insert_commentκλικ
Ως σοβαρή σήψη ορίζεται η σήψη παρουσία πολυοργανικής ανεπάρκειας και χρήζει άμεσης εισαγωγής σε ΜΕΘ. Τα συμπτώματα που προσδιορίζουν την έλευσή της είναι: μείωση της νεφρικής λειτουργίας, διαταραχές στην καρδιακή λειτουργία, υποξία, οξέωση, διαταραχές πήξεως, ARDS - εικόνα πνευμονικού οιδήματος, με ανένδοτους πνεύμονες, επιμένουσα υποξαιμία και αμφοτερόπλευρες πνευμονικές διηθήσεις στην ακτινογραφία θώρακος.
▣ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΣΗΜΕΙΑ. Οι ασθενείς με σήψη και σηπτικό shock ευρίσκονται σε κρίσιμη, προθανάτια κατάσταση και είναι ζωτικής σημασίας η άμεση λήψη μέτρων διασώσεως, αφού πρώτα αναζητηθεί η προέλευση της λοιμώξεως από τις συνηθέστερες αφετηρίες το αναπνευστικό, ουροποιητικό, λοιμώξεις του δέρματος, μηνιγγίτις, λοιμωδης ενδοκαρδίτις, ενδοκοιλιακή λοίμωξη, οστεομυελίτις, λοιμώξεις της πυέλου. Από τα τυπικότερα συμπτώματα, ρίγος με πυρετό, ιδρώτες, κεφαλαλγία, και μυϊκοί πόνοι. Από τη φυσική εξέταση αναγνωρίζετονται κυκλοφορικές διαταραχές, μείωση περιφερικής αιματώσεως, ταχύπνοια και ταχυκαρδία, πυρεξία ή υποθερμία <36°C, υπόταση. Για την εκτίμηση του ασθενούς, χρησιμοποιείται ο κανόνας ABCDE και, σε κατάλληλες περιπτώσεις, ο κανόνας PQRST.
θεραπεία. |αντιμετώπιση της σήψεως|θεραπεία του Shock|
▣ Διακρίνονται δύο φάσεις σήψεως (πιν 1)
Στην κλινική εικόνα της πρώιμης σήψεως επικρατούν ο πυρετός, η κακουχία, τα ρίγη/φρίκια και διαταραχές της συνειδήσεως, ταχυκαρδία και ταχύπνοια. Συνήθως αναγνωρίζεται λευκοκττάρωση, υπεργλυκαιμία και υποξαιμία (υποξία).
Η εξέλιξη στην όψιμη φάση αναγνωρίζεται κλινικά, από την εμφάνιση οργανικής δυσλειτουργίας, όπως ολιγουρία, αιμοδυναμική αστάθεια, και υπότααη ή shock, γαλακτική οξέωση, υπερ/υπο-γλυκαιμία, πιθανόν λευκοπενία και διάχυτη ενδαγγειακή πήξη, θρομβοκυτοπενία, ARDS, αιμορραγία από το ΓΕΣ και, τέλος, κώμα.