Θεματολόγιο Πνευμονολογίας

 Οι μετρήσεις αυτές είναι εύκολες να παραληφθούν, αλλά η αξιολόγησή τους είναι άκρως δυςσχερής. Όπως περιγράφτηκε στα προηγούμενα, η P_ET CO₂  φυσιολογικά αυξάνεται προοδευτικά, με την αύξηση της WR, μέχρι του σημείου θ_L (εικόνα 6) και μετά σταθεροποιείται με την αύξηση της WR στην περιοχή της ισοκαπνικής ρυθμίσεως (ως αποτέλεσμα του γεγονότος ότι η αύξηση του Pv̅CO₂ αντιρροπείται από τη μείωση του Τ_Ε) και ακολούθως μειώνεται όταν εκδηλώνεται ο αντιρροπιστικός υπεραερισμός.  Η P_ET CO₂ αντίθετα, μειώνεται προοδευτικά μέχρι του σημείου θ_L, στο οποίο αρχίζεινα αυξάνεται συστηματικά καθώς ο ρυθιμός αυξήσεως της V̇Ε υπερβαίνει εκίνην της P_ET CO₂  V̇Ο₂, δηλαδή, δεν υπαρχει ‘ισοόξη’ αντιστοίχιση με την ισοκαπνική περίοδο.

Η μέση PaCO₂ εν τούτοις,  διαφέρει από την μέση P_ΑCO₂ ως αποτέλεσμα διαταραχών V̇/Q̇  ή/και δεξιάς –προς-αριστερά- δαφυγής που οδηγεί σε μείωση της  P_ET CO₂ που είναι, συνήθως, μικρότερη της PaCO₂ σε ασθενείς με ΧΑΠ ή πνευμονικές αγγειοπάθειες, για παράδειγμα. Κατά συνέπεια, το P_ET CO₂  που είναι χαμηλότερο της PaCO₂ κατά τη διάρκεια κοπώσεως ή ακόμη και ίσο με αυτό, είναιενδεικτικό διαταραχής στην ανταλλαγή αερίων.