Θεματολόγιο Πνευμονολογίας

 Χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια: Βιβλιογραφική ενημέρωση 2018
| βιβλιογραφική ενημέρωση 2020β' |

http://respi-gam.net/node/5048

1.  ΔΥΣΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΩΝ ΤΕΛΟΜΕΡΙΔΙΩΝ ΤΩΝ ΕΠΙΘΗΛΙΑΚΏΝ ΚΥΤΤΑΡΩΝ ΕΠΙ ΧΑΠ)  Με την πάροδο της ηλκίας, στα επιθηλιακά κύτταρα του πνεύμονος, αναπτύσσονται εστίες που συνδέονται με το τελομερίδιο,που χαρακτηρίζουν το γεροντικό εμφύσημα και επιβράδυνση της αναγέννησής τους. Στην πρώιμη εγκατάσταση πνευμονικού εμφυσήματος -του γεροντικού εμφυσήματος- αναγνωρίστηκε δυσλειτουργία του τελομεριδίου των επιθηλιακών κυττάρων Στην μελέτη αυτή διαπιστώθηκε επιτάχυνση της δυσλειτουργίας του τελομεριδίου προκαλούμενη από την απελευθέρωση ριζών οξυγόνου και άλλων οξειδωτικών παραγόντων που προέρχονται από το κάπνισμα. Οι μεταβολές αυτές μπορεί να συνδέονται με αταξία,τηλαγγειεκτασίες, και απελευθερωση κιτοκινών της φλεγμονής, όπως η iL-6 και η IL-8 .

2. ΣΧΕΣΗ ΤΩΝ ΠΑΡΟΞΥΝΕΩΝ ΜΕ ΤΗΝ ΙΣΤΙΚΗ ΑΝΑΔΙΑΜΟΡΦΩΣΗ ΕΠΙ ΧΑΠ Σε πρόσφατες μελέτες έχει αναγνωριστεί ότι η YLK-40 ( chitinase-3-like-1 protein) αναμιγνύεται στην παθογένεια ποικιλίας φλεγμονωδών εξελίξεων. Διαπιστώθηκε ότι η YLK-40 υπερεκφράζεται σε ασθενείς με ΧΑΠ και ότι η υπερέκφραση συνσχετίζεται με τις παροξύνσεις. Η συσχέτιση αυτή μπορεί να εξγήσει την ιστική αναδιάταξη με τη δράση της στους ινοβλάστες του πνεύμονος. Έτσι, η YLK-40 εμπλέκεται στην παθογένεια της ΧΑΠ. 

3. Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΑΥΞΗΤΙΚΟΥ ΠΑΡΑΓΟΝΤΟΣ ΤΩΝ ΑΓΓΕΙΑΚΩΝ ΕΝΔΟΘΗΛΙΑΚΩΝ ΚΥΤΤΑΡΩΝ -VEGF- ΣΤΗΝ ΙΣΤΙΚΗ ΑΝΑΔΙΑΜΟΡΦΩΣΗ ΤΩΝ ΜΙΚΡΩΝ ΑΕΡΑΓΩΓΩΝ ΕΠΙ ΧΑΠ. Η ιστική αναδιαμόρφωση των μικρών αεραγωγών είναι αξιοσημείωτη παθοφυσιολογική μεταβολή επί ΧΑΠ, στην οποία η αγγειογένεση ιαραματίζει κρίσιμο ρόλο στην εξέλιξη της πάθησης. Οι VEGFR1 και VEGFR2 φαίνεται ότι οι μείζονες μεσολαβητές της παθολογικής αγγειογένεσης και η sunitinib ασκεί αντι-αγγειογενετικό ρόλο και ήδη χρησιμοποιείται στη θεραπεία μορφών καρκίνου, ιδίως αδενοκαρκινωμάτων. Στην πειραματική αυτή μελέτη διαπιστώθηκε ότι η sunitinib μείωσε την αγγειογένεση στους μικρούς αεραγωγούς, αναστέλλοντας έτσι την ιστική αναδιαμόρφωσή τους σε μικρά πειραματόζωα τα οποία ανέπτυξαν ΧΑΠ μετά έκθεση σε καπνό. Από τη μλέη συημπεράνθηκε ότι η sunitinib μπορεί να αναστείλει την ιστική αναδιαμόρφωση των μικρών αεραγωγών που αποτελεί το κρίσιμο παθολογοανατομικό χαρακτηριστικό της ΧΑΠ. 

4. ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΕΙΣ ΕΛΕΥΘΕΡΟΥ ΣΙΔΗΡΟΥ ΣΤΑ ΚΥΨΕΛΙΔΙΚΑ ΜΑΚΡΟΦΑΓΑ ΕΠΙ ΧΑΠ. Είναι γνωστό ότι οι ελεύθερες συγκεντρώσεις σιδήρου παριστούν τόυς οξειδωτικής δραστηριότητας στους πνεύμονες και σε παθήσεις, όπως η νόσος Alzheimer και Parkinson. Εν τούτοις, ο ρόλος του οξειδωτικού stress που παράγεται στους τόπους συγκέντρωσης ελέυθεροπυ σιδήρου, στην παθογένεια της ΧΑΠ δεν είναι γνωστός. Στη μελέτη αυτή μελετήθηκε η περιεκτικότητα σιδήρου και τα υπεύθυνα γονίδια, στους πνεύμονες υγιών κια ασθενών με ΧΑΠ και ερευήθηκε εάν οι μεταβολές των συντελεστών αυτών συσχετίζονται με την απόφραξη των αεραγωγών, σε ασθενείς με ΧΑΠ. Παράλληλα παραλήφθηκε BAL από μάρτυρες υγιείς και ασθενείς με ΧΑΠ GOLD 1-3. Διερευνήθηκαν τα υπεύθυνα γονίδια τρασφερίνης, φεριτίνης και φερροπορτίνης, μέσω RT-PCR σε πραγματικό χρόνο, και διερευνήθηκαν  οι συσχετίσεις τους με το μέτρο της απόφραξης των αεραγωγών (FEV1 και Tiffenau). Ο σημαντικότερος κυτταρικός σιδηροθετικός τύπος ήταν τα κυψελιδικά μακροφάγα, ο αριθμός των οποίων και η περιεκτικότητά τους σε σίδηρο βρέθηκαν σημαντικά μεγαλύτερα σε ασθενείς με εμφύσημα. Η έκφραση του mRNA των γονιδίων πρόσληψης και αποθήκευσης σιδήρου βρέθηκε σημαντικά αυξημένη επί ΧΑΠ GOLD 4, (6.9Χ και 3.2Χ, αντίστοιχα) συγκριτικά εκτους υγιείς (δότες οργάνων). Στα κύτταρα BAL, η έκφραση της τρανσφερίνης, του υποδοχέως της τρανσφερίνης και της φεριτίνης συσχετίσθηκε με την απόφραξη των αεραγωγών. Από τη μελέτη αυτή συμπεράνθηκε ότι ενεργοποιείται ένας μηχανισμός συσσώρευσης ελεύθερου σιδήρου από τα κυψελιιδικά μακροφάγα, επί ΧΑΠ, του οποίου η αποστολή είναι προστατευτική έναντι των βλαπτικών επιδράσεων του επαγόμενου από τον σίδηρο οξειδωτικού stress.  

5. ΤΟ ΚΑΠΝΙΣΜΑ ΠΡΟΣΒΑΛΛΕΙ ΤΗΝ ΩΡΙΜΑΝΣΗ ΤΩΝ ΔΕΝΔΡΙΤΙΚΩΝ ΚΥΤΤΑΡΩΝ ΣΤΟΥΣ ΜΙΚΡΟΥΣ ΑΕΡΑΓΩΓΟΥΣ  ΤΩΝ ΑΣΘΕΝΩΝ ΜΕ ΧΑΠ. Σκοπός της μελέτης αυτής ήταν η μέτρηση και ο χαρακτηρισμός κυτταρικών δεικτών, συνδεδεμένων μδ την ωρίμανση των δενδριτικών κυττάρων των μικρών αεραγωγών μη καπνιστών και καπνιστών, με ΧΑΠ ή χωρίς. Διαπιστώθηκε εκτετμένη τοπική ποσαμοστική μεταβολή του προσαρμοσμένου ανοσοποιηικοπύ συστήματος, που χαρακτηρίζει την παθογένεια της ΧΑΠ. Το κάπνισμα μπορεί να διεγείρει ανοσοαπαντήσεις, που διαταράσσουν τη στέγαση των δενδριτικών κυττάρων των αεραγωγών στους επιχώριους λεμφαδένες και την μείωση της μεταναστευτικής τους ικανότητας.

6. ΤΟ ΚΑΠΝΙΣΜΑ ΕΠΑΓΕΙ ΤΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΔΕΝΔΡΙΤΙΚΩΝ ΚΥΤΤΑΡΩΝ ΕΠΙ ΧΑΠ. ΣΥΝΕΡΓΑΤΙΚΗ ΜΕΛΕΤΗ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΟΝΙΚΟΥ ΙΣΤΟΥ.  Αποτελεί κοινή πεποίθηση ότι στην παθογένεση της ΧΑΠ επικρατούν εν γένει παθολογικοί τύποι ανοσοαντιδράσεων. Τα δενδριτικά κύτταρα, μέλη της σύμφυτης άμυνας, αποτελούν κρίσιμους παράγοντες τόσο για την καταστολή όσδο και για τη διέγερση των αντιδράσεων αυτών. Παρόλα αυτά, η λειτουργία των δενδριτικών κυττάρων στη ΧΑΠ έχει περιορισμένα μόνο μελετηθεί. Από την μελέτη αυτή συμπεραίνεται ότι επί ΧΑΠ, παρατηρείται αυξημένη δραστηριότητα κυττάρων που παράγουν και απελευθερώνουν δείκτες που συνδέονται με κύτταρα Langerhans και ώριμα δενδριτικά κύτταρα και ότι το κάπνισμα τσιγάρων επάγει την εκπομπή σημάτων επιβίωσης και και παράταση της ζωής των δενδριτικών κυττάρων. Παρόλο ότρι διάφορα παράγωγα του καπνού αναστέλλουν την έκφραση ορισμένων δενδριτικών κυττάρων CCR7 η μετανάστευσή τους προς ορισμένες θέσεις δεν αναστέλλεται, γεγονός που σημαίνει ότι η από τα CCR7 εξαρτώμενη μετανάστευση δεν είναι πιθανό να αποτελεί κρίσιμο μηχανισμό συγκέντρωσης δενδριτικών κυττάρων στους πνεύμονες καπνιστών με ΧΑΠ.  

7. ΕΚΛΕΚΤΙΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΔΕΝΔΡΙΤΙΚΩΝ ΚΥΤΤΑΡΩΝ ΤΥΠΟΥ LANGERHANS ΣΤΟΥΣ ΜΙΚΡΟΥΣ ΑΕΡΑΓΩΓΟΥΣ ΑΣΘΕΝΩΝ ΜΕ ΧΑΠ.  Είναι γνωστό ότι τα δενδριτικά κύτταρα συνδέονται με το σύμφυτο και το προσαρμοσμένο αμυντικό σύστημα τους πνεύμονες αλλά ο χαρακτηρισμός των διαφόρων υποτύπων τους δεν έχει ακόμη ολοκληρωθεί. Τα μυελοειδή δενδριτικά κύτταρα τροποποιούνται στους μικρούς αεραγωγούς των καπνιστών και των ασθενών με ΧΑΠ απολήγοντας σε μια εκλεκτική συγκέντρωση δενδριτικών κυττάρων τύπου Lαngerhans, που συσχετίοζεται με την με την πνευμονική έκφραση του επαγόμενου από τα κύτταρα Lαngerfhans μεταμορφωτικού παράγοντος: ακτιβίνης Α. Από τη μελέτη αυτή προκύπτει ότι τα δενδριτικά κύτταρα τύπου Lαngerhans συγκεντρώνουν ερευνητικό ενδιαφέρον στις μελλοντικές μελέτες της παθογένειας της XAΠ. 

8. ΤΟ ΚΑΠΝΙΣΜΑ ΑΥΞΑΝΕΙ ΤΗΝ ΕΚΦΡΑΣΗ ΤΩΝ TLR4 ΚΑΙ TLR9 ΚΑΙ ΕΠΑΓΕΙ ΤΗΝ ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΚΙΤΟΚΙΝΩΝ ΑΠΌ ΤΑ ΛΕΜΦΟΚΥΤΤΑΡΑ CD8+ ΣΤΗΝ ΧΑΠ. Είναι γνωστό ότι οι tLR4 καιi 9 εκφράζονται στον υγιή πνευμονικό ιστό. Στην παρούσα μελέτη βιοπτικά δείγματα βλεννογόνου από καπνιστές και μη καπνιστές σα οποία εφαρμπόστυηκαν ανοσϊστοχημική μελέτη και διαπιστώθηκε ότι παρ΄πομοια μεν ανσονατιδραστικότητα στα TLR4 και 9 των επιθηλιακών κια φλεγμονωδών κυττάρων μη καπνιστών, ασθενείς και μάρτυρες. 

9. ΜΕΤΑΒΟΛΕΣ ΣΤΗΝ ΕΛΑΣΤΙΝΗ ΚΑΙ ΤΗ ΔΕΣΜΕΥΟΥΣΑ ΤΗΝ ΕΛΑΣΤΙΝΗ ΠΡΩΤΕΐΝΗ ΣΤΙΣ ΚΥΨΕΛΙΔΕΣ ΕΠΙ ΧΑΠ. Όπως είναι γνωστό, η ΧΑΠ διακρίνεται από την απώλεια των κυψελιδικών ελαστικών ινών και από ην απώλεια αποτελεσματικής ικανότητας επιδιόρθωσης. Οι ελαστικές ίνες διατάσσονται στις κυτταρικές επιφάνειες μέσω της δεσμεύουσας την ελαστίνη πρωτεΐνης, η δράση της οποίας μπορεί  να υποστεί αναστρέψιμη αναστολή παρουσία θειικής χονδροροϊτίνης ΘΧ. Στη μελέτη αυτή διαπιστώθηκε ότι οι ασθενείς με μέτρια προς σοβαρή ΧΑΠ  εμφανίζουν προοδευτικά αυξανόμενη ανοσοϊστοχημική αντίδραση για την ελαστίνη και των δεμευτική πρωτεΐνη της ανάλογη με την έκπτωση του FEV1. Τα αποτελέσματα αυτά διερμηνεύουν τηΝ  απουσία επιδιορθωτικής ικανότητας των ελαστικών ινών στον πνευμονικό ιστό ασθενών με ΧΑΠ. Η απαλοιφή της ΘΧ  μπορεί να προσφέρει μια εναλλακτική θεραπεία της ΧΑΠ. 

10. ΔΙΑΚΥΜΑΝΣΕΙΣ ΤΩΝ ΠΡΟΔΡΟΜΩΝ ΠΡΩΤΕΙΝΩΝ ΤΟΥ ΚΟΛΛΑΓΟΝΟΥ Ι ΚΑΙ ΙΙΙ ΣΤΑ ΔΙΑΦΟΡΑ ΣΤΑΔΙΑ ΤΗΣ ΧΑΠ. Είνια γνωστό ότι οι συγκεντρώσεις των προδρομων πρωτεϊνών του κολλαγόνου Ι και ΙΙΙ αυξάνονται σε διάφορα στάδια των ινωτικών πνευμονοπαθειών, όπως η πνευμονική ίνωση. Στην προύσα μελέτη αναλαμβάνεται να απαντηθεί το ερώτημα, εάν οι πρόδρομες πρωτεϊνες του κολλαγόνου Ι και ΙΙΙ αυξάνεται επίσης στο πνευμονικό εμφύσημα. Δεδομένου ότι είναι γνωστό, ότι το συνολικό βάρος του συνδετικού ιστού ξηρού πνεύμονα αυξάνεται επί πνευμονικού εμφυσήματος, γεγονός που αποδεικνύει ότι η  αρχιτεκτονική διάταξη του συνδετικού ιστού και όχι η παραγωγή του κολλαγόνου διαταράσσονται επί ΧΑΠ. Από τη μελέτη αυτή συμπεραίνεται ότι οι πρόδρομες πρωτεΐνες του κολλαγόνου Ι και ΙΙΙ έχουν διαφορετικό προφίλ στους μικρούς και μεγάλους αεραγωγούς σε διάφορα στάδια της ΧΑΠ. Το κάπνισμα ενισχύει την έκφραση των πρόδρομων πρωτεϊνών. στους μεγάλους αεραγωγούςμε θετική συσχέτιση με τα pyears. Το εύρημα αυτό οδηγεί σε αναθεώρηση της ΧΑΠ ως πάθησης των μικρών αεραγωγών, μόνο.  

11. ΤΟ ΚΑΠΝΙΣΜΑ ΕΠΑΓΕΙ ΤΙΣ ΦΛΕΓΜΟΝΩΔΕΙΣ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ ΕΠI ΧΑΠ ΜΕΣΩ LBT4 / BLT1 / SOCS.   H κατανομή και η έκφραση των SOCS1 (suppressor of cytokine signaling 1) στους πνευμονιικούς ιστούς. έχουν παρουσιασθεί ενδείξεις ότι η κατασταλτική κιτοκίνη 1 είναι κρίσιμης σημασίας για την αρνητική ρύθμιση στις φλεγμονώδεις αντιδράσεις επί ΧΑΠ. Η σύσχέτιση μεταξύ καπνίσματος SOCS1 και λευκοτιενίων LTB4 σε συνθήκες in vitro και επί ασθενών με ΧΑΠ έχει κρίσιμη σημασία στην παθογένεια της ΧΑΠ και τη αιτιοπαθογενετική της σχέση με τη ΧΑΠ. Η μακροχρόνια έκθεση στο κάπνισμα επάγει την αποδόμηση των SOCS1 και τη συγκέντρωση των LBT4 ππου συνδέονται με τη φλεγμονή κια το πνευμονικό εμφύσημα. Ο ανταγωνισής LTB1 (LTB4 receptor 1) μπορεί να αποτελέσει εναλλακτικό θερπευτικό ενδεχόμενο επί ΧΑΠ-πνευμονικό εμφύσημα 

12. Η ΔΡΑΣΗ ΤΩΝ ΕΙΣΠΝΕΟΜΕΝΩΝ ΚΟΡΤΙΚΟΕΙΔΩΝ  ΣΤΗ ΑΠΟΑΚΕΤΥΛΑΣΗ 2 ΤΗΣ ΙΣΤΟΝΗΣ  (HDAC2)ΣΤΟΥΣ ΚΑΠΝΙΣΤΕΣ ΜΕ ΧΑΠ : ΤΥΧΑΙΟΠΟΙΗΜΕΝΗ ΚΛΙΝΙΚΗ ΔΟΚΙΜΗ.  Η εκφραση των HDAC2 μειώνεται επί ΧΑΠ. Από τη μελέτη αυτή διαπιστώνεται ότι τα εισπνεόμενα στεροειδή δεν έχουν επίδραση στην HDAC2 των επιθηλιακών κυττάρων των αεραγωγών. Oι πρώην καπνιστές εμφανίζονται ότι επαναποκαθιστούν τα επίπεδα της HDAC2 αλλά τα εισπνεόμενα στεροειδή δεν φαίνεται, επίσης, ότι επηρεάζουν ούτε την παρουσία ούτε την ένταση της αποκατάστασης.  

38. Η ΚΟΥΡΚΟΥΜΙΝΗ ΤΡΟΠΟΠΟΙΕΙ ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ  ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΙΣΤΟΝΗΣ ΕΠΙ ΤΗΣ ΕΚΦΡΑΣΗΣ ΤΩΝ ΧΗΜΟΚΙΝΩΝ ΣΤΑ ΚΥΨΕΛΙΔΙΚΑ ΕΠΙΘΗΛΙΑΚΑ ΚΥΤΤΑΡΑ ΤΥΠΟΥ ΙΙ   Παλαιότερες μελέτες έχουν καταδείξει ότι τροποποιήσεις της ιστόνης ασκούν θετική επίδραση σε διαφορα επίπεδα που συνδέονται με τις παθογενετικές εξελίξεις της ΧΑΠ. Η αποακετυλάση 2 της ιστόνης (HDAC2) καταστέλλει την προφλεγμονώδη δράση εμπλεκόμενων γονιδίων μέσω αποακετυλιώσεως της ιστόνης. Στη μελέτη αυτή συγκρίθηκε η δράση της κουρκουμίνης στην (HDAC2) συγκριτικά με εκείνη των κορτικοειδών. Από τα αποτελέσματα της μελέτης προκύπτει ότι η κουρκουμίνη μπορεί να καταστείλει τις χημοκίνες και να αποκαταστήσει τη δράση των κορτικοειδών επί ΧΑΠ μέσω τροποποίησης της έκφρασης της HDAC2 στην ιστόνη. 

13.  ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΕΣ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΤΗΣ ΔΙΚΤΥΩΗΣ ΒΑΣΙΚΗΣ ΜΕΜΒΡΑΝΗΣ ΤΩΝ ΒΡΟΓΧΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΙΣΤΙΚΗΣ ΑΝΑΔΙΑΜΟΡΦΩΣΗΣ ΤΩΝ ΠΝΕΥΜΟΝΙΚΩΝ ΑΓΓΕΙΩΝ, ΣΤΟ ΑΣΘΜΑ ΚΑΙ ΤΗ ΧΑΠ - ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΠΆΘΗΣΗ. Η μελέτη αυτή πραγματοποιήθηκε προκειμένου να ελεγχθεί η βασιμότητα της dutch hypothesis με βάση την οποία οι δύο παθήσεις ορίζονται στα πλαίσια του ίδιου φάσματος. Από τη μελέτη συμπεράνθηκε ότι οι δυο παθολογικές οντότητες εμφανίζουν διαφορετικά παθολογοανατομικκά χαρακτηριστικά, ώστε μπορεί με ασφάλεια να υποστηριχθεί ότι πρόκειται για διαφορετικά νοσογραφικά πρότυπα.

14. Η ΔΙΚΤΥΩΤΗ ΒΑΣΙΚΗ ΜΕΜΒΡΑΝΗ ΣΤΟ ΑΣΘΜΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΧΑΠ. ΠΑΧΥΝΣΗ, ΑΛΛΑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ  ΣΥΝΘΕΣΗ.   Ανοσοϊστοχημικές χρώσεις του κολλαγόνου σε βιοπτικά δείγματα  βρογχικού βλεννογόνου  (ανοσοϋπεροξειδάση) αναδεικνύουν  ότι η στιβάδα της βασικής μεμβράνης είνια λεπτότερη στο άσθμα, παρ' ό,τι στη ΧΑΠ. Επιπλέον, η σύνθεση της βασικής μεμβράνης φαίνεται ότι είναι διαφορετική στο άσθμα, πάρ΄ό,τι στη ΧΑΠ. Το πάχεος της βασικής μεμβράνης βρέθηκε 4.7 (0.9) μ, 5.5 (1.3) μ στους ασθενείς με άσθμα και 6.5(1.8) στους ασθενείς με ΧΑΠ. Αλλά από τα αποελέσματα της μελέτης συνηγορείται ότι η σύνθεση της βασική μεμβράνης είναι διαφορετική στις προαναφερόμενες καταστάσεις.

15.  ΝΕΑ ΑΝΟΣΟΓΟΝΙΔΙΑ ΣΥΝΔΕΟΝΤΑΙ ΜΕ ΤΙΣ ΕΚΤΕΤΑΜΕΝΕσ ΦΛΕΓΜΟΝΩΔΕΙΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΝΤΙΙΚΕΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΤΟΥΣ ΡΙΝΟΪΟΥΣ, ΕΠΙ ΧΑΠ. Όπως είνια γνωστό, οι ρινοϊοί αποτελούν σημαντικό αίτιο παρόξυνσης ΧΑΠ. Οι ανοσοαπαντήσεις από τις βασικές μεμβράνες των ενδοθηλιακών κυττάρων έναντι λοιμώξεων από ρινοϊούς, είναι κρίσιμης σημασίας για τον περιορισμό των ιογενών λοιμώξεων και τον πολλαπλασιασμό των ιών. Από τη μελέτη συμπράνθηκε η παρουσία ενός νεόυ γονιδίου η προληπτική χορήγηση ιντεφερόνης μπορεί να αναατείλει την εξέλιξη τηςλοίμωξης, αναστέλλοντας τον πολλαπλασιασμό των ρινοϊών. 

16. Η ΑΝΟΣΟΠΑΘΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΧΑΠ. Η ανοσοπαθολογία της ΧΑΠ βασίζεται στο σύμφυτο και προσαρμοσμένο ανοσοποιητικό σύστημα και τις αντιδράσεις του έναντι χρόνιας επίδρασης των φλεγμονογόνων προϊόντων του καπνού. Το τελευταίο τέταρτο του προηγούμενου αιώνα, εκπονήθηκε μεγάλος αριθμός μελετών βιοπτικών δειγμάτων από τους κατώτερους αεραγωγούς ασθενών με ΧΑΠ, συγκριτικά με αντιστοιχισμένου ως προς το φύλο και την ηλικία μη καπνιστές. Από τις μμελέτες προέκυψαν νέες γνώσεις αναφορικά με την δυνητική παθθογένεια, τις επιδράσεις του σύμφυτου και τις αντιδράσεις του προσαρμοσμένου ανοσοποιητικού συστήματος που συντέλεσαν στην καλύτερη κατανόηση της ανοσοπαθολογίας της ΧΑΠ. Επίσης  ανοίχθηκαν νέες θεραπευτικές ευκαιρίες. 

17. Η ΙΣΤΙΚΗ ΑΝΑΔΙΑΜΟΡΡΦΩΣΗ ΤΩΝ ΜΕΓΑΛΩΝ ΑΕΡΑΓΩΓΩΝ ΣΤΗ ΧΑΠ. Η συμβολή της ιστικής αναδιαμόρφωσης των μικρών αεραγωγών στον περιορισμό ροής έχει επαρκώς μελετηθεί. Αντίθετα, δεν υπάρχουν παρά ελάχιστες μελέτες στις οποίες ελέγχεται η συνεισφορά της ιστικής αναδιαμόρφωσης των μεγάλων αεραγωγών επί ασθενών με ΧΑΠ. Στην παρούσα μελέτη, εκτιμήθηκε η ιστική αναδιαμόρφωση σε υποεπιθηλιακό επίπεδο και στην μυϊκή στιβάδα, των μεγάλων αεραγωγών ασθενών με ΧΑΠ.

51. Η ΙΣΤΙΚΗ ΑΝΑΔΙΑΜΟΡΦΩΣΗ ΤΩΝ ΠΝΕΥΜΟΝΙΚΩΝ ΚΑΙ ΣΥΣΤΗΜΑΤΙΚΩΝ ΑΓΓΕΙΩΝ ΕΠΙ ΧΑΠ.  Η ΧΑΠ συνοδεύεται από υποκλινική συστηματική αθηροσκλήρωση και αναδιαμόρφωση των πνευμονικών αγγείων που χαρακτηρίζεται από υπερπλασία της εσωτερικής τους στιβάδας, και μείωση της εγκάρσιας διαμέτρου των αγγείων. Επιχειρήθηκε ο εντοπισμός διαφορών μεταξύ των αγγείων ασθενών με ΧΑΠ και υγειών καπνιστών. Διαπιστώθηκε μεγαλύτερη πάχυνση των πνευμονικών και αρτηριών σε ασθενείς με ΧΑΠ, παρ' ότι σε καπνιστές. Γενικά, διαπιστώθηκε συσχέτιση μεταξύ της ιστικής αναδιαμόρφωσης μεταξύ πνευμονικού και συστηματικού αγγειακού δικτύου στον εν γένει πληθυσμό.   

18. ♦♦♦►ΕΠΙ ΤΗΣ ΣΧΕΣΕΩΣ ΤΟΥ ΑΠΟΦΡΑΚΤΙΚΟΥ ΤΥΠΟΥ ΥΠΝΙΚΗΣ ΑΠΝΟΙΑΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΣΧΕΣΗΣ ΤΗΣ ΜΕ ΤΗ ΧΑΠ. Η ΧΑΠ, ως αναχαιτιζόμενη  πάθηση με πολύ υψηλή επίπτωση στον κόσμο συχνά εμφανίζει κρίσιμης σημασίας συμπτώματα που εν γένει απαντώνται στις αποφρακτικού τύπου υπνοαπνοϊκές μορφές ΣΥΑ. Η σχέση αυτή, αναμενόμενη (;) εκθέτει σε μεγαλύτερο κίνδυνο νυκτερινών αποκορεσμών και των συνεπειών τους, όπως η η πνευμονική υπέρταση και και ρυθμολογικές διαταραχές από την καρδιά. Από την σημαντική αυτή ανασκόπηση επισημαίνεται η σχέση ΧΑΠ και ΣΥΑ.

19. ΤΟ ΜΙΚΡΟΒΙΩΜΑ ΤΗΣ ΜΕΤΡΙΑΣ ΚΑΙ ΣΟΒΑΡΗΣ ΧΑΠ.  Έχει επανειλημμένα σημειωθεί ότι η ΧΑΠ είναι φλεγμονωδης πάθηση που χαρακτηρίζεται από μερικώς μόνο αναστρέψιμο περιορισμό της εκπνευστικής ροής έτσι που η διάγνωσή της χωρίς σπιρομέτρηση είναι μάλλον αδύνατη. Επιπλέον, όμως, η βακτηριακή εποόικιση του κατώτερου αναπνευστικού ευθύνετια για περίπου το 50% των παροξύνσεων. Ακόμη και σε περιόδους πλήρους ελέγχου της οι πνεύμονες των ασθενών με ΧΑΠ βρίθουν μικροβίων που εν γένει συνιστούν το μικροβίωμα της πάθησης.  Ο ρόλος του μικροβιώματος  στην παθογένεια της ΧΑΠ παραμένει αδιευκρίνιστος. Το μικροβίωμα της ΧΑΠ όπως και εκείνο του υγιούς πνεύμονα φαίνεται ότι αποτελούν αντανάκλαση των μικρο-εισροφήσεων της στοματικής χλωρίδας, Στη μελέτη αυτή παρουσιάζεται το μιροβίωμα τη ΧΑΠ 22 ασθενών με μέτρια και σοβαρή ΧΑΠ συγκριτικά με 10 αντιστοιχισμένους καθ΄ηλικία ασθενείς. Από τα αποτελέσματα της μελέτης αναγνωρίζεται ευρεία απόκλιση του μικροβιώματος με την εξέλιξη της ΧΑΠ και ο βασικός ξενιστής ήταν το ακινητοβακτηρίδιο και διάφορα πρωτεοβακτήρια, παρόλο ότι στην στοματική κοιλότητα των ασθενών με ΧΑΠ αναγνωρίζεται αύξηση της πληθώρας μικροβίων. Αλλ΄ενώ μπορεί να γίνει διάκριση μεταξύ ασθενών υγιών και ασθενών ή μεταξύ ασθενών υπό κορτικοειδή ή β-διεγέρτες,, διάκριση με βάση τη βαρύτητα δεν μπορούσε να γίνει. 

20. ΥΠΟΒΑΘΜΙΣΗ ΤΗΣ ΕΚΦΡΑΣΗΣ ΤΩΝ ΥΠΟΔΟΧΕΏΝ ΤΩΝ Τ-ΚΥΤΤΑΡΩΝ ΣΤΑ CD8 ΠΝΕΥΜΟΝΙΚΑ ΚΥΤΤΑΡΑ.  Τα κύτταρα CD8 μπορεί να ειαφέρουν στις αυτοάνοσες αντιδράσεις επί ΧΑΠ. Όπως είναι γνωστό, παρατηρείται υποβάθμιση των υποδοχέων των Τ-κυττάρων στις αυτοάνοσες παθήσεις. Στην παρούσα μελέτη ελέγχθηκε η υπόθεση ότι οι υποδοχείς των Τ κυττάρων είναι  παθολογικοί στα πνευμονικά CD8 πνευμονικά κύτταρα, επί ΧΑΠ.  

21. Η ΕΠΙΔΡΑΣΗ ΤΩΝ ΕΚ ΤΟΥ ΛΙΠΩΔΟΥΣ ΙΣΤΟΥ ΠΡΟΕΡΧΟΜΕΝΩΝ  ΣΤΡΩΜΑΤΙΚΩΝ ΚΥΤΤΑΡΩΝ ΣΤΟ ΟΞΕΙΔΩΤΙΚΟ STRESS, ΠΝΕΥΜΟΝΙΚΟ ΕΜΦΥΣΗΜΑ ΚΑΙ ΛΕΥΚΑ ΑΙΜΟΣΦΑΙΡΙΑ ΣΕ ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΑ ΜΟΝΤΕΛΑ ΧΡΟΝΙΑΣ ΑΠΟΦΡΑΚΤΙΚΗΣ ΠΝΕΥΜΟΝΟΠΑΘΕΙΑΣ. Μελετήθηκαν τα αποτελέσματα των στρωματικών κυττάρων λιπώδους ιστού στην αντιδραστικότητα της τραχείας μικρών πειραματοζώων και οι μεταβολές διαφόρων βιοχημικών δεικτών σε πειραματικά μοντέλα ΧΑΠ. Η κυτταροθεραπεία αποκατέστησε την τραχειακή υπεραντιδραστικότητα  και αύξησε τις συγκεντρώσεις της IL-8 στον ορό και το βρογχοπνευμονικό έκπλυμα, BAL. Στα συμπεράσματα της μελέτης αυτή περιλαμβάνεται ότι η έγχυση βλαστικών κυττάρων λιπώδους ιστού στην τραχεία μικρών πειραματοζώων μπορεί να απολήξει σε μείωση της τραχειακής υπεραντιδραστικότητας, και της πνευμονικής φλεγμονής σε μοντέλα ΧΑΠ.      

22. ΟΙ ΕΝΙΑΙΕΣ ΜΕΤΑΒΟΛΕΣ ΣΤΟΝ ΙΠΠΟΚΑΜΠΟ ΚΑΙ ΟΙ ΓΝΩΣΤΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ ΕΠΙ ΑΣΘΕΝΩΝ ΜΕ ΧΑΠ. οι μεταβολές που αναγνωρίζοινται μέσω MRI στους υγιείς σε ασθενείς με μέτρια-προς-σοβαρή ΧΑΠ και σε εκείνους με σοβαρή ΧΑΠ. Έχουν διαπιστωθεί γνωστικές διαταραχές σε ασθενείς με ΧΑΠ, χωρίς ταυτόχρονα να έχει εξηγηθεί η παθογένειά της. Από τα αποτελέσματα της μελέτης διαπιστωνεται ότι οι γνωστικές διαταραχές συνάδουν με ατροφία του ιπποκάμπου, απότοκες χρόνιας υποξαιμίας, επί ΧΑΠ. 

23. Η ΒΑΡΥΤΗΤΑ ΤΗΣ ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΣΗΣ ΕΠΟΥΛΩΣΗΣ ΤΡΑΥΜΑΤΩΝ ΣΤΟΥΣ ΑΕΡΑΓΩΓΟΥΣ ΕΠΊ ΧΑΠ ΣΥΝΔΕΕΤΑΙ ΜΕ ΤΟΝ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟ ΤΗς ΕΚΠΝΕΥΣΤΙΚΗΣ ΡΟΗΣ ΕΠΙ ΧΑΠ. Η ακεραιότητα του επιθηλίου των αεραγωγών είναι απαραίτητη για τη επιτέλεση της μηχανικής και λειτουργικής τους αποστολής. Για την αποκατάσταση των υποτροπών ιστικής βλάβης του επιθηλίου των αεραγωγών απαιτείται ένας πολύπλοκος μηχανισμός ιστικής αποκατάστασης. Επί ΧΑΠ, την ιστική αναδιαμόρφωση μπορεί να συνοδεύει ένας παθολογικός τρόπος αποκατάστασης της ακεραιότητας των βρογχικών επιθηλίων. Από τα αποτελέσματα της μελέτης αυτής διαπιστώνεται ότι επί ΧΑΠ επικρατεί παθολογικός τρόπος επουλώσεως των επιθηλιακών βλαβών, ώστε απαιτείται περαιτέρω διερεύνηση του φαινομένου, για την αποκατάσταση της ιστικής επιδιόρθωσης της χρόνιας βλάβης του βρογχικού επιθηλίου. 

24. Η ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΗΣ ΧΑΠ ΣΤΗΝ  ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΦΡΟΝΤΙΔΑ ΥΓΕΙΑΣ ΣΤΟ ΗΝΩΜΕΝΟ ΒΑΣΙΛΕΙΟ - ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΗΣ ΣΥΝΤΑΓΟΓΡΑΦΗΣΗΣ.  

  Παρά τη διάθεση εθνικών και διεθνών οδηγιών, υπα΄ρχουν ενδείξεις ότι η προτεινόμενη θεραπεία της ΧΑΠ δεν ακολουθεί πάντα τις υποδείξεις. Αριθμός ασθενών δεν λαμβάνει θεραπεία, παρά την  παρουσία συμπτωμάτων, Μεταξύ των θεραπευομένων οι περισσότεροι λαμβάνουν ICS, ανεξάρτητα από το μέτρο της απόφραξης, διάγνωση άσθματος, και το ιστορικό παροξύνσεων. Πολλοί από τους ασθενείς εξακολουθούν να έχουν συμπτώματα.  

25. ΙΣΤΙΚΗ ΑΝΑΔΙΑΜΟΡΦΩΣΗ ΤΩΝ ΠΝΕΥΜΟΝΙΚΩΝ  ΚΑΙ ΣΥΣΤΗΜΑΤΙΚΩΝ ΑΓΓΕΙΩΝ ΕΠΙ ΧΑΠ.  Η ΧΑΠ συνοδεύεται από υποκλινική συστηματική αθηρομάτωση και πνευμονική αγγειακή αναδιαμόρφωση, που χαρακτηρίζεται από υπερπλασία της εσωτερικής στιβάδας του τοιχώματος των αγγείων και στένωση του αυλού τους. 

26. ΑΥΞΗΜΕΝΗ ΣΥΧΝΟΤΗΤΑ ΑΛΛΟΙΩΜΕΝΩΝ ΦΑΙΝΟΤΥΠΩΝ ΛΕΜΦΙΚΩΝ ΑΓΓΕΙΩΝ ΣΤΟΝ ΠΕΡΙΦΕΡΙΚΟ ΠΝΕΎΜΟΝΑ ΕΠΙ ΑΣΘΕΝΩΝ ΜΕ ΧΑΠ. Πρόσφατα έχει αναγνωριστεί de novo σχηματισμός λεμφικών αγγείων σε ασθενείς με μέτρια ΧΑΠ, τα οποία πιθανόν διατάσσονται διαφορετικά έτσι, ώστε αλλοιώνουν την ανά τμήματα ανατομική συγκρότηση των πνευμόνων. Επιπλέον, δεν έχει μελετηθεί σε ικανό βαθμό, η φύση των μεταβολών των λεμφασγγείων, σε διάφορα στάδια της ΧΑΠ και δεν έχουν επαρκώς περιγραφεί οι μεταβολές των μορφομετρικών τουης χαρακτηριστικών. Η παρούσα μελέτη εισφέρει στα τεθέντα ερωτήματα, σε ααθενείς με ΧΑΠ σταδίου ΙΙ-ΙΙΙ. 

27. ΙΝΟΒΛΑΣΤΕΣ ΜΕ ΠΡΟΦΛΕΓΜΟΝΩΔΗ ΦΑΙΝΟΤΥΠΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΥΜΒΑΤΟΙ ΜΕ ΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΔΙΟΡΘΩΣΗ (&) ΣΤΟΥΣ ΠΝΕΥΜΟΝΕΣ ΑΣΘΕΝΩΝ ΜΕ ΧΑΠ. Είναι γνωστό ότι στους πνεύμονβες ασθενών με ΧΑΠ μειώνεται η ελαστίνη, ως αποτελέσμα δράσεως  ελαστολυτικών ενζύμων (ανατροπή ισορροπίας τρυψίνης αντιτρυψίνης). Στην πραγματικότητα, επιδιώκεται αναγέννηση με τη δράση ενεργοποιημένων ινοβλαστών, που με τις τρέχουσες γνώσεις, παράγουν μεν ελαστίνη, η οποία διατάσσεται  κατά ανάρμοστο τρόπο και δεν εισφέρει στη παραγωγή επαρκούς διαπνευμονικής πιέσεως. Στη μελέτη αυτή διαπιστώθηκε ότι οι ινοβλάστες προερχόμενοι από πνεύμονες ασθενών με μέτρια προς σοβαρή ΧΑΠ εμφανίζονται ενεργοποιημένοι με αυξημένοι ρυθμό έκρισης αντιφλεγμνονωδών μορίων συμπεριλμβανομένων πρωτεογλυκάνων δικτύου και αύξηση διαλυτής αλλά όχι μη διαλυτής ελαστίνης. Συμπεράνθηκε ότι η υπό τις συνθήκες αυτές έκριση διαλυτής ελαστίνης δεν συνάδει με την ιστική αναδιαμόρφωση των ελαστικών ινών στους πνεύμονες ασθενών με ΧΑΠ.   

28. ΡΟΕΣ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΩΝ ΣΧΕΤΙΚΩΝ ΜΕ ΤΟΥΣ ΦΑΙΝΟΤΥΠΟΥΣ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ ΑΠΟΦΡΑΚΤΙΚΗΣ ΠΝΕΥΜΟΝΟΠΑΘΕΙΑΣ. Έχει πλέον κατανοηθεί ότι οι φαινοτυπικές πληροφορίες είναι απόλυτα αναγκαίες για το σχεδιασμό εξατομικευμένης θεραπείας ασθενών με ΧΑΠ. Στη μελέτη αυτή επιχειρήθηκε η καταγραφή μέσω επεξεργασίας κειμένων να διαμορφωθεί ένα σύστημα 'ροής εργασίας', με το οποίο θα ήταν δυνατή η ανίχνευση φαινοτυπικών χαρακτήρων από κείμενα ροής στο το φάκελλο του ασθενούς.

30. ΕΝΔΕΙΞΕΙΣ ΓΕΝΕΤΙΚΗΣ ΔΙΑΣΥΝΔΕΣΗΣ ΧΑΠ ΚΑΙ ΚΑΡΚΙΝΟΥ ΠΝΕΥΜΟΝΟΣ.  Επιδημιολογικές μελέτες αναδικνύουν την υψηλή σχέση, 90% μεταξύ καπνιστικής συνήθειας, ΧΑΠ και καρκίνου του πνεύμονος. Εν τούτοις, οι γενετικοί παράγοντες εξηγούν μόνο το 10-30% των καπνιστών αναπτύσσουν τις προαναφερόμενες επιπλοκές. Στη μελέτη αυτή ανακεφαλαιώνονται ενδείξεις γενετικής συνδέσεως με την επιρρέπεια της ΧΑΠ με τον καρκίνο του πνεύμονος. Έχουν επισημανθεί γενετικοί τόποι στους οποίους στη βάση χρόνιων φλεγμονωδών αλλοιώσεων επιβάλλουν επιρρέπεια στη ΧΑΠ και τον καρκίνο του πνεύμονος, μεταξύ καπνιστών, στη βάση μοριακού γενετικού επιπέδου. Στις πρώιμες μελέτες στο αντικείμενο αυτό έχει επισημανθεί νουκλεοτιδικός πολυμορφισμός, που μπορεί να συγκαταλέγεται στην αιτιοπαθογένεια τόσο της ΧΑΠ, όσο και του καρκίνου του πνεύμονος (&, &, &). 

31. ΜΕΛΕΤΗ ΤΩΝ ΑΕΡΑΓΩΓΩΝ ΕΠΙ ΧΑΠ, ΜΕΣΩ ΑΞΟΝΙΚΗΣ ΤΟΜΟΓΡΑΦΙΑΣ. Η διενέργεια πολυδιάστατης αξονικής τομογραφίας κατά τη διάρκεια μιας μόνο συγκράτησης της αναπνοής με χρήση λεπτού διαχωρισμού, παρέχει ογκομετρικό σύνολο δεδομένων υψηλής ανάλυσης που επιτρέπει την τρισδιάστατη ανακατασκευή των κεντρικών αεραγωγών. Η απεικονιστική μέτρηση των διαστάσεων των κεντρικότερων αεραγωγών έχει δειχθεί ότιμείναι κλινικά αξιοποιήσιμη παράμετρος. Η τεχνική αυτή μπορεί να εισφέρει στις προοπτικές μελέτες της παθογένειας της της αποτελεσματικότητας της θεραπείας XΑΠ.

32. Η ΕΝΔΟΘΩΡΑΚΙΚΗ ΤΡΑΧΕΙΑΚΗ ΕΝΔΟΤΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ Η ΣΧΕΣΗ ΤΗΣ ΜΕ ΤΟ ΦΥΛΟ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΚΛΙΝΙΚΟΥΣ ΦΑΙΝΟΤΥΠΟΥΣ ΤΗΣ ΧΑΠ.  Η εφαρμογή των προτεινόμενων αλγόριθμων στη CT ασθενών με ΧΑΠ. Σε ικανή αναλογία ασθενών με ΧΑΠ αναπτύσσεται υψηλή ενδοτικότητα της ενδοθωρακικής τραχείας κι στην παρούσα μελέτη εκτιμήθηκε εάν το μέγεθος της ενδοτικόττηα μπορεί να συσχετίζεται με τον φαινότυπο και το φύ,λο της ΧΑΠ. Η ενδοτικόττηα της τραχείας μελετήθηκε σε χαμηλής δόσεως υπολογιστική τομογραφία και ελέγχθηκε η σχέση της με κλινικά, λειτουργικά, και πυκονομετρικά ακτινολογικά δεδομένα, σε ασθενείς με ΧΑΠ/εμφύσημα. Η υψηλή ενδοτικότητα της τραχείας επί ασθενών, με μέτρια απόφραξη, ενώ η έλελιψη συσχετίσεων με συμπτώματα όπως ο συριγμός, ο βήχας, και η δύσπνοια δεν θα μπορούσε να θεωρηθεί ως σηγματνικό εύρνημα με κλινικοπαθολογενετική σημασία. 

33. H ΠΡΟΣΑΡΜΟΓΉ ΤΟΥ ΔΙΑΦΡΑΓΜΑΤΟΣ ΣΕ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΜΕ ΧΑΠ.  Η αδυναμία των αναπνευσιτικών μυών αποτελεί σύνηθες εύρημα στους ασθενείς με ΧΑΠ και είναι κρίσιμης κλινικής σημασίας. Η μεγίστη εισπνευστική πίεση είναι ανεξάρτητη μεταβλητή του προσδόκιμνου επιβίωσης των ασθενών με ΧΑΠ. Κατά παράδοση, η αδυναμία των εισπνευστικών μυών περιγράφεται ως βράχυνση και επιπέδωση του διαφράγματος απότοκο υπερδιατάσεως του πνεύμονος. Πρόσφατα, η παρεμβατική εκτίμηση της συσταλτικής λειτουργίας του διαφράγματος , η λειτουργία του και οι βιοχημικοί χαρακτήρες του έχουν δείξει κυτταρικές και μοριακές αλλοιώσεις από τις οποίες τουλάχιστον μερικές μπορεί να θεωρηθούν ως παθολογικές. Η μεταστροφή των μυϊκών ινών σε οξειδωτικές ίνες τύπου Ι μπορεί να θεωρηθούν ωφέλιμες στη ΧΑΠ, καθώς, έτσι, καθίστανται ανθεκτικότερες. Αλλά η μείωση των φυσιολογικών ινών συνδέεται με απώλεια μυοσίνης , ενώ επιπλέον, οι μυϊκές ίνες του διαφράγματος υφίστανται οξειδωτικό stress και βλάβη του σαρκομεριδίου επί ΧΑΠ. Μερικές απ΄αυτές τις βιοχημικές μεταβολές εμφανίζονται από τα πρώιμα στάδια της ΧΑΠ (GOLD Ι/ΙΙ)παρόλο ότι οι ασθενείς αυτοί δεν εμφανίζουν μείωση των καθημερινών τους δραστηριοτήτων. η θεραπεία της δυσλειτουργίας του διαφράγματος είναι δυσχερής επί ΧΑΠ επειδή η αιτιολογία της είναι αδιευκρίνιστη. αλλά πρόσφατα έχει δειχθεί ότι η οδός της ubiquitin-proteasome αποτελεί πρωταρχικό στόχο για την ενίσχυση της αδυναμίας του διαφράγματος επί ΧΑΠ. 

34. ΣΥΝΝΟΣΗΡΟΤΗΤΕΣ ΚΑΙ ΕΠΙΠΟΛΑΣΜΟΣ ΤΗΣ ΧΑΠ: ΕΠΙΔΗΜΙΟΛΟΓΙΚΗ ΜΕΛΕΤΗ. H επίδραση των συννισηροιτήτων έχει μόνο πρόσφατα αξιολογηθεί σε αριθμό μελετών. Στις εργασίες αυτές έχει κυρίως επισημανθεί η σχέση φλεγμονωδών καταστάσεων που δυνητικά μπορεί να εμπλέκονται στις παθογενετικές εξελίξεις επί ΧΑΠ και, έτσι, να επηρεάζουν δυσμενώς τη συνολική πρόγνωση. Στη πολυεθνική, πολυκεντρική αυτή μελέτη συνολικά εντάχθηκαν 12888075 ασθενείς με ΧΑΠ που νοσηλεύτηκαν για παρόξυνση.Από τη μελέτη αυτή συμπεράνθηκε ότι περισότεροι ασθενείς με ΧΑΠ είχαν εν γένει περισσότερες συννοσηρότητες, παρότι ασθενείς μη ΧΑΠ, και ότι μεταξύ εκείνων με ΧΑΠ, όσοι είχαν περισσότερες συννορηρότητες εμφάνισαν μεγαλύτερο αριθμό νοσηλειών.  

35. ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΑ ΠΡΟΤΥΠΑ ΧΑΠ. Στις πιθανότερες παθογενετικές εξελίξεις επί ΧΑΠ υιοθετείται η εισπνοή τοξικών αερίων, μέσω καπνίσματος, ατμοασφαιρικών ρύπων εξωτερικών χώρων και εσωτερικών, ενώ έχουν επισημανθεί γενετικοί λόγοι, που καθορίζουν τον επιπολασμό. Η ανάπτυξη πειραματικών μοντέλων έχουν και συνεχίζουν να βοηθούν στην κατανόηση των παθογενετικών φλεγμονωδών εξελίξεων στη ΧΑΠ και τη μελέτη αυτών των μηχανισμών σε κυτταρικό και μοριακό επίπεδο. Η ΧΑΠ είναι μια χρόνια πάθηση που χαρακτηρίζεται από προοδευτικά επιδεινούμενο περιορισμό της εκπνευστικής ροής στους μικρούς περιφερικούς αεραγωγούς, παγίδευση αέρος στους πνεύμονες και παθολογικής συστάσεως και υπερβολικής ποσότητας τραχειοβρογχικής βλέννης. Έχουν, πράγματι προταθεί διάφορα πειραματικά μοντέλα ΧΑΠ, αλλά υστερούν έναντι εκείνων για το αλλεργικό άσθμα, καθώς δεν έχει επιτευχθεί η πλήρης απομίμηση της ανθρώπινης ΧΑΠ και απλά περιορίζονται στην παραγωγή όμοιων με αυτήν βλαβών, ως αποτέλεσμα εισπνοής τοξικών αερίων, ΝΟ₂, SO₂ καπνού. Ανάλογα με τη διάρκεια και την ένταση της έκθεσης επιβάλλουν εικόνες χρόνιας φλεγμονής και ιστικής αναδιαμόρφωσης των αεραγωγών. Πειραματικά, μπορεί ν α προκληθεί πνευμονκό εμφύσημα, εάν η έκθεση συνδυαστεί με αποδόμηση των αντιελαστολυτικών ενζύμων, ενώ άλλες μορφές πειραματικής ΧΑΠ μπορεί να συγκροτηθούν με γενετικές τροποποιήσεις πειραματοζώων. Στα μελλοντικά πειραματικά πρότυπα, πρέπει να παράγονται μη αναστρέψιμη, επίσης, στένωση των αεραγωγών, βήχας και παροξύνσεις.

37. ΠΟΣΟΤΙΚΕΣ ΕΚΤΙΜΗΣΕΙΣ ΕΠΙ ΤΗΣ ΑΞΟΝΙΚΗΣ ΤΟΜΟΓΡΑΦΙΑΣ ΕΠΙ ΧΑΠ.  Δεδομένου ότι είναι πλέον σαφές ότι η σπιρόμετρηση, από μόνη της δεν μπορεί να διακρίνει διαφοροποιήσεις της ΧΑΠ, όπως την αναλογία χρονίας βρογχίτιδας, βρογχεκτασιών και πευμονικού εμφυσήματος, με την οποία διαμορφώνεται κάθε κλινική περίπτωση χρόνιας αποφρακτικής πνευμονοπάθειας. Η λεγόμενη πσοστική αξονική τομογραφία Quantitative computed tomography (QCT), χρησιμοποιείται ολοένα ευρύτερα προκειμένου να καταδείξει την παρουσία περιοχικού εμφυσήματος. το εισπνευστικό CT χρησιμοποιείται για να καταδείξει περιοχές με εμφύσημα, ενώ το εκπνευστικό για περιοχές με παγίδευση αέρος. που αποτελούν συνέπεια της φλεγμονής των μικρών αεραγωγών. Με τη σύγκριση τρισδιάστατων μοντέλων, είναι δυνατή η μέτρηση της πάχυνσης των τοιχωμάτων των τμηματικών και υποτμηματικών αεραγωγών. 

39. Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΗΠΑΤΙΚΟΥ ΥΠΟΔΟΧΕΩΣ Χ ΕΠΙ ΧΑΠ.  Η ανακάλυψη νέων αντιφλεγμονωδών παραγόντων είναι ζητούμενο στη θεραπευτική της ΧΑΠ. Ο ηπατικός παράγων Χ είναι ένας ηπατικός πυρηνικός υποδοχέας με ισχυρές αντιφλεγμονώδεις δράσεις. Στη μελέτη αυτή διαπιστώθηκε σημαντική αύξηση LXR mRNA στους πνεύμονες ασθενών με ΧΑΠ και στους μη ΧΑΠ καπνιστές, σε σχέση με τους μη  καπνιστές. Αλλά η διαφορά αυτή στις συγκεντρώσεις LXR mRNA δεν επαναβεβαιώθηκε και στα κυψελιδικά μακροφάγα της ΧΑΠ. Ένας αγωνιστής του LXR mRNA, ο GW3965 έχει δειχθεί ότι έχει ικανότητα σημαντικής επαγωγής της έκφρασης του εξαρτημένου από τα γονίδια ABCA1 και ABCG1 LXR mRNA  σε καλλιέργειες κυψελιδικών μακροφάγων. Σε καλλιέργειες ενεργοποιημένων κυψελιδικών μακροφάγων ο GW3965 κατέστειλε την παραγωγή κιτοκινών, όπως η CXCL10 και CCL5, ενώ, ταυτόχρονα ενίσχυε την παραγωγή IL-10. Από τη μελέτη αυτή συμπεραίνεται ότι  η ενεργοποίηση του ηπατικού υποδοχέα Χ ασκεί αντιφλεγμονώδεις δράσεις μέσω καταστολής της παραγωγής CXC10, CCL5 και IL-10 στα κυψελιδικά μακροφάγα. 

40. Ο ΡΟΛΟΣ ΤΩΝ ΚΛΙΝΙΚΩΝ ΕΡΩΤΗΜΑΤΟΛΟΓΊΩΝ ΣΤΗΝ ΒΕΛΤΙΣΤΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ ΦΡΟΝΤΙΔΑΣ ΥΓΕΙΑΣ ΑΣΘΕΝΩΝ ΜΕ ΧΑΠ. |βλέπε και ερωτηματολογιο CCQ| Αποτελεί κοινή παραδοχή ότι, προσώρας, η θεραπεία της ΧΑΠ κινείται σε υποβέλτιστα επίπεδα. η τρέχουσα κατάσταση υγείας δεν προσμετράται με κατάλληλα μέτρα, και σπάνια λογαριάζεται στα θεραπευτικά πλάνα. Ο μελλοντικός κίνδυνος των ασθενών δεν αποτιμάται αξιόπιστα, με όρους ποιότητα;ς ζωής και κατάσταση καθόλης υγείας. Η μελέτη αυτή διερευνά την επίδραση της ΧΑΠ στη ζωή των ασθενών και εξετάζει τους τρόπους με τους οποίους τα διαθέσιμα εργαλεία ικανοποιούν τις ανάγκες των ιατρών για μια πρότυπη απλή μέθοδο για την συνεχή μέτρηση της επίδρασης της ΧΑΠ στην καθημερινή κλινική πράξη. Κι αυτό επειδή η τρέχουσα αντίληψη της ΧΑΠ εαναφέρεται ουσιωδώς στην απόφραξη των αεραγωγών κι έτσι η συνιστώμενη αγωγή περιστρέφεται στην άρση του βρογχοσπάμου, αν και είναι γνωστό, ότι ο περιορισμός της ροής οφείλεται κατά κύριο λόγο στην άρση της βρογχοστένωσης, που αποτελεί δομική, μάλλον, παρά ανατομική μεταβολή. 
   Τα ερωτηματολόγια προσφέρουν ακριβή  ποσοτική και ποιοτική πληροφόρηση και μπορούν να βοηθήσουν τους ιατρούς να εφαρμόσουν βέλτιστη περίθαλψη στους ασθενείς τους. Από αυτά, δύο, το  COPD Assessment Test, CAT, και το Clinical COPD Questionnaire, CCQ, εισφέρουν σημαντικά στην ολιστική αποτίμηση της κλινικής κατάστασης του ασθενούς, αποδίδοντας επακριβή περιγραφή τη τρέχουσας κλινικής εικόνας, για την καλύτερη προοπτική αντιμετώπιση των ασθενών με ΧΑΠ.  

41. Ο ΡΟΛΟΣ ΤΩΝ Τ-ΛΕΜΦΟΚΥΤΤΆΡΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΡΟΦΛΕΓΜΟΝΔΏΝ ΜΕΣΟΛΑΒΗΤΏΝ ΣΤΗΝ ΠΑΘΟΓΈΝΕΙΑ ΤΗΣ ΧΑΠ.  Αναμένεται, εάν δεν έχει ήδη επιτευχθεί, ότι η ΧΑΠ θα αναρριχηθεί στην τρίτη θέση της παγκόσμιας κατάταξης γενικής επίπτωσης παθήσεων, ενώ το πολύπλοκο παθογενετικό υπόστρωμα  της πάθησης αυτής έχει μόνο εν μέρει και ατελώς κατανοηθεί.Συστατικά από το σύμφυτο ανασοποιητικό σύστημα όπως τα μακροφάγα και τα ουδετερόφιλα, έχουν παλαιώθεν αναγνωριστεί ότι συμμετέχουν στην παθογένεια της ΧΑΠ. Πρόσφατες έρευνες, ωστόχο, έχουν επισημάνει την συμμετοχή και του προσαρμοσμένου ανοσοποιητικού συστήματος, στην παθογένεια της χρόνιας πάθησης. Ιδιαίτερα, τα Τ-λεμφοκύτταρα συμμετέχουν στην ανάπτυξη της ΧΑΠ και στις αντιγονικές τροποποιήσεις, που μπορεί να καθοδηγούν τις εξελίξεις αυτές. Η καλύτερη κατανόηση των πολύπλοκων αυτών γενετικών μεταβολών θα ευοδώσει διευκρινίσεις σχετικές με την παθογένεια και την χρησιμότητα των θεραπευτικών παραγόντων, ενώ θα προκαλέσει την ενίσχυση της επιστημονικής έρευνας προς την κατεύθυνση αυτή.  

  42. ΤΟ ΦΛΕΓΜΟΝΩΔΕΣ ΠΡΟΦΙΛ ΤΗΣ ΧΑΠ ΚΑΙ Η ΔΡΑΣΗ ΤΟΥ ΟΓΚΟΝΕΚΡΩΤΙΚΟΥ ΠΑΡΑΓΟΝΤΑ ΣΤΗΝ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΗΣ.  

43. Η ΑΝΟΣΟΠΑΘΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΧΑΠ. Η ανοσοπαθολοιγία της ΧΑΠ βασίζεται τόσο στο σύμφυτο ανοσολογικό σύστημα, όσο και στο επίκτητο έναντι της χρόνιας καπνιστικής συνήθειας. Κατά τη διάρκεια του τελευταίου τέταρτου το 20^ου αιώνα  η ανάλυση βιοπτικών δειγμάτων από τους κατώτερους αεραγωγούς συγκριτικά με εκείνα από υγιείς καπνιστές, αντιστοιχισμένους καθ΄ηλικία, έχουν  αποδώσει πολλές πληροφορίες αναφορικά με την παρέμβαση του σύμφυτου και και του επίκτητου και του ρόλου των προ-αντι-φλεγμονωδών μεσολαβητών, και των ενδοκυττάριων σημάτων, συνεοισφέροντας έτσι, στην καλύτερη κατανόηση της ανοσοπαθολογίας της ΧΑΠ τόσο κατά τη διάρκεια της σταθερής φάσης, όσο και επί παροξύνσεων. Επιπλέον, και σημαντικότερο είναι ότι οι μελέτες αυτές της ανοσοπαθολογίας της ΧΑΠ τροφοδότησαν την εισαγωγή νέων θεραπευτικών μορίων και την στόχευση στους κατώτερους αεραγωγούς (μικροσωματιδιακά μόρια). 

44. ΑΝΑΣΤΟΛΗ ΤΗΣ ΕΚΦΡΑΣΗΣ ΤΟΥ ΑΜΡΚ ΣΤΟΥΣ ΣΚΕΛΕΤΙΚΟΥΣ ΜΥΕΣ, ΩΣ ΑΠΟΡΡΟΙΑ ΤΗΣ ΣΥΣΤΗΜΑΤΙΚΗΣ ΦΛΕΓΜΟΝΗΣ ΣΕ ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΑ ΜΠΟΝΤΕΛΑ ΧΑΠ. Όπως είναι γνωστό, η ΧΑΠ συνοδεύεται από μεταβολικές παθήσεις, όπως η αδυναμία των σκελετικών μυών, Η ενεργοποίηση κινάσης από το AMP ασκεί κρίσιμο ρόλο στον μεταβολισμό των σκελετικών μυών, αλλά παραμένει αδιευκρίνιστο κατά πόσο η έκφραση του AMPK προσβάλλεται επί ΧΑΠ. Στην παρούσα μελέτη, διαπιστώθηκε ότι το AMPK mRNA και η πρωτεΐνη στους σκελετικούς μύες μειώνονται σημαντικά επί ΧΑΠ, σε πειραματικές διατάξεις, σε σύγκριση με τους μάρτυρες. Από τα αποτελέσματα της μελέτης συνάγεται ότι το AMPK μπορεί να αποτελεί θεραπευτικό στόχο για τη θεραπεία της αδυναμίας των σκελετικών μυών επί ΧΑΠ. 

45. ΠΟΙΚΙΛΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΠΡΟΔΡΟΜΩΝ ΠΡΩΤΕϊΝΩΝ ΤΟΥ ΚΟΛΛΑΓΟΝΟΥ Ι ΚΑΙ ΙΙΙ ΣΕ ΔΙΆΦΟΡΑ ΣΤΑΔΙΑ ΧΑΠ. Σε μια παλαιότερη μελέτη είχε διατυπωθεί ότι η ΧΑΠ είναι πνευμονική ίνωση με μεγάλους πνεύμονες, ενώ η πνευμονική ίνωση είναι η ΧΑΠ με μικρούς πνεύμονες. Είναι γνωστό ότι οι πρόδρομες πρωτεΐνες του κολλαγόνου Ι και ΙΙΙ αυξάνονται στις ινωτικές πνευμονοπάθειες. Στη μελέτη αυτή επιχειρήθηκε να διερευνηθεί εάν οι πρωτεΐνες αυτές αυξάνονται στου μικρούς κια μεγάλους αεραγωγούς των ασθενών με ΧΑΠ διαφόρων σταδίων. γεγονός που αντανακλά ινογένεση. Από τη μελέτη αυτή συμπεραίνεται ότι οι πρόδρομες πρωτεΐνες αυξάνονται στους μικρούς και μεγάλους αεραγωγούς σε διάφορα στάδια ΧΑΠ και ότι το κάπνισμα συνεπάγεται αύξηση των πρωτεϊνών αυτών στους μεγάλους αεραγωγούς, συναρτήσει του αριθμού των pyears.  

46. Η ΜΕΛΕΤΗ WISDOM (Withdrawal of Inhaled Steroids During Optimized Bronchodilator Management). Κατά τις τελευταίες διεθνείς οδηγίες για τη διαχείριση της ΧΑΠ προτείνουν τη σταδιακή μείωση των εισπνεόμενων κορτικοειδών (ΕιΚ) σε ασθενείς με σοβαρότερη ΧΑΠ και υψηλό κίνδυνο παροξύνσεων.http://www.goldcopd.org.2Abbreviations: CAT, COPD Assessment Test; COPD, chronic obstructive pulmonary disease; GOLD, Global Initiative for Chronic Obstructive Lung Disease; ICS, inhaled corticosteroids; LABA, long-acting β2-agonist; LAMA, long-acting muscarinic antagonist; mMRC, modified Medical Research Council Dyspnea Scale; PDE-4i, phosphodiesterase-4 inhibitor; prn, as needed; SABA, short-acting β2-agonist; SAMA, short-acting muscarinic antagonist." src="https://openi.nlm.nih.gov/imgs/512/1/4664433/PMC4664433_copd-10-2535Fig1.png?keywords=copd,chronic%20obstructive%20lung%20disease,chronic%20obstructive%20pulmonary%20disease,dyspnea,copd" style="float:left; height:139px; width:170px" />  Εντούτοις αναγνωρίζεται ικανή διάσταση μεταξύ των οδηγιών και της καθημερινής ιατρικής πράξης, καθόσον τα ΕιΚ εξακολοθούν να υπερσυνταγογραφούνται (&). Υπό το φώς νέων δεδομένων και για λόγους ευνοϊκής σχέσης μεταξύ οφέλους/κινδύνων, η θεραπεία των ασθενών με ΧΑΠ πρέπει να επαναπροσδιορίζεται, ακόμη και εκείνων, υπό παρατεταμένη χορήγηση εισπνεόμενων κορικοειδών, ενώ μεγάλος αριθμός ασθενών με ΧΑΠ έχει δείξει ορθό τρόπο με τον οποίον μπορεί να επιχειρηθεί μια σταδιακή μείωση σε ασθενείς με μέτρια προς σοβαρή ΧΑΠ, μιας και μερικές από αυτές έχουν δείξει ότι η απότομη διακοπή μπορεί να εκθέσει τον ασθενή σε κίνδυνο αυξημένων παροξύνσεων, μεγαλύτερης έντασης κι επιδείνωση της πνευμονικής λειτουργίας και των συμπτωμάτων. Οι μελέτες αυτές κρίνονται εν τούτοις, για παρείσφρυση σωρείας μεθοδολογικών σφαλμάτων.
Πρόσφατα δημοσιεύτηκαν δύο τυχαιοποιημένες κλινικές δοκιμές και μια προοπτική πραγματικής ζωής, στις οποίες δείχθηκε ότι τα ΕιΚ μπορούν με ασφάλεια να διακοπούν στους ασθενείς με φαινότυπο ανάλογο εκείνων που συμπεριελήφθησαν στις προααναφερόμενες μελέτες |βλέπε:κλινικές δοκιμές για την ΧΑΠ|. Σε μια από αυτές, την WISDOM (Withdrawal of Inhaled Steroids During Optimized Bronchodilator Management), η οποία είναι η ευρύτερη και πλέον ορθά σχεδιασμένη. σε ασθενείς υπό παρατεταμένης δράση βρογχοδιασταλτικών, σαλμετερόλης ή τιοτροπίου. ακόμη και επί ευθυγραμμισμένων με τις σύγχρονες οδηγίες θεραπεία της ΧΑΠ, τα ευρήματα από τη μελέτη WISDOM έχει δείξει ότι δεν ωφελούνται όλοι οι ασθενείς από τη συμπερίληψη εισπνεόμενων στεροειδών στη θεραπεία τους. Και, στην πραγματικότητα, ασθενείς με ορισμένους μόνο φαινότυπους μπορεί να ωφεληθούν από τη θεραπεία με εισπνεόμενα και επειγόντως αναζητούνται εκείνοι οι αξιολογημένοι δείκτες για χρήση στην καθημερινή κλινική πράξη. επιπλέον, η σύγχρονη θεραπευτική έχει εμπλουτιστεί με ισχυρούς, αποτελεσματικούς και παρατεταμένης δράσης συνδυασμούς εισπνεόμενων β2-διεγερτών/αντιχολινεργικών που επιτρέπουν την διακοπή των Εισπνεόμενων κορτικοειδών. 

Επιπλέον, όμως από την WISDOM έχει ειθεί ότι μεταξύ των ομάδων υππό LABA+LAMA + ICS και των ομάδων LABA+LAMA-ICS, οι ασθνείς της πρώτης ομάδας εμφάνισαν μεγαλύτερη έτήσια μείωση της πνευμονικής λκειτουργίας, σε σχέση με τη δεύτδερη ομάδα(&). 

47. ΜΙΑ ΤΥΧΑΙΟΠΟΙΗΜΕΝΗ ΕΚΕΓΧΟΜΕΝΗ ΚΛΙΝΙΚΗ ΔΟΚΙΜΗ ΕΙΣΠΝΕΌΜΕΝΩΝ ΚΟΡΤΙΚΟΕΙΔΩΝ ΕΠΙ ΔΕΙΚΤΏΝ ΤΗΣ ΕΠΙΘΗΛΙΟΜΕΣΕΓΧΥΜΑΤΙΚΗΣ ΜΕΤΑΠΤΩΣΗΣ ΣΕ ΒΙΟΠΤΙΚΑ ΔΕΙΓΜΑΤΑ ΜΕΓΑΛΩΝ ΑΕΡΑΓΩΓΩΝ.  Έχει πορόσφατα δημοπσιευτεί ότι η |επιθηλιο-μεσεγχυματική μετάπτωση| είναι ενεργός στους αεραγωγούς ασθενών με ΧΑΠ, γεγονός που υποδηλώνει ότι υφίσταται ένα προφλεγμονώδες και προνεοπλασματικό υπόστρωμα. Από την παρούσα μελέτη υποστηρίζεται μια θετική δράση των ΕιΚ εναντίον της ΕΜΜ.   

48. ΟΙ ΠΑΡΟΞΥΝΣΕΙΣ ΤΩΝ ΑΣΘΕΝΩΝ ΜΕ ΧΑΠ ΠΟΥ ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΝ ΣΕ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ ΦΥΣΙΚΗΣ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ.  Είναι γνωστό ότι τα προγράμματα φυσικής ποοκατάστασης κατατείνουν στη μείωση των διαταραχών εοπί ΧΑΠ και τη βελτίωση της ποιότητας ζωής των ασθενών. Και είναι επίσης γνωστό ότι οι παροξύνσεις επιταχύνουν την επιδείνωση τη ΧΑΠ. Η προσθήκη φυσική θεραπείας στο πρόγραμμα της θεραπείας της ΧΑΠ μπορεί να αναχαιτίσει την ένταση ή τη συχνότητα των παροξύνσεων κι έτσι ναεπιβραδύνει το ρυθμό επιδείνωσης της ΧΑΠ. 

 49. ΠΝΕΥΜΟΝΙΚΗ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΧΑΠ. ΜΕΘΟΔΟΙ ΒΕΛΤΙΣΤΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΗΣ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ. Έχει σε ικανό βαθμό αναγνωριστεί ότι οι ασθενείς με ΧΑΠ εμφανίζουν σημαντική μείωση της φυσικής δραστηριότητας και εξ αυτής σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα, που επιδεινώνουν την ανικανότητά τους και την ποιότητα της ζωής τους. Η πνευμονική αποκατάσταση κατέχει σημαντική θέση στην καθόλη θεραπεία της ΧΑΠ διασπώντας τον φαύλο κύκλο από τη δύσπνοια- τη μείωση της φυσικής δραστηριόττηας- την απορρύθμιση- την απομόνωση. Στην πραγματικότητα, το επιδιωκόμενο όφελος από την εφαρμογή ενός περιεκτικού προγράμματος φυσικής αποκατάστασης είναι η μείωση των συμπτωμάτων, της δύσπνοιας και τη εξάντλησης η βελτίωση τη αντοχής στην άσκηση και της ποιότητας της ζωής, η μείωση του κοινωνικού και οικονομικού κόστους της πάθησης, ιδίως, της φαρμακοθεραπείας και των νοσηλειών, όπως και η αύξηση της φυσικής δραστηριότητας, που θα άρει την κοινωνική απομόνωση των ασθενών. Έχει εκπονηθεί μεγάλος αριθμός τυχαιοποιημένων κλινικών μελετών και μεταναναλύσεις, με τις οποίες επιδιώκεται να ποσοτικοποιηθεί το όφελος από την εφαρμογή κατάλληλων προγραμμάτων φυσικής αποκατάστασης.   

50. ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΣΗ ΤΗΣ ΕΠΟΥΛΩΣΗΣ ΤΗΣ ΕΠΙΘΗΛΙΑΚΗΣ ΣΤΙΒΑΔΑΣ ΕΠΙ ΧΑΠ ΣΥΝΔΕΕΤΑΙ ΜΕ ΤΟΝ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟ ΡΟΗΣ. Το επιθήλιο των αεραγωγών πρέπει να παραμένει άθικτο προκειμένου νε επιτελεί απρόσκοπτα την μηχανική και λειτουργική αμυντική του λειτουργία. Για την επούλωση επανειλημμένων βλαβών απαιτείται η άθικτη λειτουργία ενός πολύπλοκου μηχανισμού ιστικής επιδιόρθωσης για την αποκατάσταση της ακεραιότητας της επιθηλιακής στιβάδας. Στην ΧΑΠ, μπορεί να εξελίσσεται ανώμαλη ιστική επιδιόρθωση, η οποία εμπλέκεται στην ιστική αναδιαμόρφωση των αεραγωγών.