Ενώ η ήρεμη εισπνοή είναι ενεργητική λειτουργία και συντελείται με τη σύσπαση των έξω μεσοπλεύριων μυών και του διαφράγματος, η ήρεμη εκπνοή είναι παθητική λειτουργία και ολοκληρώνεται με την απελευθέρωση δυνάμεως, που είχε αποθηκευτεί ως ελαστική παραμόρφωση των ιστών, κατά την εισπνοή που μόλις προηγήθηκε. Με την αύξηση του αερισμού ενεργοποιούνται οι βοηθητικοί αναπνευστικοί μύες, δηλαδή ο στερνοκλειδομαστοειδής, ο τραπεζοειδής και ο πρόσθιος σκαληνός μυς, που ενισχύουν την εισπνοή και οι κοιλιακοί μύες και οι έσω μεσοπλεύριοι που ενισχύουν την εκπνοή. Κατά την εισπνοή, η ενεργοποίηση των εισπνευστικών μυών αναγείρει τις πλευρές και το στέρνο, αυξάνοντας, έτσι, την πλάγια και προσθοπίσθια διάμετρο του θώρακος, ενώ με τη σύσπαση του διαφράγματος επιπεδώνονται οι θόλοι και ανασπώνται οι κατώτερες πλευρές. Ο όγκος του θωρακικού κλωβού αυξάνεται και η ενδοθωρακική πίεση ( Ppl ) γίνεται περισσότερο υποατμοσφαιρική ( αρνητική ) (Patm > Ppl), έτσι, που προκαλεί την εισροή αέρος στους αεραγωγούς και τις κυψελίδες, που διαρκεί όσο η διαφορά της ενδοθωρακικής από την ατμοσφαιρική πίεση είναι θετική4. Μετά τη συμπλήρωση της εισπνοής, οι εισπνευστικοί μύες χαλαρώνουν, το αναπνευστικό σύστημα οδεύει στην κατάσταση ηρεμίας και η πίεση ελαστικής επαναφοράς, PL, που οικοδομήθηκε κατά την ελαστική παραμόρφωση των ελαστικών και κολλαγονικών στοιχείων του παρεγχύματος στη διάρκεια της προηγούμενης εισπνοής, αναλαμβάνει την εξέλιξη της εκπνοής. Κατά την ήρεμη εκπνοή δεν καταναλώνεται ενέργεια, αλλά η εκπνοή ολοκληρώνεται παθητικά, εκτός και εάν έχουν ενεργοποιηθεί οι εκπνευστικοί μύες. Οι εκπνευστικοί μύες ενεργοποιούνται επί αερισμού μεγαλυτέρου των 20 I/min.
βλέπε: Αναπνευστικός κύκλος
καρδιοπνευμονικές διαντιδράσεις - αυτόματη αναπνοή Οι κατά φάσεις μεταβολές της ενδοθωρακικής πιέσεως και του πνευμονικού όγκου, στον αναπνευστικό κύκλο, εισφέρουν μεταβολές στο προφορτίο και μεταφορτίο της δεξιάς και αριστερής καρδιάς, που εισφέρουν στη παρατηρούμενη διακύμανση της καρδιακής εξωθήσεως και της αρτηριακής πίεσεως με τον αναπνευστικό κύκλο, αλλά και, ιδίως, σε παθολογικές καταστάσεις. Κατά τη διάρκεια της εισπνοής, η μείωση της ενδοθωρακικής πιέσεως, ευνοεί την επιστροφή φλεβικού αίματος στη θωρακική κοιλότητα. Ο δεξιός κόλπος και κοιλία πληρούνται και η εξώθηση της δεξιάς κοιλίας προς τα πνευμονικά αγγεία αυξάνεται, καθώς, ταυτόχρονα, οι κυψελίδες πληρούνται με αέρα. Η πνευμονική έκπτυξη επιφέρει, επίσης, έκπτυξη των εξωκυψελιδικών αρτηριών, των οποίων οι αντιστάσεις μειώνονται και διευκολύνουν την αυξημένη ροή δι αυτών. Η Ppa παραμένει, σχεδόν, σταθερή σχετικά με την ΡΑ. . oooo οοοo