Θεματολόγιο Πνευμονολογίας

import_contacts  Πρόκειται για απάνιο και λιγότερο επιθετικό όγκο |τυπικό καρκινοειδές| άτυπο καρκινοειδές|, παρ΄ό,τι τα βρογχογενή καρκινώματα, εφόσον δίνει σπανιότερα μεταστάσεις και, γενικά, αναπτύσσετια βραδέως. Το καρκινοειδές δεν σχετίζεται με το κάπνισμα και σχετίζεται με νεότερες, σχετικά, ηλικίες. Στις περισσότερες των περιπτώσεων εδράζεται στους κεντρικούς βρόγχους και εκδηλώνεται με αιμόπτυση και συριγμό. Στην βρογχοσκόπηση, ο όγκος φαιένεται ερυθρός και ομαλός, όπως ένα κεράσι, και μπορεί να αιμορραγίσει αθρόα, κατά την προσπάθεια βιοψίας, λόγω της άφθονης αγγειώσεώς του. Πολύ σπανιότερα, μεθίσταται στο ήπαρ όπου εκκρίνει ουσίες, όπως η σεροτονίνη (5-ΗΙΑΑ, 5- υδροξυλο-οξεικό οξύ) παράγουν το καρκινοειδές σύνδρομο με χαρακτηριστικά την ερυθρότητα του προσώπου, τις διάρροιες και το συριγμό.
Γενικά, η πλήρης κλινική εικόνα του καρκινοειδούς περιλαμβάνει: i. ταχυκαρδία, ii. υπόταση, iii. πυρετός; iv. νυκτερινοί ιδρώτες, v. olιγουρία, vi. τρόμος, vii. διαταραχές προσωπικότητας, vii. οοτεόπονοι, ix. κώμα, x. θάνατος. Αλλά και πολλά άλλα ευρήματα μπορεί να εντοπιστούν στην προσεκτική κλινική εξέταση:
⚑  Από την καρδιά. Μπορεί να αναπτυχθεί ενδοκαρδιακή ίνωση, η οποία εκδηλώνεται με φύσημα. Συχνά μεφανίζεται οίδημα, ενώ μπορεί να εντοπιστούν ευρήματα ανεπάρκειας της ριγχλώχινος.
⚑ Από το δέρμα. Μπορεί να αναγνωριστεί εξάνθημα τύπου πελλάγρας, στο 10% των ασθενών. που οφείλεται στην μετατροπή της τρυπτοφάνης σε 5-υδροξυτρυπταμίνη (: σεροτονίνη) Μπορεί, επίσης, να παρατηρηθεί υπέρχρωση του δέρματος. 
⚑ ενδοκρινική δραστηριότητα. Σποραδικά μπορεί να εμφανιστούν σύνδρομα: α. Zollinger-Ellison, β. Cushing ή, ΜΕΝ 
⚑ Από το ΓΕΣ. Διάρροια, λόγω αυξημένης περισταλτικότητας, παρατηρείται στους περισσότερους ασθενείς (90%)΄. Συχνες είναι και οι κοιλιακές κράμπες (40%). Σημειώνεται αυξημένη επίπτωση γαστρικού έλκους (14%). και ηπατομεγαλία, ασκίτις, και ψηλάφιση κοιλιακής μάζας.
⚑ Από το αναπνευστικό σύστημα. ΠΑρατηρείται δύσπνοια, σε ποσοστό 50%, λόγω βρογχοσπάσμου.      

Οι όγκοι αυτοί εξορμώνται από οπουδήποτε στη διαδρομή του εντέρου, αν και η σκωληκοειδής απόφυση είναι η συχνότερη εντόπιση (40%) των σιωπηρών όγκων, ενώ οι εκκριτικοί όγκοι εδράζονται στον ειλεό. Σποραδικά από το τραχειοβρογχικό δένδρο. Εδώ πρέπει να υπομνηστεί η κοινή καταγωγή τους από το αρχέγονο έντερο. Ακολουθεί το λεπτό έντερο (24%, το ήμισυ εκ των οποίων, στον ειλεό), στο ορθό (14%) και στον πνεύμοπνα (10%). Τα καρκινοειδή του εντέρου μεθίστανται στο ήπαρ, αλλά των πνευμόνων στα οστά. Μπορεί να συνυπάρχουν με τον τύπο Ι των πολλαπλών ενδοκρινικών όγκων, η ταξινόμηση των οποίων έχει ανασκοπηθεί, τελευταία, ώστε να υπογραμμιστεί η ιστολογική διαφοροποίηση και ο βαθμός της κακοήθους συμπεριφοράς. Οι όγκοι που απαρτίζονται από κύτταρα που περιέχουν αργεταφφίνη, Πριν οι όγκοι αυτοί αποκτήσουν ικανό μέγεθος, ώστε να καθίσταναται κλινικά εμφανείς, έχουν ήδη επινεμήσει το ήπαρ.  . Οι όγκοι, των οποίων τα κύτταρα κύτταρα που περιέχουν αργενταφφίνη παράγουν σωρεία βιοδραστικών παραγόντων, που συνδέονται με κλινικά ευρήματα, όπως η δακρύρροια, η ρινόρροια, η σιελόρροια, ακόμη και το οίδημα προσώπου.
Η διάγνωση προσεγγίζεται με τη μέτρηση της περιεκτικότητας του 5-υδροξυ-ινδολοξεικού οξέος (5-ΗΙΑΑ), στα ούρα 24ώρου,  >125 και συχνά >250-500 μmol/l, αλλά δενν πρέπει να διαφεύγει τρης προσοχής μας ότι πολλές φορές εμφανίζονται ψευδώς θετικα αποτελέσματα, από λήψη ορισμένων τροφών, όπως; τα αβοκάντο, οι μπανάνες, τα μανιτάρια, τα δαμάσκηνα, ο ανανάς, τα καρύδια ή από μερικά αντιβηχικά σκευάσματα που περιέχουν γουαϊακολικό οξύ. Αντίθετα, ψευδώς αρνητικά αποτελέσματα μπορεί να προκληθούν από τις φαινοθειαζίδες.
Η ιστολογική εξέταση είναι ιδιαίτερα σημαντική για τη διοάγνωση, εφόσον ηυ ανοσοϊστολογική χρώση είναι θετική για χρωμογρανίνηΑ (CgA), η οποία μπορεί, επίσης, να ανιχνευτεί σε δεόγματα περιφερικού αίματος. Εφόσον, αρχικά, τα περισσότερα καρκινοειδή ΄πεχουν μικρό μέγεθος, (<2cm) μπορεί να αποβεί δύσκολη η εντόπισή του, ακόμη και με σύγχρονα απεικονιστικά μέσσα, όπως οι υπέρηχοι, Η CT, η MRI, ή διάφορες τεχνικές πυρηνικής ιατρικής, όπως το PETκαι το SPECT. Ατυχώς, οι περισσότεροι ασθενείς προσέρχονται με πολαπλές ηπατικές μεταστάσεις , ώστε οι πολύπλοκες απεικονιστικές τεχνικές δεν είναι αναγκαίες.
Η θεραπεία είναι χειρουργική, εφόσον η επέμβαση είναι εφικτή, δηλαδή επί ταυτοποιήσιμου όγκου, χωρίς μεταστάσεις (δηλαδή σε ποσοστό <20% των ασθενών). Σημειώνεται, εν τούτοις, ότι οι ηπατικές μεταστάσεις μπορεί να απαντήσουν στην εξαίρεση και τον εμβολισμό, αλλά έχουν αναφερθεί και μεταμοσχεύσεις ήπατος.
Η διάρροια μπορεί να βελτιωθεί με κυπροεπταδίνη, ή με ένα συνδθασμό Η1-Η2, όπως η διφαινυλδραμίνη και η ρανιτιδίνη, τις περιπτώσεις, στις οποίες η ισταμίνη είναι το κυριότερο αίτιό τους. Η σωματοστατόνη και, ιδίως, το συνθετικό της ανάλογο, η οκτρεοτίδη (:octreotide), 50-100μg, υποδορίως, bd, αποκλείει την απελευθέρωση μεσολαβητών, παρ΄όλο ότι συχνά εμφανίζονται αντιστάσεις στη θεραπεία. Η ιντερφερόνη είναι ασφλαώς επικουρική σε μερικούς ασθενείς. Η συμβατική χημειοθεραπεία έχει απολήξει σε απογοητευτικά αποτελέσματα, αλλά σύγχρονεδς τεχνικές ακτινοβολίας, με τη βοήθεια οθσίς ανάλογης με τη σωματοτροπίνη, σημασμένης με ισότοπο, με την οποία μπορεί να σττοχευθούν τα καρκινικξά κύτταρα που διαθέτουν υποδοχείς σωματοτροπίνης. Η τεχνική αυτή έχει ;ποβεί αποδοτική σε επιλεγμένους ασθενείς. 
Επί "καρκινοειδικής καταιγίδας" απαιτείται η χορήγηση ινοτρρόπων και υγρών, αλλά η αδρεναλίνη μπορεί να χρησιμοποιηθιεί με προσοχή, καθώς είναι δυνατόν να επιδιενώσει την υπόταση.
Η πρόγνωση, βραχυπροθέσμως είναι καλή, εφόσον ο όγκος μεμφανίζει πολύ βραδεία ανάπτυξη. Η μέση 5-ετής επιβίωση είναι 60%, αλλά μπορεί να παραταθεί σε όγκους της σκωληκοειδούς, του ορθού και του πνεύμονος. |σύνδρομο σεροτονίνης|.