Θεματολόγιο Πνευμονολογίας

...συνέχεια από...
 προοπτική, μη τυχαιοποιημένη, μη ελεγχόμενη με εικονικό φάρμακο, κλινική δοκιμή φάσεως Ιb για τη μελέτη της ασφάλειας των στρωματικών κυττάρων-στρωματικού αγγειακού κλάσματος από τον λιπώδη ιστό, στην ιδιοπαθή πνευμονική ίνωση (&)
θεραπεία της ιδιοπαθούς πνευμονικής ινώσεως με αρχέγονα μεταφερόμενα κύτταρα (&)
Ενώ τα αρχέγονα κύτταρα υπόσχονται τεράστιες θεραπευτικές εφαρμογές για πολλές παθολογικές καταστάσεις πρέπει να εκοπνηθούν κοπιώδεις κλινικές δοκιμές προκειμένου να αξιολογηθεί η απόδοση και ασφάλειά τους πριν από την ευρεία κλινική εφαρμογή τους. Επειδή τα μεσεγχυματικά αρχέγονα κύτταρα (: mesenchymal stem cells, MSCs) εγκαθίσταται στη θέση της βλάβης αναστέλλουν τη φλεγμονή και εισφέρουν στην επιθηλιακή ιστική αναδόμηση η χρήση τους έχει δοκιμαστεί ως νέα θεραπεία στην ιδιοπαθή πνευμονική ίνωση -μια εξελικτικής και θανατηφόρου παθήσεως,για την οποία υπάρχει πολύ περιορισμένη θεραπευτική παρέμβαση. Στη μελέτη αυτή, οι Champers και συν., δημοσίευσαν τα αποτελέσματά τους επί μιας φάσεως 1β επί της ασφάλειας εκ της ενδοφλέβιας χορηγήσεως πλακουντιακών MSC για τη θεραπεία της ιδιοπαθούς πνευμονικής ινώσεως. Στη μελέτη εντάχθηκαν 8 ασθενείς, στους οποίους χορηγήθηκαν ενδοφλεβίως είτε 1Χ10⁶ κύτταρα/Kg (στους 4 απ΄αυτούς ή 2Χ10⁶ και ετέθηκαν σε παρακολούθηση επί 6 μήνες για τυχόν μετβολές στις βασικές εξετάσεις από τον λειτουργικό έλεγχο αναπνοής, δηλαδή σπιρόμετρηση κι έλεγχο διαχυτικής ικανότητας, PaO2, και εξάλεπτη δοκιμασδία βαδίσεως, καθώς επίσης και τα ακτινολογικά ευρήματα επί υψηλής αναλύσεως αξονικής τομογραφίας.
Μετά την λήξη του εξαμήνου, δεν αναγνωρ΄σιτηκαν στα αποτελέσματα από το λειτορυγικό έλεγχο αναπνοής στην ανταλλαγή αερίων στους πνεύμονες, στη δοκιμασία 6λεπτης βαδίσεως, ή στα ακτινολογικά ευρήματα.
πιρφενιδόνη Πρόσφατα συνιστάται η θεραπεία των ασθενών μεδιάγνωση ήπιας-προς μέτρια ΙΠΙ (ορισμένη ως FVC>50% πρβλπ., και DLCO>=35% προβλπ., με πιρφεριδόνη. Η θεραπεία πρέπει να αρχίσει και να διενεργηθεί Πνευμονολόγο, έμπειρο στη διάγνωση και τη διαχείριση της ΙΠΙ, κασι απαιτεί τακτική παρακολούθηση της κλινικής ανοχής και της ηπατικής λειτουργίας. Ο ασθενής δεν πρέπει να καπνίζει ή να εκτίθεται σε υπεριώδη ακτινοβολία, κατά τη διάρκεια της θεραπείας, επειδή το κάπνισμα ενεργοποιεί τα ένζυμα που εμπλέκονται στον μεταβολισμό της πιρφενιδόνης. Σε μια ανάλυση 2 μελετών φάσεως ΙΙΙ, που διενεργήθηκαν σε ασθενείς με ήπια-προς σοβαρή ΙΠΙ υπό πιρφεριδόνη, έδειξαν σημαντική επιβράδυνση της διαχρφονικής μειώσεως του FVCμετά την εβδομάδα 72 (&). Η εξέλιξη της παθήσεως, ορισμένη >=10% μείωση της FVC ή >=15% μείωση της DLCO ή θάνατος, και μείωση τοης 6ΛΔΒ (6MWT) παρατηρήθκε, επίσης. Σε μια μελέτη φάσεως ΙΙΙ, που διενεργήθηκε στην Ιαπωνία, η πιρφεριδόνη σε ημερήσια χορήγηση 1800mg/ημερησίως, απέλεηξε σε σημαντική επιβράδυνση της διαχρονικής μειώσεως της FVC, συγκριτικά με το εικονικό φάρμακο (&). Η πιρφενιδόνη δεν πρέπει να χορηγείται σε ασθενείς με ηπατική ή νεφρική δυσλειτουργία, ή εκείνους που λαμβάνουν φλουβαζαμίνη. Η τατύτοχρονη χορήγηση ομεπραζόλης μπορεί, θεωρητικά, να απολήξει σε μεταβολές της φαρμακονητικής και, έτσι, πρέπει να αποφεύγεται.  Από τις κυριότερες παρνέργειες η ναυτία, δυσπεψία, διάρροιες, απώλεια βάρους, εξάνθημα, φωτοευαισθησία (&), αύξηση των ηπατικών ενζύμων, ώστε πρέπει να επαναλμβάνεται ηπατικός έλεγχος πριν την έναρξη της θεραπείας και, ακολούθως σε μηνιαία διαστήματα, κατά τη διάρκεια των πρώτων 6 μηνών και κάθε 3 μήνες μετά.
μασιτεντάνη. [The MUSIC trial] [μασιτεαντίνη]. Η προοπτική, διπλή-τυφλή, τυχαιοποιημένη, πολυκεντρική, με παράλληλες ομάδες, ελεγχόμενη με εικονικό φάρμακο, φάσεως ΙΙ, αυτή μελέτη, για την εκτίμηση της αποδόσεως και ασφάλειας του διπλού αναστολέως της ενδοθηλίνης, μασιτεντάνης, για τη θεραπεία της ΙΠΙ, καθώς η ενδοθηλίνη, έχει αναγνωριστεί ότι, εμπλέκεται στις ινογενετικές διεργασίες επί ΙΠΙ, στους πνεύμονες. Προς το παρόν, η μασιτεντάνη δεν έχει αποδείξει τη χρησιμότητά της στη αναχαίτιησ της εξελίξεως της ΙΠΙ  
αντιγριππικός και αντιπνευμονιοκοκκικός εμβολιασμός. Παρ΄όλο ότι δεν έχουν εκπονηθεί σχετικές μελέτες, εκτιμάται ότι οι ασθενείς με ΙΠΙ εκτίθενται σε μεγάλο κίνδυνο, επί προσβολης από ιούς ή πνευμονιόκοκκο. Χορηγούνται αντιγριπικά εμβόλια και πολυσακχαριδικό αντιπνευμονιοκοκκικό εμβόλιο.
συμπληρωματική οξυγονοθεραπεία. Συνιστάται η χορήγηση συμπληρωματικού οξυγόνου σε σθενείς με οριστική διάγνωση ΙΠΙ και σοβαρή υποξαιμία αναπαύσεως (χρόνια αναπνευστική ανεπάρκεια). Έχει συγκεντρωθεί ικανός όγκος πληροφοριών, με τις οποίες υποστηρίζεται η χορήγηση συμπληρωματικού οξυγόνου σε ασθενείς με πνευμονοπάθειες και υποξαιμία. Σε δύο τυχαιοποιημένες μελέτες έχει βρεθεί παράταση της επιβιώσεως σε ασθενείς με ΧΑΠ, υπό ελεγχόμενη οξυγονοθεραπεία (&, &, &).
 

Στη μελέτη αυτή συγκεφαλαιούνται η δομή του προγράμματος IPF-care Στην ανωτέρω προτεινόμενη μελέτη, ποεριγράφεται η δομη του προγράμματοις IPF-care, στο Ηνωμένο Βασίλειο και την Αυστρία, κια αξιολογούν τα οφελήματα που το πρόγραμμα πρεσφέρει στους ασθενείς με ΙΠΙ. Από την ανάλυση των δεδομένων του προγράμματος αυτού προκύπτει χαμηλός δείκτης διακοπής της θεραπείας και ευρείκα διακύμανση τροποποιήσεων του θιεραπευτικού σχήματος, μεταξύ των ασθενών με ΙΠΙ, υπό περεφινιδόνη,που αποτελεί και το πρώτο φάρμακο που έλαβε έγκριση για χορήγηση σε ασθενείς με ΙΠΙ. ΟΙ απρενέργειες από το φάρμακο, συνήθως καταγράφονταικ στην  αρχική περίοδη χορηγήσεως, Αλλά στις περισσότερες περιπτώσεις, οι ασθενείς συτνεχίζουν τη λήψη σε σταθεροποιημένες δόσεις, γεγαονός που υποστηρίζει και την ανάγκη του προγράμαμτος IPF-care. Οι δείκτες ικανοποίησης των ασθενών υπό πιρφενιδόνη είναι υψηλοί σε μια βρετανική μελέτη παρατήρησης, με τους ασθενείς να απαντούν θετικά σε ερωτήματγα σχετικά  με την αναγνώριση 'επαρκούς ελέγχου της πάθησής τους', 'το βαθμό ενημερότητας αναφρικά με το μέλλον της πάθησής τους' και 'το βαθμό αξιοπιστίας στη διαχείριση της πάθησής τους".

  ΙΠΙ είναι χρόνια εξελικτική πάθηση, που απολήγει σε δραστική ιστική αναδιαμόρφωση τπυ πνευμονικούη παρεγχύματος. εν τούτοις, ο ρυθμός της εξελίξεως ποικίλλει από ασθενή σε ασθενή, φαινόμενο, το οποίο εξαρτάται από διαφορές στη γονιδιακή έκφραση μεταξύ ασθενών με ταχεία επιδείνωση ή σταθεροποίηση της πάθησης. Στην παραπλέυρως αναγνωρίζονται οι διαχρονικές μεταβολές του FEV1 και της TLCO. Οι διορθωμένες τιμές είναι συγκρίσιμες, κατά τη στιχγημή της διάγνωσης,, αλλά οι ασθενείς ακολούθησαν διαφορετική πορεία, μετά. 

Έχουν εντοπιστεί μοριακοί βιοδείκτες, ικανοί να διακρίνουν τους ασθενείς με σταθεροποιημένη πάθηση από εκείνους με εξελικτική πορεία. Ιδιαίτερα, εκείνοι που σχετίζονται μ  τη γονιδιακή έκφραση των ινοβλαστών.

Από τη μελέτη αυτή μπορεί να συμπερανθεί ότι χαμηλές δόσεις πακλικταξέλης μπορούν να αναστείλουν  την επιδείνωση της ΙΠΙ, μέσω αναχαιτίσεως της δράσεως της πακλιταξέλης στην δραστηριότητα του TGF-β1, μέσω  ρυθμίσεως της δράσης του Smad3 και του φωσφορυλιοθέντος Smad3 και αποκαταστάσεως των συγκεντρώσεων της E-cadherin, της vimentin και του α-SMA. Επιπλέον, έχουν βρεθεί χαμηλές συγκεντρώσεις miR-140, μεταξύ ασθενών με ΙΠΙ.  Μέσω μειώσεως της σχέσης Smad3/p-Smad3 και αυξήσεως της εκφράσεως του miR-140, η πακλιταξέλη έχει την ικανότητα να εμποδίζει την ανάπτυξη ΙΠΙ  πειραματικές διατάξεις. Συνοπτικά, η ιδιότητα της πακλιταξέλης να βελτιώνει την ΕΜΤ , μέσω επαγωγής του  TGF-β1, κιια η δράση αυτή ενισχύεται από την miR-140.  

Από τη μελέτη αυτή προέκυψε ότι η nintedanib διαθέτει ισχυρές αντιινωτικές ιδιότητες, έναντι ινοβλαστών του πνεύμονιος. Η δράση αυτή ερείδεται στις αντιπολλλαπλασιαστική δράση του φαρμάκου και συην αποδομητική δράση που ασκεί έναντι του εξωκυττάριου δικτύου.