Οι πνεύμονες επικαλύπτονται από το σπλαγχνικό υπεζωκότα, που είναι ορώδης υμένας, που αναδιπλώνεται έτσι, ώστε να σχημαστίσει ένα διπέταλο περικάλυμμα του πνεύμονα. μεταξύ των δύο πετάλλων του καταλείπεται σχισμοειδής χώρος, ή υπεζωκοτική κοιλότητα, που εμπεριέχει μικρή ποσότητα πλευριτικού υγρού. Tο εξωτερικό περίβλημα εφάπτεται του θωρακικού τοιχώματος και ονομάζεται τοιχωματικός υπεζωκός, που ανακάμπτεται στις πλάγιες επιφάνειες του μεσοθωρακίου. Μεταξύ των δύο πετάλων του υπεζωκότος, του τοιχωματικού (περίτονου) και σπλαχνικού (περισπλάγχνιου) καταλείπεται σχισμοειδής χώρος, ο οποίος εμπεριέχει μικρή ποσότητα ορώδους υγρού (5-10 ml), που ασκεί επιφανειακή τάση, που διατηρεί τον πνεύμονα και τον θώρακα σε συνάφεια και διευκολύνει τη μεταξύ τους διολίσθηση. Κατά μήκος του θωρακικού τοιχώματος, η πίεση αντιτίθεται στην πίεση ελαστικής επαναφοράς, που τείνει να εκπτύξει το τοίχωμα, ενώ κατά μήκος του τοιχώματος των πνευμόνων η πίεση ελαστικής επαναφοράς τείνει να συμπτύξει τους πνεύμονες. Οι δυνάμεις αυτές διατηρούν το σύστημα στο γνώριμο σχήμα του. Η λύση της σχέσεως, π.χ., με καθετηριασμό του θωρακικού τοιχώματος, ή επί πνευμοθώρακος, προκαλεί άμεση εξισορρόπηση της πιέσεως με την ατμοσφαιρική, οπότε ο θωρακικός κλωβός διατείνεται ενώ οι πνεύμονες συμπτύσσονται.
Ο υπεζωκός αποτελείται από δεσμίδες κολλαγόνου και ελαστίνης, που παράγονται από τους υποπλεύριους ινοβλάστες.