Η διάχυτη πανβρογχιολίτις είναι σπάνια, για τους Ευρωπαίους και Αμερικανούς, αλλά συχνή για Ιαπωνέζους, Κορεάτες και Κινέζους, φλεγμονώδης πάθηση των αναπνευστικών βρογχιολίων, τα τοιχώματα των οποίων εμφανίζουν πάχυνση και διήθηση από πλασματοκύτταρα, λεμφοκύτταρα και ιστιοκύτταρα. Η φλεγμονή επεκτείνεται στοςυ περιβρογχιολικούς ιστούς. Σε εξελιγμένεα στάδια, παρατηρείται, επίσης, των εγγύς τελικών βρογχιολίων που οφείλεται στην στένωση και τη σύγκλειση των εξαρτημένων αναπνεσυτικών βρογχιολίων.
Κλινικά, η πάθηση προσβάλλει άτομα, ηλικίας >40 ετών, αλλά η παθολογική εκτροπή μπορεί να προηγείται αθόρυβα, μερικά χρόνια. Εκδηλώνεται με χρόνιο βήχα, αλλά το κάπνισμα δεν φαίνεται ότι ενέχεται στην παθογένειά της. Με την εξέλιξη, εμφανίζονται εντονότερα συμπτώματα και πυώδης απόχρεμψη, ενώ ακολούθως απομονώνεται ψευδομονάδα, αερογόνος. Η πάθηση λαμβάνει χαρακτήρες αποφρακτικού τύπου μειώσεως του αερισμού, ενώ η δύσπνοια, ο βήχας και η απόχρεμψη, από κοινού μετην ακτινογραφική εικόνα της παθήσεως, στρέφουν τη διαγνωστική σκέψη προς το εμφύσημα, ΧΑΠ, από τηνν οποία διαφέρει, λόγω της ταχύτερης εξελίξεώς της. Σε τελικά, στάδια, παρατηρείται α΄φθονη, πυώδη απόχρεμψη και διάταση των τελικών βρογχιολίων, κατάσταση που προσιδιάζει με βρογχεκτασίες. Τελικά, οι ασθενείς οδηγούνται σε αναπνευστική ανεπάρκεια.
Στην ακτινογραφία θώρακος, η διάχυτη πανβρογχιολίδια χαρακτηρίζεται από μικρές, οζώδις σκιάσεις, διαχύτως και στους δύο πνεύμονες. Στις αξονικές τομογραφίες, εμφανίζονται οζίδια στο τέλος της βρογχαγγειακής διακλαδώσεως, παίρνοντας τη μορφή tree in bud.
H διάχυτη πανβρογχιολίτις, μπορεί να στδιοποιηθεί, κατά το πριο πάνω ιχνογράφημα. Στη σειρά 1, παρατηρείται Α, υπερδιάταση, χωρίς σχηματισμό οζιδίων, Β, αναγνωρίζονται διάσπαρτα μικροοζίδια, που καταλαμβάνουν αθροιστική επιφάνεια που δεν υπερβαίνει την επιφάνεια του δεξιού πνεύμονος, c, η επινεμημένη επιφάνεια καλύπτει ολόκληορ τον πνεύμονα, , D, δακτυλιοειδείς σχηματισμοί ή σκιάσεις δίκης γραμμών τραίνου στα κάτω πνευμονικά πεδία, επιπροσθέτως, των οζωδών σκιάσεων. Ε, μεγαλύτερες δακτυλιοειδείς σκιάσεις, επιπλέον, των των οζωδών σκιάσεων.
στη σειρά 2, ιχνογραφούνται οι κατά την αξονική τομογραφία τύποι: τύπος Ι, μικρά οζίδια κείνται γλυρω από το πέρας των βρογχαγγειακών διακλαδώσεων, τύπος ΙΙ, μικρά οζίδια κείνται στην κεντρολοβιδιακή περιοχή και συνδέονται με μικρές γραμμοειδείς σκιάσεις που διακλαδίζονται ανά 1 mm. τύπος ΙΙΙ, τα οζίδια συνοδεύονται από δακτυλιοειδείς σκιάσεις ή μικρές πορώδεις σκιάσεις που ενώνονται με τα πέρατα των βρογχαγγειακών διακλαδώσεων και, ο τύπο IV, μεγάλες κυστικές σκιάσεις που υνοδεύονται από διεσταλμένα βρόγχια.