Home

Πνευμονική υπέρταση -παθογένεια

Πνευμονική υπέρταση επί αριστερής καρδιακής νόσου
 Η ΠΑΥ είναι συχνή επιπλοκή πολλών παθήσεων της αριστερής κοιλίας ή του αριστερού κόλπου ή βαλβιδοπαθειών της αριστερής κοιλίας. Εν γένει, είναι απότοκη αυξήσεως της πιέσεως πληρώσεως του αριστερού κόλπου ή της αριστερής κοιλίας (&). Παρ΄όλο ότι η ΠΑΥ επί παθήσεων της αριστεράς κοιλίας, κόλπου ή βαλβίδων είναι συνηθισμένη κλινική οντότητα και σε μακροπερίοδες κλινικές παρατηρήσεις έχει αναγνωριστεί ότι ότι η ΠΑΥ επί παθήσεων της αριστερής καρδίας συνοδύεται από πτωχή πρόγνωση, διοατίθεταιμ περιορισμένος αριθμός δεδομένων, αναφορικά με την επίπτωσητην παθοφυσιολογία και τη θεραπεία.    

Παθογένεια Η ΠΑΥ χαρακτηρίζεται από ιστική αναδόμηση των πνευμονικών αγγείων και αύξηση του πνευμονικού αγγειακού τόνου κατά την ηρεμία, που τελικά οδηγούν στο θάνατο μέσω δυσλειτουργίας της δεξιάς κοιλίας. Οι βασικότερες αγγειακές αλλοιώσεις επί ΠΑΥ είναι [α] η αύξηση του πάχους του τοιχώματος των πνευμονικών αρτηριών απότοκη αυξήσεως ή υπερτροφίας του μυικού χιτώνος, αυξήσεως των εναποθέσεων δικτύου, και η [β] δυσλειτουργία ή η βλάβη του ενδοθηλίου. Η ΠΑΥ συνοδεύεται από μείωση της παραγωγής προστακυκλίνης και eNOS και αύξηση της θρομβοξάνης. Οι μεταβολές αυτές συνεπάγονται αγγειόσπασμο, και συνιστούν ένα προμιτογόνο στάδιο. Έχει επισημανθεί δυσλειτουργία των μυϊκών και ενδοθηλιακών κυττάρων που εισφέρουν στην αύξηση της δραστηριότητας των Rho GTPάσης RhoA, μιας πρωτεΐνης που ρυθμίζει τα δυναμικά της ακτίνης και τη συσταλτικότητα της ακτομυοσίνης. Η δυσλειτουργία των ενδοθηλιακών κυττάρων μπορεί, ακόμη, να εισφέρει στις θρομβωτικές διαδικασίες, που αποτελούν κοινό χαρακτηριστικό των περισσοτέρων μορφών ΠΑΥ. παθοβιολογία
Figure 1–Figure 2–εικόνα 1. κυτταρομετρία ροής CD45+/procollagen I C-terminal peptide (PICP) επί μαρτύρων και ασθενών με ΠΑΥ (&). Συσχετίζονται με τη ΠΑΥ και την ηλικία του ασθενούς.
Πιστεύεται ότι, γενικά, οι παθήσεις των πνευμονικών αγγείων οφείλονται στο συγκερασμό μεταλλάξεων (π.χ. του BMPR2) και σε επιδράσεις του περιβάλλοντος, η επίδραση μιας φλεγμονώδους εκτροπής, η χρόνια υποξία ή άλλες καταπονήσεις, αν και νέες απόψεις τείνουθν προς διαμόρφωση. Γενικά, η ΠΑΥ αποδίδεται στην ιστική ανδιαμόρφωση των μικρών πνευμονικών αρτηριών (:αρτηριοπάθεια), που οφείλεται στη δράση ενεργοποιημένων κυκλοφορούντων κυττάρων, όπως οι μεσεγχυματικής προελεύσεως ινοβλάστες, προερχόμενοι από τον μυελό των οστών, που είναι ικανοί να προκαλούν ινογένεση, στα πνευμονικά αρτηρίδια. Πράγματι έχει δειχθεί ισχυρή συσχέτιση μεταξύ του αριθμού τους (όπως καταμετριέται με μεθόδους κυτταρομετρίας ροής) και πληθώρας κλινικών και αιμοδυναμικών δεικτών (&, &,). Figure 3–  εικόνα 2. ανάλυση ανοσοφθορισμού των κυκλοφορούντων ινοβλαστών, σε ασθενείς με ΠΑΥ και υγιείς μάρτυρες.
Πράγματι, η μελέτη των κυκλοφορούντων ινοκυττάρων (που παληότερα πιστευόταν ότι αποτελούν διαφοροποίηση λευκοκυττάρων -&) ως εισφέροντα στη διαμόρφωση ιστικής αναδιαμορφώσεως στη διαδικασία ιστικής επουλώσεως (&) και πνευμονικής αρτηριολιοπάθειας επί ασθενών με ΠΑΥ, έχει τύχει εντατικότερης έρευνας. Η διαφοροποίηση των ινοβλαστών σε ινοκύτταρα, που υπεισέρχονται σε σωρεία παθολογικών εκξελίξεων κατά τη διαδικασία επουλώσεως κακώσεων από λοιμώξεις, υποξία και άλλα αίτια, δεν έχει ακόμη διευκρινιστεί πλήρως, παρά την εντατικοποιούμενη έρευνα, κι έχει δεισθεί ότι μπορεί να αναστέλλονται από την ενεργοποίηση των υποδοχέων 2 Toll-like (&). Γενικά, αναγνωρίζονται δομικές διαφορές μεταξύ των κυκλοφορούντων ινοκυττάρων από ασθενείς  με ΠΥ και εκείνων από άτομα, χωρίς. Ο αριθμός τους συσχετίζεται με την Ppa και την ηλικία και θεωρείται ότι εμπλεκονται στη παθογένεια της ΠΥ.|φάρμακα που επάγουν την ΠΥ| ανεπάρκεια σιδήρου και ΠΥ |