Ζωτικής σημασίας είναι η χορήγηση Ο2 (σε μίγμα >40%), προς διόρθωση της υποξαιμίας και των επακόλουθών της στην κυκλοφορία. Μεγάλες συγκεντρώσεις επιλέγονται επί καρδιακού οιδήματος. Αποφασίζεται διασωλήνωση του ασθενούς, όταν η απώλεια της συνειδήσεως είναι σε τέτοιο βαθμό, ώστε να απειλείται εισρόφηση. Εφαρμόζεται μηχανικός αερισμός, ιδίως όταν δεν αναμένεται σύντομη αποκατάσταση της κυκλοφορίας και, επιπλέον, με το μηχανικό αερισμό μειώνεται το έργο αναπνοής, οι κυκλοφορικές απαιτήσεις και ελέγχεται η αναπνευστική ανεπάρκεια. Μπορεί να απαιτηθεί η εφαρμογή θετικής τελοεκπνευστικής πιέσεως, ιδίως όταν η PaO2 παραμένει κάτω των 60 mmHg, με χορήγηση μιγμάτων Ο2 μεγαλύτερων των 50%. Στους ασθενείς με υπογκαιμική καταπληξία πρέπει να επιδιωχθεί η άμεση αποκατάσταση του ενδαγγειακού όγκου. Κατά κανόνα αντικατάσταση υγρών επιχειρείται όταν η διαστολική πίεση είναι χαμηλότερη των 90 mmHg και υπάρχουν σημεία οργανικής δυσλειτουργίας. Η αντικατάσταση πρέπει να γίνει με χορήγηση πλήρους αίματος, αλλά όταν δεν υπάρχει χρόνος για διασταυρώσεις κλπ. χορηγούνται υποκατάστατα υγρά, όπως φυσιολογικός ορός, διάλυμα Ringer, αλβουμίνη 5%, αλβουμίνη 25%, hetastarch 6%, κεκαθαρμένα κλάσματα πρωτεϊνών.
Η χορήγηση αντιβιοτικών και υποκατάστατων πλάσματος είναι αναγκαία σε ασθενείς με σηπτική OKA. Η υποκείμενη εστία της σήψεως πρέπει να αναζητηθεί και μπορεί να είναι χειρουργικά πεδία, τραύματα, καθετήρες ή σωλήνες. Τα υποκατάστατα πλάσματος μπορεί να αποβούν σωτήρια στην αποκατάσταση της αρτηριακής πιέσεως, δι' αποκαταστάσεως της σχέσεως ενδαγγειακού όγκου-αίματος, που διαταράχθηκε από την εκ της σήψεως αγγειοδιαστολή. Αγγειοσυσπαστικές ουσίες, όπως ντοπαμίνη και νορεπινεφρίνη βελτιώνουν την υπόταση, αντιστρέφοντας την αγγειοδιαστολή και διεγείροντας την καρδιακή συσταλτικότητα, βελτιώνοντας, έτσι, την καρδιακή εξώθηση.