Τα διάφορα στελέχη λεγεωνέλλας είναι αερόβια gram-αρνητικοί ενδοκυττάριοι βάκιλλοι, και αριθμούν περίπου 30 είδη, εκ των οποίων το κοινότερο είναι το Legionella Pneumophila. Οι πηγές του είναι τα συστήματα κλιματισμού, δισπείρεταιμέσω του νερού, αλλά δεν έχει αναγνωριστεί αερογενής διασπορά από άνθρωπο σε άνθρωπο. Συνήθως η κλινική εικόνα ολοκληρώνεται με ένα επεισόδιο πυρεξίας (ποντιακός πυρετός) και ήπια προς σοβαρή πνευμονία, με πυρετό, ρίγη, κεφαλαγία, και συμπτώματα από το ανώτερο αναπνευστικό. Η πνευμονία ςκδηλώνεται είτε σποραδικά ή επ΄αφορμή περιορισμένων επιδημιών και επιπίπτει συνηθέστερα σε άτομα με ιανοσοαναεπάρκεια. Μετά επώαση 2-8 ημερών, εμφανίζονται υψηλός πυρετός με ρίγη, κεφαλαλγία, μυαλγία πριν εκδηλωθούν τα ευρήματα της πνευμονίας. Αρχικά η νόσος εκδηλωνεται με ξηρό βήχα, που σύντομα μετατρέπεται σε παραγωγικό, με απόχρεμψη βλεννώδους συστάσεως, που εξελίσσεται σε πυώδη. Συχνά αναφέρονται δύσπνοια, αιμόπτυση και πλευρωδυνία.Τα εξωπνευμονικά συμπτώματα και σημεία είναι ποικίλα, όπως επιγαστραλγία, υδαρής διάρροια, ναυτία, έμετοι, αρθραλγίες, μυαλγία, δερματικά εξανθήματα, κεφαλαλγία, σπασμοί, σύγχυση, αιματουρία, υπονατριαιμία, υποφωσφαταιμία, ολιγουρία, πρωτεϊνουρία, νεφρική ανεπάρκεια. Μπορεί να παρατηρηθούν λευκοκυττάρωση ή λευκοπενία, (ουδετεροπενία ή/και λεμφοπενία) και ηπατίτιδα,
Στην ακτινογραφία θώρακος περιγράφεται συχνά ετερόλλευρη, αρχικά εντοπισμένη και, ακολούθως, διάσπαρτη. Η πλευριτική συλλογή είναι συχνή, αλλά η τήξη σπάνια. Η έκβαση εξαρτάται από την έγκαιρη αναγνώριση και ένατρξη της θεραπείας και τις συνοσηρότητες. Η θνητόττηα είναι αυξημένη σε ανοσοκατεσταλμένους ασθενείς και σε εκείνους με επιπλοκ΄ς