Θεματολόγιο Πνευμονολογίας

❶

---

---

---

---

---

Η αντιφλεγμονώδης δράση των αντιβιοτικών στη ΧΑΠ
Έχει από ετών αναγνωριστεί ότι τα αντιβιοτικά ασκούν επίσης αντιφλεγμονώδη δράση κι ως εκ τούτου έχουν χρησιμοποιηθεί για τη θεραπεία πληθώρας πνευμονοπαθειών. Σε προηγούμενες μελέτες έχει γνωστεί ότι η ευνοϊκή αντιφλεγμονώδης δράση των αντιβιοτικών θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί επ΄ωφελεία των ασθενών με ΧΑΠ, χορηγούμενα προφυλακτικώς σε μακροπερίοδες χαμηλές δόσεις. Έχουν εκπονηθεί μελέτες στις οποίες χρησιμοποιήθηκαν αζιθρομυκίνη, ερυθρομυκίνη, ροξιθρομυκίνη, και μοξιφλοξασίνη. Και διαπιστώθηκε ότι ατα δύο πρώτα αναφερόμενα αντιβιοτικά ασκούν την καλύτερη, πράγματι, προφυλακτική δράση. Με τελικά σημεία την βελτίωση των οφειλόμενων σε παρόξυνση εκβάσεων, και τη ποιότητας ζωής, όπως μετρήθηκε με το SGRQ. Αύξηση της ανθεκτικότητας αναγνωρίστηκε σε 2 εργασίες. Η τάξη των μακρολιδίων ανέδειξε ενδιαφέρουσα αντιφλεγμονώδη δράση στην ΧΑΠ, εμπλέκοντας διάφορους παθοβιολογικούς μηχανισμούς. Συμπερασματικά, το θεραπευτικό όφελος χαμηλών δόσεων μακρολιδίων σε ασθενείς με ΧΑΠ είναι συμβατό με τις υποκείμενες αντιφλεγμονώδεις ιδιότητες, ώστε τα μακρολίδια πρέπει να θεωρούνται ως δυνητικά θεραπευτικά μέτρα για τη θεραπεία της ΧΑΠ. Εν τούτοις, πρέπει να εξεταστούν ζητήματα ασφάλειας αφορώντα την αντίσταση στα αντιβιοτικά, πριν από την ευρεία εισαγωγής τους στην κλινική πρακτική. 
Μακροπερίοδη χορήγηση μακρολιδίων για την αποτροπή παροξύνσεων ΧΑΠ - συστματική ανασκόπιση και μετανάλυση.
Η προφυλακτική χρήση της αζιθρομυκίνης κια ης ερυθρομυκίνης επιφέρουν ευνοϊκό σημαντικό αποτέλεσμα στη μείωση των παροξύσεων κατά ένα χρονοεξασρτώμενο τρόπο. Επισημαίνεται όμως ότι η μακροπερίοδη χορήγησή τους αυξάνει την επίπτωση των γνωστών παρενεργειών τους και την ανάπτυξη αντοχής. Πρ΄πεπει να εκπονηθούν μεάλης κλίμακας τυχψαιοποιημένβες κλινικές δοκιμές με εκτεταμέμνο και λεπτομερές follow up προκειμένου να εντοπιστούν  περιπτώσεις στις οποίες το όφελος υπερβαίνει τη βλάβη. 
64. Η πορεία προς μια εξατομικευμένη Ιατρική στη ΧΑΠ 
 Οι γνώσεις μας για τη χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια έχουν αλλάξει δραστικά τις τελευταίες δεκαετίες, καθώς έχει σημειωθεί μετακίνηση από την θεώρησή της ως χρόνιου περιορισμού ροής, στην περιγραφή της ως ιδιαίτερα πολύπλοκης και ετερογενούς παθήσεως που συνεπάγεται την περιγραφή της, αλλά και τις θεραπευτικές της επιλογές με όρους εξατομικευμένης ιατρικής. Οι γνώσεις μας για τη χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια έχουν αλλάξει δραστικά τις τελευταίες δεκαετίες, καθώς έχει σημειωθεί μετακίνηση από την θεώρησή της ως χρόνιου περιορισμού ροής, στην περιγραφή της ως ιδιαίτερα πολύπλοκης και ετερογενούς παθήσεως που συνεπάγεται την περιγραφή της, αλλά και τις θεραπευτικές της επιλογές με όρους εξατομικευμένης ιατρικής. 

Η χορήγηση υδατανθράκων επάγει την πνευμονική φλεγμονή και το οξειδωτικό stress σε πειραματόζωα εκτεθειμένα σε κάπνισμα|&|Η μελέτη εισφέρει στην εκτίμηση της επιδράσης της πλούσιας σε υδατάνθρακες δίαιτας στην επαγωγή της πνευμονική φλεγμονής και του οξειδωτικού stress. Από τη μελέτη αυτή προέκυψε ότι μετά δίαιτα εμπλουτισμένη σε υδατάνθρακες, αυξάνεται η πνευμονική φλεγμονή, όπως αναδεικνύεται με την αυξημένη περιεκτικότητα κυττάρων και μεσολαβητών της φλεγμονής στις βρογχοκυψελιδικές εκπλύσεις των πειραματοζώων, μετά έκθεση σε κάπνισμα + δίαιτα πλούσια σε υδατάνθρακες. 

 Ινδακατερόλη/γλυκοπυρένιο, Ι/Γ σε συμπτωματικούς ασθενείς με ΧΑΠ (GOLD B και D) vs σαλμετερόλη/φλουτικαζόνη, Σ/Φ: ILLUMINATE/LANTERN pooled analysis. Στη μελέτη αυτή η χορήγηση Ι/Γ αποδείχθηκε απορτελεσματικότερη της χορήγησης Σ/Φ σε ασθενείς εμ ΧΑΠ, (GOLD B και D- ασθενείς με πολλά συμπτώματα, με <1 ή πάνω >1 παροξύσνεις κατ΄έτος).     

Η αποτελεσματικότητα της συγχορήγησης τιοτροπίου-ολοντατερόλης, ΤΟ 5-5, σε ασθενείς με ΧΑΠ.  Ο συνδυασμός ΤΟ, χορηγούμενος με συσκευή respimat, είναι εισπνεόμενο παρατεταμένης δράσεως αντιμουσκαρινικού κια παρατεταμένης δράσεως β2-διεγέρτη, που παρέχεται με το εμπορικό όνομα spiolto.  Η θεραπευτική αποτελεσματικότητα τους spiolto, χορηγούμενοι 1 φορά την ημέρα σε ασθενείς με ΧΑΠ έχει αποδειχθεί σε σε 11 μεγάλης κλίμακας πολυκεντρικές μελέτες διάρκειας >52 εβδομάδων. Το ΤΟ 5-5 όχι μόνο απέδειξε τη δράση του στη βελτίωση των σε σημαντικά υψηλότερο βαθμό, συγκριτικά με εικονικό φάρμακο, αλλά επίσης απέλειξε και σε στατιστικά σημαντική βελτίωση της δύσπνοιας, των δεικτών υπεραερισμού, τη χρήση φαρμάκου διασώσεως τη σχετική με την νοσηρότητα μείωση της ποιότητας ζωής, και την ανοχή στην άσκηση. Οι παρατηρηθείσες βελτιώσεις υπερέβησαν το κατώτερο κλινικά σημαντικό όριο για τον FEV₁ τη δύσπνοια, και την ποιότητα ζωής. Οι διαφορές μεταξύ του ΤΟ 5-5 και της αντίστοιχης μονοθεραπείας βρέθηκαν  για τη δύσπνοια, τον υπεραερισμό, τη χρήση φαρμάκου διασώσεως και σχετική με τη νοσηρότητα ποιότητα ζωής, βρέθηκαν να πλησιάζουν το κατώτερο όριο κλινικά σημαντικής βελτίωσης, minimal clinically important difference (MCID). Σημειώνεται ότι η χορήγηση διπλήα βρογχοδιαστολής , απέληξε σε αύξηση του αριθμού των ασθενών που εμφάνισαν βελτίωση, συγκριτικά με εκείνους υπό θεραπεία με σαλμετερόλη/φλουτικαζόνη. Η σύγκριση μεταξύ ΤΟ 5-5 και άλλων συνδυασμών LABA LAMA, ως προς το κριτήριο MCID για τη δύσπνοια και την ανοχή στην άσκηση δεν απέληξε σε υπεροχή με άλλους αντίστοιχους συνδυασμούς, ως προς τον δείκτη FEV1 ή άλλους δείκτες. Επομένως, το ΤΟ 5-5 είναι μια αξιόλογη επιλογή στη θεραπεία της ΧΑΠ, σε ασθενείς που παραμένουν συμπτωματικοί υπό μονοθεραπεία.   

Σκοπός της μελέτης αυτής ήταν να διερευνηθεί ο τρόπος με τον οποίον οι γενικοί γιατροί αποφασίζουν τη θεραπεία ασθενών με αντιβιοτικά ή/και κορτικοειδή και εισαγωγή στο Νοσοκομείο ασθενών με ΧΑΠ. πρόκειται για μια πολυκεντρική, θεματική, μελέτη, διεθνής, στην οποία εντάχθηκαν 53 Γενικοί Ιατροί, που αντιμετπώπισαν ασθενείς με παρόξυνση ΧΑΠ. Ταυτοποίηθηκαν 4 κύρια θεματικά σημεία:

1ον  Φόβοι για τη διαχείριση ιατρικής αβεβαιότηταςˑ παρόλο ότι οι γενικοί ιατροί καθοδηγήθηκαν προκειμένου να λάβουν ορθότερες αποφάσεις και να αποφύγουν περιττές συνταγογραφήσεις και εισαγωγές στο Νοσοκομείο, ο στόχος δεν επετεύχθη, λόγω αβεβαιότητας αναφορικά με τη βαρύτητα της παρόξυνσης και φόβων περί μη αναγνωρίσεως συνυπαρχουσών συννοσηροτήτων.  

2ον Εάν πρόκειται για γνωστό τους ασθενή, η λήψη αποφάσεων διευκολύνεται με τη συντήρηση ενός βιοϊατρικού, πληροφορικού δικτύου με το οποίο θα μπορούσαν να διευκολυνθούν προς λήψη μιας ακριβέστερης αποφάσεως. 

3ον Εναρμόνιση της γνώμης του ασθενούς. Οι γενικοί γιατροί Θεωρούσαν ως πολύτιμη τη γνώμη των ασθενών σχετικά με την πάθησή τους , αλλά αντιμετώπιζαν δυσκολίες σχετικές με την εναρμόνιση της γνώμης των ασθενών με τις υποδείξεις τους σχετικά με τη θεραπεία και την ενδεχόμενη δυσκολία της νοσηλείας τους. 

4ον. Υποστήριξη και συνεργασία εξωτερικών ασθενών Οι υποστηρικτικές υπηρεσίες και οι οργανωτικές πτυχές των συστημάτων υγείας επηρέασαν τη λήψη αποφάσεων ιδίως όσον αφορά τον μετριασμό δυνητικά σοβαρών συνεπειών σε περίπτωση 'λανθασμένων αποφάσεων' και την κατανομή των ευθυνών.

Η επίδραση της ερδοστεΐνης στις παροξύνσεις ΧΑΠ, σε ασθενείς με μέτρια απόφραξη των αεραγωγών.

Η μελέτη RESTORE, μια πολυκεντρική τυχαιοποιημένη μελέτη, ελεγχόμενη με εικονικό φάρμακο, έδειξε ότι η ερδοστεΐνη -μια βλεννοδραστική ουσία, με ισχυρή αντιοξειδωτική δράση, η οποία τροποποιεί τη προσκόλληση των μικροβίων , έχει την ικανότητα να μειώνει τη συχνότητα και τη διάρκεια των παροξύνσεων σε μέτριες και σοβαρές περιπτώσεις ΧΑΠ, με ιστορικό συχνών παροξύνσεων. Παραμένει, εν τούτοις, απροσδιόριστος ο βαθμός στον οποίων ωφελούνται από τον φαρμακευτικό παράγοντα ασθενείς με ηπιότερες μορφές της πάθησης.

Από τα αποτελέσματα της μελέτης αυτής συμπεραίνεται ότι η προσθήκη ερδοστεΐνης στη θεραπεία συνήθων μορφών ΧΑΠ βελτιώνει τον αριθμό των παροξύνσεων των ήπιων μορφών και τη διάρκειά τους σε όλες τις μορφές ΧΑΠ με ιστορικό συχνών παροξύνσεων. 

Η απώλεια μυϊκής μάζας ή ελεύθερης λίπους μάζας ως; αποτέλεσμα συστηματικής φλεγμονής και δυσθρεψίας επί χρόνιας αποφρακτικής πνευμονοπάθειας αναγνωρίζεται ως κρίσιμος παράγοντας που επηρεάζει δυσμενώς τα συμπτώματα, και την έκβαση της πάθησης. Προσώρας δεν υπάρχουν στοιχεία αναφορικά με τη σύνθεση του σώματος σε ασθενείς με ΧΑΠ και τον τρόπο με τον οποίο ασκεί δυσμενείς επιδράσεις στην έκβαση της ΧΑΠ. Στη μελέτη αυτή, εξετάζεται η σχέηση της ελέυθερης λίπους μάζας του σώματος και της σαρκοπενίας με παραμέτρους της βαρύτητας της ΧΑΠ, όπως ο λειτουργικός έλεγχος αναπνοής, η αντοχή στην άσκηση και τα σκόρς από ερωτηματολόγια ποιότητας ζωής. Από την εργασία αυτή συμπεράνθηκε ότι η επίπτωση της σαρκοπενίας είναι σημαντική και απολήγει σε μείωση παραμέτρων από τον λειτουργικό έλεγχο αναπνοής και γραμμωτών μυών.  

Το μεταβολικό σύνδρομο στις πρώιμες μορφές χρόνιας αποφρακτικής πνευμονοπάθειας: διαφορές ως προς το φύλο και η επίδρασή του στη συχνότητα των παροξύνσεων και το θεραπευτικό τους κόστος.  

Το μεταβολικό σύνδρομο, ΜΣ,  είναι καλώς γνωστή συννοσηρότητα επί ΧΑΠ, αλλά η σχέση του με τις πρώιμες, ιδίως, μορφές της ΧΑΠ παραμένει ασαφής. Στην εργασία αυτή αναζητήθηκε η επίπτωση και τα κλινικά χαρακτηριστικά του ΜΣ σε ασθενείς με πρώιμες μορφές ΧΑΠ, όπως και οι επιβαρύνσεις στη συχνότητα των παροξύνσεων και το πρόσθετο θεραπευτικό κόστος. Το ΜΣ είναι συχνότερο στις γυναίκες με ΧΑΠ, στις οποίες προκαλεί αύξηση των παροξύνσεων και του θεραπευτικού τους κόστους.   

Οι συγκεντρώσεις της α1ΑΤ στον ορό και η κλινική έκβαση της χρόνιας αποφρακτικής πνευμονοπάθειας.

Η ανεπάρκεια α1ΑΤ ( αντιτρυψίνη, αντιχυμοθρυψίνη) συνδέεται με την παθογένεια της χρόνιας αποφρακτικής πνευμονοπάθειας, επειδή αποτελεί μια από τα σπουδαιότερα αντιοξειδωτικά ένζυμα. Αντίθετα, αυξημένοι τίτλοι α₁ΑΤ παρατηρούνται σε φλεγμονώδεις καταστάσεις. Παράγεται στο ήπαρ και αποτελεί το 90% του συνόλου της α₁ σφαιρίνης. Οι επιδράσεις της α1ΑΤ στην παθογένεια της ΧΑΠ παραμένει εν τούτοις, ασαφής. Στη μελέτη αυτή ερευνήθηκε η σχέση της α₁ΑΤ του ορού στην  κλινική έκβαση της ΧΑΠ ασθενών που απρακολουθήθηκαν για διάστημα πλέον των 10 ετών.

Από τα συμπεράσματα της μκελέτης φάνηκε ότι οι ασθενείς με εν γένει χαμηλές συγκεντρώσεις α₁ΑΤ  ήταν λιποβαρείς με χαμηλό ΒΜΙ, και είχαν μεγαλύτερο score εμφυσήματος στη αξονική τομογραφία, χαμηλότερη ΤLCO, υψηλότερες συγκεντρώσεις πρωτεϊνών οξείας φάσης και αυξημένο αριθμό ουδετεροφίλων στο περιφερικό αίμα. Διαχρονικές αναλύσεις έδειξαν ότι στην ομάδα με υψηλότερες συγκεντρώσεις α₁ΑΤ η ετήσια μείωση του FEV₁ ήταν ταχύτερη και η 10 ετής θνητότητα υψηλότερη. Δεν υπήρχε σχέση μεταξύ των συγκεντρώσεων α₁ΑΤ και του χρόνου εμφάνισης της πρώτης παρόξυνσης. 

Το οξειδωτικό stress αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους παράγοντες της παθογένεια του πνευμονικού εμφυσήματος. Η Ιρισίνη είναι ένας τύπος μυοκίνης που εκκρίνεται από τοης μύς, κατά τη διάρκεια της άσκησης και δρα εναντίον του οξειδωτικού stress μέσω του του σχετιζόμενου με τον παράγοντα 2 του πυρηνικού παράγοντος ερυθροΐτίνης-2 (nuclear factor erythroid 2-related factor 2, Nrf2). Ο Nrf2 είναι ένας μεταγραφικός παράγοντας με αντιοξειδωτικές ιδιότητες. Στη μελέτη αυτή εξετάστηκαν οι κατασταλτικές του εμφυσήματος ιδιότητες του Nrf2. 
Συμπεράνθηκε ότι η ιρισίνη που εκκρίνεται από τους μύες κατά τη διάρκεια άσκησης μπορεί να δρα εναντίον του οξειδωτικού stress μέσω του παράγοντος Nrf2 και ΗΟ-1, βελτιώνει το πνευμονικό εμφύσημα που προκαλείται από το κάπνισμα. ο άξονας άσκηση irisin Νrf2 μπορεί να αποτελεί έναν νέο τύπο θεραπείας της ΧΑΠ. 

Πρόκειται για μια ταυτοχρονική, πολυκεντρική μελέτη που αποσκοπεί στην διευκρίνιση των κλινικών χαρακτηριστικών της ΧΑΠ στις γυναίκες. Στην μελέτη αυτή αναγνωρίστηκαν κλινικά χαρακτηριστικά της ΧΑΠ στις γυναίκες που παρακολουθούνται σε πνευμονολογικά Κέντρα στην Ισπανία. Από την μελέτη διαπιστώθηκαν στατιστικά (p=0.002) σημαντικές φαινοτυπικές διαφορές της ΧΑΠ μεταξύ των φύλων. Η μελέτη αυτή δημοσιεύτηκε μόλις στις 5/11-2019. Οι άνδρες συγκρινόμενοι με τις γυναίκες εμφάνισαν μεγαλύτερη επίπτωση του φαινότυπου 'χωρίς παροξύνσεις' (47.9% vs 42.2%) και του φαινότυπου 'με παροξύνσεις' (22.9% vs 18.8%). Επίσης το σύνδρομο επικάλυψης βρέθηκε συχνότερα στις γυναίκες. Οι  οφειλόμενες στο φύλο διαφορές της καπνιστικής συνήθειας ήταν, όπως αναμενόταν διαφορετικές, με υψηλότερη επίπτωση στους άνδρες, συγκριτικά με τις γυναίκες,  ενώ μεταξύ των μη καπνιστών, η ΧΑΠ εμφανίστηκε συχνότερα στις γυναίκες (9.1%) παρ΄ό,τι στους άνδρες (0.6%). Σημειώνεται ότι τα αποτελέσματα αυτά επαληθεύουν την προγενέστερη μελέτη μας POLHQ5, βασισμένης στο ερωτηματολόγιο ABCDE (Athens breath center diaseaseome elaboration). Αναφορικά με την επίπτωση των συννοσηροτήτων στη μελέτη αυτή βρέθηκαν 2.09 στους άνδρες και 1.99 στις γυναίκες αλλά τα καρδιαγγειακά -υπέρταση, ισχαιμία μυοκαρδίου, χρόνια καρδιακή ανεπάρκεια ήταν συχνότερη στους άνδρες, ενώ μεταβολικό σύνδρομο, οστεοπόρωση, ήταν συχνότερο στις γυναίκες.  Συμπερασματικά, στη μελέτη αυτή υπογραμμίζεται ότι η επίδραση της ΧΑΠ στις γυναίκες και η σημασία της συνέχισης της βασισμένης στις διαφορές φύλου έρευνας των από το κάπνισμα εξαρτωμένων πνευμονοπαθειών. 

η ερυθρομυκίνη αναστέλλει την πρόκληση πνευμονικού εμφυσήματος που επάγεται από πεπτίδια ελαστίνης και τροποποιεί τις απαντήσεις των CD4+ T λεμφοκυττάρων στα ποντίκια.

Τα πεπτίδια της ελαστίνης μπορούν να προκαλέσουν φλεγμονή και πνευμονικό εμφύσημα. Έχει δειχθεί ότι η ερυθρομυκίνη μειώνει τη συχνότητα των παροξύνσεων και επιβραδύνει την ετήσια μείωση της πνευμονικής λειτουργίας επί χρόνιας αποφρακτικής πνευμονοπάθειας και βελτιώνει το πνευμονικό εμφύσημα σε πειραματικές διατάξεις.

Παρόλο ότι ο μηχανισμός παραμένει ασαφής, έχει γνωστεί ότι οι Th1 και Τh17 απαντήσεις αυξάνονται με την \παρουσία της ερυθρομυκίνης , ώστε η προφυλακτική χορήγησή της βελτιώνει σε ικανό βαθμίο το πνευμονικό εμφύσημα και τροποποιεί τα CD4_T λεμφοκύτταρα επί φλεγμονής προκαλούμενης από τα πεπτίδια της ελαστίνης.. 
Εισπνοές χαλκού-ηπαρίνης για την επιδιόρθωση του πνευμονικού εμφυσήματος.

  Η σύγχρονη φαρμακοθεραπεία της ΧΑΠ αποσκοπεί στη μείωση των αναπνευστικών συμπτωμάτων και της συχνότητας των παροξύνσεων, αλλά προσώρας, δεν υπάρχει αποτελεσματική θεραπεία αναχαίτισης της εξέλιξης της πάθησης καθαυτής. Επιπλέον, τα φάρμακα κατά της ΧΑΠ επιδεικνύουν περιορισμένα αποτελέσματα στις περιπτώσεις με πνευμονικό εμφύσημα, παρά σε άλλες μορφές ΧΑΠ. Όπως είναι γνωστό, επί πνευμονικού εμφυσήματος μειώνονται και διακόπτονται οι ελαστικές ίνες, ενώ το κολλαγόνο αυξάνεται. Ως υποκείμενο αίτιο έχει ιστορικά θεωρηθεί αποκλειστικά η ανατροπή της ισορροπίας πρωτεασών / αντιπρωτεασών, αλλά τελευταία αναγνωρίζεται ότι το πνευμονικό εμφύσημα προάγεται επίσης από διαταραχές των βημάτων ιστικής επιδιόρθωσης μετά την πρόκληση ελαστόλυσης. Έχει εκτιμηθεί η σημασία της fibulin-5 και της της λυσυλικής οξειδάσης 1 στηις διεργασίες αποκατάστασης της ελαστίνης και πιστεύεται ότι η ανεπάρκεια χαλκού είναι προφανής λόγος της αποτυχίας επιδιόρθωσης της κατακερματισμένης ελαστίνης σε ασθενείς με πνευμονικό εμφύσημα. Αφότου διαπιστώθηκε ότι οι χαλκοεξαρτώμενες διασπάσεις, μέσω της λυσυλικής οξειδάσης της ελαστίνης, αλλά και του κολλαγόνου, η χορήγηση χαλκού διεγείρει τη συγκέντρωση και των δύο πρωτεϊνών, στο εξωκυττάριο δίκτυο. Η αποκατάσταση ινών εσφαλμένης ελαστίνης σε εμφυσηματικούς πνεύμονς είναι εξαρετικά επιθυμητή, ενώ η διέγερση σχηματισμού πνευμονικής ίνωσης με την περαιτέρω συγκέντρωση και οργάνωσης κολλαγόνου είναι κρίσιμης σημασίας. Εξάλλου είναι από πλαηά γνωστό, ότι οι εμφυσηματικοί πνεύμονες δεν στερούνται ελαστικών ινών ή κολλαγόνου, αλλά οι κρίσιμοι για την λειτουργική τους ακμαιότητας αυτοί οι ιστοί έχουν απολέσει την αρχιτεκτονική τους πειθαρχία. Η ηπαρίνη, από την άλλη, αναστέλλει τις διασταυρώσεις του κολλαγόνου ενώ διεγείρει τους μηχανισμούς ιστικής επιδιόρθωσης, ώστε θα μπορούσε να είναι ο ιδανικός συμπαραστάτης του χαλκού στην αιτιολογική αποκατάσταση του εμφυσηματικού πνεύμονος. Θεωρήσεις αποτελεσματικότητας και ασφάλειας μπορεί να οδηγήσουν, σε χορηγήσεις μέσω εισπνεόμενων σκευασμάτων, μάλλον, παρά με συστηματικές χορηγήσεις. 

Η επίδραση της αιχμής οξυγόνου παλμού σε ασθενείς με χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια.   

 Οι ασθενείς με χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια τελούν υπό αυξημένο κίνδυνο καρδιοπνευμονικών συννοσηροτήτων, όπως η πνευμονική υπέρταση ή η καρδιακή ανεπάρκεια. Επίσης, διαταραχές στην καρδιαγγειακή λειτουργία συχνά προκαλούν επιπλοκές από την αναπνευστική λειτουργία σε ασθενείς με ΧΑΠ. Το οξυγόνο παλμού είναι ακολούθημα του όγκου παλμού. Εντούτοις, μελέτες επί του Ο₂Π, της ποιότητας ζωής και της αντοχής στην άσκηση ασθενών με ΧΑΠ δεν έχουν εκπονηθεί. Σκοπός της μελέτης αυτής ήταν η αναζήτηση σχέσεων μεταξύ Ο₂Π, ποιότητας ζωής, αντοχής στην άσκηση και σοβαρών παροξύνσεων ΧΑΠ και άλλων παραμέτρων εξαγομένων από την καρδιοπνευμονική κόπωση.

Συμπερασματικά, η peak Ο₂Π ασκεί σημαντική επίδραση στην  αντοχή στην άσκηση, την ποιότητα ζωής τη δύσπνοια, τη νοσηλεία για ΧΑΠ, τις κυκλοφορικές και αναπνευστικές δυσλειτουργίες σε ασθενείς με ΧΑΠ. Το αναερόβιο κατώφλι και ο FEV₁, εμφανίζουν ισχυρή και σημαντική σχέση με το Ο₂Π, αντίστοιχα.  Επομένως, το Ο₂Π είναι ένας κρίσιμος δείκτης της βαρύτητας της χρόνιας αποφρακτικής πνευμονοπάθειας.  

Η υπερηχογραφική εκτίμηση της διαφραγματικής λειτουργίας κατά τη διάρκεια της παρόξυνσης ΧΑΠ: μια πιλοτική μελέτη. 

Η δυσλειτουργία του διαφράγματος αποτελεί έναν από τους πλέον συνήθεις παθοφυσιολογικούς μηχανισμούς στην ΧΑΠ και είναι γνωστό ότι συνδέονται με την τις παροξύνσεις της πάθησης. Η υπερηχογραφία παρέχει μια απλή και μη παρεμβατική μέθοδο της κινητικόττηας ς του διαφράγματος. Σκοπός της παρούσης μελέτης ήταν η καταγραφή των μεταβολών στην κινητικότητα του διαφράγματος κατά τη διάρκεια παρόξυνσης ΧΑΠ, με τη βοήθεια υπερογραφικής καταγραφής. 

Τα αποτελέσματα της μελέτης υποστηρίζουν το ενδεχόμενο ότι έλειμμα στο πάχος του διαφράγματος σχετίζεται με τις παροξύνσεις της ΧΑΠ. 

Χορήγηση νεφελοποιημένης κολιστίνης + συνεχών κύλων αζιθρομυκίνης σε σοβαρές περιπτώσεις ΧΑΠ με χρόνια βροχική λοίμωξη από pseudomonas aeroginosa, PA, Μια αναδρομική μελέτη φαλάγγων.
Η μακροπερίοδη χορήγηση αντιβιοτικών είναι γνωστή θεραπευτική τακτική σε περιπτώσεις κυστικών ή μη κυστικών βρογχεκτασιών. Προσώρας, εν τούτοις, δεν έχουν δημοσιευθεί εργασίες αναφορικά με την εισπνεόμενα αντιβιοτικά σε ασθενείς με ΧΑΠ για τον έλεγχο της χρόνιας λοίμωξης και της επιρρέπεια στις παροξύνσεις. Σκοπός της μελέτης ήταν να διαπιστωθεί εάν η συγχορήγηση εισπνεόμενης, μέσω νεφελοποιητού κολιστίνης από κοινού με συνεχή κυκλικά σχήματα αζιθρομυκίνης σε ασθενείς με βαριά ΧΑΠ, και χρόμνια βρογχική λοίμωξη από ΡΑ μειώνει τη συχνότητα των παροξύνσεων και ασκεί ευνοϊκή επίδραση στις μικροβιακές αποικήσεις. 
Από τη μελέτη αυτή μπορεί να συμπερανθεί ότι η χορήγηση εισπνεόμενης κολιστίνης με αζιθρομυκίνη από του στόματος σε ασθενείς με ΧΑΠ και βρογχική λοίμωξη από ΡΑ  μειώνει σημαντικά τις παροξύνσεις και επιφέρει σημαντική μείωση του μικροβιακού φορτίου.
Η εκτίμηση της Πνευμονικής υπέρτασης, ΠΥ, στην ΧΑΠ. Ποιά η συμβολή της αξονικής το τομογραφίας; 
η ΠΥ είναι συνήθης επιπλοκή στη ΧΑΠ κι ευθύνεται για την την επιδείνωση των δεικτών νοσηρότητας και θνητότητας. Στις μεθόδους αναφοράς για τον έλεγχο της πνευμονικής πίεσης είναι ο καθετηριασμός της δεξιάς καρδιάς, αλλά έχουν προταθεί διάφορες μη παρεμβατικές τεχνικές για την εκτίμηση της ΠΥ. Μεταξύ αυτών, η αξονική τομογραφία, χρησιμοποιείται ευρέως για τον φαινοτυπικό χαρακτηρισμό και τη εντόπιση των επιπλοκών της ΧΑΠ κι έχουν περιγραφεί ποικιλία απεικονιστικών ευρημάτων. Η ανάλυση της αξονικής τομογραφίας βασίζεται σε οπτικά ευρήματα που είναι εκτεθειμένα σε σφάλματα επαναληπτικότητας. Επομένως υπάρχει ανάγκη περαιτέρω έρευνας προκειμένου να εξαχθούν αντικειμενικά κριτήρια. Στην παρούσα μελέτη αξιολογούνται αυτόματες αναλύσεις των CT κριτηρίων και των τιμών τους στη πρόβλεψη παρουσία ΠΥ επί ασθενών με ΧΑΠ
Ο κίνδυνος ΧΑΠ επί υγιών ατόμων με υψηλή CRP. Συσχέτιση με την καπνιστική συνήθεια.
Είναι γνωστό ότι η ΧΑΠ συνδέεται με συστηματική χρόνια φλεγμονή. Στη μελέτη αυτή διερευνήθηκε εάν η παραμονή της CRP πάνω από τα φυσιολογικά επίπεδα σε υγειά άτομα συνδέεται με αυξημένο κίνδυνο ΧΑΠ, ανάλογα με την καπνιστική συνήθεια.
Από τη μελέτη αυτή συμπεράνθηκε ότι η hsCRP συνδέεται με αυξημένο κίνδυνο ΧΑΠ σε νυν ή πρώην καπνιστές, αλλά όχι και σε μη καπνιστές. 
Η επίδραση της ετερογένειας του πνευμονικού εμφυσήματος και της παγίδευσης αέρος στην πνευμονική λειτουργία ασθενών με ΧΑΠ
Από τη μελέτη αυτή συμπεράνθηκε ότι ασθενείς με ΧΑΠ και μεγαλύτερη ετερογένεια ή και εντόπιση του πν. εμφυσήματος στις ανώτερες αναπνευστικές ζώνες ή και του δεξιού πνεύμονος κατ΄επικράτηση στην πλήρη εκπνοή, τείνουν να έχουν καλύτερη αναπνευστική λειτουργία. Έτσι, συγκριτικά με την ετερογένεια του πνευμονικού εμφυσήματος, η μορφή 'παγίδευση αέρος' αντανακλά καλύτερα το επίπεδο της πνευμονικής λειτουργίας. 
Η φυσική δραστηριότητα σε ασθενείς με χρόνια αποφρακτική πενυμονοπάθεια υπό LTOT - μια ταυτοχρονική μελέτη. Γενικά, υπάρχουν περιορισμός αριθμός εργασιών με τις οποίες επιχειρείται να αξιολογηθεί η φυσική δραστηριότητα, φδ, σε ασθενείς με ΧΑΠ, υπό μακροπερίοδη οξυγονοθεραπεία. Σκοπός της εργασίας αυτής ήταν η εκτίμηση της φδ σε ασθενείς με ΧΑΠ υπό μακροπερίοδη οξυγονοθεραπεία. Στη μελέτη αξιογήθηκαν: η πνευμονική λειτουργία, ΑΑΑΑ, η μυϊκή δύναμη των περιφερικών και αναπνευστικών μυών, 6ΛΔΒ η ημερήσια κατανάλωση ενέργειας, η ποιότητα ζωής, σε ασθενείς με ΧΑΠ υπό LTOT. 
Από τη μελέτη αυτή, συμπεράνθηκε ότι ότι οι ασθενείς με ΧΑΠ υπό LTOT έχουν λιγότερη φυσική δραστηριότητα, συγκριτικά με ασθενείς που δεν χρειάζονται LTOT που εμφανίζουν/δεν εμφανίζουν αποκορεσμούς. Οι ασθενείς με αποκορεσμούς οξυαιμοσφαιρίνης δεν εμφανίζουν μικρότερη φδ συγκριτικά με εκείνος χωρίς αποκορεσμούς. 
Breathing New Life Into Chronic Obstructive Pulmonary Disease (COPD)- αποτελέσματα από μια Βρετανική δημοσκοπική μελέτη σε ασθενείς με ΧΑΠ. 
Γενικά, υπάρχει περιορισμένος αριθμός δεδομένων αναφορικά με την επίδαση της ΧΑΠ στους ασθενείς, τη συμπεριφορά τους και την στάση τους έναντι της κατάστασης που βιώνουν. Από τη μελέτη αυτή, συμπεράνθηκε ότι η ΧΑΠ επηρεάζει εξαιρετικά δυσμενώς την ποιότητα ζωής των ασθενών, την ικανότητά τος να ολοκληρώνουν καθημερινές δραστηριότητες, τη συχνότητα εισαγωγής στο Νοσοκομείο, την αύξηση των ημερών απουσίας από την εργασία ή ακόμη και τη ολοσχερή διακοπή της. Οι ασθενείς αναφέρουν ευερεθιστότητα, κατάθλιψη και δυσφορία, εξαιτίας της πάθησής τους. Η μελέτη υπογραμμίζει την ανάγκη εφαρμογής μεθόδων ολιστικής ιατρικής σε ασθενείς με ΧΑΠ, που, συνήθως δεν αποτελούν καθημερινή πρακτική από τους θεράποντες ιατρούς. Η ανάγκη  ένταξης των ασθενών σε ολοκληρωμένα προγράμματα αποκατάστασης, καλύτερα οργανωμένα θεραπευτικά σχήματα και βελτιστοποίηση των φαρμακοθεραπειών.
Επανεκτίμηση της κλινικής αποδοτικότητας του τριπλού συνδυασμού στη θεραπεία της ΧΑΠ. 
Πρόσφατα, δύο σκευάσματα σταθερών τριπλών συνδυασμών εισπνεόμενων στεροειδών, iCS, παρατεταμένης δράσεως β2 -διεγερτών και παρατεταμένης δράσης αντιχολινεργικών φαρμάκων διατίθενται στη θεραπεία της ΧΑΠ. Στην παρούσα ανασκόπηση αξιολογούνται οι κλινικές ενδείξεις που οδήγησαν στην αποδοχή των τριπλών θεραπειών, και επίσης συζητείται ο ρόλος των ICS στη θεραπεία της ΧΑΠ, και παρουσιάζει δεδομένα της απόδοσης των τριπλών συνδυασμών (ICS/LAMA/LABA) vs LAMA, ICS/LABA και LAMA/LABA.  ή ακόμη και δεδομένα από μελέτες που σύγκριναν τα παραπάνω με ICS/LABA, που συμπληρώθηκαν με LAMA σε χωριστές χορηγήσεις προς σχηματισμών 'ανοικτών' τριπλών χορηγήσεων. Από τι τρεις κύριες  μελέτες που έχουν ως την ημέρα δημοσίευσης της παρούσης ολοκληρωθεί, τρεις αξιολόγησαν της επίδραση και ασφάλεια ενός συνδυασμού με μπεκλομεθαζόνη, φορμοτερόλη καικ λυκοπυρόνιο. ενώ οι άλλες δύο αξιολόγησαν την αποτελεσματικότητα της φλουτικαζόνης με βιλαντερόλη και ουμεκλιδίνιο. Συγκεφαλαιώνοντας, συγκριτικά με τους συνδυασμούς LAMA, ICS/LABA ή LAMA/LABA ο τριπλός συνδυασμός φαίνεται ότι μειώνει τον κίνδυνο παροξύνσεων, βελτιώνει την πνευμονική λειτουργία, απολήγοντας σ΄ένα ευνοϊκότερο λόγο όφελους/παρενέργειες.
Επιπλέον, η τριπλή θεραπεία έδειξε σημεία βελτίωσης του προσδόκιμου επιβίωσης. Οι ενδείξεις υποστηρίζουν ότι η τριπλή θερπαεία είναι αποτελεσματική θεραπεία σε συμπτωματικούς ασθενείς με μέτρια προς σοβαρή ΧΑΠ, που τελούν σε υψηλό κίνδυνο παροξύνσεων μς οριακό, εάν υπάρχει, κίνδυνο παρενεργειών, περιλαμβανομένης της πνευμονίας. Κλινικές μελέτες εξελίσσονται προς την κατεύθυνση του ελέγχου του τριπλού συνδυασμού σε λιγότερο σοβαρές περιπτώσεις συημπτωματικών ασθενών με ΧΑΠ ή άσθμα/ΧΑΠ υπερκάλυψη.
H επίδραση των καρδιοπαθειών ως συννοσηρότητες της ΧΑΠ στη δύσπνοια και την  κατάσταση υγείας ασθενών με ΧΑΠ -μια μελέτη φαλάγγων.
Σκοπός της της προοπτικής αυτής μελέτης φαλάγγων ήταν να εξετασθεί η μεταβαλλόμενη επίδραση των καρδιοπαθειών, ως συννοσηροτήτων, στα συμπτώματα και την κατάσταση υγείας σε ασθενείς με ΧΑΠ. Συμποεράνθηκε ότι οι καρδιοπάθειες ως συννοσηρότητες της ΧΑΠ εισφέρουν στην επιδείνωση της κατάστασης υγείας και των συμπτωμάτων της ΧΑΠ, αλλά δεν επιταχύνουν την επιδείνωση με την πάροδο του χρόνου.