διακοπή του καπνίσματος
Η διακοπή του καπνίσματος έχει κριθεί ως κρίσιμο θεραπευτικό μέτρο, που πρέπει να προηγείται κάθε άλλης θεραπευτικής παρεμβάσεως. Για το σκοπό αυτό, πρέπει να καταβάλλεται κάθε προσπάθεια, ατομική, επιπέδου πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας και κοινωνική. Έχει δειχθεί ότι ακόμη και μια απλή συζήτηση μεταξύ ασθενούς και ιατρού (νοσηλευτού, διαιτολόγου, φυσιοθεραπευτή), όπου θα υπογραμμισθεί η ανάγκη διακοπής του καπνίσματος, στα πλαίσια αντιΧΑΠ αγωγής, βελτιώσεως της ποιότητας ζωής και παρατάσεως του προσδόκιμου επιβιώσεως, διάρκειας ακόμη και 3 λεπτών, αποδίδει στην ενίσχυση των ποσοστών διακοπής του καπνίσματος, κατά 5-10%. Η θεραπεία υποκαταστάσεως της νικοτίνης (μαστίχες νικοτίνης, εισπνεόμενα διαλύματα, ρινικοί εξαερωτήρες, διαδερμικά επιθέματα, υπογλώσσια ή μασώμενα δισκία, καθώς επίσης και φαρμακοθεραπεία με βαρενικλίνη, πουπροπιόνη ή νοτριπτυλίνη μπορούν αξιόπιστα να επιμήκυνουν δραστικά την περίοδο αποχής από το κάπνισμα και οι παράγοντες αυτοί, έχουν αποδειχθεί καλύτεροι από το εικονικό φάρμακο.
Η αποχή από το κάπνισμα, με ενίσχυση του αντικαπνιστικού αγώνα, και προγράμματα αναζητήσεως των προϋποθέσεων διακοπής/αποχής, που, επίσης, προϋποθέτει την αποτροπή ή τη μείωση της εκθε΄σεως σε άλλους παράγοντες στους τόποιυς εργασίας , την ενδοοικιακή ρύπανση ή την ρύπανση της ατμόσφαιρας (&). Η δευτερογενής πρόληψη με΄σω έρευνας και πρώιμης ανιχνεύσεως, είναι επίσης ουσιώδης.
Πέραν αυτών, πρέπει να λαμβάνονται μέτρα, σε επίπεδο ατομικό, κοινωνικό περιορισμού των πηγών ενδοοικιακής ρυπάνσεως, όπως η κάυση βιομάζας για ενδοοικιακή χρήση (παρασκευή φαγητού, λήψη ζεστού νερού, θέρμανηση), σε οικίες υπολειπόμενου εξαερισμού. Πρέπει να προειδοποιούνται οι ασθενείς, ώστε να μην επιδίδονται σε σωματική καταπόνιση, ανάλογα με το στάδιο της παθήσεώς τους, σε ημέρες υψηλής ατμοσφαιρικής ρυπάνσεως, και η πολιτεία έχει καθήκον να ενημερώνει για τις ημέρες υψηλής ρυπάνσεως, πέρα βέβαια από την υποχρέωσή της να λαμβάνει όλα τα θετικά και αρνητικά μέτρα αποφυγής/καταπολεμήσεως της ατμοσφαιτικής ρυπάνσεως. Όλοι οι ασθενείς με ΧΑΠ ωφελούνται από από τη συστηματική φυσική δραστηριότητα και πρέπει επίμονα να ενθαρρύνονται να παραμένουν σωματικά ενεργοί.