Θεματολόγιο Πνευμονολογίας

ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ

2. ΑΕΡΟΣΟΛΕΣ. Η οδός των εισπνοών χρησιμοποιείται για τη χορήγηση φαρμάκων ως αεροσολών για τη θεραπεία συντηρήσεως του άσθματος, της ΧΑΠ και άλλων παθολογικών καταστάσεων. Η κατακράτηση των σωματιδίων αεροσολών στο τραχειοβρογχικό δένδρο αποτελεί σημαντική προϋπόθεση, προκειμένου να ληφθεί καλό κλινικό αποτέλεσμα από τη χορήγηση παρόμοιων θεραπευτικών παραγόντων. Γενικά, οι συσκευές αεροσόλης προωθούν σωματίδια διαμέτρου μικρότερης των 5 μm προκειμένου να εισέλθουν στους πνεύμονες. Για τη θεραπεία μέσω εισπνοών, διατίθεται πληθώρα συσκευών, όπως η υπό πίεση δοσιμετρικές συσκευές (pressurized metered dose inhalers,  pMDIs), που έχουν τύχη ευρυτάτης χρήσεως τα τελευταία 50 χρόνια, καθώς έχουν τελευταία ανασχεδιαστεί, ώστε να χρησιμοποιούν προωθητικά απαλλαγμένα όζοντος. Για μερικούς ασθενείς, χρήσιμες, επίσης, είναι οι συσκευές εισπνοής ενεργοποιούμενες με την αναπνοή, και οι εκτατικοί θάλαμοι, που μπορούν να προασαρμοστούν στα pMDI. Οι συσκευές ξηράς κόνεως, (DPI) είναι ευχρηστότερες και δεν απαιτούν προωθητικά. Έτσι, πολλές φαρμακοβιομηχανίες στράφηκαν προς την κατεύθυνση των συσκευών ξηράς κόνεως. Οι νεφελοποιητές εξακολουθούν να χρησιμοποιούνται ευρέως, αλλά διάφοροι περιορισμοί έχουν οδηγήσει στην ανάπτυξη νέων συστημάτων.  

3. ΑΖΟΥΡΟΦΙΛΙΚΑ ΚΟΚΚΙΑ. Κυτοπλασματικά κοκκία, που χρωματίζονται με αζουροφιλικές χρωστικές και αναγνωρίζονται, ιδίως, στα λευκά αιμοσφαίρια. Περιέχουν αντιμικροβιακές δεφενσίνες που συντήκονται με φαγοκυτταρικά κενοτόπια. Μεταξύ των περιεχομένων του συγκαταλέγονται οι μυελοπεροξειδάσες, η φωσφολιπάση Α₂, όξινες υδρολάσες, ελαστάση, δεφενσίνες (à458), ουδέτερη σερινική πρωτεάση (à1128), πρωτεΐνες που αυξάνουν τη διαπερατότητα των μικροβιακών μεμβρανών, βακτηριοκτόνα, λυσοζύμη, καθεψίνη G, πρωτεϊνάση 3, και πρωτεογλυκάνες.

4. ΑΝΑΒΟΛΙΣΜΟΣ: Οι βιοχημικές διεργασίες σύνθεσης κυτταρικών συστατικών από απλούστερα μόρια. Συνήθως απαιτούν την κατανάλωση ενέργειας.

5. ΑΝΑΔΡΑΣΤΙΚΗ ΑΝΑΣΤΟΛΗ -feedback inhibition. Μείωση της λειτουργίας του πρώτου ενζύμου μιας βιοχημικής οδού που προκαλείται από τη συσσώρευση του τελικού προϊόντος της συγκεκριμένης οδού.

6. ΑΝΑΕΡΟΒΙΑ ΟΥΔΟΣ (ΚΑΤΩΦΛΙ). Δείκτης που χρησιμοποιείται για την εκτίμηση της ικανότητας στην άσκηση. Ορίζεται ως το σημείο στο οποίο ο κατά λεπτό αερισμός αυξάνεται δυσανάλογα σχετικά με την V̇O₂, μια απάντηση που, γενικά, εμφανίζεται στο 60-70% της V̇Ο₂. Αποτελεί αντανάκλαση της αυξήσεως της παραγωγή του γαλακτικού οξέος, από τους ασκούμενους σωματικούς μυς. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τη διάκριση του μη καρδιακής (πνευμονικής ή μυοσκελετικής) από τον καρδιακής αιτιολογίας περιορισμό της ασκήσεως, καθώς οι ασθενείς που εξαντλούνται πριν την άφιξη στο ΑΤ, εμφανίζονται με μη καρδιακά προβλήματα. Εάν η ΑΤ εμφανιστεί σε επίπεδο < 40% του προβλεπόμενου V̇Ο₂, εκλαμβάνεται ως καρδιαγγειακή διαταραχή[i].   

βιβλιογραφία