Από τους 5 υποτύπους μουσκαρινικών υποδοχέων, οι Μ1, Μ2 και Μ3 εμπλέκονται στις λειτουργίες των αεραγωγών. Οι ανταγωνιστές των μουσκαρινικών υποδοχέων είναι δραστικοί σε παθήσεις των αεραγωγών, όπως το άσθμα, και, ιδίως, η χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια. Στην τελευταία, το βρωμιούχο τιοτρόπιο είναι ιδιαίτερα επωφελές, λόγω της παρατεταμένης διάρκειας δράσεως και της κινητικής του εκλεκτικότητας στους μουσκαρινικούς υποδοχείς Μ3. Οι μουσκαρινικοί υποδοχείς εντοπίζονται στα όργανα στόχους που νευρούνται από μεταγαγγλιακές παρασυμπαθητικές ίνες, όπως π.χ. ο καρδιακός μυς και οι αδένες. Διεγειρόμενοι, προκαλούν αύξηση εκκρίσεων αδένων (σιελογόνων, ιδρωτοποιών, δακρυικών, γαστρεντερικού), αύξηση των περισταλτισμού του γαστρεντερικού, σύσπαση ουροδόχου κύστεως, εγκυμονούσης μήτρας, βρόγχων, μύση, βραδυκαρδία, αρτηριακή υπόταση