Βλέπε: μέθοδοι ταυτοποιήσεως παθογόνων
Αν και η πνευμονία μπορεί να προκληθεί από μυριάδες παθογόνα, οι περισσότερες περιπτώσεις πνευμονίας οφείλονται σε μια περιορισμένη ομάδα παθογόνων μικροοργανισμών (Mandell LA et al., 2007). Οι σημαντικότεροι από αυτούς καταχωψρούνται στον πίνακα.
αιτιολογικοί παράγοντες της πνευμονίας |
---|
Escherichia coli
ενετρόκοκκος (EE faecalis, E faecium)
ακτινομύκης israeli
νοκάρδια αστεροειδής
Acinetobacter baumannii
Francisella tularensis
Bacillus anthracis
Yersinia pestis
άτυπα μικρόβια
Coxiella burneti
Bordetella pertussi
αναερόβια
κλεμσιέλλα
Peptostreptococcus,
Bacteroides,
Fusobacterium
Prevotella
εισροφήσεις στοματοφαρυγγικών εκκρίσεων, γαστρικού υγρού
|
εικόνα 1-4. κλεμσιέλλα, στενοτροφομονάδα πνυμονιόκοκκος μυκόπλασμα
εικόνα 5-8. μοραξέλλα καταρροϊκή σταφυλόκοκκος κοκσιέλλα μπορτετέλλα του κοκκύτη
Η ιατρική διαχείρηση λοιμώξεων με μοραξέλλα καταρροϊκή εξαρτάται από τη θέση της λοιμώξεως, την ηλικία του ασθενούς, τις υποκείμενες συνθήκες, και της βαρύτητα της προσβολής. Οι υποτροπιάζουσες ωτίτιδες/παραρινοκολπίτιδες, μπορεί να χρειαστούν συστηματικότερη παρακολούθηση ή για περιπτώσεις που δεν ανταποκρίνονται στη θεραπεία με αντιβιοτικά, επί ατόμων με χρόνιες παθήσεις, συστηματικές λοιμώξεις με Μ καταρροϊκή, ή λοιμώξεις σε ασυνθήθεις εντοπίσεις. Αντιβιοτικά, όπως η πενικιλλίνη, η αμοξικιλλίνη και η αμπικιλλίνη είναι δραστικά μόνο σε στελέχη που δεν παράγουν β-0λακταμάση, αλλά περίπου το 95% των στελεχών της καταρροϊκής μοραξέλλας παράγουν β-λακταμάση. Επομένως, αμοξυκιλλίνη -κλαβουλανικό οξύ, ή αμπικιλλίνη σουμβακτάμη ή τριμεθορπίμη-σουλφαμεθοξαζόλη ή 2ης ή 3ης γενηάς κεφαλοσπορίνες, συγκαταλέγονται μεταξύ των συνηθέστερα προτιμώμενων χορηγήσεων. Περισσότερο από το 90% των στελεχών έχουν αποδειχθεί ανθεκτικά στην αμπικιλλίνη, οπότε, εναλλακτικά, η αζιθρομυκίνη, η ερυθρομυκίνη, χρησιμοποιούνται, επίσης, αποδοτικά. Σε μια μελέτη, η τοπική χρήση σιπροφλοξασίνη/δεξα,εθαζόνη για τη θεραπεία της οξείας μέσης ωτίτιδας, με με ωτόρροια, μέσω σωλήνος τυμπανοστομίας, φαίνεται ότι έχει παρόμοια δδράση με εκείνη της τοπικής χρήσεως οφλοξασίνης σε λοιμώξεις Μ. καταρροϊκής (&). Σε μια άλλη μελέτη, η χορήγηση 500 mg από του στόματος αζιθρομυκίνης για 3 ημέρες, αποδείχτηκε συγκρίσιμη με δεκαήμερο σχήμα με από του στόματος κλαριθρομυκίνη 500 mgΧ2, ημερησίως, για την αντιμετώπιση της παροξύνσεως της χρόνιας βρογχίτιδας (&). Η μοξιφλοξασίνη, επίσης, - αναπνευστική κινολόνη- φαίνεται ότι είναι αποδοτική θεραπεία για τις λοιμώξεις πνευμονία από καταρροϊκή Μ., σε δόση 400 mg/ημέρα (&).
Πρόκειται για gram αρνητικό βάκιλο, που ανήκει στην οικογένεια των Pseudomonadaceae. Πλέον του 50% όλων των κλινικών απομονώσεων, παράγουν την κυανοπράσινη Πυοκυανίνη. Η ψευδομονάδα αεριογόνος είναι σημαντικό, το συχνότερο, παθογόνο που προκαλεί λοιμώξεις κυρίως σε ανοσοκατεσταλμένους και σε άτομα που νοσηλεύονται πέραν της εβδομάδας. Είναι αίτιο ενδονοσοκομειακής λοιμώξεως. Γενικά, πρόκειται περί επιπλεγμένων λοιμώξρων που όχι σπάνια είναι απειλητικές της ζωής. Συχνότερα προσβάλλει τα ακόλουθα όργανα, από τα οποία προκαλεί αντίστοιχα κλινικά σύνδρομα: αναπνευστικό σύστημα (πνευμονία), αίμα (μικροβιαιμία), καρδιά (ενδοκαρδίτις), ΚΝΣ (μηνιγγίτις, εγκεφαλικό απόστημα), αυτί (εξω- και μέση ωτίτιδα), οφθαλμός (βακτηριακή κερατίτις, ενδοφθαλμίτις), οστά και αρθρώσεις (οστεομυελίτις), ουροποιητικό, δέρμα (π.χ., γαγγραινώδες ερύθημα). ΤΑ φυσικά ευρήματα εξαρτώνται από τη θέση και της φύση της λοιμώξεως και περιλαμβάνουν:
ενδοκαρδίτις: πυρετό, φύσημα, και θετικές καλλιέργειες, περιφερικά στίγμα, όπως Roth's spots, βλάβες Janeway, οζίδια Osler, αιμορραγίες, και σπληνομεγαλία.
Mέθοδοι ταυτοποιήσεως παθογόνων επί λοιώξεων του αναπνευστικού. -Φαρυγγικό επίχρισμα. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την ταυτοποίηση ορισμένων ενδοκυττάριων παθογόνων, όπως ιοί, μυκόπλασμα, και χλαμύδια, με άμεσο ανοσοφθορισμό, ή κυτταροκαλλιέργειες. Η διαγνωστική αξία είναι χαμηλή και η τεχνική κοπιώδης, που σημαίνει ότι για τους ενήλικες, η μέθοδος αυτή είναι μη πρακτική, εκτός και εάν διενεργείται για ερευνητικούς λόγους. Στα παιδιά, η μέθοδος μπορεί να βοηθήσει για την ταυτοποίηση του συγκυτιακού ιού. -πτύελα. Σε πολλούς ασθενελίς με λοίμωξη του αναπνευστικού είναι εύκολη η αποβολή πτυέλων. Εάν δεν είναι εφικτό, μπορεί να προκληθεί παραγωγή πτυέλων με τη χορήγηση υπέρτονου διαλύματος φυσιολογικού ορού, - αυτό έχει προφανώς αξία, μόνο για την απομόνωση του μυκοβακτηριδίου της φυματιώσεως και της P, jirovencii σε ανοσοκατεσταλμένους ασθενείς. Η αξία της εξετάσεως πτυέλων έχει ερευνηθεί διεξοδικά, και η χρησιμότητά της παραμένει αμφισβητούμενη.
-τραχειακή αναρρόφηση. Στη νοσκομειακή πνευμονία, τεαχειακή αναρρόφηση μπορεί να διενεργηθεί μέσω του τρασχειοσωλήνος, αλλά, ακόμη και τότε, που οι ανώτεροι αναπνεσυτικοί οδοί πρακάμπτοινται, τα αποτελέσματα των καλλιεργειών πρέπει να ερμηνευτούν με προσοχή, καθώς μπορεί να αποδώσουν πολυμικροβιακά αποτελέσματα. Πρόσφατες μελέτες έχεουν υπογραμμίσει ότι οι τραχειακές αναρροφήσεις μπορεί να είναι τόσο ακριβείς, όσο και η βρογχοσκόπηση και λιγότερο επεμβατικές. -διατραχειακή αναρρόφηση. Η διατραχειακή |