Θεματολόγιο Πνευμονολογίας

 Το κυψελιδικό οίδημα, συνήθως, αποκαλύπτει οξεία αριστερή κοιλιακή ανεπάρκεια. Όταν διϊδρωθεί στις κυψελίδες, διαμορφώνεται μια οικεία ακτινολογική εικόνα, εκείνη της "νυκτερίδας" (εικόνα 1).

Εικόνα 1. Τυπική εικόνα "νυκτερίδας". Επιπλέον, εμβαλωματική οζώδης εικόνα διακρίνεται στο αριστερό άνω πνευμονικό πεδίο.

Η κεντρική κατανομή του πνευμονικού οιδήματος μπορεί να οφείλετι σε διαταραχές του αερισμού και της λεμφικής παροχετεύσεως του αντίστοιχου τμήματος των πνευμόνων. Σε πολλές περιπτωσεις, η κατανομή είναι άτυπη (εικόνα 2). Το πνευμονικό οίδημα μπορεί να είναι συμμετρικό ή ασύμετρο, ετερόπλευρο ή αμφοτερόπλευρο.

Το κυψελιδικό οίδημα μπορεί να είναι όχι μόνο άτυπο ως προς την κατανομή του, αλλ΄επίσης και ως προς την εμφάνισή του. Συνηθέστατα, παράγει μεγάλες ομοιογενείς σκιάσεις

Εικόνα 2. άτυπη κατανομή πνευμονικού οιδήματος, ετερόπλευρο δεξιά. Σε μερικές περιοχές το οίδημα είναι μαζικό. Σε άλλες διακρίνεται ως κεγχροειδής μικροζιδιακή διάστιξη διάστιξη.

Διάχυτες. εμβαλωματικές σκιάσεις, που προσομοιάζουν με εικόνα βρογχοπνευμονίας μπορεί, να αναγνωρίζονται, όπως  στην εικόνα 1 (αριστερ άνω πνευμονικό περδίο).

Εικόνα 3. Πνευμονικό οίδημα, με άτυπη κατανομή. Μεγέθυνση του τμήματος του δεξιού άνω πνευμονικού πεδίου. Οι βάβες είναι ομοιογενείς καθ' όλη την έκταση των δύο πνευμονικών πεδίωψν, αμφοτερόπλευρα. Το οίδημα έχει λάβει εικόνα διάσπαρτων όζων, μεγαλύτεροου μεγέθους κεγχροειδούς διαστίξεως. Αποκαταστάθηκε ταχέως, μετά την εφαρμογή θεραπείας.

Κυψελιδικό οίδημα . Τα επιθηλιακά κύτταρα που επιστρώνουν τους αεροχώρους φέρουν ισχυρές συνδέσεις, μεταξύ τους, και σχηματίζουν μια σχετικά αδιαπέραστη μεμβράνη, συγκριτικά με τα ενδοθηλιακά κύτταρα που σχηματίζουν το τοίχωμα των αγγείων, προστατεύοντας, έτσι, τους αεροχώρους από την επέκταση στις κλυψελίδς του αναπτυσσόμενου διάμεσου οιδήματος. Για να εμφανιστεί οίδημα στις κυψελίδες, το συνολικό υγρό στους πνεύμονες πρέπει να αυξηθεί, κατά 50%, περίπου. Ενοχοποιείται μια δομική διαταραχή στα κυψελιδικά τοιχώματα ή αλλού επειδή δεν υπάρχει κλίση συγκεντρώσεως πρωτεϊνών μεταξύ διάμεσου και κυψελιδικού οιδήματος. Αρχικά, το υγρό εμφανίζεται στις γωνίες των κυψελίδων, επειδή η πέιση εκεί είναι χαμηλότερη. Με την αύξηση της συγκεντρώσεως υγρού, οι κυψελίδες ταχέως πληρούνται από υγρό, και στην περίπτωση αυτή, όπως επί διαμέσου οιδήματος, λόγω των επιδράσεων της επιφανειακής τάσεως.  Με την πλήρωση των κυψελίδων, η ακτίνα της καμπυλότητας του μηνίσκου που σχηματίζει, λόγω δυνάμεων συνοχής, η ελεύθερη επιφάνεια του υγρού, καθίσταται μικρότερη, ώστε η επίδραση της επιφανειακής τάσεως, μεγαλύτερη (νόμος Laplace), κι έτσι, έλκεται υγρό, ακόμη ισχυρότερα. Επομένως, η σταδιακή ανάπτυξη του οισήματος ξεκινάει από τον περιμικροαγγειακό και διάμεσο χώρο προς τον περιβρογχαγγειακό, προς διαμόρφωση εμβαλωματικών εικόνων κυψελιδικού οιδήματος.
Το υγρό και τα ιόντα,  φυσιολογικά, ανταλάσσονται κατά μήκος των βρογχικών και κυψελιδικών επιφανειών, για τη ρύθμιση του film υγρού που καλύπτει τον βλεννογόνο καισυντηρεί το φίλμ κα΄τω από την επιφανειοδραστική ουσία που επαλείφει το τοίχωμα των κυψελίδων και βρογχιολίων. Το κυψελιδικό τοίχωμα μπορεί να αποκαθαρθεί μέσω ενεργών διαδικασιών, όπως η επαναρρόφηη του Νa⁺, με νερό, μετά από την οσμωτική μεταγωγή. Τα επιθηλιακά κύτταρα τύπου ΙΙ, προσλαμβάνουν το Νa⁺  μέσω διαύλων στην επιφάνειά τους, και το μετακινούν, μέσω   ενεργού Na⁺,K⁺-ATPάσης και των ωθούν από τις βασικοπλάγιες επιφάνειες προς το διάμεσο ιστό. Τα κύτταρα τύπου Ι  φαίενται ότι έχουν απρόμοιο αλλά ασθενέστερο μηχανισμό κια, επειδή καλύπτουν το 95% της κυψελιδικής επιφάνειας μπορεί να διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο, που, εν τούτοις, δεν έχει καταδειχθεί, επειδή ελλείπουν καλλιέργειες  πνευμονοκυττάρων τύπου Ι. Η απομάκτυνση του υγρού μπορεί, επίσης, να παρατηηθεί και στα άπω βρογχιόλια, όπου τα επιθηλιακά και τα κύτταρα Clara, μετάγωουν ενεργώς τη Να⁺. ΟΙ ενεργοί αυτοί μηχανισμοί είναι κρίσιμης σημασίας στην αρχική κάθαρση των αεραγωγών του νεογέννητου (:αναπνοή πρώτη). Σε πειραματικές διατάξεις, η κάθαρση του υγρού αό τους αεροχώρους ενισχύεται με β2-αδρενεργικούς διεγέρτες, και αναστέλλονται με ανταγωνιστές της προπρανολόλης.