Θεματολόγιο Πνευμονολογίας

 Προτείνοται διάφοροι τρόπο ταξινομήσεως των μορφών της καρδιακής ανεπάρκειας (ΚΑ), ανάλογα:

• με τη μοίρα που έχει πρσβληθεί: σε δεξιά, αριστερή ή μικτή ΚΑ.
• με τη συστολική η τη διασταλική της φάση, στην οποία εδράζεται η εκτροπή: συστολική δυσλειτουργία ή συστολική δυσλειτουργία.
• ανάλογα με το που εντοπίζεται η εκτροπή: σε αύξηση της πιέσεως του στο φλεβικού σκέλους της κυκλοφορίας ή σσε μείωση της παροχής στο αρτηριακό σκέλος. 
• 
• ανάλογα με τη σχέση της καρδιακής εξωθήσεως και των συστηματικών αγγειακών αντιστάσεων: Έτσι, εντοπίζονται μορφές ΚΑ με χαμηλή καρδιακή εξώθηση ή/και υψηλές αγγειακές αντιστάσεις ή υψηλή εξώθηση και χαμηλές αγγειακές αντιστάσεις.
• ανάλογα με το βαθμό της λειτορυγικής εκτροπής σε σχέση με την δομική διαταραχή (NYHA λειτουργική ταξινόμηση της καρδιακής ανεπάρκειας.

1. βαθμός Ι: δεν παρατηρείται περιορισμός σε καμμιά σωματική δραστηριότητα και δεν αναφέρονται συμπτώματα σε συνήθεις δραστηριότητες.
2. βαθμός ΙΙ: ήπιος, ελαφρύς περιορισμός της δραστηριότητας ο ασθενής αντιπαρέρχεται ικανοποιητικά, κατά την ανάπαυση ή την ήπια σωματική δραστηριότητα.
3. βαθμός ΙΙΙ: εκσημασμένη μείωση οποιασδήποτε δραστηριότητας. Ο ασθενεής αντιπαρέρχεται καλώς μόνο την ανάπαυση.
4. βαθμός IV: Ο ασθενής δεν ανέχεται οποιαδήποτε σωματική δραστηριότητα, ενώ εμφανίζει συνεχώς συμπτώματα. 

Η βαθμονόμηση αυτή (scoring) πιστοποιείται στη βαρύτητα των συμπτωμάτων και μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την αποτίμηση της απαντήσεως στη θεραπεία. Παρ΄όλο ίτι είαν ευρέως διαδεδομένη, η κατά ΝΥΗΑ βαθμονόμηση δεν είναι ευχερώς αναπραγώγιμη και ούτε ταυτοποιεί την απόσταση βαδίσεως ή την ανοχή στην άσκηση, σε συνήθη πρωτόκολλα καρδιοπνευμονικής κοπώσεως. 

Έτσι, ητο Αμερικανικό κολλέγιο καρδιολογίας (ACC)¹ πρότεινε τέσσερα στάδια βαρύτητας της ΚΑ.

1.  στάδιο 1: εντάσσονται άτομα σε υψηλό κίνδυνο αναπτύξεως ΚΑ στο μέλλον, αλλά, προσώρας, δεν εντοπίζονται δομικά ή λειτουργικά προβλήματα στο καρδιαγγειακό τους σύστημα. Πρόκειται για άτομα με υπέρταση, σακχαρώδη διαβήτη, CAD, οικογενιακό ιστορικό.
2. στάδιο 2: εντοπίζεται δομική αλλοίωση, αλλά δεν περιγράφονται συμπτώματα, κάτω από οποιαδήποτε συνθήκη.Ποηγηθέν έμφραγμα μυοκαρδίου, δυσλειτουργία αριστερής κοιλίας, βαλβιδοπάθειες.
3. στάδιο 3: περιγράφονται προϋπάρχοντα ή τρέχοντα συμπτώματα ΚΑ, επί υποκείμενης δομικής αλλοιώσεως, που αντιμετωπίζονται ικανοποιητικά με κατάλληλη φαρμακευτική αγωγή.Δομικού τύπου καρδιοπάθειες, δύσπνοια και κόπωση, δυσανοχή στην άσκηση.
4. στάδιο 4: εξελιγμένη κατάσταση που απαιτεί νοσοκομειακή υποστήριξη, μεταμόσχευση καρδιάς ή παρηγορητική αγωγή. Σημαντικής εντάσεως συμπτώματα σε ηρεμία, παρά την εφαρμογή πλήρους φαρμακευτικής αγωγής.

To ACC σύστημα σταδιοποιήσεως της ΚΑ είναι χρήσιμο, επειδή εισάγει την έννοια του σταδίου 1, "προσυμπτωματική ταυτοποίηση", κατά το οποίο η ιατρική παρέμβαση προληπτικής υφής, μπορεί να αναστίλει την εξέλιξη σε κλινική πάθηση. Από τη σύγκριση των δπύο ταξινομήσεων, διαπιστώνοεται ότι ο βαθμός ΙΙ, κατά ΝΥΗΑ, αντιστοιχεί με το στάδιο 3, κατά ACC και ο βαθμός IV, με το στάδιο 4.

1. Hunt SA, Abraham WT, Chin MH, et al: American College of Cardiology; American Heart Association Task Force on Practice Guidelines; American College of Chest Physicians; International Society for Heart and Lung Transplantation; Heart Rhythm Society: ACC/AHA 2005 Guideline Update for the Diagnosis and Management of Chronic Heart Failure in the Adult: A report of the American College of Cardiology/American Heart Association Task Force on Practice Guidelines (Writing Committee to Update the 2001 Guidelines for the Evaluation and Management of Heart Failure): Developed in collaboration with the American College of Chest Physicians and the International Society for Heart and Lung Transplantation: Endorsed by the Heart Rhythm Society. Circulation. 2005, 112: e154-e23