Θεματολόγιο Πνευμονολογίας

http://www.youtube.com/watch?v=6S8d-XBsXkA

       περιεχόμενα
|ανασκόπηση των πνευμονοπαθειών | Κλινικοεργαστηριακή προσέγγιση|
Σε μια μελέτη που είχε δημοσιευτεί στο MEDICINE, to 1995, είχε διαπιστωθεί όι η λεπτομερής λήψη του ιστορικού και η ενδελεχής κλινική εξέταση οδήγησαν στη σωστή διάγνωση στο 60-70 % των περιπτώσεων σ΄ένα εξωτερικό Ιατρείο. ΚΑι σε μια μελέτη που πρόσφατα δημοσιεύτηκε στο American Journal of Medicine κατέληξε σοτ συμπέρασμα ότι η ανεπαρκής φυσική εξέταση οδήγησαν σε χαμένες, καθυστερημένες ή λανθασμ'ένες διαγνώσεις, περιττές θεραεπίες, αποστ΄ςρηση ορθής θεραπείας, και αδικαιολόγητη έκθεση σε ιονίζουσα ακτινοβολία ή οιωνεί νεφροτοξικά σκιαγραφικά.Μεγάλα πανεπιστήμια, όπως το Stanford αφιερώνουν πολλές διδακτικές ώρες στην εκαπίδευση της κλινικής, παρά τη κλίνη του ασθενούς φυσική εξέταση, και  προβάλλουν το ρόλο της στην φροντίδα των ασθενών. Τελευταίο, αλλά όχι λιτγοτερο σημαντικό είναι η ευκαιρία για σωματική επαφή με τον ασθενή, ποου λειτουργεί ευοδωτικά, στην εγκατάσταση σχέσεων εμπιστοσύνης και συμμόρφωσης, ακόμη και εάν υπάρχουν περιπτώσεις όπου η φυσική εξέταση δεν πρφοσφέρει σημαντικές διαγνωστικές παρατηρήσεις;.
Από την εμπειρία γνωρίζουμε π.χ., ότι η διάκριση ανάμεσα στο άσθμα, τη βρογχίτιδα και το εμφύσημα είναι δύσκοπλή και απαιτεί την προσφυγή σε εξετάσεις υψηλής τεχνολογίας. Παρόλα αυτά, ακόμη και η απλή παρατήρηση του ασθενούς, καθώς πλησιάζει το γρφείο μας, μπορεί να μας δώσει χρήσιμες και, μερικές φορές, παθογνωμονικές πληροφορίες.
Αυτά εκανε εξάλλου και τον William Osler, τον ιατρό που επανέφερε την Ιατρική από το γραφείο και τα αμφιθέτρα, πίσω στο θάλαμο, παρά τη κλίνη του ασθενούς. Στο έργο του  The Principles and Practice of Medicine στο οποίο περιγράφει τις μεθόδους κλινικής εξέτασης και τον καθιέρωσε ως έναν από τους πρωτεργ'ατες της Ιατρικής Επιστήμης, όπως ο Ιπποκράτης, ο Cl Bernard, ο Harvey Cushing και εκτεταμένη σειρά άλλων. Παρόλο ότι το βιβλίο του σημείωσε αναρίθμητες επανεκδόσεις σχεδόν σε όλες τις γλώσσες του σύγχρονου κόσμου, ο ίδιος θεωρούσε ως το άριστο ιατρικό έργο εκείνο του Αβικέννα.