Γενικά, η διαγνωστική προσέγγιση οποιασδήποτε πνευμονοπάθειας επειχειρείται με την φαινοτυπική καταγραφή της, που μπορεί να προσεγγιστεί με την επόμενη μεθοδολογία:
|
[α] συμπτώματα, όπως εμφανίζονται σε ημερολόγια καταγραφής τους και αποτυπώνονται σε πρότυπα ερωτηματολόγια και υπόλοιπα ευρήματα της ενδελεχούς κλινικής εξετάσεως και εξαντλητικής λήψεως ιστορικού
[β] ιατρικές διαγνώσεις - όπως δηλώνονται από τον ασθενή, κατά τη διάρκεια ιατρικής επισκέψεως ή εμφαίνονται στις περιπτώσεις ηλεκτρονικού ιστορικού
[γ] λειτουργικός έλεγχος αναπνοής - ι. σπιρομέτρηση, ιι. ικανότητα διαχύσεως, ιιι. μέτρηση πνευμονικών όγκων, μετακινούμενων με την αναπνοή και μη μετακινούμενων, όπως καταγράφονται με μετρήσεις αραιώσεως Ηe ή N2 ή την πληθυσμογραφία ολοκλήρου του σώματος,
[δ] έλεγχος της βρογχικής αντιδραστικότητας, με πρόκληση με εισπνοή κρύου αέρα, μεταχολίνης, ισταμίνης ή μανιττόλης,
[ε] απάντηση στα βρογχοδιασταλτικά - που ελέγχεται με διενέργεια προ - και μετά-βρογχοδιαστολή (με σαλβουταμόλη)
[στ] έλεγχος αλλεργίας, που διενεργείται με δερματικές δοκιμασίες προκλήσεως ή μέτρηση ολικής IgE ή ειδικής IgE,
[ζ] μελέτη απεικονιστικών εκξετάσεων, όπως η απλή ακτινογραφία θώρακος, η αξονική τομογραφία, η CT-PET
[η] έλεγχος φλεγμονής - με τη μέτρηση εκπνεόμενων αερίων, όπως το ΝΟ και άλλα συμπυκνώματα εκπνοής, τα προκλητά πτύελα, και βιοδείκτες από το αίμα, τα ούρα κλπ.
|