικές τάσεις καρκίνου πνεύμονος, εξελιγμένων σταδίων | αντινεοπλασματικά φάρμακα | ακτινοθεραπεία | πρωτόκολλα χημειοθεραπείας | γραμμές θεραπείας | στοχευμένη θεραπεία | η αγγειογένεση στο μΜΚΠ | θεραπεία γενετικής αυτοχειρίας (suicide gene therapy | θεραπευτικός εμβολιασμός|καταπολέμηση του πόνου| Νεοπλάσματα και διατροφή|
Tα χημειοθεραπευτικά πρωτόκολλα διακρίνονται σε εκείνα που αφορούν όγκους ρευστών ιστών, αίματος, μυελού των οστών, και λεμφαδένων και σε εκείνα που αφορούν νεοπλάσματα συμπαγών οργάνων, όπως του μαστού, του εντέρου, των πνευμόνων. Τα χημειοθεραπευτικά πρωτόκολλα εφαρμόζονται ως μονοθεραπεία ή σε συδυασμό με ακτινοβολίες/ χειρουργικές εξαιρέσεις.
Από θεραπευτικής απόψεως, ο βρογχογενής καρκίνος διακρίνεται ατον Μη μικροκυτταρικό (πλακώδες, αδενοκαρκίνωμα, μεγαλοκυτταρικό και μεσοθηλίωμα) και το μικροκυτταρικό νεόπλασμα (►).
Η πρώτης γραμμής χημειοθεραπευτικών παραγόντων βασίζεται στα παράγωγα πλατίνας (σισπλατίνα ή καρβοπλατίνα) συνδυασμένα με ένα φαρμακολογικό παράγοντα τρίτης γενηάς (vinorelbine, gemcitabine, paclitaxel, docetaxel, pemetrexed), με την οποία επιδιώκεται να βελτιωθεί το προσδόκιμο κιαι η ποιότητα ζωής, κυρίως, μέσω της άρσης των συμπτωμάτων (&, &, &, &, &). Η μονοθεραπεία δοκιμάζται μόνο στους ασθενείς με χαμηλή λειτουργική κατάσταση ή στους ηλικιωμένους (κατευθυντήριες οδογίες ESMO).
καρβοπλατίνη και ετοποσίδη για ΜΚΠ / γεμσιαταβίνη και καρβοπλατίνα / πακλιταξέλη και καρβοπλατίνα / πεμετρεξέδη και καρβοπλατίνα / δοσιταξέλη και καρβοπλατίνα
Σύμφωνα με την Αμερικανική Εταιρεία Κλινικής Ογκολογίας (►), πρώτη γραμμή χημειοθεραπείας, συνιστώνται 4 σχήματα θεραπείας, με φάρμακα πρώτης επιλογής, ενώ δεν πρέπει να υπερβαίνεται ο αριθμός των 6 κύκλων. Η χημειοθεραπεία πρέπει να αναστέλλεται σε εκείνους τους ασθενείς που μετά χορήγηση 4 σχημάτων, παρουσιάζουν μόνο σταθεροποίηση της εκτάσεως της παθήσεως, Ακόμη και οι ηλικιωμένοι ή οι ασθενείς με χαμηλό βιοκινητικό επίπεδο (perfomance status, ►, ποιότητα ζωής) επίσης ωφελούνται από τη χορήγηση 4 κύκλων χημειοθεραπείας, αν και στους ασθενείς αυτούς πρέπει να επιλέγονται σχήματα με αυξημένη ανοχή.
Τις τελευταίες δύο δεκαετίες, έχει σημειωθεί σημαντική πρόοδος στη θεραπεία του πνευμονικού καρκίνου, μέχρις ότου δηλαδή, η παρηγορητική θεραπεία του μη μικροκυτταρικού καρκίνου (ΜΜΚΠ) ήταν η μοναδικά διαθέσιμη επιλογή (►). Με την παρηγορητική θεραπεία, η υποχώρηση των συμπτωμάτων πετυχαίνεται στο ~50% των περιπτώσεων, ενώ τα βασισμένα στη σισπλατίνη χημειοθεραπευτικά σχήματα, εξασφαλίζουν 1 χρόνο παράταση της επιβιώσεως σε ποσοστό ~10% των ασθενών, συγκριτικά με τη βέλτιση υποστηρικτική αγωγή ως μόνη εφαρμοσμένη (►). Περαιτέρω βελτίωση της θεραπευτικής αποδόσεως σημειώθηκε με την εισαγωγή των αντικαρκινικών φαρμάκων 3ης γενηάς, όπως η βινορελβίνη, η γεμσιταβίνη, η πακλιταξέλη και η δοσεταξέλη. Ήδη, η συγχορήγηση πλατίνης με ένα από τα φάρμακα 3ης γενηάς, υποδεικνύεται ως το πρότυπο πρωτόκολλο στη θεραπεία του εξελιγμένου ΜΜΚΠ (►). Επιπροσθέτως, η συγχοοήγηση 3 χημειοθεραπευτικών φαρμάκων μπορεί να αυξάνει τους ρυθμούς απαντήσεως, δαπάναις,υψηλότερης τοξικότητας.
Πλατίνη. Τα σχήματα που περιέχουν πλατίνα, (cisplatin ή carboplatin) αποτελούν τον ακρογωνιαίο λίθο της θεραπείας του ΠΚ, αν και σχήματα, δύο φαρμάκων, χωρίς πλατίνη έχουν, επίσης, προταθεί. Χορηγείται μαζί με την βινορελβίνη, πακλιταξέλη, δοσιταξέλη, γεμσιταβίνη, ή ιρινοτεκάνη. Οι περισσότερες κλινικές δοκιμές απέτυχαν να επιβεβαιώσουν ότι κάποιος συνδυασμός είναι ανώτερος από τους υπόλοιπους.
Γραμμές θεραπείας. Καθώς οι ασθενείς με προχωρημένη πάθηση μπορεί, ενδεχομένως, να εμφανίσουν επιδέινωση της παθήσεώς τους, έχει επινοηθεί η έννοια της "γραμμής θεραπείας". Η θεραπεία πρώτης γραμμής, περιλαμβάνει φάρμακα, με τα οποία άρχεται η θεραπεία του ΠΚ, και, παρ΄όλο ότι, συνήθως αναφέρεται σε περιπτώσεις με μεταστάσεις, μπορεί, επίσης, να αποτελεί μέρος σύνθετης θεραπείας για περιπτώσεις σταδίου ΙΙΙ ή συμπληρωματική θεραπεία για περιπτώσεις σταδίων Ι-ΙΙΙ. Η θεραπεία δεύτερης γραμμής, είναι εκείνη που χορηγγείται, μετά την επιβεβαίωση υποτροπής, που επισυνέβη μετά τη χορήγηση της θεραπείας πρώτης γραμμής. η