Σε φυσιολογικά άτομα, η δοκιμασία ασκήσεως οριοθετείται, κυρίως, από τη λειτουργία του καρδιαγγειακού συστήματος. Στο σημείο, κατά το οποίο ο εξαταζόμενος προσεγγίζει τα όρια εξαντλήσεως και έχει επιτύχει την V̇Ο2 ΜΑΧ, είναι το όριο του καρδιαγγειακού του συστήματος, δηλαδή το ανώτατο σημείο που μπορεί να προωθήσεις επαρκώς οξυγονωμένο αίμα στην περιφέρεια, προκειμένου να διατηρηθούν ικανοποιητικά επίπεδα αερόβιου μεταβολισμού στους καταβάλλοντες έργο –για την διεκπεραίωση της δοκιμασίας- μύες.