Οι δοκιμασίες κοπώσεως παρέχουν μια δέσμη αποτελεσμάτων, που χαρακτηρίζουν τη συμπεριφορά του κάθε εξεταζόμενου στην άσκηση. Ο αριθμός των πληροφοριών που αρδεύονται εξαρτάται, εν πολλοίς, από το είδος του χρησιμοποιηθέντος πρωτοκόλλου. Μερικές δοκιμασίες, όπως οι δοκιμασίες βαδίσεως, αποδίδουν περιορισμένο αριθμό παραμέτρων, όπως η διανυόμενη απόσταση, ο κορεσμός αιμοσφαιρίνης, και η καρδιακή συχνότητα. ενώ με τις κλασικές δοκιμασίες καρδιοπνευμονικής κοπώσεως παραλαμάνεται εκτεταμένος κατάλογος δεδομένων.
Η συνήθης πρακτική είναι η προσπάθεια συγκρίσεως των εξαγομένων αποτελεσμάτων με 'προβλεπόμενες' τιμές, που θεωρούνται 'φυσιολογικές' ή τιμές 'αναφοράς'. [βλέπε: προβλεπόμενες τιμές, σφάλμα τύπου ΙΙ και Ι, η δαιχείριση της καρδιοπνευμονικ΄ςη δοκιμ ασάις κοπώσεως-φυσιολογικές απαντήσεις.
Μετά την ολοκλήρωση της δοκιμασίας κοπώσεως πρέπει να διενεργηθεί υπολογισμός των ευρημάτων και των συνδυασμών τους προκειμένου να διακριβωθεί η ανοχή στην άσκηση του εξεταζομένου. Στις τιμές που πρέπει να αξιολογηθούν συμπεριλαμβάνονται:
Αναπνευστικά ισοδύναμα για Ο2 και CΟ2 ,
Στα αντίστοιχα λήμματα, παρατίθενται οι υπολογισμοί για κάθε μια από τις παραμέτρους αυτές