Θεματολόγιο Πνευμονολογίας

Η πνευμονική αποκατάσταση, δυναμικό θεραπευτικό πεδίο, ως συμπληρωματικό στη φαρμακοθεραπεία, μέσο της Χρόνιας αποφρακτικής πνευμονοπάθειας (&), εισφέρει στην εξασθένηση των συμπτωμάτων, τη βελτίωση της ανοχής στην άσκηση και της ποιότητας ζωής και τη μείωση των παροξύνσεων των πνευμονοπαθειών. Ο μηχανισμός, μέσω του  οποίου πετυχαίνονται οι στόχοι αυτοί, είναι διαφορετικός από εκείνον επί φαρμακοθεραπείας. 

Η μεν φαρμακοθεραπεία βελτιώνει την αναπνευστική λειτουργία, μέσω περιορισμού της φλεγμονής και μειώσεως της πνευμονικής υπερδιατάσεως, κατά τη διάρκεια της κοπώσεως, ενώ με την εφαρμογή μεθόδων πνευμονικής αποκαταστάσεως, αποκαθίσταται ανοχή στην άσκηση, βελτιώνονται οι σχετιζόμενοι με την υγεία παράμετροι που καθορίζουν την ποιότητα ζωής και μειώνεται η ένταση και η συxνότητα των παροξύνσεων. Η πνευμονική αποκατάσταση, ειδικότερα, επιδρά στις εξωπνευμονικές παραμέτρους της παθήσεως, όπως οι φυσιολογικοί, ψυχολογικοί και ο βαθμός αντιλήψεως των συμπτωμάτων (►).

η θεραπευητική επίδραση φαρμακοθεραπείας και μεθόδων φυσικής αποκαταστάσεως

σύνοψη φυσιολογικών επιδράσεων της εφαρμογής προγραμμάτων πνευμονικής αποκαταστάσεως.

πνευμονική αποκατάσταση: κλινικό πρωτόκολλο (►)

εισαγωγή

Η ΧΑΠ είναι παγκόσμιο πρόβλημα δημόσιας υγείας. Η πάθηση χαρακτηρίζεται από χρόνια και προοδευτικά επιδεινούμενη μείωση της εκπνευστικής ροής, μερικώς, μόνο, αναστρέψιμης, που συνδυάζεται με υψηλούς δείκτες νοσηρότητας και θνητότητας και χαμηλούς δείκτες ποιότητας ζωής, λόγω κωλυμμάτων στην αυτοεξυπηρέτηση και την κοινωνική δραστηριότητα. Στα συμπτώματά της συγκαταλέγονται η δύσπνοια, η κόπωση και ο βήχας (παραγωγικός ή μή) (&), αλλά επιπλέον, η πάθηση χαρακτήριζεται από περιοδική επίταση των συμπτωμάτων και προσθήκη νέων, επ΄αφορμή κλινικών επιδεινώσεων -παροξύνσεων- που σχετίζονται με αύξηση της νοσηρότητας και θνητότητας, επιδείνωση της ποιότητας ζωής και αύξηση του κόστους θεραπείας. Η ένταξη των ασθενών σε προγράμματα αποκαταστάσεως συνδέονται, ως παράγοντες κινδύνου, αυξημένης νοσοκομειακής φροντίδας για παροξύνσεις (&). Στην προαναφερόμενη μελέτη δείχθηκε ότι οι ασθενείς με ΧΑΠ που εντάσσονται σε κάποιο πρόγραμμα συστηματικής φυσικής δραστηριότητας, διάρκειας ~4 ώρες εβδομαδιαίως, επισύρουν χαμηλότερο κίνδυνο παροξύνσεων, εισαγωγής στο Νοσοκομείο και εμφανίζουν χαμηλότερη θνητότητα. Εν τούτοις, παρά τα άριστα αποτελέσματα που επιτυγχάνονται με τα πολύπλοκα, πολυπαραγοντικά, συμβατικά προγράμματα αποκαταστάσεως, τα απλούστερα, οικονομικότερα και ευχερέστερης συμμετοχής δεν υπολείπονται, ενώ σχετίζονται με καλύτερη συμμόρφωση των ασθενών για οικονομικούς ή άλλους λόγους. Επιπλέον, έχει δειχθεί ότι, τα αποτελέσματά τους αποδυναμώνοινται 6 μήνες μετά την ολοκλήρωση των προγραμμάτων αποκαταστάσεως (&). 

βλεέ: δοκιμασίες βαδίσεως

Μετά την εισαγωγή για παρόξυνση, οι ασθενείς τελούν σε υψηλότερο κίνδυνο νέας παροξύνσεως και επανεισαγωγής, ιδιαίτερα, εάν η CRP παραμένει υψηλή, λόγω και της μειώσεως της άμμυνας του οργανισμού, εάν η παρόξυνση οφειλόταν σε ίωση. Το προσδόκιμο επιβιώσεως μειώνεται δραστικά, μετά παρόμοια εξέλιξη (&).

βιβλιογραφία

1. Puhan M, Scharplatz M, Troosters T. Pulmonary rehabilitation following exacerbations of chronic obstructive pulmonary disease. Cochrane Database Syst Rev 2009; CD005305.