Θεματολόγιο Πνευμονολογίας

 Η δύσπνοια ταξινομείται  στις επόμενες κατηγορίες

βλέπε: διαφορική διάγνωση.

Οι αδρές ή ραγδαίες μεταβολές της ομοιοστασίας του οργανισμού (αύξηση της PaCO2, αύξηση του pH ή μείωση της PaO2), διάφορες μορφές ατελεκτασίας και σημαντική συγκέντρωση υγρού συνδέονται ισχυρά με μεταβολές της συνειδητοποιήσεως της αναπνοής, αλλά σε χρόνιες καταστάσεις, ο τρόπος με τον οποίο η δύσπνοια καθίσταται αντιληπτή, παραμένει αδιευκρίνοστος (β5). Σε κλινικές διατάξεις, η δύπσνοια είναι ένας ανεξάρτητος προγνωστικός παράγοντας νοσηρότητας. όπως στους ασθενείς με εξελιγμένη νεοπλασματική πάθηση και η επίμονη δύσνοια προδικάζει τον επερχόμενο θάνατο με κίνδυνο 2.04 (1.26-3.31, p=0.001) (β1) επίπτωση. Η επίπτωση και η ένταση της χρόνιας δύσπνοιας, που εμποδίζει τη φυσική δραστηριότητα, υπολογίστηκε σε 9%, σε επίεπδο κοινότητας (β7,8). Μεταξύ ατόμων με παθήσεις που μειώνουν το προσδόκιμο επιβιώσεως η επίτπωση και ή ένταση της δύσπνοιας αυξάνεται δραστικά ειδικά τις εβδομάδες που συμβαίνει ο θάνατος και, παρά την εφαρμογή κατάλληλης θεραπείας. Μεταξύ των ατόμων που δέχονται παρηγορητική θεραπεία η σοβαρή δύσπνοια (>7/10 σε σε μια αναλογική κλίμακα) που καταγράφεται τους 3 τελευταίους μήνες της ζωής τους αυξάνεται από 10 σε 26%, ενώ οι περιπτώσεις '0 δύπσπνοια' μειώνονται από 50 σε 35%. Κλινικά, η σοβαρή, επεισοδιακή ή χρόνια δύπνοια , σπανιότερα έχει ένα μόνο αίτιοκαι, συχνότερα, πάσχουν περισσότερα όργανα. Ακόμη κια εάν εντοπίζεται 1 μόνο πάσχον όργανο, ψυχολογικά και κοινωνικά αίτια επηρεάζουν την υποκειμενική αίσθηση της δύσπνοιας (β4). Τελικά, η χρόνια δύσπνοια είναι μια σταθερή υπόμνηση του θανάτου, και της κοπιώδους φύσεως της υπάρξεως. Ο συγκινησιακός κύκλος (ανησυχία, θυμός, η αίσθηση της ματαιότητας)/δύσπνοια/ συγκινησιακές καταατάσεις ανισχύσει την αίσθηση της απειλής με την επιμένουσα δύσπνοια. Σχετικά με τη φαρμακευτική θεραπεία της χρόνιας δύσπνοιας, η αντίληψη της ανθεκτικής δύσπνοιας είναι εάνς σημαντικός παράγων εγρηγόρσεως του ασθενούς. Εάν οι αναστρέψιμοι παράγοντες έχουν με επιτυχία αντιμετωπιστεί, το εναπομείναν πόσο δύσπνοιας είναι το ποσοστό της 'ανθεκτικής' δύσπνοιας. Αποτλεί σημαντικό κλινικό σημείο η αναγνώριση δύσπνοιας προσπάθειας που, συχνά περιγράφεται ως δύσπνοια, παρ΄όλο ότι το σύμπτωμα 'δύσπνοια' εξ ορισμού είναι υποκειμενική αίθηση. Ενώ τλεί υπόδιάγνωση και έλεγχο των υποκείμενων αιτίων, είναι σημαντικό, παράλληλα, να αντιμετωπίζεται θεραπευτικά και το ίδιο το σύμπτωμα.
Εκτίμηση του ασθενούς. Για την εκτίμηση του ασθενούς με δύσπνοια, ακολουθείται η συνήθης αλληλουχία δράσεων: προσεκτική λήψη του ιστορικού, ενδελεχής, πλήρης, κλινική εξέταση, ειδικές εξετάσεις, εφόσον κριθούν απαραίτητες.|κλινική αξιολόγηση|[α] ασθενής με οξεία δύσπνοια.

Ο ασθενής με οξεία δύσπνοια, μπορεί να χρειαστεί εφαρμογή μεθόδων αναζοωγονήσεως και μέσων διασώσεως. Η απόφραξη των αεραγωγών, ο υπό τάση πνευμοθώρακας και οι αρρυθμίες χρειάζονται άμεσης θεραπείας χρήζουν άμεσης αντιμετωπίσεως, μερικές φορές και πριν την ολοκλήρωση των εξετάσεων. Στις περιπτώσεις αυτές, η αναγώριση των συμπτωμάτων και σχετικών σημείων αποτελούν πραγματικές κλείδες διασώσεως του ασθενούς. Π.χ., το ιστορικό πνιγμού και η αναγνώριση συριγμού ή μειωμένης τραχειακής ροής πρέπει να οδηγήσουν στην ανάληψη πρωτοβουλιών απελευθερώσεως  των αεροφόρων οδών από εισρόφηση ξένου σώματος (ή παρακάμψεώς τους). Ο πνευμοθώρακας, η πνευμονική εμβολή, η λοίμωξη, η πλευρίτιδα εμφανίζονται με πλευροδυνία, αλλά το ιστορικό αιφνίδιας εισβολής ετερόπλευρου πόνου, δύσπνοιας, ταχύπνοιας, και μειωμένων αναπνευστικών ήχων, διεγείρουν την υπόνοια πνευμοθώρακος, που πρέπει να διαγνωστεί και να αντιμετωπιστεί αμέσως, λόγω του κινδύνου αναπτύξεως υπό τάση πνευμοθώρακος, που θα απιτήσει άμεση αποσυμποίεση. Η συνύπαρξη συριττόντων προσανατολίζουν τη διαγνωστική σκέψη στο άσθμα ή τη ΧΑΠ, αλλά, σημειώνεται ότι, μπορεί να εμφανιστούν και στις καρδιοπάθειες. Ο πυρετός και η παραγωγή πτυέλων είναι ευρήματα, δηλωτικά λοιμώξεως, Η πρώιμη διάγνωση της καρδιακής αιτιολογίας δύσπνοιας είναι ιδιαίτερα κρίσιμη και προσανατολίζεται από το ιστορικό καρδιακής ανεπάρκειας, σοβαρού προκάρδιου άλγουςκαι παθολογικού ΗΚΓ. Πρέπει να χορηγηθεί ειδική αγωγή για αρρυθμία με θρομβόλυση, ή ο ασθενής να εισαχθεί για κατάλληλη διερεύνιση για ισχαιμική καρδιοπάθεια.
Ο κλινικοεργαστηριακός έλεγχος του ασθενούς πρέπει να είναι λετομερής, αλλά να ολοκληρωθεί σε σύντομο χρονικό διάστημα και, συνήθως, επικεντρώνεται στο καρδιοπνευμονικό σύστημα, με παράλληλη επικέντρωση στ ζωτικά σημεία, που πρέπει να επενελέγχονται ανά συχνά διαστήματα επί κριτικά ασθενούς με δύσπνοια, με τη μέτρηση του επιπέδου συνειδήσεως του αναπνευστικού και καρδιακού ρυθμού, της αερτηριακής πιέσεως και τουκορεσμού αιμοσφαιρίης, μέω ενός παλμικού οξύμετρου. Στον άμεσο έλεγχο περιλαμβάνονται ο πλήρης αιμοατολογικός έλεγχος, κια η μεταβολική κατάσταση του ασθενούς, ενώ η ακτινογραφία θώρακος μπορεί να είναι επείγουσα, ώστε από την προσεκτική μελέτη της οποίας να αποκλειστεί ο πνευμοθώρακας, που, αλλοιώς, είναι εμφανέστερος, επί συγκρίσεως εισπνευστικού κι εκπνευστικού ακτινογραφήματος. Η μεθόδευση αυτή είναι ιδιαίτερα επωφλής, επί ασθενών με ιστορικό πνευμονοπάθειας, όπου ένας μικρής εκτάσεως πνευμοθώρακας μπορεί να εκδηλώνεται με μεγάλη δύσπνοια και συχνά διαφεύγει της προσοχής σε μια συνηθισμένη ή φορητή ακτινογραφία θώρακος. Σημειώνεται ότι η φυσιολογική ακτινογραφία θώρακος δεν αποκλείει την παρουσία σοβαρής παθολογίας, όπως μπορεί να συμβεί επί πνευμονικής εμβολής ή σοβαρών παθήσεων των αεραγωγών κσι, επίσης, στα αρχικά στάδια πολλών πνευμονοπαθειών, όπως ιδίως, στη λοίμωξη από Pneumocystis jirovecii. 
Tο μέγεθος της καρδιακής σιλουέττας,επί ενός οπισθοπρόσθιου ακτινογραφήματος, μπορεί να αποκαλύψει καρδιομεγαλία, συβατή με υποκείμενη καρδιοπάθεια. Επομένως, η καρδιακή απρακολούθηση και το ΗΚΓ εισφέρει χρήσιμες πληροφορίες, τόσο σε πνευμονοπάθειες, όσο και σε καρδιοπάθειες, καθώς, π.χ., η ταχυκαρδία μπορεί να είναι το μόνο εύρημα επί ασθενών με πνευμονική εμβολή. Σημειώνεται ότι τα σύγχρονα παλμικά οξύμετρα είναι ανακριβή, (+/-2%) και μπορεί να δίνουν εσφαλμένες τιμές σε ασθενείς με HbCO, μετΗb ή ίκτερο. Σε μερικές περιπτώσεις, ο αποκορεσμός σε ήπια άσκηση (όπως κατά τη δοκιμασία βαδίσεως) μπορεί να είναι η μόνη ένδειξη υποξίας, τα αίτια της οποίας πρέπει να αναζητηθούν. Οποιαδήποτε αμφιβολία ή ή χαμηλή μέτρηση (<95% με αναπνοή αέρος δωματίου) επιβάλει τη διενέργεια ΑΑΑΑ με την οποία παρέχεται ακριβέστερη μέτρηση της PaO2, PaCO2 και του pH  , παπό το οποίο μπορεί να υπολογιστούν παράμετροι της οξεοβασικής ισορροπίας. Από την ΑΑΑΑ αναδεiκνύεται η αναπνευστική ανεπάρκεια τύπου Ι ή ΙΙ, και επιτρέπει τον υπολογισμό της κυψελιδοαρτηριακής διαφοράς οξυγόνου, Α-αDO2 από την οποία μπορεί να ληφθούν πρόσθετες, σημαντικές πληροφορίες.
Σημαντικό αίτιο ταχύπνοιας, με φυσιολογικές οξυμετρικές τιμές είναι η η μεταβολική οξεώση (&) το πρώτο εύρημα επί της οποίας μπορεί να είναι αύξηση της BE, που απεικονίζεται στην ΑΑΑΑ. (ως >-2 Meq/L). Η μεταβολική οξέωση, σε συνθήκες σε συνθήκες σήψεως ή υποτάσεως, είναι δείκτης πτωχής ιστικής αιματώσεως, δείγμα σοβαρή παθολογικής καταστάσεως, για την οποία αναγκαιοί άμεση ιατρική φροντίδα.
Η μεγίστη εκπνευστική ροή, PEFR, είναι ουσιώδες διαγνωστικό εργαλείο για το άσθμα και τη ΧΑΠ, ακόμη και σε οξείες καταστάσεις. Αντίθετα, οι περισσότεροι ασθενείς που προσέρχονται με οξεία δύσπνοια, η άμεση σπιρομέτρηση σπάνια είναι εφικτή και διαφωτιστική, καθώς διαδραματίζει πολύ σπουδαιότερο ρόλο στους ασθενείς με χρόνιες πνευμονοπάθειες. Σημειώνεται, εν τούτοις, ότι η PEF μειώνεται, επίσης,  επί καρδιακής ανεπάρκειας. Επιπλέον, ο δέικτης FEV1/PEFR ( δείκτης Empey, φ.τ.: <10) είναι πολύ χρήσιμος δείκτης για την αναγνώριση ασθενούς με απόφραξη ανώτερων αναπνευστικών οδών, όπου μπορεί να λάβει τιμές >10. Ο δείκτης αυτός, επιπλέον, παρέχει μια εκτίμηση κια είναι χρήσιμος για την παρακολούθηση ασθενούς, επειδή παρέχει εκτιμήσεις αναφορικά με την επιδείνωση της αποφράξεως των ανώτερων αεραγωγών (π.χ., όγκος τραχείας). Οποιαδήποτε επιδείνωση της καταστάσεως του ασθενούς ή των ζωτικών του σημείων απαιτεί άμεση επαναξιολόγηση και εξ αρχής διερεύνιση. Στις περισσότερες περιπτώσεις χορηγείται συμπληρωματικό οξυγόνο, αν και πρέπει να 'ρυθμίζεται' κατάλληλα στους ασθενείς με χρόνιες υποξαιμικές πνευμονοπάθειες, οι οποίοι βασίζουν την αναπνοή τους στο υποξαιμικό ερέθισμα. Χροηγούντια βρογχοδιοασταλτικά σε ασθενείς με άσθμα και παροξύσνεις ΧΑΠ, αλλά η χορήγησή τους ελέγχεται με βάση συντρέχουσες καρδιοπάθειες. Μπορεί να απαιτηθεί ενδοφλέβια ενυδάτωση προκειμένου να αυξηθεί η πίεση πληρώσεως της δεξιάς καρδίας σε ασθενείς με μαζική πνευμονική πνευμονική εμβολή ή σηπτικό shock, που έμφανίζουν πτωσή αιμάτωση, αλλά η διούρηση και η χρήση αγγειοδιασταλτικών μπορεί να απαιτηθεί σε αθενείς με καρδιοπάθειες και αριστερή κοιλιακή ανεπάρκεια. Σε σοβαρές περιπτώσεις, θα απαιτηθεί η έγκαιρη ανάμιξη αναισθησιολόγων, μοναδολόγων, θωρακοχειρουργών, πνευμονολόγων και καρδιολόγων, ανάλογα με την υποκείμενη αιτιολογία. Από τη στιγμή που ο ασθενής σταθεροποιείται ο τρόπος εκτιμήσεως είναι παρόμοιος με υποξεία ή χρόνια δύσπνοια, ώστε μπορεί να απαιτηθούν πρόσθετες εξετάσεις για την ολοκλήρωση της διαγνώσεως, όπως η διενέργεια πλάγιων ακτινογραφημάτων, και αξονικής αγγειογραφίας, προς αποκλεισμό πνευμονικής εμβολής.
Εν τούτοις, ο διαχωρισμός μεταξύ οξείας και χρόνιας δύσπνοιας δεν είναι σαφής. π.χ., το άσθμα και η λοίμωξη μπορεί να οργανωθούν σε διάστημα εβδομάδων, η πνευμονική εμβολή μπορεί να είναι υποξεία, και η διάμεση πνευμονοπάθειεα μπορεί να εμφανιστεί οξέως.
ψυχολογικοί παράγοντες. Η ευρεθιστότητα κι η ανησυχία συσχετίζεται ισχυρά με τον βαθμό της δύσπνοιας (β20-23). Πολές από τις συσχετίσεις που δοκιμάστηκαν είναι στατιστικά σημαντικές, αλλά χαμηλές, έτσι, που η ανησυχία ερμηνεύει, τελικά, μόνο το 9% της διακυμάνσεως της δύσπνοιας, ενώ έχει δειχθεί συσχέτιση με την ανησυχία σε περιβάλλον Νοσοκομείου (r=0.63) ή την κλίμακα καταθλίψεως (β20, 24, 25), ερμηνεύοντας το 36% της διακυμάνσεώς της. Η επιρροή της της παθήσεως, σε καρκινοπαθείς αθενείς, υπό παρηγορητική θεραπεία ήταν, εν τούτοις αρνητική στη διαβάθμιση της δύσπνοιας (β26). Οι παραπάνω μελέτες δείχνουν την αναγκαιότητα της συμπεριλήψεως της μετρήσεως της κλίμακα καταθλίψεως στην κλινική προσέγγιση της δύσπνοιας.
βιβλιογραφία
1 . Mahler DA . Mechanisms and measurement of dyspnea in chronic obstructive pulmonary disease . Proc Am Thorac Soc 2006 ; 3 ( 3 ): 234 &#8211; 8 .
2 . O&#8217;Donnell D , Banzett BB , Carrieri-Kohlman V et al . Pathophysiology of dyspnea in chronic obstructive pulmonary disease. A roundtable . Proc Am Thorac Soc 2007 ; 4 : 145 &#8211; 68 .
3 . Williams MT , Cafarella P , Olds T , Petkov J , Frith P . The language of breathlessness differentiates between patients with chronic obstructive pulmonary disease and age-matched adults . Chest 2008 ; 134 : 489 &#8211; 96 .
4 . Abernethy AP , Wheeler JL . Total dyspnoea . Curr Opin Support Palliat Care 2008 ; 2 ( 2 ): 110 &#8211; 13 .
5 . Anon . Dyspnea. Mechanisms, assessment, and management: a consensus statement. American Thoracic Society . Am J Respir Crit Care Med 1999 ; 159 ( 1 ): 321 &#8211; 40 .
6 . Hardy JR , Turner R , Saunders M , A&#8217;Hern R . Prediction of survival in a hospital-based continuing care unit . Eur J Cancer 1994 ; 30A ( 3 ): 284 &#8211; 8 .
7 . Hammond E . Some preliminary findings on physical complaints from a prospective study of 1,064,004 men and women . Am J Pub Health 1964 ; 54 : 11 &#8211; 23 . 8 . Currow DC , Plummer J , Crockett A , Abernethy AP . A community population survey of prevalence and severity of dyspnoea in adults . J Pain Symptom Manage 2009 ; 38 ( 4 ): 533 &#8211; 45 . 9 . Currow DC , Smith J , Davidson PM , Newton PJ , Agar MR , Abernethy AP . Do the trajectories of dyspnoea differ in prevalence and intensity by diagnosis at the end of life? A consecutive cohort study . J Pain Symptom Manage 2010 ; 39 ( 4 ): 480 &#8211; 90 . 10 . Abernethy AP , Currow DC , Frith P , Fazekas BS , McHugh A , Bui C . Randomised, double blind, placebo controlled crossover trial of sustained release morphine for the management of refractory dyspnoea . BMJ 2003 ; 327 ( 7414 ): 523 &#8211; 8 . 11 . Mahler DA , Selecky PA , Harrod CG , et al . American College of Chest Physicians consensus statement on the management of dyspnea in patients with advanced lung or heart disease . Chest. 2010 ; 137 ( 3 ): 674 &#8211; 91 . 12 . Eckenhoff JE , Oech SR . The effects of narcotics and antagonists upon respiration and circulation in man. A review . Clin Pharmacol Therapeut 1960 ; 1 : 483 &#8211; 524 . 13 . Santiago TV , Pugliese AC , Edelman NH . Control of breathing during methadone addiction . Am J Med 1977 ; 62 ( 3 ): 347 &#8211; 54 . 14 . Weil JV , McCullough RE , Kline JS , Sodal IE . Diminished ventilatory response to hypoxia and hypercapnia after morphine in normal man . N Engl J Med 1975 ; 292 ( 21 ): 1103 &#8211; 6 . 15 . Santiago TV , Johnson J , Riley DJ , Edelman NH . Effects of morphine on ventilatory response to exercise . J Appl Physiol: Resp, Environ Ex Physiol 1979 ; 47 ( 1 ): 112 &#8211; 18 . 16 . Kryger MH , Yacoub O , Dosman J , Macklem PT , Anthonisen NR . Effect of meperidine on occlusion pressure responses to hypercapnia and hypoxia with and without external inspiratory resistance . Am Rev Resp Dis 1976 ; 114 ( 2 ): 333 &#8211; 40 . 17 . Mahler DA , Murray JA , Waterman LA , Ward J , Kraemer WJ , Zhang X , Baird JC . Endogenous opioids modify dyspnoea during treadmill exercise in patients with COPD . Eur Respir J 2009 ; 33 ( 4 ): 771 &#8211; 7 . 18 . Hjalmarsen A , Viitanen M , Jenssen T , Jorde R , Johansen O . Plasma beta-endorphin concentrations are increased in chronic obstructive pulmonary disease patients . Scand J Clin Lab Invest. 2000 ; 60 ( 6 ): 501 &#8211; 6 . 19 . Evans KC , Banzett RB , Adams L , McKay L , Frackowiak RSJ , Corfield DR. BOLD fMRI identifies limbic, paralimbic, and cerebellar activation during air hunger . J Neurophysiol 2002 ; 88 ( 3 ): 1500 &#8211; 11 . 20 . Bailey PL , Lu JK , Pace NL , et al . Effects of intrathecal morphine on the ventilatory response to hypoxia . N Engl J Med 2000 ; 343 : 1228 &#8211; 34 . 21 . Pattinson KTS . Opioids and the control of respiration . Br J Anaesth 2008 ; 100 ( 6 ): 747 &#8211; 58 .22 . Jennings AL , Davies AN , Higgins JPT , Gibbs JSR , Broadley KE . A systematic review of the use of opioids in the management of dyspnoea . Thorax 2002 ; 57 ( 11 ): 939 &#8211; 44 . 23 . Viola R , Kiteley C , Lloyd NS , et al . The management of dyspnea in cancer patients: a systematic review . Support Care Cancer 2008 ; 16 ( 4 ): 329 &#8211; 37 . 24 . Ben-Aharon I , Gafter-Gvili A , Paul M et al . Interventions for alleviating cancer-related dyspnea: a systematic review . J Clin Oncol 2008 ; 26 : 2396 &#8211; 404 . 25 . Bruera E , MacEachern T , Ripamonti C , Hanson J . Subcutaneous morphine for dyspnea in cancer patients . Ann Intern Med 1993 ; 119 ( 9 ): 906 &#8211; 7 . 26 . Mazzocato C , Buclin T , Rapin CH . The effects of morphine on dyspnea and ventilatory function in elderly patients with advanced cancer: a randomized double-blind controlled trial . Ann Oncol 1999 ; 10 ( 12 ): 1511 &#8211; 14 .27 . Clemens KE , Klaschik E . Symptomatic therapy of dyspnoea with strong opioids and its effect on ventilation in palliative care patients . J Pain Symptom Manage 2007 ; 33 ( 4 ): 473 &#8211; 81 . 28 . Clemens KE , Klaschik E . Effect of hydromorphone on ventilation in palliative care patients with dyspnoea . Support Care Cancer 2008 ; 16 : 93 &#8211; 9 . 29 . Estfan B , Mahmoud F , Shaheen P , et al . Respiratory function during parenteral opioid titration for cancer pain . Pall Med 2007 ; 21 : 81 &#8211; 6 . 30 . Navigante AH , Castro MA , Cerchietti LC. Morphine versus midazolam as upfront therapy to control dyspnea perception in cancer patients while its underlying cause is sought or treated . J Pain Symptom Manage 2010 ; 39 ( 5 ): 820 &#8211; 30 . 31 . Pauwels RA , Buist AS , Calverley PM , Jenkins CR , Hurd SS , Committee GS . Global strategy for the diagnosis, management, and prevention of chronic obstructive pulmonary disease. NHLBI/WHO Global Initiative for Chronic Obstructive Lung Disease (GOLD) Workshop summary . Am J Resp Crit Care Med 2001 ; 163 ( 5 ): 1256 &#8211; 76 . 32 . Buck C , Laier-Groeneveld G , Criee CP . The effect of dihydrocodeine and terbutaline on breathlessness and inspiratory muscle function in normal subjects and patients with COPD (abstract) . Eur Respir J 1996 ; 9 : 344S . 33 . Chua TP , Harrington D , Ponikowski P , Webb-Peploe K , Poole-Wilson PA , Coats AJ . Effects of dihydrocodeine on chemosensitivity and exercise tolerance in patients with chronic heart failure . J Am Coll Cardiol 1997 ; 29 ( 1 ): 147 &#8211; 52 . 34 . Woodcock AA , Gross ER , Geddes DM . Drug treatment of breathlessness: contrasting effects of diazepam and promethazine in pink puffers . Br Med J (Clin Res Ed) 1981 ; 283 ( 6287 ): 343 &#8211; 6 . 35 . Johnson MA , Woodcock AA , Geddes DM . Dihydrocodeine for breathlessness in &#8216;pink puffers&#8217; . Br Med J (Clin Res Ed). 1983 ; 286 ( 6366 ): 675 &#8211; 7 . 36 . Kim HF , Kunik ME , Molinari VA , et al . Functional impairment in COPD patients: the impact of anxiety and depression . Psychosomatics 2000 ; 41 : 465 &#8211; 71 . 37 . Simon ST , Higginson IJ , Booth S , Harding R , Bausewein C . Benzodiazepines for the relief of breathlessness in advanced malignant and non-malignant diseases in adults . Cochrane Database Syst Rev 2010 ; 1 : CD007354 . 38 . Sen D , Jones G , Leggat PO . The response of the breathless patient treated with diazepam . Br J Clin Pract 1983 ; 37 ( 6 ) : 232 &#8211; 3 . 39 . Mitchell-Heggs P , Murphy K , Minty K , et al . Diazepam in the treatment of dyspnoea in the &#8216;Pink Puffer&#8217; syndrome . Quar J Med 1980 ; 49 ( 193 ): 9 &#8211; 20 . 40 . Navigante AH , Cerchietti LC , Castro MA , et al . Midazolam as adjunct therapy to morphine in the alleviation of severe dyspnea perception in patients with advanced cancer . J Pain Symptom Manage 2006 ; 31 ( 1 ): 38 &#8211; 47 . 41 . Currow DC , Abernethy AP. Potential opioid sparing effects of benzodiazepines in breathlessness . J Pain Symptom Manage 2011; 41 ( 4 ) : e2 &#8211; 3 . 42 . Man GC , Hsu K , Sproule BJ . Effect of alprazolam on exercise and dyspnea in patients with chronic obstructive pulmonary disease . Chest 1986 ; 90 ( 6 ): 832 &#8211; 6 44 . Garner SJ , Eldridge FL , Wagner PG , Dowell RT . Buspirone, an anxiolytic drug that stimulates respiration . Am Rev Respir Dis 1989 ; 139 ( 4 ): 946 &#8211; 50 . 45 . Mendelson WB , Martin JV , Rapoport DM . Effects of buspirone on sleep and respiration . Am Rev Respir Dis 1990 ; 141 ( 6 ): 1527 &#8211; 30 . 46 . Argyropoulou P , Patakas D , Koukou A , et al . Buspirone effect on breathlessness and exercise performance in patients with chronic obstructive pulmonary disease . Respiration 1993 ; 60 ( 4 ): 216 &#8211; 20 . 47 . Singh NP , Despars JA , Stansbury DW , et al . Effects of buspirone on anxiety levels and exercise tolerance in patients with chronic airflow obstruction and mild anxiety . Chest 1993 ; 103 ( 3 ): 800 &#8211; 4 . 48 . Rice KL , Kronenberg RS , Hedemark LL , Niewoehner DE . Effects of chronic administration of codeine and promethazine on breathlessness and exercise tolerance in patients with chronic airflow obstruction . Br J Dis Chest 1987 ; 81 ( 3 ): 287 &#8211; 92 . 49 . Light RW , Stansbury DW , Webster JS . Effect of 30 mg of morphine alone or with promethazine or prochlorperazine on the exercise capacity of patients with COPD . Chest 1996 ; 109 ( 4 ): 975 &#8211; 81 . 50 . Light RW , Merrill EJ , Despars JA , Gordon GH , Mutalipassi LR . Prevalence of depression and anxiety in patients with COPD. Relationship to functional capcity . Chest 1985 ; 87 ( 1 ): 35 &#8211; 8 . 51 . Lacasse Y , Rousseau L , Maltais F . Prevalence of depressive symptoms and depression in patients with severe oxygen-dependent chronic obstructive pulmonary disease . J Cardiopulm Rehabil 2001 ; 21 : 80 &#8211; 6 . 52 . Mueller RA , Lundberg DB , Breese GR , Hedner J , Hedner T , Jonason J . The neuropharmacology of respiratory control . Pharmacol Rev 1982 ; 34 ( 3 ): 255 &#8211; 85 . 53 . Lacasse Y , Beaudoin L , Rousseau L , Maltais F . Randomized trial of paroxetine in end-stage COPD . Monaldi Arch Chest Dis 2004 ; 61 ( 3 ): 140 &#8211; 7 . 54 . Smoller JW , Pollack MH , Systrom D , Kradin RL . Sertraline effects on dyspnea in patients with obstructive airways disease . Psychosomatics 1998 ; 39 ( 1 ): 24 &#8211; 9 . 55 . Papp LA, Weiss JR, Greenberg HE, et al . Sertraline for chronic obstructive pulmonary disease and comorbid anxiety and mood disorders . Am J Psychiatry 1995 ; 152 ( 10 ): 1531 . 56 . Perna G , Cogo R , Bellodi L . Selective serotonin re-uptake inhibitors beyond psychiatry: are they useful in the treatment of severe, chronic, obstructive pulmonary disease? Depress Anxiety 2004 ; 20 ( 4 ): 203 &#8211; 4 . 57 . Borson S , McDonald GJ , Gayle T , Deffeback M , Lakshminarayan S , VanTuinen C . Improvement in mood, physical symptoms, and function with nortriptyline fo r depression in patients with chronic pulmonary disease . Psychosomatics 1992 ; 33 ( 2 ): 190 &#8211; 210 . 58 . Str&#246;m K , Boman G , Pehrsson K , et al . Effect of protryptiline, 10mg daily, on chronic hypoxaemia in chronic obstructive pulmonary disease . Eur Respir J 1995 ; 8 : 425 &#8211; 9 . 59 . Robuschi M , Gambaro G , Spagnotto S , Vaghi A , Bianco S . Inhaled frusemide is highly effective in preventing ultrasonically nebulised water bronchoconstriction . Pul Pharmacol 1989 ; 1 ( 4 ): 187 &#8211; 91 . 60 . Chung KF , Barnes PJ . Loop diuretics and asthma . Pul Pharmacol 1992 ; 5 ( 1 ): 1 &#8211; 7 . 61 . Ventresca PG , Nichol GM , Barnes PJ , Chung KF . Inhaled furosemide inhibits cough induced by low chloride content solutions but not by capsaicin . Am Rev Resp Dis 1990 ; 142 ( 1 ): 143 &#8211; 6 . 62 . Nishino T , Ide T , Sudo T , et al . Inhaled furosemide greatly alleviates the sensation of experimentally induced dyspnea . Am J Resp Crit Care Med 2000 ; 161 ( 6 ): 1963 &#8211; 7 . 63 . Newton PJ , Davidson PM , Macdonald P , Ollerton R , Krum H . Nebulized furosemide for the management of dyspnea: does the evidence support its use? J Pain Symptom Manage 2008 ; 36 ( 4 ): 424 &#8211; 41 . 64 . Ong KC , Kor AC , Chong WF , Earnest A , Wang YT . Effects of inhaled furosemide on exertional dyspnea in chronic obstructive pulmonary disease . Am J Resp Crit Care Med 2004 ; 169 ( 9 ): 1028 &#8211; 33