Θεματολόγιο Πνευμονολογίας

περίληψη. Ο χυλοθώρακας και ο ψευδοχυλοθώρακας είναι πλευριτικές συλλογές με υψηλή περιεκτικότητα σε λιπίδια. Ο χυλοθώρακας είναι πλευριτικό εξίδρωμα πλούσιο σε τριγλυκερίδια, που οφείλεται σε ρήξη του θωρακικού πόρου, συχνότερα οφειλόμενου σε τραύμα ή όγκο τοιυ μεσοθωρακίου. Ψευδοχυλοθώρακας, είναι χρόνια, πλούσια σε χοληστερόλη, πελευριτική συλλογή, συνύθως δευτεροπαθούς σε πλευριτική συλλογή. Για τη διάγνωση (και τη διακρισή τους) χρειάζεται ανάλυση τπυ πλευριτικού υγρού. Η αρχική θεραπευτική προσέγγιση περιλαμβάνει τροφική υποστήριξη μείωση της ροής του χυλού, και παροχέτευση του υγρού, για άρση των συμπτωμάτν. Εάν ο χυλοθώρακας επιμένει, μπορεί να θεωρηθεί εμβολισμός του θωρακικού πόρου, χειρουργική διόρθωση ή πλευρόδεση, ανάλογα με την αιτιολογία του χυλοθώρακος. Η λεμφαγγειολυομυομάτωση είναι κυστική πνευμονοπάθεια, που συχνά επιπλέκεται με υποτροπιάζοντα χυλοθώρακα ή και πνευμοθώρακα. Το σύνδρομο κίτρινων νυχιών, είναι σπάνια παθολογική κατάσταση, που χαρακτηρίζεται αό κίτρινα νύχια, και υποτροπιάζουσα λεμφοκυτταρική πλευριτική συλλογή, για την οποία μπορεί να χρειαστεί πλευρόδεση.
Χυλός και θωρακικός πόρος. Ο χυλοθώρακας -η συγκέντρωση χυλού στην υπεζωκοτική κοιλότητα- συνήθως είναι δευτεροπαθής συνέπεια ρήξεως του θωρακικού πόρου, κατά μήκος της ενδοθωρακικής διαδρομής του. Ο θωρακικός πόρος παροχετεύει το χυλό (: λέμφος πλούσια σε χυλομικρά από το προσληφθέν με την τροφή λίπος, πλούσια σε λεμφοκύτταρα Τ και, τυπικά, έχει ηλεκτρολυτικό προφίλ όμοιο με εκείνο του ορού, και συγκέντρωση πρωτεϊνών >3g/dl) από την κοιλία μέσω του διαφράγματος και μέσα στο οπίσθιο μεσοθωράκιο πριν καταλήξει στην αριστερή σφαγίτιδα και υποκλείδιες φλέβες. Από τον θωρακικό πόρο παροχευτεύονται ~2 l λέμφου την ημέρα, αλλά η ροή κυμαίνεται ανάλογα με τη δίαιτα και αυξάνεται σημαντικά με την λήψη λιπών. Η απώλεια χυλού μπορεί να οδηγήσει ανοσοανεπάρκεια, αφυδάτωση, και διατροφικό έλλειμμα. Ο χυλός στην υπεζωκοτική κοιλότητα σπάνια προκαλεί την ανάπτυξη φλεγμονωδών αλλοιώσεων στον υπεζωκότα ή ίνωση, και η δευτεροπαθής λοίμωξη του ενδοπλευρικού χυλού είναι σπάνια. 
Αιτιολογία και παθογένεια. Ο χυλοθώκας, συνήθως οφείλεται σε κάκωση, συμπεριλαμβανομένου του χειρουργικού τραύματος, ή σε νεοπλασματική διήθηση του θωρακικού πόρου. Σε σποραδικές περιπτώσεις, χυλοθώρακας μπορεί να αναπτυχθεί από μετανάστευση χυλού από ασκίτη, μέσω του διαφράγματος, στον υπεζψκοτικό χώρο. Κοινά αίτια χυλοθώρακος είναι, επίσης, τραυματική ή λκακοήθης ρήξη των ενδοθωρακικών λεμφαγγείων και η κίρρωση. Η κακοήθεια και η κάκωση (συμπεριλαμβανομένης της ιατρογενούς) είναι οι κύριες αιτίες χυλοθώρακος. Το λέμφωμα ευθύνεται για το 75% των περιπτώσεων χυλοθώρακος οφειλόμενου σε κακοήθεια. Επομένως, το λέμφωμα πρέπει να αποκλειστεί σε όλους τους ασθενείς με χυλοθώρακα, εάν δεν αποδοθεί σε άλλο αίτιο. Οι καρδιοθωρακικές επεμβάσεις μπορεί να απολήξουν σε μεταγχειρητικό χυλοθώρακα (~4% σε περιπτώσεις οιοφαγεκτομής). Μη χειρυργικό τραύμα, διατρητικό και μη, είναι αναγνωρισμένο αίτιο χυλοθώρακος, αλλά ακόμη και η έντονη υπερέκταση μπορεί να προκαλέσει ρήξη του θωρακικού πόρου. Οι λεμαγγειακές διατααρχές, όπως π.χ., η λεμφαγγειολυομυομάτωση και οι καλοήθεις παθήσεις του μεσοθωρακίου) αποτελούν λιγότερο συχνά αίτια. Ο χυλοθώρακας ορίζεται ως ιδιοπαθής, εάν δεν εντοπίζεται προκλητικό αίτιο. Ο χυλοθώρακας επιπίπτει σε όλες τις ηλικίες ο εμβρυϊκός χυλοθώρακας, παρ΄όλο ότι είναι σπάνιος, είναι αναγνωρισμένο αίτιο διαταραχών αναπτύξεως, και μπορεί να αποβεί μοιραίος. Είναι επίσης το συχνότερο αίτιο πλευριτικής συλλογής σε νεογέννητα. Περιπτώσεις εμβρυϊκού χυλοθώρακος που επιμένουν ή μπορεί να απολήξουν από ρήξη του θωρακικού πόρου κατά τη δια΄ρκεια του τοκετού, συγγενών διαμαρτιών περί την ανάπτυξη ή αυξημένης φλεβικής πιέσεως, από συγγενείς καρδιοπάθειες. 
Κλινικές εκδηλώσεις και διάγνωση. Το κύριο σύμπτωμα του χυλοθώρακος είναι η δύσπνοια. πά
κεφάλαιο.
κεφάλαιο
κεφάλαιο
κεφάλαιο
κεφάλαιο
κεφάλαιο
ooooooooooo
ooooooooooo