Θεματολόγιο Πνευμονολογίας

|αρτηριακή υπέρταση| Χαρακτηριστικό της αρτηριακής πιέσεως
 είναι ότι δεν παρουσιάζει συγκεκριμένα συμπτώματα. Κάποια συμπτώματα που σχετίζονται με αυξημένη αρτηριακή υπέρταση είναι: πρωινός πονοκέφαλος, αίσθημα παλμών κια ανικανότητας, κόπωση, ζαλάδες. Τα συμπτώματα αυτά είναι εκδηλω΄πσεις κυρίως, δετερογενούς υπερτάσεως. H εκτίμηση του ασθενούς με αρτηριακή πίεση, ΑΠ, περιλαμβάνει την ταυτοποίηση καρδιαγγειακών παραγόντων κιινδύνου κια την εντόπιση διαταραχών άλλων οργάνων. ΠΑρ΄όλο ότι οι περισσότερες περιπτώσεις ασθενών με ΑΠ θεωρούνται 'ουσιωδώς πρωτοπαθείς' ή ιδιοπαθείς, είναι αναγκαίο να εντοπιστούν δευτεροπαθή αίτια υπερτάσεως, όπως προβλήματα νεφρικών αγγείων, πολυκυστικοί νεφροί, στένωση ισθμού της αορτής, σύνδρομο Cushing κια φαιοχρωμοκύτωμα, λήψη άλλων φαρμάκων, που μπορούν να αυξάνουν την Απ, όπως από του στόματος αντισυλληπτικά, αποσυμφορητικά ρινός, κατασταλτικά της ορέξεως, μη στεροειδείς αντιφλεγμονώδεις παράγοντες, στεροειδή, κια τρικυκλικά αντικαταθλιπτικά.  Το ιστορικό πρέπει να περιλαμβάνει πληροφορίες από το οικογενειακό ιστορικό και παθήσεις από το καρδιαγγειακό, συμπτώματα συμβατά με δεθυτροπάθή αίτια ΑΠ, όπως το κάπνισμα, η υπερλιπιδιαμιία, η παχυσαρκία, κια ο σακχαρώδης διαβήτης. Ο ασθενής πρέπει, επίσης, να ελκέγχεται εάν είναι εκεθειμένος σε περιβαλλοντικούς και ψυχοκοινωνικούς παράγοντες, που μπορεί να επηρεάζουν αρνητικά την ΑΠ. ή την ικανότητά του να προσαρμόζονται στη θεραπεία του. Κλινική εκτίμηση κι εργαστηριακές δοκιμασίες. Στην κλινική εξέταση περιλαμβάνονται επανειλημμένες μετρήσεις ΑΠ σε καθιστή και όρθια θέση, και στους δύο βραχίονες (εάν υπάρχει διαφορά, λαμβάνετια υπ΄όψη η υψηλόγερη πίεση). Διενεργείται έλεγχος της οπτικής θηλής, βαθμονόμηση των αλλοιώσεων, εξέταση του θυρεοειδούς, εξέταση της καρδιάς για αναγνώριση υπερτροφίας, αρρυθμίας, και πρόσθετων ήχων, εξέταση της κοιλίας για διερεύνηση υπάρξεως ανευρυσμάτων και διαταρχών από τους νεφρούς, εξέταση των άκρων για αναγνώριση παλμών και προσεκτική νευρολογική εξέταση.  Πρέπει να διενεργηθούν εργαστηριακές εξετάσις, όπως ανάλυση ούρων, κάλιο ορού, ουρία, και κρεατινίνη, έλεγχος λιπιδίων.

Θεραπεία- μη φαρμακολογική θεραπεία. Ο στόχος της θεραπείας ΔΕΝ είναι μόνο η προσαρμογή της ΑΠ στα όρια 140 (συστολική) 90 διατολική, αλλά, κυρίως, να περιοριστεί η νοσηρότητα και η θνητότητα από ΑΠ κι επομένως, ο έλεγχος του κινδύνου, στον οποίο εκτίθεται ο ασθενής.  οι ασθενείς ελέγχονται περιοδικά, εφ΄όσον η αρχική μέτρηση ήταν οριακή, 130-139/85-89 mmHg. Εάν ευρεθεί ότι ο ασθενής εντάσσεται σε στάδιο Ι, ελέγχεται ανά 2 εβδομάδες, με επανειλημμένες μετρήσεις αλλά εν τω μεταξύ πρέπει να διορθωθούν παράγοντες του τρόπου ζωής, που ενέχουν κίνδυνο υπερτάσεως. Οι ασθενείς με ΑΠ, συστολική >180, διαστολική >110 mmH, ή εκείνοι στους οποίους αναγνωρίζεται οργανική διαταραχή, θα χρειαστούν άμεση φαρμακολογική υποστήριξη. Γενικά, εάν αρχίσει η φαρμακολογική παρέμβαση, η μη φαρμακολογική παρέμβαση είναι η βάση της διαχειρίσεως του ασθενούς. μη φαρμακολογική παρέμβαση. Η συζήτηση για τη θεραπεία της υπερτάσεως ανοίγει με τροποποιήσεις του τρόπου ζωής (life style), τις αναγακίες μεταβολές στο διαιτολόγιο, του δυνητικού ρόλου ης χαλαρώσεως και των τεχνικών διαχειρίσεως των στρεσσογόνων παραγόντων. Οι παρεμβάσεις αυτές αποτελούν πρώτιστο ιατρικό καθήκον και η διορθώσεις των παραγόντων κινδύνου αποτελούν της βασική θεραπευτική αγωγή, της οποίας συμπληρωματικό μέτρο είναι τα αντιϋπερτασικά φάρμακα,  όπως από το 1988 έχει η Joint National Committee -JNC- on dedextion, evaluataion kai treatment of high blood pressure επισημάνει. 
Σε πολλές εργασίες έχει δειχθεί η θετική σχέση της ΑΠ με τη κατανάλωση οινοπνεύματος, πλέον του ενός ποτηριού/ημέρα και, παρ΄όλο ότι το κάπνισμα δεν έχει ευθέως συσχετιστεί με την υπέρταση, συνδέεται συσχετίζεται με αυξημένο κίνδυνο για παθήσεις από το καραδιαγγειακό, πνευμονικό  και την υπέρταση και, επομένως, πρέπει να περιορίζεται. Η μείωση του σωματικού βάρους συνδέεται πολύ ισχυρά με τη μείωση της αρτηριακής πιέσεως, στους παχύσαρκους ασθενείς.'Εχει δειχθεί ότι [5]η απώλεια 5 kg σωματικού βάρους, που διατηρείτι επί 4 χρόνια, απολήγει σε δραστική μείωση της ΑΠ κια απαλλαγή του ασθενούς από την υποχρέωση λήψεως αντιϋπερτασικών φαρμάκων. Ο περιορισμός άλατος, επίσης, έισφέρει στην δαιτήρηση της πιέσεως στα φυσιολογικά όρια, καθώς μείωση 100meq μειώσεως, καθημερινά, απολήγερι σε μείωσητ ης ΑΠ κατά 2-9 mmHg της συστολικής πιέχεως, στα ευαίσθητα στο αλάτι, άτομα.Ο στόχος αυτός είναι πολύ εύκολος και το πλείστον των ασθενών μπορούν να τον επιτύχουν, καθώς είναι εύκολος ο περιορισμός του αλατιού σην παρασκευή φαγητού, την αποφυγή αλμυρών εδεσμάτων και την αντικατάσταση του αλατιού με υποκατάστατα. Η φυσιολογική αερόβια άσκηση όχι μόνο εισφέρει στη μείωση του σωματικού βάρους, αλλά    
 
|αρτηριακή υπέρταση|αντιϋπερτασικά φάρμακα|παρενέργειες αντιϋπερτασικών φαρμάκων|
1. National Institutes of Health. Sixth Report of the Joint National Com- mittee on Detection, Evaluation, and Treatment of High Blood Pressure. National High Blood Pressure Education. NIH publication no. 98-4080. Bethesda: National Heart, Lung and Blood Institute, 1997.
2. Haynes RB, Sackett DL, Taylor DW, et al. Increased absenteeism from work after detection and labeling of hypertensive patients. N Engl J Med 1978;297:741, 8211;4.
3. Gordon T, Doyle JT. Alcohol consumption and its relationship to smok- ing, weight, blood pressure, and blood lipids. Arch Intern Med 1986;146:262–5.
4. Pooling Project Research Group. Relationship of blood pressure, serum cholesterol, smoking habit, relative weight and ECG abnormalities to in- cidence of major coronary events. J Chronic Dis 1978;31:201, 8211;6.
5. Stamler J, Farinaro E, Majonnier LM, et al. Prevention and control of hypertension by nutritional-hygienic means. JAMA 1980;243:1819, 8211;23. 6. Rose G, Stamler J. The Intersalt Study: background, methods and main results: Intersalt Cooperative Research Group. J Hum Hypertens 1989;3:283, 8211-8.
6. Cade R, Mars D, Wagemaker H, et al. Effect of aerobic exercise train- ing on patients with systemic arterial hypertension. Am J Med 1984;77:785–90.
8. Margetts BM, Beilin LJ, Armstrong BK. A randomized control trial of a vegetarian diet in the treatment of mild hypertension. Clin Exp Phar- macol Physiol 1985;12:263–6.
9. Kaplan NM. Non-drug treatment of hypertension. Ann Intern Med 1985;102:359–73.
10. Witteman JC, Willett WC, Stampfer MJ, et al. A prospective study of nutritional factors and hypertension among US women. Circulation 1989;80:1320–7.
11. Patel C, Marmot MG. Stress management, blood pressure and quality of life. J Hypertens 1987;5(suppl 1):521–8.
12. Stamler R, Stamler J, Grimm R, et al. Nutritional therapy for high blood pressure. JAMA 1987;257:1484–91.
13. American Hospital Formulary Service Drug Information. Bethesda: American Society of Hospital Pharmacists, 2001.
14. Kaplan NM. Clinical hypertension, 7th ed. Baltimore: Williams & Wilkins, 1998.
15. Houston MC. New insights and new approaches for the treatment of es- sential hypertension: selection of therapy based on coronary heart dis- ease, risk factor analysis, hemodynamic profiles, quality of life and sub- sets of hypertension. Am Heart J 1989;117:911,8211-51.
16. ALLHAT Collaborative Research Group. Major cardiovascular events in hypertensive patients randomized to doxazosin vs. chlorthalidone: the antihypertensive and lipid-lowering treatment to prevent heart attack trial (ALLHAT) JAMA 1999;283(15):1967 8211;75.
17. Jachuck SJ, Brierly H, Jachuck S, et al. The effect of hypotensive drugs on quality of life. J R Coll Gen Pract 1982;32:103–5. 18. Croog SH, Levine S, Testa MA, et al. The effects of antihypertensive therapy on the quality of life. N Engl J Med 1986;314:1657–64.