Θεματολόγιο Πνευμονολογίας

περιγραφή

© Γ.Α.Μ. Ιατρική βασισμένη σε ενδείξεις

Οι αρχές της βασισμένης σε ενδείξεις -αποδείξεις ιατρική εμφανίστηκαν αρχικά το 1972, στο βιβλίο του Archie Leman Cochrane, Effectiveness and Efficiency: Random Reflections on Health Services. ο οποίος υποστήριξε την επιστροφή στις βασικές έννοιες, δηλ. στην Αριστοτελική αρχή που βασίζεται σε στοιχεία. Ο Conchrane επέκρινε το ιατρικό επάγγελμα για πολλές από τις πρακτικές του με βάση την εμπειρία και όχι τα στοιχεία. και απένειμε στπους γυναικολόγους το 'ξύλινο κουτάλι, όπως άλλοτε ο Σωκράτης στον ασκληπιό έναν πετεινό. Oι μεθοδολογίες που χρησιμοποιήθηκαν για τον προσδιορισμό των "καλύτερων αποδεικτικών στοιχείων" 

★O όρος ”ωφέλιμη άσκηση της Ιατρικής, good clinical practice, ιατρτική ορθοπραξία” και ο προτεινόμενος όρος "κλινική ορθοπραξία" εμπεριέχει περισσότερα νοήματα από μια ανταλλακτική σχέση του ιατρού με τον ασθενή του, o οποίος προσδοκά την παροχή ενός αγαθού: την υγεία. Ο Ιατρός πρέπει να διαμορφώσει μια σχέση επικοδομητική έναντιαποκατάσταση της κοινωνίας και των συναδέλφων του, επίσης. Από την πλευρά του, ο ασθενής πρέπει να είναι έτοιμος να εμπιστευτεί τον ιατρό, που εξάλλου ελεύθερα και αβίαστα επέλεξε για να αντιμετωπίσει το πρόβλημα υγείας του
☸ Η Ιατρική βασισμένη σε ενδείξεις μπορεί να διακριθεί σε τρεις κατηγορίες, σύμφωνα με το "παράδειγμα" της κολπικής μαρμαρυγής. Η ιατρική βασισμένη σε ενδείξεις είναι μέθοδος που ενισχύει (και σε μερικές απόψεις, εξασθενεί) την ορθολογική άσκηση της ιατρικής.

Οι ενδείξεις κυμαίνοται από τις ισχυρότερες (Α) προς τις ασθενέστερες (C) ➀ενδείξεις επιπέδου Α: Επί τη βάσει δεδομένων, προερχομένων από πολυάριθμα τυχαιοποιημένες κλινικές δοκιμές και μετα-αναλύσεις.
➁ενδείξεις επιπέδου Β: Δεδομενα προερχόμενα από μια κλινική, τυχαιοποιημένη κλινική δοκιμή, ή από μη τυχαιοποιημένες δοκιμές.
➂ ενδείξεις επιπεδου C: Υπάρχουν μόνο ομοφωνία μεταξύ εμπειρογνωμόνων, μελέτες περιπτώσεων, ή κλινική εμπειρία πλεονεκτήματα. Βοηθάει τους Ιατρούς στη λήψη κλινικών αποφάσεων· Υποστηρίζει την παροχή συνέχειας στην περίθαλψη προς τους ασθενείς· εισφέρει στην ανάπτυξη δεξιοτήτων στην κριτική αποτίμηση της καταστάσεως· εισφέρει στην ενημέωση των Ιατρών· επικουρεί τη σύνταξη κατευθυντηρίων οδηγιών βασισμένων σε ενδείξεις Πλεονεκτήματα Η συγκρότηση της βάσεως ενδείξεων είναι ανοικτή σε μεροληψίες· αγνοεί το πλεονέκτημα της κλινικής εμπειρίας· δεν λαμβάνει υπ΄όψη της τις επιθυμίες των ασθενών· είναι χρονοβόρος και προϋποθέτει τη διάθεση δεξιοτήτων βασικής επιστήμης. 

ιατρική ως διαχείριση αβεβαιοτήτων. 

H αβεβαιότητα παραμένει το περιβάλλον στο οποίο ασκείται η ιατρική και λαμβάνονται οι διαγνωστικές, θεραπευτικές και προληπτικές αποφάσεις της. Οι λόγοι, για τους οποίους η ιατρική πρακτική δεν μπορεί με συνήθη μέσα να απαλλαγεί από τις αβεβαιότητές της είναι τα ίδια τα εργαλεία της με τα οποία επεμβαίνει σ΄έναν ουσιωδώς άγνωσατο 'κόσμο' - τον εσωτερικό κόσμο του κάθε ασθενούς. Ο ίδιος ο Ιπποκράτης είχε επισημάνει, όχι κάποια μελαγχολία: 

Ιπποκράτης (περί τέχνης):Ὁ βίος βραχὺς, ἡ δὲ τέχνη μακρὴ, ὁ δὲ καιρὸς ὀξὺς, ἡ δὲ πεῖρα σφαλερὴ, ἡ δὲ κρίσις χαλεπή. Δεῖ δὲ οὐ μόνον ἑαυτὸν παρέχειν τὰ δέοντα ποιoῦντα, ἀλλὰ καὶ τὸν νοσέοντα, καὶ τοὺς παρεόντας, καὶ τὰ ἔξωθεν.

  Βλέπε: Ιατορία της Ιατρικής. Η σημασία της αβεβαιότητας στην σύγχρονη πρακτική ιατρική, ως εμπειρικό φαινόμενο, δεν είναι αναγνωρίσιμη για μεγάλο διάστημα της πρώιμης περιόδου της επαγγελματικής σταδιοδρομίας κάθε γιατρού. Τα θαυμαστά επιτεύγματα της επιστήμης και της τεχνολογίας που εισέφερε ο 20ος αιώνας, δεν δείχνουν ικανά να μας εξασφαλίσουν κρίσμη ποσότητα αυτοπεποίθησης, έναντι της άγνοιας, της αμηχανίας, και του κινδύνου του λάθους, που ελλοχεύει κάθε ενέργημα, αδιάκριτα αν σε θεωρητικό ή εφαρμοσμένο επίπεδο επιχειρείται.