Οι πνεύμονες είναι ουσιώδη όργανα στον οργανισμό. Πληρούν τη θωρακική κοιλότητα και διαχωρίζονται μεταξύ τους από το μεσοθωράκιο, στο οποίο φιλοξενούνται η καρδιά και άλλα όργανα. Αποτελούνται από σπογγώδη, ιδιαίτερα ελαστικό ιστό, γι’ αυτό και συμπτύσσονται όταν τεθούν εκτός θώρακος ή επί πνευμοθώρακος. Η εξωτερική τους επιφάνεια είναι λεία, και αποτελείται από πολύεδρες επιφάνειες, που παριστούν τα λοβίδια.
Oι πνεύμονες είναι ένα πολύπλοκο, ευπροσάρμοστο όργανο, με όρους ανατομίας (&), μηχανικής (&), ανταλλαγής αερίων (&) καιι κυτταρικής βιολογίας (&). Όλες αυτές οι ιδιότητες συνδυάζονται για την δόμηση ενός ακραία δυναμικού οργάνου, που μπορεί να ισορροπέι κάτω από εξαιρετικά λεπτές ομοιοκινητικές συνθήκες (&), που ειφέρουν στην απάντηση του συναρπαστικού ερωτήματος "τι είναι η ζωή;" που έθεσε το 1947 ο Erwin Schrodinger (&). Ο ίδιος επεσήμανε ότι η ζωή έχει δύο μυστικά: [α] η μετάβαση ενός κωδθκευμένου μορίου από τους γονείς στους απογόνους, για την εξήγηση των σύμφυτων χαρακτηριστικών και, [β] την τυχαία ανάδηση της αυτοοργανούμενης τάξεως. Η βιοχημεία και η βιοφυσική μελετάει το πρώτο μυστικό, με εκπλήσσουσα επιτυχία, που καταλήγει στις σημερινλές καγταιγιστικές ανακαλύψεις της γενετικής κμαι την μοριακής βιολογίας, αλλά το δεύτερο μυστικό είναι αναζήτηση της φυσιολογίας, ππυ επιφορίζεται να κατανοήσει τα μεγάλα μυστικά της ζωής -όχι απλά, να τα περιγράψει. Εάν η φυσιολογία αποτύχει σγην αποστολή της, θα υποστραφεί ως δευτερεύουσα επιστήμη, πίσω από τη βιοχημεία και την τη βιοφυσική. Από την άλλη, ομω,ς οποιαδήποτε απόκλιση από τη δυναμική αυτή μπορεί εύκολα να οδηγήσει στην εμφάνιση παθολογικών εκτροπών που μπορούν να κατανοηθούν με μετρήσεις της τρέχουσας συμπεριφοράς των πνευμόνων (&,&,&). |