Home

Πνευμονία - περιγραφή

visibilitymouse
Παρά την από 65 ετίας επιστημονικής έρευνας, η σοβαρή πνευμονία, κοινότητας ή νοσοκομειακή, παραμένει κύριο αίτιο θανάτου, ανεξάρτητα από την ανοσιακή κατάσταση του ασθενούς (&). H πνευμονία κοινότητας, ΠΚ, ευθύνεται για 4.5 εκατ. επισκέψεις σε ιδιωτικά και εξωτερικά Ιατρεία και σε ΤΕΠ  και 1.1 εκατομ. εισαγωγές, με κόστος ~8 δισ / έτος (&). Ευθύνεται γα το 10% του συνόλου της ενδονοσοκομειακής θνητότητας και για πάνω από 3 εκατομ. θανάτους, το χρόνο παγκοσμίως (&). 
➩Η εισαγωγή περισσοτέρων και ισχυροτέρων αντιβιοτικών και την ανάπτυξη αποτελεσματικών ιατρικών συσκευών υποστηρίξεως, φαίνεται ότι δεν κατέστη ικανή να περιορίσει τους επιδημιολογικούς δείκτες της πνευμονίας, ενώ συμπληρωματική θεραπεία, βασισμένη στα παθοφυσιολογικά δεδομένα της νόσου, είναι ιδιαίτερα επιθυμητή, αλλά, τα γλυκοκορτικοειδή, π.χ., που θεωρητικά δρουν στους παθογενετικούς της μηχανισμούς, έχουν χρησιμοποιηθεί με συγχυτικά αποτελέσματα (&).
Ο ΠΟΥ χρησιμοποίησε μια μετανάλυση που διενεργήθηκε το 2011, για να υποστηρίξει ότι η πνευμονία κοινότητας αντιμετωπίζεται επιτυχώς με αμπικιλλίνη + γενταμυκίνη ή σεφτριαξόνη (&), παρ΄όλο ότι είναι γνωστό ότι οι αμινογλυκοσίδες (δρουν μόνο στους gram- κόκκους, ενώ ο αιμόφιλος, αν και gram- είναι ευαίσθητος στις αμπικιλλίνες) ασκούν ανασταλτική δράση στις νευρομυϊκές συνάψεις του αναπνευστικού. Έτσι, καλύτερα να χρησιμοποιείται αμπικιλλίνη + μακρολίδιο ή αμπικιλλίνη +σεφοξίμη.  
➩ Oι αναστολείς του μετατρεπτικού ενζύμου της αγγειοτασίνης ευνοούν, ενώ οι αναστολείς των υποδοχέων αγγειοτασίνης, όχι, τη μείωση του κινδύνου προσβολής από πνευμονία (&). Οι στατίνες μειώνουν τον κίνδυνο προσβολής, αν και υπάρχουν σοβαρές διαφωνίες (&, &). Το 23-δύναμο εμβόλιο κατά πολυσακχαριδών πνευμονιοκόκκου φαίνεται ότι ασκεί (αν και περιορισμένη) προφυλακτική δράση στον πληθυσμό-στόχο, δηλαδή άτομα, ηλικίας >65 ετών και ασθενείς σε υψηλό κίνδυνο (χρόνιες πνευμονοπάθειες, ΧΑΠ, ή ιδρυματιζόμενα άτομα (&).

Η απομόνωση του παθογόνου μικροοργανσιμού είναι δυσχερής, όχι μόνο λόγω της πολυμικροβιακής φορτίσεως σαπροφύτων από τιος ανώτερες αναπνευστικές οδούς, των πτυέλων (:της προσιτότερης πηγής απομονώσεως του αιτιολογικού παράγοντος), αλλά και επειδή ο ασθενής, συνήθως, πριν την προσέλευσή του έχει λάβει δόσεις αντιβιοτικού. Έτσι, επιχειρείται η περιγραφή της νόσου με βάση ταξινομητικά χαρακτηριστικά από την ανατομική εντόπιση, την ακτινολογική κατανομή, τους ενδογενείς (:συνοσηρότητες, ανοσοκοαταατολή) ή εξωγενείς (:λοιμογόνο περιβάλλον, νοσοκομείο, ίδρυμα φροντίδας ηλικιωμένων) παράγοντες κινδύνου και την (πολυ)ανθεκτικότητα των υπεύθυνων μικοροργανισμών. Από ακτινολογικής απόψεως, η πνευμονία διακρίνεται σε λοβώδη ή πολυεστιακή (βρογχοπνευμονία, συνήθως αμφοτερόπλευρη), διάμεση (εστιακή διάχυτη). Βακτηριακή πνευμονία, τμηματικής κατανομής (οπίσθιος του άνω, δεξιά) επί ασθενούς με χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια( αύξηση του οπισθοστερνικού χώρου). Πνευμονία του δεξιού μέσου λοβού. Θετικό σηνείο σιλουέττας με τα δεξιά όρια της καρδιάς.

ΠΝΕΥΜΟΝΙΑ|πνευμονία κοινότητας |πνευμονία ιδρυματισμένων|νοσοκομειακή πνευμονία|πνευμονία διασωληνωμένων|πνευμονία εξ εισροφήσεως |πνευμονία επί ανοσοκατεσταλμένων ατόμων|πνευμονία,
|υποστατική|πνευμονία εξ υπερευαισθησίας|
υποστατική|πνευμονία εξ υπερευαισθησίας |πνευμονία μη βακτηριακή| πνευμονίτις από ερπητοϊό |starsΟι υπέρηχοι στη διάγνωση της πνευμονίας| διαθωρακική υπερηχογραφία πνεύμονος-πνευμονία|

new_releasesH λοιμώδης πνευμονία |πνευμονία|παραμένει ένα πρόβλημα σημαντικής νοσηρότητας σε παγκόσμιο επίπεδο. Η επίπτωση της πευμονίας δεν έχει μειωθεί τις τελευταίες δεκαετίες, παρά τη διάθεση ισχυρών αντιβιοτικών, ενώ οι ασθενείς που ανένηψαν και εξήλθαν του Νοσοκομείου τελούν υπό υψηλό κίνδυνο υποτροπής και επανεισαγωγής, συχνά με σοβαρότερο νόσημα. Λόγω της σοβαρότητάς της, οι Ιατροί καταφεύγουν είτε σε προληπτική χορήγηση αντιβιοτικών ή/και σε σειρά απεικονστικών εξετάσεων, προκειμένου να επιβεβαιώσουν ή αποκλείσουν τη διάγνωση. Η διάγνωση της πνευμονίας βασίζεται σε ένα πακέτο ευρημάτων, όπως ο πυρετός, η ταχύπνοια και η εντόπιση μη μουσικών ήχων + μείωση του αναπνευστικού ψιθυρίσματος ή/και βρογχική αναπνοή, σε ένα ή περισσότερα πνευμονικά πεδία, καθώς και με την ακτινολογική αναγνώριση πυκνώσεως στην απλή ακτινογραφία θώρακος ή την αξονική τομογραφία (&, 7).  Η ακτινογραφία θώρακος είναι η βασικότερη απεικονιστική μέθοδος για τη διάγνωση της πνευμονίας, αλλά, σημειώνεται ότι, υπάρχουν σημαντικός αριθμός αντενδείξεων. Μερικές φορές, είναι δύσκολο, επίσης να ληφθούν καλής ποιότητας οπιοσθοπρόσθια και πλάγια ακτινογραφήματα, σε νοσηλευόμενους-κατακεκλιμμένους ασθενείς (&). Τέλος, η ακτινογραφία θώρακος είναι χρονοβόρος διαδικασία και η διερεύνισή της έχει υψηλή μεταξύ παρατηρητών διακύμανση (&, &). Ως προς την διαγνωστική της αξία, υπάρχει, επίσης βιβλιογραφική διακύμανση (&). Η αξονική τομογραφία θεωρείται το gold standard για τη διάγνωση της πνευμονίας, με σχετικούς περιορισμούς, το κόστος της, το ότι δεν είναι ευχερώς και άμεσα διαθέσιμη, και απολήγει σε πολύ μεγαλύτερη έκθεση σε ιονιζόυσα ακτινοβολία, παρ΄ό,τι η απλή ακτινογραφία θώρακος. Η ταχύτητα της διαγνώσεως και η έγκαιρη χορήγηση αντιμικροβιακών φαρμάκων  είναι κρίσιμης σημασίας για τη διαχείριση της πνευμονίας κοινότητας (&), στην οποία μπορεί να εισφέρουν οι διαθωρακικοί υπέρηχοι, που είχουν ισαχθεί, ως χρήσιμο διαγνωστικό μέδσοςν, στη διάγνωση και διαχίριση της πνευμονίας |πνευμονία-πύκνωση|.