Home

μικροκυτταρικό καρκίνωμα πνεύμονος - περιορισμένη πάθηση

EΙΣΑΓΩΓΗ. Ο μικροκυτταρικός καρκίνος πνεύμονος, ΜΚΠ, είναι ο πλέον επιθετικός πνευμονικός όγκος, και αφορά περίπου το 20% όλων των περιπτώσεων ΠΚ. Ο ΜΚΠ είναι ανεξάρτητη παθολογική οντότητα, καθώς διαφέρει κλινικά και βιολογικά από το ΜΜΚΠ. Κατά τη διάκριση του ΠΟΥ και της διεθνούς ενώσεως για τη μελέτη του Πκ διακρίνονται τρεις ιστολογικοί τύποι: [α] συνδυασμένο καρκίνωμα από μικρά και ενδιάμεσα κύτταρα, [β] μικτό μικροκυτταρικό καρκίνωμα/μεγαλοκυτταρικό καρκίνωμα, αποτελούμενο από μικρά και μεγάλα κύτταρα και, [γ] συνδυασμένο ΜΚΠ, αποτελούμενο από ΜΚΠ κια αδενοκαρκίνωμα ή εκ πλακωδών επιθηλίων. Η βασική διαγνωσιτκή προσπέλαση εξακολουθεί να είναι μέσω του μικροσκοπίου κοινού φωτισμού, είτε βιοπτικών μή κυτταρολογικών δειγμάτων. Η συμπλήρωση με ιστοχημικές χρώσεις κια ανίχνευση κοινών μοριακών και γενετικών διαταραχών που εμπλέκονται στην παθογένεια του ΜΚΠ - ενίσχυση του c-myc ογκογονιδίου η αλληλική απώλεια του μικρού βραχίονος του χρωματοσώματος 3, διαγραφή της φωσφορυλιώσεως παθολογική έκφραση του γονιδίου  του ρετινοβλαστώματος και συχνές μετάλλαξεις του p53, που κείται στο χρωμόσωμα 17ρ13.1 έχουν, όλα, ενισχύσει την κατανόησή μας στιην παθολογία του όγκου, αν κια δεν ε΄χουν ακόμη αντικαταστήσει τη χρήση του κοινού μικροσκοπίου. Το κπανισμα θεωρείται από μακρού ότι αποτελεί τον πρωτεόντα παράγοντα κινδύνου για το ΜΚΠ ευθυνόμενο για το 90% των περιπτωσεων, Στα συχνότερα συμπτώματα και σημεία συγκαταλέγονται ο βήχας, η αιμόπτυση, η δύσπνοια, το βράγχος φωνής και η δυσφαγία. Αντίθετα με τον ΜΜΚΠ, επί ΜΚΠ παραηρούνται συχνά συνήθβ παρανεοπλασματικά σύνδρομα, περιλαμβαονμένοης της απρόσφορης εκκρίσεως αντιδιουρητικής ορμόνης, το σύνδορμο Cushing και η μυασθένεια Lambert-Eaton όπως και σπάνια νευρολογικά σύνδρομα, μόπως η υποξεία νωτιάια και περιφερική νευροπάθεια παρεγκεφαλιδική ατοξία, εγκεφαλοππάθεια, και αποδόμηση του αμφιβληστροειδούς.
Από 35ετίας και πλέον προτάθηκε (The Veterans Administration Lung Group) η διάκρισή του σε δύο στάδια:, στα οποία ταξινομούνται όλοι οι ασθενείς με ΜΚΠ, την "περιορισμένη" πάθηση, και την "εκτεταμένη". Η πλειονότητα των ασθενών, ~2/3, εμίπτουν στο δεύτερο στάδιο, της εκτεταμένης παθήσεως,ενώ με περιορισμένη πάθηση αναγνωρίζεται το 1/3 των περιπτώσεων ΜΚΠ. Ως πειροισιμένο ΜΚΠ ορίζεται η πάθηση που περιορίζεται στο σύστοιχο ημιθωράκιο με επινέμηση των σύστοιχων περιοχικών λεμφαδένων , πυλαίων και μεσοθωρακίου, με ή χωρίς επινέμηση των σύστοιχων υπερκλειδίων αδένων και μπορεί, επίσης να θεωρηθεί ως πάθηση αντιμετωπιζόμενη με χορήγηση ακτινοθεραπείας ενός πεδίου, ακόμη και περιπτώσεις με επινέμηση των αντίστοιχων πυλαίων λεμφαδένων και ομόπλευρη πλυριτική συλλογή, που θα αντιστοιχούσε σε στάδιο Ι-111β.  |μικροκυτταρικός καρκίνος πνευμονος|μικροκυτταρικός καρκίνος πνεύμονος||μικροκυτταρικός καρκίνος πνεύμονος-περιρισμένη πάθηση|πρωτόκολλο θεραπείας|οδηγίες για τους ασθενείς υπό θεραπεία με κυτταροστατικά |Μικροκυτταρικός καρκίνος πνεύμονος|ΜΚΠ:συστηματική θεραπεία|πακλιταξέλη και καρβοπλατίνη|,

Λόγω της ευαισθησίας του στο κυτταροστατικά και της μεγάλης τάσεως επεκτάσεώς του, το ΜΚΠ θεραπεύται πρωτίστως με χημειοθεραπευτικούς παράγοντες, παρ΄όλο ότι η χημειοθεραπεία από μόνη της, απολήγει σε θεραπευτικές αποτυχίες στο 80% των περιπτώσεων, με αποτέλεσμα επιβίωση 10-14 μήνες. Αφότου μεταναλύσεις έδειξαν ότι η ακτινοθεραπεία έχει ικανή θεραπευτική απόδοση στη μείωση των τοπικών αποτυχιών απετέλεσε θεραπευτική τακτική από το 1970 και 80, αλλά ως αναγκαίο θεραπευτικό συντελεστής από κοινού μετη χημειοθεραεπία αναγνωρίστηκε μόλις προ δεκαετίας, μετά τη δημοεσίευση δύο μεταναλύσεων και οι δύο από τις οπίες έδειξαν μικρή αλλά σταθερή βελτίωση στην 2ετή και 3ετή επιβίωση κατά με΄σο όρο 5-7% και βλίωση στον τοπικό έλεγχο 25% με την προσθήκη τοπικής ακτινοθεραπεάις στο θώρακα. Με την διάδοση της θεραπείας με σχήμα σισπλατίνης +ετοποσίδης, και τη χαμηλότερη τοξικότητά του, συγκριτικά με προγενε΄στερα σχήματα, κυκλοφωσφαμίδης, δοξορουμπικίνης, κια βινκριστίνης, συνδυαζόμενο με θωρακική ακτινοθεραπεία, και βασισμένη στην πλατίνη χημειοθεραπεία θεωρείται ήδη ως πρότυπη θεραπεία σε περιπτώσεις με περιορισμένη πάθηση από ΜΚΠ. Σε μια οπρόσφατη μετανάλυση που ανέδειξε την αναγκαιότητα προφυλακτικής ακτινοθεραπείας αν κια ο χρόνος χρηγήσεως, η δοσολογία κια η κατάτμησή της χρήζει περιατέρω μελέτης.
χημειοθεραπεία. Στους χημιεοιθεραπευτικούς απράγοντες με δέικτη απαντητικότητας >30% επί ΜΚΠ περιλαμβάνονται η σισπλατίνη,μ η καρβοπλατίνη, η ετοποσίδη, η κυκλοφωσφαμίδη, η δοξορουμπικίνη, η μεθοτρεξάτη, κια η βινκριστίνη. Το σχήμα κυκλοφωσφαμίδης +δοξορουμπικίνης +βινκροστίνηςχρησιμοποίηθηκε στις πρώιμε ςμελέτες ενώ στις μεταγενέστερες μελέτες χρησιμοποοιείτια το σχήμα σισπλατίνης+ ετοποσίδης.  Τα αποτελέσματα των μελετών αυτών σε πολλές κλινικές δοκιμές έναντι του εναλλακτικού Κυ+δοξ+βινκ, δείχτηκε ότι το σχήμα σισπλατίνης+ετοποσίδης υπερείχε (μέση επιβίωση 16.8 vs 11.7 vs 12.4 μήνες0. Εφόσον αποδείχτηκε ότι το σχήμα σισπλατίνης+ετοποσίδης έχει μικκρότερη τοκιξότητα στην καρδιά και τους πνεύμονες, συγκριτικά με το σχήμα κυκλοφωσφαμίδης δοξοδουρμπικίνης βινκριστίνης, χρησιμοποιήθηκε ακτά προτίμηση συνδαζόμενο με ακτινοθεραπεία παρέχοντας ε2ετη επιβίωση >40%. Εφόσον η σισπλατίνη + ετοποσίδη +ακτινοθεραπεία θώρακος είναι το προτιμότερο σχήμα, μπορεί να χρησιμοποιηθεί καρβοπλατίνη αντί σισπλατίνης σε συνδυασμό με ετοποσίδη, με παρόμοια έκβαση αλλα περιορισμένη νεφροτοξικότητα και ωτοτοξικότητα. Έχουν καταβληθεί προσπάθειες να ενσωματώσουν και άλλα φάρμακα στη θεραπεία της περιορισμένης παθήσεως. Έχει επιχειρηθεί η θεραπεία εφ΄όρου ζωής, με αρνητικά ή κακά παοτελέσματα κι επομένως οι θεραπείες αυτές έχουν εγκαταληφθεί. Μερικές μελέτες εστίασαν στον βέλτιστο αριθμό κύκλων χημμιεοθεραπείας με κυκλοφωσφαμίδη ετοπισίδης βινκριστίνης κια βρήκαν ότι οι 4 κύκλοι δεν υστερούν  εάνντι των 8. κι εμμέσεως αυτό επαναβεβαιώθηκε στη μελέτη 0096, όπυ δείχτηκε ότι 4 κύκλοι ετοπισίδης σισπλατίνης + θωρακικής ακτινοθεραπείας. Φαίνεται, επομένως, ότι το καλύτερο θεραπευτικό πρωτόκολλο είναι το 4 ή 6 κύκλοι σισπλατίνης+ετοποσίδης.
Με τα ονομαζόμενα 3ης γενηάς κυτταροστατικά, όπως η πακλιταξέλη  |πακλιταξέλη και καρβοπλατίνη|, η ιρινοτεκάνη και η τοποτεκάνη μπορεί να χοrηγηθούν μεταβάλλοντας την μη διασταυρούμενη ανθεκτικότητα κι έτσι να διαπσιτωθεί βελτίωση. Η υπόθεση αυτή δοκιμάστηκε κι επιβεβαώθηκε να .

βιβλιογραφία.