Θεματολόγιο Πνευμονολογίας

 |βαλβιδοπάθειες-εισαγωγή|
1. ΑΝΕΠΑΡΚΕΙΑ ΜΙΤΡΟΕΙΔΟΥΣ.
Ο Stapleton παραδίδει ότι 'η ανεπάρκεια μιτροειδούς είναι η καλοηθέστερη βαλβιδοπάθειεα της αριστερής καρδίας, ... και οι ασθενείς την ανέχονται ικανοποιητικά, για πολλά χρόνια μετά την εγκατάστασή της'. Υπάρχει μεγάλος αριθμός αιτιολογιών της ανεπάρκειας μιτροειδούς: Στις εκφυλλιστικές παθήσεις περιλαμβάνονονται μυξωματώδεις αλλοιώσεις, πρόπτωση και σύμφυτς διαταραχές, όπως επί συνδρόμου Marfan, συνδρόμου  Ehlers-Danlos, κι άλλων. Στις εκφυλλιστικές αλλοιώσεις, επίσης, περιλαμβάνονται η αποτιτάνωση του δακτυλίου της μιτροειδούς , ενώ στα φλεγμονώδη και λοιμώδη αίτια περιλαμβάνονται η ενδοκαρδίτις, ο ρευματικός πυρετός, ο ερυθηματώδης λύκος και το σκληρόδερμα. Η ισχαιμία, πάντως, απραμένει το συχνότερο αίτιο της ανεπάρκειας της μιτροειδούς. Η ανεπάρκεια της μιτροειδούς σε συνθήεκς ισχαιμίας οφείλεται σε δυσλειτουργία των θηλοειδών μυών ή/και στην ιστική αναδιαμόρφωση του κοιλιακού τοιχώματος. Τα συμπτώματα, συχνά, εισβάλλουν σταδιακά και το πρώτο εμφανιζόμενο είναι η κόπωση, λόγω  της μειώσεως της καρδιακής εξωθήσεως. Αργότερα, προστίθεται δύσπνοια, ορθόπνοια, κια παροξυσμική νυκταρινή δύσπνοια, που εμφανίζεται αύξηση της πιέσεως στον αριστερό κόλπο και στο πνευμονικό, αγγειακό δίκτυο. Στα αίτια της ταχείας εξελλιξεως των συμπτωμάτων της ανεπάρκειας της μιτροειδούς περιλαμβάνεται η εγκατάσταση κολπικής μαρμαρυγής και δυσλειτουργία των θηλοειδών μυών ή ρήξη τους. |κλινικά ευρήματα|. Η αύξηση του μεταφορτίου πρέπει να αυξάνει την ένταση του φυσήματος. Η μείωση του προφορτίου πρέπει να καθιστά το φύσημα ηπιότερο, αλλά η αύξηση του προφορτίου δεν ασκεί επιρροή στα χαρακτξρισιτκά του φυσήματος. Εάν υπάρχουν πρώιμες συστολές κια αναπληρωματική παύλα, το φύσημα της ανεπάρκειας μιτροειδούς δεν μεταβάλλεται ουσιωδώς.  Η θεραπεία συνίσταται στη μείωση του μεταφορτίου, με χορήγηση αΜΕΑ, Με τη μείωση, όμως, της λειτουργίας της αριστερής κοιλίας, πρέπει να προστεθούν διγοξίνη και διουρητικά. Η κοπλική μαραμρυγή είναι όψιμη εξέλιξη και πρέπει να ληφθούν μέτρα ελέγχου του ρυθμού. Η κολπική μαρμαρυγή, είναι δηλωτική αυξήσεως του μεγέθους του κόλπου και η ηλεκτρική ανάταξη σπάνια μπορεί να οδηγήσει σε ικανοποιητικό, μακροπερίοδο αποτέλεσμα. Ο χρόνος της χειρουργικής διορθώσεως της ανεπάρκειας δεν έχει με βεβαιόττηα εντοπιστεί, λόγω της σχετικά μακράς πορείας της παθήσεως, στις περισσότερες περιπτώσεις. Στις σαφείς ενδείξεις της αντικαταστάσεως της ανεπαρκούσης μιτροειδούς αποτελεί η δυσλειτουργία της αριστερής κοιλίας, η αιμοδυναμική αστάθεια, με μείωση της καρδιακής εξωθήσεως, ακόμη και με φυσιολογικό κλάσμα εξωθήσεως, στην ανάπαυση ή με την άσκηση και η ταχεία αύξηση του μεγέθους της αριστερής κοιλίας (>2 cm κατ΄έτος, με την υπεργηγοχκαρδιογραφική μέτρηση. Πρόσφατα, στα κριτήρια πρώιμης αντικαταστάσεως της σε επιλεγμένους,ως τελούντες υπό υψηλό κίνδυνο, περιλαμβάνεται το χαμηλό κλάσμα εξωθήσεως (>45%), ή χαμηλό κλάσμα εξωθήσεως της δεξιάς (>30%) έχει προταθεί. Η ανεπάρκεια μιτροειδούς που είναι δευτεροπαθής σε ισχαιμία έχει χειρότερη  πρόγνωση, και η αντικατάστασή της, πρέπει να θεωρηθεί ενωρίτερα, παρ΄ότι επί περιπτώσεων μη ισχαιμικής αιτιολογίας ανεπάρκειας. Η ταυτόχρονη διόρθωση με στεφανιαία   παράκαμψή και αντικατάσταση της βασίζεται στην κλινική εκτίμηση των συμπτωμάτων της αριστερής δυσλειττουργίας και της ανεπάρκειας της μιτροειδούς. Συνήθως, η εκτίμηση αυτή,μ είναι καλύτερη στοι διεγχειρητικό οισοφάγειο υπερηχοκαρδιογράφημα. Η ανεπάρκεια μιτροειούς, ως αποτέλεσμα ΕΜ, επιδιενώνει την πρόγνωση ανεξαρτήτως άλλων μεταβλητών όπως η ηλικία και η λειτουργία της αριστερής κοιλίας. Οι ασθενείς με ανεπάρκεια μιτροειδούς, δευτεροπάθούς σε ΕΜ, έχουν 5 χρόνια προσδόκιμο επιβιώσεως, σε σχέση με τους ασθενείς με ΕΜ χωρίς ανεπάρκεια μιτροειδούς.
2. ΠΡΟΠΤΩΣΗ ΜΙΤΡΟΕΙΔΟΥΣ, ΗΜ.    
3. ΣΤΕΝΩΣΗ ΜΙΤΡΟΕΙΔΟΥΣΤο συχνότερο αίτιο της ΣΜ είναι ο ρευματικός πυρετός. Καθώς προοδευτικά η επιφάνεια της μιτροειδούς βαλβίδας μειώνεται