Θεματολόγιο Πνευμονολογίας

βλ.: πνευμονία vs  ενεργός φυματίωση στους ηλιωμένους

Παρά το γεγονός ότι η πνευμονία είναι συνήθης πάθηση, ενώ έχει συμπληρωθεί τεράστιος όγκος βιβλιογραφικών δεδομένων, εκκρεμούν πολλά ζητήματα που αφορούν την αντιμετώπιση και διαχείρισή της. 

  Επειδή σπάνια ένα επεισόδιο εισροφήσεως επιβεβαιώνεται με   αντικειμενικές μαρτυρίες, η διάγνωση συνάγεται ότααν επί ασθενούς υπό υψηλό κίνδυνο εισροφήσεως αναγνωρισθούν ακτινολογικά ευρήματα διηθήσεως στα εξαρτημένα βρογχοπνευμονικά τμήματα, όπως ο πρόσθιος του δεξιού άνω λοβού, λόγω της προτιμούμενης θέσεως κατακλίσεςω των ηλικιωμένων. Επιπλέον πρέπει να θεωρείται έγκαιρα η πιθανότητα προσβολής από λεγεωνέλλα, επειδή κάθε καθυστέρηση στην ένραξη θεραπείας επιτείνει τις δυσμενείς συνέπειές της και αυξάνει τη θνητότητα.

Έχει δοθεί ιδιαίτερη έμφαση στη χρησιμότητα των διαγνωστικών δοκιμασιών έναντι της αποδοτικότητας της εφαρμογής εμπειρικής θεραπείας. Οι ακόλουθες τρεις απόψεις είναι σημαντικές στη διαχείριση της πνευμονίας, όπου οι διαγνωστικές δοκιμασίες διαδραματίζουν κεντρικής σημασίας ρόλο (βλέπε πίνακα 1). Η διάκριση της πνευμονίας από άλλες παθήσεις, όπως η παρόξυνση της ΧΑΠ ή του άσθματος μπορεί να αποβεί ιδιαίτερα δυσχερής, ιδίως, αλλά όχι αποκλειστικά, επί ασθενών με αντίστοιχο ιστορικό. Η CRP και η προκαλσιτονίνη μπορούν να βοηθήσουν τη διάκριση ανάμεσα σε λοιμώδη νοσήματα, όπως η πνευμονία, από φλεγμονώδεις εξάρσεις όπως η παρόξυνση ΧΑΠ και άσθματος (Bafadhel M. et al.).

H διάκριση ανάμεσα στις διάφορες μορφές πνευμονίας, όπως η πνευμονία κοινότητας ή εκείνης των ιδρυματιζομένων ατόμων ή των νοσκομεειακών μοφών της από άλλες παρεμφερούς εμφανίσεως παθολογικές οντότητες, όπως η μη ειδική διάμεση ίνωση η συμφορητική καρδιοπάθειεα, χρόνιο πνευμονικό οίδημα, είναι κεντρικής σημασίας γιοα διάφορους λόγους, εκ των οποίων οι σημαντικότεροι αφορούν στην επιλογή του κατάλληλου θεραπευτικού σχήματρος, όπως μεταξύ των διαφόρων μορφών πνευμονιών που προαγγέλλουν διαφορετική αιοπαθογένεια ή μεταξύ άλλων μη λοιμώδους αιτιολογίας παθολογικών καταστάσεων, στις οποίες η αδιάκριτη χορήγηση αντιβιοτικής αγωγής μπορεί να απολήξει σε  καθυστερήσεις εφαρμογής κατάλληλης και αναγακαίας θεραπείαςς ή να αποστερίσει τους ασθενείς από σωτερία η ανακουφιστικά φάρμακα.

βλεπε:

κατευθυντήριες οδηγίες.

Ειδικότερα, πρέπει να θεωρούνται παθολογικές κατάστάσεις, σε παιδιά ή ενήλικες, όπως:

βλέπε:

διάγνωση

πνευμονία: βακτηριακή vs άτυπη

πνευμονία vs ενεργός φυματίωση σε ηλικιωμένα άτομα

Έχει, πρόσφατα δημοσιευτεί μια εργασία, με την οποία επιχειρείται να αξιολογηθεί η χρήση της HRCT στην διαφορική διάγνωση της πνευμοπνίας από την ενεργό φυματίωση με θετική απόχρεμψη επί ηλικιωμένων ατόμων (&). Στη μελέτη εντάχθηκαν 1255 ασθενείς, από τους οποίοιυς 139 με ενεργό φυματίωση ): θετική απόχρεμψη). Σύμφωνα με ανάλυση ROC, η ευαισθησία, ειδικότητα, θετική και αρνητική διαγνωστική αξία ψευδώς θετικά και αρνητικά αποτελέσματα, ήταν 98.6 %, 95.8 %, 78.5 %, 99.8 %, 4.2 % και 1.4 %, αντίστοιχα, για τη διάγνωση της φυματιώσεως με θετική απόχρεμψη στους ηλιωμένους, και 100.0 %, 96.9 %, 76.5 %, 100.0 %, 3.1 % και 0.0 %, αντίστοιχα, στους μη ηλικωμένους. Αναγνωρίζεται, έτσι, ότι η HRCT μπορεί να εισφέρει στη διάγνωση της ενεργού φυματιώσεως, ώστε να ληφθούν έγκαιρα τα κατάλληλα μέτρα αποτροπής της μεταδόσεως της λοιμώξεως και της ελαχιστοποιήσεως μη αναγκαίων νοσοκομειακών απομονώσεων.