Θεματολόγιο Πνευμονολογίας

|λοιμώξεις ανώτερου και κατώτερου αναπνευστικού| λοιμώξεις ανώτερου και κατώτερου αναπνευστικού| λοιμώξεις αναπνευστικού| Η φαρυγγίτις και η λαρυγγίτις είναι φλεγμονώδεις καταστάσεις που προσβάλλουν το ανώτερο αναπνευστικό σύστημα. Η πλειονότητά τους είναι ιογενούς αιτιολογίας και αυτοϊώμενες. Στους ενήλικες, το κάπνισμα και  η ΓΟΠ είναι τα κύρια αίτια της χρόνιας λαρυγγίτιδας, ενώ στα νήπια και τα παιδιά η ΓΟΠ και οι μικροβιακές /ιογενείς λοιμώξεις παριστούν τους κυριότερους αιτιολογικούς παράγοντες. Τα συμπτώματα, απότοκα δευτεροπαθούς φλεγμονής του βλεννογόνου των οργάνων αυτών και του υποβλεννογονίου οιδήματος, περιλαμβάνουν βράγχος φωνής, βήχα, πόνο, δυσκολία στην κατάποση, ή, σποραδικά, ακόμη και απόφραξη αεραγωγών. Οι διαγνωστικές δοκιμασίες εξαρτώνται από την κλινική εικόνα, και περιλαμβάνουν μικροβιολογικό, ιολογικό έλεγχο, βιοψίες του βλεννογόνου των πασχόντων οργάνων ακτινογραφίες μετά κατάποση βαριούχου γεύματος, και μετρήσεις pH οισοφάγου. Στη θεραπεία περιλαμβάνεται η αποφυγή εκθέσεως και η αποκατάσταση των υποκείμενων παθολογικών αιτίων, όπως η συμπτωματική αγωγή για τις ιώσεις και η χορήγηση αντιβιοτικών για τις μικροβιακές λοιμώξεις, και για τις ακόμη σοβαρότερες περιπτώσεις, όπως η επιγλωτίτιδα και η διφθετρίτις, μερικές φορές απαιτείται ενδοτραχειακή διασωλήνωση ή τραχειοστομία.

                           περιεχόμενα

          Περίληψη

Εισαγωγή

ΕπιδημιολογΑιτιολογία

Αιτιολογία λοιμώξεων ανώτερων αν. οδών

Διφθερίτις

Εξωοιοσφαγική παλινδρόμηση

Αμυγδαλίτις

Λαρυγγίτις

                                 Επιγλωττίτις

Φαρυγγίτις

Λαρυγγοτραχειοβρογχίτις

Παθογένεια

Διαχείριση και θεραπεία

περίληψη

• Φλεγμονώδεις παθολογικές καταστάσεις που προσβάλλουν το ανώτερω αναπνευστικό σύστημα
• Η πλειονότητά τους είναι ιογενείς λοιμώξεις και αυοτιώμενες
  • Στους ενήλικες, τα συχνότερα αίτια, χρόνιας φλεγμονής  είναι το κάπνισμα και η γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση
  • Στα παιδιά και τα νήπια, η γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση και οι ιογενείς και μικροβιακές λοιμώξεις.
• Τα συμπτώματα, ως δευτεροπαθείς εκδηλώσεις της φλεγμονής του βλεννογόνου και του υποβλεννογονίου οιδήματος περιλαμβάνουν:
  • Βράχος φωνής
  • Βήχας
  • Πόνος
  • Δυσκαταποσία
  • Και, σποραδικά, απόφραξη αεραγωγών
• Στον παρακλινικό έλεγχο περιλαμβάνονται, μικροβιακές καλλιέργειες, ορολογικές εξετάσεις, ιστολογικές βιοψίες, ακτινογραφία, μετά κατάποση βαρίου, ή μέτρηση του ph οισοφάγου.
• Θεραπευτικά, αποφυγή ή θεραπεία της υποκείμενης παθολογίας
• Οι ιογενείς λοιμώξεις αντιμετωπίζονται συμπτωματικά.
• Οι βακτηριακές λοιμώξεις, θεραπεύονται με τα κατάλληλα αντιβιοτικά.
• Μερικές σοβαρές καταστάσεις, όπως η επιγλωττίτις, και η διφθερίτιδα μερικές φορές απαιτούν ενδοτραχειακή διασωλήνωση ή τραχειοστομία.

εισαγωγή

• Η λαρυγγίτις είναι λοίμωξη του λάρυγγος, που συχνά απολήγει σε βράχγος ή απώλεια φωνής
  • Διακρίνεται σε χρόνια ή οξεία. Η πλέον συνήθης μορφή, που είναι και αυτοϊώμενη, συνήθως οφείλεται σε ιογενή λοίμωξη.
  • Μικροβιακές λοιμώξεις μπορούν, επίσης να προκαλέσουν λαρυγγίτιδα, σε συνδυασμό με βρογχίτιδα/πνευμονία
  • Η χρόνια λαρυγγίτιδα συχνά αναγνωρίζεται στους καπνιστές, και στους ενήλικες με γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση.
  • Στα παιδιά, η οξεία λαρυγγοτραχειοβρογχίτις (croup) και η επιγλωττίτις μπορεί να οδηγήσει σε βαρειά και σποραδικά θανατηφόρο απόφραξη των αεραγωγών.
• Η φαρυγγίτις είναι φλεγμονώδης κατάσταση του φάρυγγος που εκδηλώνεται με βράγχος/απώλεια φωνής και, σπανιότερα,  δυσκαταποσία.
• Είναι ιογενής και, σποραδικά μικροβιακή.
• Η γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση ή η εξωοισοφαγική παλινδρόμηση μπορεί να προκαλέσει φαρυγγίτιδα (οξεία) σε ενήλικες και ανηλίκους.
• Στις σοβαρές παρενέργειες περιλαμβάνεται [α] το περιγλωσσικό απόστημα, [β] το οπισθοφαρυγγικό απόστημα, [γ] η απόφραξη των αεραγωγών με συντρέχουσα λοιμώδη μονοπυρήνωση ή ρευματικό πυρετό, [δ]  η σπειραματονεφρίτις και , [ε] η βακτηριαιμία με βήτα αιμολυτικό στρεπτόκοκκο
• Ιστορικώς, η φαρυγγίτις και η λαρυγγίτις περιγράφονται, ανέκαθεν, στα ιατρικά συγγράμματα, αλλά μόνο από τον προηγούμενο αιώνα κατέστη δυνατή η άμεση επισκόπηση της πάσχουσας ανατομικής περιοχής.
• επιγλωττίτις
• Η επίπτωση της επιγλωττίτιδας και της διφθερίτιδας έχει σχεδόν μηδενιστεί, μετά την εισαγωγή των αντίστοιχων εμβολίων.

επιδημιολογία

• Πρόκειται για σχετικά κοινών παθολογικών καταστάσεων ειδικότερα, εκείνων που οφείλονται στη διασπορά ιώσεων, και είναι συχνότερες το χειμώνα ή την πρώιμη άνοιξη, όπως η λαρυγγοτραχειοβρογχίτις (croup)
  • Περίπου 5% των παιδιών αναφέρουν τουλάχιστον ένα επεισόδιο της λοιμώξεως μεταξύ της ηλικίας των 6 μηνών και των 4 χρόνων,
  • Τα αγόρια προσβάλλονται σε διπλάσιο αριθμό, παρ΄ό,τι τα κορίτσια. Αναφέρεται ότι πριν την εισαγωγή του εμβολιασμού κατά του αιμόφιλου της γρίπης (Ηib) κατεγράφοντο περίπου 3.2-8.6 επεισόδια ανά 10000 εισαγωγές στα Νοσοκομεία Παίδων
  • Στα παιδιά αναγνωρίζονται άλλοι παράγοντες που προδιαθέτουν σε croup όπως οι κρύες θερμοκρασίες, η χαμηλή υγρασία, η ρύπανση της ατμόσφαιρας, και το παθητικό κάπνισμα.

          αιτιολογία

• Οι κύριοι αιτιολογικοί παράγοντες της λαρυγγίτιδας καταχωρούνται στον πίνακα 1, και περιλαμβάνουν 
  • λοιμώδη,
  • αλλεργικά ή
  • τραυματικά αίτια.

• Η πλειονότητα των περιπτώσεων λαρυγγίτιδας,  οξείας ή χρόνιας,  Οφείλονται σε λοιμώδεις παράγοντες ή ΓΟΠ , τόσο σε ενήλικες, όσο και σε παιδιά. Επίσης το κάπνισμα στους ενήλικες. ιούς βακτήρια, μύκητες, αλλεργικά αίτια, κακώσεις, όπως και η νόσος Kawasaki.
• Καταπόνηση των φωνητικών χορδών σε όλες τις ηλικίες είναι ένα άλλο κοινό αίτιο της λαρυγγίτιδας.
• Το ιογενές croup (λαρυγγοτραχειοβρογχίτις) προκαλείται από ιούς, και περιλαμβάνει την λαρυγγοτραχειΐτιδα, λαρυγγοτραχειοβρογχίτιδα και το σπασμωδικό croup.
• Στους εμπλεκόμενους ιούς περιλαμβάνονται αδενοϊοί, οι ιοί της γρίππης και παραρίππης ο αναπνεσυτικός συγκυτιακός ιός, διάφοροι ρινοϊοί,
• Στα παιδιά, το συχνότερο αίτιο είναι  H. influenzae infection, αν και Streptococcus pneumoniae, Streptococcus ομάδας A, B, και C, Staphylococcus aureus, Pseudomonas
• aeruginosa, Candida, και Herpes simpex αναγνωρίζονται ως αίτιο σε μικρό ποσοστό προσβολών (<1%), συνήθως ανοσοκατεσταλμένων ατόμων.

διφθερίτις

• Η διφθερίτιδα που προκαλείται από τον Gram θετικό βάκιλλο, C. Diphtheae, προσβάλλει τις αναπνευστικές οδούς , μέσω μια εξωτοξίνης που απελευθερώνεται 2-4 ημέρες μετά τη μόλυνση.
  • Η τοξίνη προκαλεί νέκρωση και εξίδρωση των ιστών.
  • Η εξίδρωση μπορεί να προκαλέσει το σχηματισμό  μιας γκριζωπής  μεμβράνης ινώδους φύσεως, η οποία προκαλεί οίδημα και απόφραξη των αεραγωγών.

Εξωοισοφαγική παλινδρόμηση

• Η εξωοισοφαγική παλινδρόμηση προκαλεί λαρυγγικό και φαρυγγικό οίδημα των φωνητικών χορδών και των νόθων φωνητικών χορδών, του λάρυγγος, του φάρυγγος. 
• Λόγω της απουσίας προσατευτικών μηχανισμών, που προαναφέρθηκαν, απαιτείται λιγότερο ποσόν οξέως ή πεπτίνης για την πρόκληση βλάβης στο βλεννογόνο του φάρυγγος και του λάρυγγος.

Αμυγδαλίτις

• Η αμυγδαλίτις, μπορεί να είναι ιογενούς ή μικροβιακής προελεύσεως, ιδίως από CABHS.
• Η χρόνια αμυγδαλίτις, ιδιαίτερα όπου υπάρχει αποφολίδωση κρυπτική, δευτεροπαθούς αντεπιδράσεων μεταξύ βακητίριων και μη πεφθέντων υπολειμμάτων τροφής, μπορεί να προκαλέσει το σχηματισμό βιοφίλμς, μέσα στις κρύπτες.
• Περιαμυγδαλικά και παραοισοφαγικά αποστήματα παρατηρούνται όταν οι μικροβιακοί οργανισμοί πολλαπλασιάζονται στον οπισθοφαρυγγικό χώρο και την προσπονδυλική περιτονία.
• Οξεία.  Η οξεία αμυγδαλίτις εισάγεται με πυρετό, βράχος φωνής και επώδυνη κατάποση, συχνά, απουσόια συμπτωμάτων κόρυζας.
• Χρόνια. Η χρόνια αμυγδαίτις ορίζεται ασαφέστερα, αλλά μπορεί να συνοδεύεται με βράχος φωνής, αλίτωση, κακουχία, και βήχα με αποβολή αποπεσσόντων κυττάρων από τιθς αμυγδαλικές κρύπτες.
• Σημεία.   Αναγνωρίζεται διόγκωση και ερυθρότητα των αμυγδαλών , με εξίδρωμα στη μέση επιφάνειά τους, συνοδευόμενη από ευαισθησία των αυχενικών λεμφαδένων.
  •  Στις χρόνιες μορφές της μπορεί να εμφανίζεται με διατεταμένα επιφανειακά αγγεία,  και μπορεί με την πίεση να αναβλύχει πύον από τις κρύπτες.
  • Η καλλιέργεια επιχρισμάτων μπορεί να αναπτυξεί στραπτόκοκκο της ομάδας Α ή Β, ενώ από η γενική εξέταση αίματος, το Monotest, ή ορολογικές εξετάσεις μπορεί να διακρίνουν τη λοιμώδη μονοπυρήνωση από άλλες καταστάσεις.
• Αμυγδαλεκτομή ενδείκνυται μόνο σε περιπτώσεις συνεχών υποτροπων αμυγδαλίτιδας όταν καταγράφωνται 3-4 επεισόδια οξείας αμυγδαλίτιδας, το χρόνο, παρά την κατάλληλη και επαρκή θεραπεία. Που συνοδεύονται από πυρετό, δυσφαγία, αυχενική λεμφαδενοπάθειεα, ή θετικές καλλιέγειες γιοα στρεπτόκοκκο των ομάδων Α ή Β ή αμυγδαλικά εξιδρώματα.
  • Στις υπόλοιπες ενδείξεις περιλαμβάνονται το περιαμυγδαλικό απόστημα  όπως και η υπερτροφία, που μπορεί να προκαλεί υπνοαπνοϊκό σύνδρομο.

Λαρυγγίτις

• Γενικα,
  • Μπορεί να συνοδεύεται από λοίμωξη των  ανώτερων αναπνευστικών οδών, ή να είναι απότοκη προσφάτου λοιμώξεως.
  • Συνοδεύεται από βράχος φωνής.
  • Στις οξείες μορφές, αδιαπιστώνεται πυρετός, και πιθανόν αυχενική λεμφασδενοπάθεια.
  • Η χρόνια λαρυγγίτις μπορεί να διατρέχει επί μήνες ή χρόνια, με βράχος φωνής και βήχα, και συνοδό αίσθημα προκάρδιας καυσαλγίας,
  • Ως αποτέλεσμα χρόνιας καταναλώσεως καπνού ή /και οινοπνεύματος.

Χρόνια λαρυγγίτις ενηλίκων

• Συχνά σχετίζεται με το κάπνισμα, και μπορεί να επιδεινώνεται με την κατανάλωση καπνού και την εξωοισοφαγική παλινδρόμηση.
• Παθολογοανατομικά, παρατηρείται οίδημα του υποβλεννογόνιου χιτώνος, και επιθηλιακές μεταβολές που μπορεί να υποστεί κακοήθη εξαλλαγή.

          Λαρυγγίτις – θεραπεία

• Η πλειονότητα των περιπτώσεων της ιογενούς λαρυγγίτιδας ανταποκρίνεται σε συντηρητικά μέτρα, με επιβολή αφωνίας, εφύγρανση, και αναισθητικά δισκία διαλυόμενα στο στόμα.
• Το ήπιο croup μπορεί να αντινμετωπισθεί στο σπίτι με νεφελοποιητή κρύου αέρα, και συμπτωματική θεραπεία.
• Σποραδικά απαιτοπύνται γλυκοκορτικοειδή από του στόματος με εισπνοές,  
  Αντίθετα, οι σοβαρότερες καταστάσεις απαιτούν νοσοκομειακή φροντίδα, με νεφελοποιούμενη ρακεμική επινεφρίνη, οξυγόνο, εφύγρανση, και, ενεδχόμενη χορήγηση αντιβιοτικών, επί υπόνοιας μικροβιακής λοιμώξεως.
• Σε σποραδικές περιστάσεις, είναι απαραίτητη η διασωλήνωση  
• Η επιγλωττίτις, επίσης, απαιτεί νοσοκομειακή παρακολούθηση , συνήθως σε ΜΕΘ, καθώς μπορεί να απαιτηθεί ενδοτραχειακή διασωλήνωση ή και επείγουσα τραχειοστομία.
• Χορηγούνται υγρά, γλυκοκορτικοειδή, και αντιβιοτικά.

Φαρυγγίτις από στελέχη Α και Β στρεπτοκόκκου

Φάρυγξ

• Η ιογενής φαρυγγίτις αντιμετωπίζεται συμπτωματικά, αλλά η μικροβιακή με πενικιλλίνη V, επί 1οήμερο, αν και η διάρκεια της θεραπεάις φαίνεται ότι είναι αποτέελσμα διαβουλεύσεων, καθώς η συχνόττηα ανεπιτυχιών είναι υψηλό, >35%, μεταξύ νεαρών ασθενών.

• Εναλλακτικά, μπορούν να χορηγηθούν κεφαλοσποσρίνες,  
• ΟΙ μακρολίδες νέας γενηάς, όπως η αζιθρομυκλινη, και η κλοριθρτομυκίνη, είναι δραστικές έναντι των ανθεκτικών στην πενικιλλίνη στρεπτοξκόκκων, αν και φαίνεται ότι, προοδευτικά, αυξάνεται ο αριθμός των ανθεκτικών στα νέα σκευάσματα.
• Μπορεί να χρησιμοποιηθεί κλινδαμυκίνη σε ασθενείς-φορείς ανθεκτικών  στελεχών  στρεπτοκόκκου.
• Η ανάπτυξη μεμβράνης από τις κρύπτες των αμυγδαλών μπορεί να μετριαστεί  υπό συνθήκες επαρκούς θεραπείας με αντιβιοτικά.
• Η χρήση ποβιοτικών βακτηρίδιων για τη θεραπεία στρεπτοκοκκικής φαρυγγίτιδας/αμυγδαλίτις,  ιδίως το Streptococcus salivarius, μπορεί να εφαρμοστεί για την αποτροπή στρεπτοκοκκικής φαρυγγίτιδας.

 Φαρυγγίτις –κλινική εικόνα  

• Στα κύρια συμπτώματα περιλαμβάνονται βράχος φωνής, συνήθως αιφνίδιας εγκαταστάσεως, συνοδεύόμενο από πόνο και δυσκαταποσία και πυρετό.

Στα παιδιά

• Σε περιπτώσεις ιογενούς φαρυγγίτιδας, μπορεί να συνυπάρχει ρινίτιτδα, επιπεφυκίτις, διάρροια, ή βήχας, και προκαλείται από στρεπτόκοκκκο της ομάδας Α ή Β (strep throat).
  • Πυρετός, κεφαλαλγία, και διόγκωση των αυχενικών λεμφαδένων μπορεί να συνοδεύουν τη χρόνια φαρυγγίτιδα.  
  • Μπορεί να μην παρατηρείται γαστροοισοαφαγική παλινδρόμηση σε παιδιά, ή να εμφανίζεται εντελώς περιορισμένη, αλλά επίμονη παλινδρόμηση μπορεί να συνοδεύεται από εμέτους κατά τη διάρκεια των πρώτων εβδομάδων  από της γεννήσεως.
  • Ρουκετοειδείς έμετοι, χρόνιος βήχας, συριγμός, άπνοια ή παρατεταμένο κράτημα της αναπνοής και επίμονο κλάμα, συνοδεύουν την κλινική εικόνα.
• Σε σοβαρότερες καταστάσεις, μπορεί να σημειωθεί απώλεια βάρους, ή μείωση του ρυθμού αυξήσεως του σωματικού βάρους.

Στους ενήλικες

• Μπορεί να συνυπάρχουν συμπτώματα εξωοισοαφαγικής παλινδρομήσεως, στα οποία περιλαμβάνεται αίσθημα προκαρδίου καύσωνος, ιδιαίτερα τις νύκτες, κατά την κατάκλιση, εριγές,  ναυτία και έμετοι
• Παλινδρόμηση της τροφής με βαθμό βράχους φωνής, και δυσκαταποσία. Και, ενδεχομένως, βήχα και συριγμό.

Σημεία

• Στα σημεία της φαρυγγίτιδας περιλαμβάνονται ευρηθηματοειδής/οιδηματικός  φάρυγγας, περιλαμβανομένων και των αμυγδαλών και της μαλθακής υπερώας, σποραδικά καλυπτόμενες από μεμβράνη  
• Μπορεί να εντοπίζονται αυχενικοί λεμφαδένες και ευαισθησία.
• Καλσικά, η στρεπτοκοκκική φαρυγγίτιδα εμφανίζεται με κόκκινο φάρυγγα, με εξίδρωμα προ των αμυγδαλών, και πετέχειες επί της μαλθακής υπερώας.
• Μπορεί να συνυπάρχει χαμηλός πυρετός, και ερυθρό εξάνθημα, συνήθως με παθολογική εικόνα στη γλώσσα και περιστοματική ωχρότητα.
  • Το βασικό σημεία ΓΟΠ στα παιδιά και τα βρέφη είναι το διάχυτο ερύθημα του στοματοφάρυγγος, που συνοδεύεται από εξίδρωμα ή πυρετό.

          Παρακλινικός έλεγχος

• Εάν υπονοείται η διάγνωση της στρεπτοκοκκικής φαρυγίτιδας,  πρέπει να διενεργείται καλλιέργεια φαρυγγικού επιχρίσματος ή εξέταση ανιχνεύσεως σχετικών αντιγόνων.
• Η καλλιέργφεια είναι 90-95% θετική ενώ η δοκιμασία strep test είναι λιγότερο ευαίσθητη, αλλά στον ίδιο βαθμό ειδική.
• Καλλιέργειες πρέπει να παραλαμβάνονται πριν από την έναρξη της θεραπείας με αντιβιοτικά,
• Αναγνωρίζεται ποσοστό ψευδών απαντήσεων, 10%, σε ασθενείς –φορείς στρεπτοκόκκου Α ή Β, χωρίς κλινικά συμπτώματα.
• Διενεργείται δοκιμασία μονοπυρηνώσεως, Μonotest ή Paul Bunnell, εάν συνυπάρχει διάχυτη λεμφαδενοπάθεια , που συνοδεύει το σχηματισμό μεμβράνης πάνω από τον φάρυγγα.
• Εάν υπάρχουν υπόννοιες άλλων λοιμώξεων, όπως γονόρροια ή HIV πρέπει να ελέγχονται με τη λήψη κατάλληλων επιχρισμάτων ή ορολογικές δοκιμασίες.
• Η γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση ελέγχεται με τη βοήθεια μιας δοκιμασίας καταπόσεως βαριούχου γεεύματος, ή τη μέτρηση του οισοφάγειου pH.
• Η δοκιμασία ενδαυλικών αντιστάσεων  είναι μια σχτικά νέα δοκιμασία ελέγχου ΓΟΠ. Μπορεί να απαιτείται ενδοσκόπηση για τον εντοπισμό εξελκώσεων, ή φλεγμονής, των οισφαγικών τοιχωμάτων, ή τη λήψη βιοψιών από τον βλεννογόνο.
• Στους ενύηλικες, διενεργείται οισοφαγική μανομετρία  διενεργείται για τον έλεγχο παθολογικής πιέσεως στο σφιγκτήρα.

         Λαρυγγοτραχειοβρογχίτις (croup)

•  Συνήθως συνοδεύεται με σχετικά ήπια συμπτώματα από το ανώτερο αναπνευστικό σύστημα και χαρακτηριστικής απηχήσεως βήχα ( seal bark).
• Μπορεί να εξελιχθεί σε εισπνευστικό συριγμό και και κοπιώδη αναπνοή. Αναγνωρίζονται σημεία εισολκής στην εισπνοή και στην ακρόαση ακούγονται μειωμένης εντάσεως ανανευστικό ψιθύρισμα συρίττοντες ήχοι,  και απράταση της εκπνοής ή της εισπνοής.
• κλασική εικόνα επιγλωττίτιδας
• Η επιγλωττίτιδα, εμφανίζεται με βράχος φωνής, δυσκαταποσία, και δυσκολία στην αναπνοή με ηχηρό εισπνευστικό συριγμό.
• Μπορεί να συνυπάρχουν βράχος φωνής, πυρετός, ρίγη, και ενδεχομένως κυάνωση
•    Σημεία
  • Εκτός από τα συνοδεύοντα σημεία εκ της λοιμώξεως των ανώτερων αναπνευστικών οδών, μπορεί να αναγνωρισθεί ερυνθηματώδης και οιδηματικός λάρυγγας, και οίδημα των φωνητικών χονδρών.
  • Είναι αναγακίο για ασθενείς με παρατεταμένο καπνιστικό ιστορικό, η έμμεση λαρυγγοσκόπηση, μέσω κατρόπτρου ή έμμεση ινοβροχγοσκοπική, προκειμένου να αποκλεισθεί καρκίνωμα του λάρυγγος.
  • Επί επιγλωττίτιτδας είναι αντένδειξη η εξέταση με γλωσσοπίεστρο, καθώς δεν αποκλείεται να προκαληθεί οξύς λαρυγγόσπασμος και απόφραξη.
• Παρακλινικός έλεγχος
• Επί χρόνιων καπνιστών είναι απαραίτητη η διενέργεια μικρολαρυγγοσκοπήσεως με τοπική αναισθησία προς αποκλεισμό ενός αναπτυσσόμενου καρκινώματος του λάρυγγος.
• Η ακτινογραφία του λαιμού μπορεί να αναδείξει το κλασικό ακτινολογικό σημείο  της ”ουράς ποντικού”.
• Η επιγλωττίτις  με απόφραξη των αεραγωγών παριστά επείγουσα κατάσταση και απαιτεί προσεκτική εκτίμηση και έρευνα κάτω από συνθήκες πλήρους ελέγχου.
• Η ακτινογραφίθαλαιμού μπορεί να αναδείξει διόγκωση της επιγλωττίδας,  είναι πολύ θεωρητική και ενέχει τον κίνδυνμο αναπτύξεως αποφράξεως, ενώ ο ασθενής αναμένει στο Ακτινολογικό Τμήμα.
• Από την καλλιέργεια αίματος ή φαρυγγικού επιχρίσματος μπορεί να απομονωθεί H . Ιnfuenzae, ή άλλα παθογόνα, ενώ η γενική αίματος εμφανίζει πολυμορφοπυρήνωση.

Παθογένεια

•  Είναι γνωστό ότι η παιδιατρική γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση και η εξωοισοφαγική παλινδρόμηση διαγιγνώσκεται με αυξανόμενη  συχνότητα, με διάφορα συνοδά συμπτώματα 
• Η ΓΟΠ στα παιδιά αναγνωρίζεται,γενικά, σε 4 κατηγορίες,
  • Φυσιολογική παλινδρόμηση. Διατρέχει ουσιωδώς ασυμπτωματικά, με ασυνήθη επεισόδια εμέτου στα παιδιά.
  • Λειτουργική παλινδρόμηση. Είναι σνήθως σιωπηρή ή ασυμπτωματική και ,πορεί, μόνο, να τεκμηριωθεί με μέτρηση του pH του οισοφάγου. 
  • Παθολογική γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση. Μπορεί να επιρεάσει δυσμενώς την ανάπτυξη και είναι πρόξενος αναπνεσυτικών συμπτωμάτων.
  • Δευτεροπαθής γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση.  Σχετίζεται με μια πρωτοπαθή διαταραχή, όπως μια νευρολογική βλάβη ή ανατομική ανωμαλία του οισοφάγου.
    •  Στα αναπνευστικά συμπτώματα περιλαμβάνονται επαναλαμβανόμενα επισόδια βρογχίτιδας,   πνευμονίας, croup, και χρονίου άσθυματος, και μπορεί να επιπλακεί με εξ επαφής κοκκίωμα ή εξελκώσεις του λα΄ρυγγος.

          Διαχείριση και τρέχουσες θεραπευτικές αντιλήψεις

• ΓΟΠ επί παιδιών και ενηλίκων
  • Η θεραπεία της ΓΟΠ στα παιδιά, εξελίσσεται σε τρεις φάσεις, στις οποίες συμπεριλαμβάνονται μεταβολές του προτύπου ζωής, φαρμακολογική θεραπεία, και αντιπαλινδρομητικές επεμβάσεις.
  • Το επίπεδο της θεραπεάις καθορίζεται από τη βαρύτητα των συμπτωμάτων.
  • Συντηρητικά μέσα, όπως η ανύψωση της κφεαλής, κατά την κατάκλιση, συχνά και μικρά γεύματα, η χορήγηση παχύρευστου γάλακτος, και η κατάκλιση με κενό στομάχι αποτελούν τις βασικότερες επιλογές.
  •   Στα πρόσθετα μέτρα περιλαμβάνονται,,αναστολείς υποδοχέων Η2, προκινητικοί παράγοντες, αντιόξινα, και ανταγωνιστές Η2, αποτελούν τη θεραπεία εκλογής, σε ήπιες [περιπτώσεις.
  • Στις σοβαρότερες, χορηγούνται προκινητικοί παράγοντες.

          Θεραπευτικές απόψεις

• Μετά την εισαγωγή του εμβολίου για διφθερίτιδα  και αιμόφιλο, έχει παρατηρηθεί ικανή μείωση των περιπτώσεων λοιμώξεων από τα παθογόνα αυτά.
• Μπορεί να υπαρξουνμπροβλήματα συμμορφώσεως με τη χορήγηση μακροπερίοδων σχημάτων πενικιλλίνης, αλλά θεραπεία 5 ημερών, με αζιθρομυκίνη, εν όψει του γεγονότος του υψηλού πσοστού αποτυχιών με τους παράγοντες αυτούς πρέπει να θεωρείται με προσοχή.
• Το υποτροπιάζον roup πρέπει να ελέγχεται διεξοδικά, για τον αποκλεισμό συνυπαρχουσών ανατομικών ανωμαλιών, όπως η υπογλωττιδική στένωση.
• Οι ενήλικες με χρόνια λαρτυγγίτιδσαμ  που συνεχίζουν να καπνίζουν χρειάζονται συστηματική παρακολούθηση για την έγακιρη αναγνώριση ενδεχόμενης εξαλλαγής.