|
|
insert_commentκλικ
Η σπιρομέτρηση είναι η αποδοτικότερη μη παρεμβατική μέθοδος μεγταξύ των δοκιμασιών λειτουργικού ελέγχου αναπνοής αν και δεν είναι ευχερής η διενέργειά της. Με τη σπιρομέτρηση μπορεί να μετρηθεί η ποσότητα και η ταχύτητα (ροή) του μετακινούμενου όγκου αέρος κατά ήρεμη ή βίαιη εισπνοή ή εκπνοή.
H σπιρομέτρηση μπορεί να χρτησιμοποιηθεί κατά πολλούς διαφορετικούς τρόπους, από τους οποίθους οι συχνότεροι είναι ο έλεγχος περιοριστικού ή αποφρακτικού (εξωθωρακικού, ενδοθωρακικού ΄ενδοπνευμονικού, αναστρέψιμου ή μη) τύπου μειώσεως της εκπνευστική ροής, ο έλεγχοε της εισπνευστικής ροής, και ο έλεγχος της βρογχικής υπεραντιδραστικότητας, με τις δοκιμασίες προκλήσεως.
H σπιρομέτρηση μπορεί να χρτησιμοποιηθεί κατά πολλούς διαφορετικούς τρόπους, από τους οποίθους οι συχνότεροι είναι ο έλεγχος περιοριστικού ή αποφρακτικού (εξωθωρακικού, ενδοθωρακικού ΄ενδοπνευμονικού, αναστρέψιμου ή μη) τύπου μειώσεως της εκπνευστική ροής, ο έλεγχοε της εισπνευστικής ροής, και ο έλεγχος της βρογχικής υπεραντιδραστικότητας, με τις δοκιμασίες προκλήσεως.
Ο κοινότερος δείκτης που παραλαμβάνεται από μια σπιρομέτρηση εκπονούμενη είτε μέσω ξηρού ή υγρού σπιρομέτρου ή πνευμοταχογράφου είναι ο δείκτης FEV1/VC –που ονομάζεται δείκτης Tiffeneau. O δείκτης Tiffenau παριστά την ως προς όγκο διόρθωση του FEV1, προκειμένου να καταστεί συγκρίσιμος μεταξύ ατόμων με διαφορετικά σωματοτυπικά χαρακτηριστικά και αναπνευστικούς όγκους. Έτσι, υψηλός δείκτης Tiffenau παρατηρείται σε άτομα με περιοριστικού τύπου μείωση της ικανότητας αερισμού, ενώ ο χαμηλός Tiffenau προκύπτει ως αποτέλεσμα αποφρακτικού τύπου μειώσεως της ικανότητας αερισμού και, εφόσον δε βελτιωθεί μετά επαρκή βρογχοδιαστολή, παριστά έναν πλήρους αποδοχής ορισμό της χρόνιας αποφρακτικής πνευμονοπάθειας.
Καθώς η VC παραλαμβάνεται από ανεξάρτητη σπιρομετρική μέτρηση (:βραδεία εκτέλεση μεγίστης εισπνοής ή εκπνοής), ενώ ο FEV1 από άλλη (:βίαιη εκτέλεση μεγίστης εκπνοής ), για την εκτίμηση του δείκτη Tiffenau χρησιμοποιείται συχνότερα ο λόγος FEV1/FVC (ή δείκτης Gaesler), οι μεταβλητές του οποίου προέρχονται από τη διενέργεια μιας μόνο -βίαιης- εκπνοής. Κατά συνήθη πρακτική, ο ασθενής ενθαρρύνεται να συνεχίζει εκπνέοντας μέχρις ότου συμπληρωθούν 6 sec, οπότε έχει επινοηθεί και η παράμετρος FEV6 που αθροίζει όλο τον εκπνεόμενο όγκο, ώστε θεωρητικά ισούται με την FVC, εκτός και αν η τελευταία, είναι απόρροια πρώιμης ανασχέσεως της εκπνοής, κάτι το οποίο δεν αποκλείεται να συμβεί στην καθημερινή πρακτική. Έχουν εκπονηθεί εξισώσεις προσεγγίσεως προβλεπομένων τιμών της εκτιμήτριας FEV1/FEV6. Με τον τρόπο αυτό αποφεύγεται ο κίνδυνος εσφαλμένης ταξινομήσεως περιπτώσεων ΧΑΠ, ενόσω για την αποτίμησή τους εκτελείται σπιρομέτρηση εκπνευστικής διάρκειας 6 sec.
|Δείκτης Tiffenau, FEV1/VC %, φυσιολογική τιμή |ΧΑΠ και ισχαιμία μυοκαρδίου |ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟΦΡΑ ΚΤΙΚΗ ΠΝΕΥΜΟ ΝΟΠΑ ΘΕΙΑ |ΧΑΠ: ΣΥΝΟΨΗ| κλινικές διακρίσεις τη ΧΑΠ|φαινότυποι της ΧΑΠ|ΧΑΠ: βραχεία ανασκόπηση|ΧΑΠ: ΚΛΙΝΙΚΗ ΕΙΚΟΝΑ|Χρονία βρογχίτις|πνευμονικό εμφύσημα|ΧΑΠ: βιοδείκτες|ΧΑΠ: συνοσηρότητες|Η ΧΑΠ ως εκδήλωση του συνδρόμου χρόνιας συστηματικής φλεγμονής|διαγνωστικά κριτήρια 1 |διαγνωστικά κριτήρια 2|Προσυμπτωματικός έλεγχος|διάγραμμα Venn