Θεματολόγιο Πνευμονολογίας

   |επαναληπτικότητα|Τα σπιρόμετρα ιατρείου πρέπει να μετρούν με ακρίβεια τον FEV₁, τον FEV₆, την FVC, και να έχουν ενσωματωμένο σύστημα ελέγχου ποιότητας και ενδείξεων σφάλματος. Πέραν της εσωτερικής βαθμονομήσεως που διενεργείται από το ίδιο το όργανο, πρέπει να τίθεται σε ημερήσιο έλεγχο βαθμονομήσεως, μέσω σύριγγος 3 λίτρων, καθώς οι μόνιμοι μετατροπείς ροής μπορεί να θρομβωθούν από αποξηραμένες εκκρίσεις. Με τη χρήση χειροκίνητης σύριγγος 3 λίτρων, πρέπει να διενεργείται εκκένωσή της επί 3 φορές στο σπιρόμετρο. Η μέτρηση που καταγράφεται στο όργανο πρέπει να κυμαίνεται στο 3.5% των 3 L. Εάν δεν ικανοποιείται το κριτήριο αυτό, ακόμη και μετά την αλλαγή του μετατροπέα ροής, το όργανο πρέπει να παροπλίζεται, μέχρις ότου ελεγχθεί από τον κατασκευαστή.

Ο χειριστής πρέπει να εισάγει ορθές τιμές για την ηλικία, το φύλο και το ύψος του εξεταζομένου, καθώς οι τιμές αυτές θα χρησιμοποιηθούν από το όργανο για την έκδοση των προβλεπομένων τιμών του. Η περίμετρος της μέσης πρέπει, επίσης να καταμετράται, επειδή η παχυσαρκία ευθύνεται για μικρότερες τιμές FVC. 

Απαράδεκτα σπιρογρασφήματα: Α: διστακτική έναρξη· Β: υπομέγιστη προσπάθεια· C: βήχας στην αρχή, της εκπνοής· D: πρώιμη διακοπή.

Για τη λήψη μιας αποδεκτής δοκιμασίας, συνήθως απαιτούνται 3 πλήρεις και αναπαραγώμενες προσπάθειες. Ο χειριστής πρέπει να ασκηθεί στην αναγνώριση μη αποδεκτής δοκιμασίας, από την επισκόπηση της μορφής της καμπύλης, καθώς ατελείς προσπάθειες, συνήθως απεικονίζονται ως παθολογικοί τύποι.

 Μια παραδεκτή σπιρομέτρηση διακρίνεται από την οξεία κορυφή της στο ίχνος καταγραφής της ροής, και διάρκεια εκπνοής μεγαλύτερη των 6 sec. 2-3 παραδεκτές δοκιμασίες πρέπει να διατεθούν για την ανάλυση και την έκδοση των αποτελεσμάτων. Η αναπαραγωγιμότητα ελέγχεται με τη σύγκριση των τιμών της FVC (à1204, 1205). 

Καμπύλη V̇/V υγιούς (Α) και ασθενούς με πνευμονικό εμφύσημα (Β), πνευμονική, μετακτινική, ίνωση (C), απόφραξη ανώτερων αεραγωγών, στένωση τραχείας, D, ή Ε, ανεπαρκής εκτέλεση.

Γενικά, μετά τη διενέργεια της σπιρομέτρησης ο χειριστής πρέπει να βεβαιωθεί ότι η δοκιμασία έγινε σύμφωνα με τα πρότυπα, πριν προχωρήσει στην ερμηνεία των αποτελεσμάτων. Ο καλύτερος έλεγχος ποιότητας της εξετάσεως μπορεί να γίνει με επισκόπηση των μορφολογικών χαρακτηριστικών της καμπύλης ροής-όγκου. Μια δοκιμασία που εκλέστηκε ορθά έχει ένα τυπικό σχήμα. Άρεται από τησμείο τομής των συντεταγμένων και αυξάνεται απότομα μέχρι το σημείο της PEFR. Απ΄πο το σημείο αυτό και πέρα, η στιγμιαία ροή προοδευτικά μειώνεται, προς σχηματισμό του κατιόντος σκέλους της εκπνευστικής καμπύλη, ακολουθώντας κυρτή ή κοίλη πορεία προς τον άξονα της τετμημένης. Η εκπνευστική καμπύλη συμπληρώνεται με την εισπνευστική καπμπύηλη, που καταγράφεται, λαμβάνοντας αρνητικές τιμές ροής, κάτω από την τετμημένη. 
Μια συνήθης παραλλαγή είναι εκείνη πουη αποκαλείται 'γόνυ'- μια μικρή κύρτωση στην αρχή του κατιόντος σκέλους της εκπνευστικής καμπύλης. Η εικόνα αυτή, συνήθως αναγνωρίζεται στη σπιρομξέτρηση νεαρών γυναικών. 

αναπαραγωγιμότητα

Για τη βεβαίωση ότι ο ασθενής έχει αποδόσει τη μέγιστη τιμή του κατά τη δοκιμασία FVC, πρέπει να την επανλάβει τουλάχιστον Χ2 φορές. Εάν η δοκιμασία είναι αναπαραγώγιμη, τότε παρέχεται επιβεβαιωση ότι η εέταση έχει εκτελεστεί κανονικά. Πράγματι, είναι εξαιρετικά δύσκολο να παραχθούν δύο όμοιες καμπύλες, χωρίς να έχει καταβληθεί και στις δύο η μέγιστη δυνατή προσπάθεια.  

Γενικά, η αναπαραγωγιμότηtα ελέγχεται σε τρεις παραμέτρους: FVC, FEV1 και PEFR. Δύο δοκιμασίες είναι αναπραγώγιμες, εφόλσον ο FVED1 και η FVC διαφ΄ρουν μεταξύ τους λιγότςερο από 5% ή 200 mL. Και η διακύμανση της PEFRF είναι μικρότερη του 10%. Εάν οι τιμές μεταξύ των δύο προσπαθειών για κάθε μια από τις παραμέτρους- δείκτες αναπαραγωγιμότητας, ο εξεταζόμενος πρέπει να εκτελέσει πρόσθετες σπιρομετρήσεις μέχρις ότι παραχθούν δύο, που ικανοποιούν τα παραπάνω κριτήρια, ή μέχρις ότι συμπληρώσει 8 προσπάθειες. Μερικοί ασθενείς δεν καταφέρνουν ποτέ να εκτελέσουν δύο αναπαραγώγιμες δοκιμασίες. 

σφάλματα

Διάφορα σφάλματα, κατά την εκτέλεσή τη μπορεί να την καταστήσουν απαράδεκτη. Τα σφάλματα αυτά υτποιχρεώνουβν τον εξεταζόμενο στην επανάληψη της δοκιμασίας. 
βήχας. Πολλοί ασθενείς διακόπτουν παρεμβάλουν βήχα, στη δια΄ρκεια ης βίαιης εκπνοής, η οποία, εξάλλου είναι προκληξτικό αίτιο βήχα σε σθενείς με οξεία ή χρόνια βρογχίτιδα· Κατά τον βήχα, όπως είναι γνωστό, προκαλείται στιγμιαία σύγκλειση της γλωττίδας και επαναδιάνοιξη προς συνέχιση της ροής· αλλά αυτό καταγράφεται στο ίχνος της καμπύλης εκπνευστικής ροής-όγκου και φαίνεται, όπως εδώ. 

πολύ βραδεία εκπνοή Το υψηλότερο σημείο - η αιχμή της μεγίστη εκπνευστικής ροής πρέπει να επισημανθεί σε διάστημα μικρότερο των 100 msecs. Εάν αυτό δεν συμβαίνει, τότε ο εξεταζόμενος δεν έχει εκπνεύσει όσο βιαότερα μπορεί. Αυτό μαρτυρείται από την διαμόρφωση του ανιόντος σκέλους της εκπνοής όπου διακρίνεται ο εκπνευστικός δισταγμός του εξεταζόμενου. Ο δισταγμός κατά την έναρξη της εκπνοής μπορεί, ακόμη να απεικονιστεί και όπως φαίνεται στο παραπλεύρως διάγραμμα. 

   Ατελής εκπνοή Η ορθή εκτέλεση της δοκιμασίας προϋποθέτει ότι η βάιιη εκπνευστική προσπάθεια το εξεταζομένου, είναι επίσης και πλήρης. Εάν ο ασθενής διακόψει την εκπνοή του πριν ολοκληρωθεί η πλήρης εκκένωση των πνευμόνων του, θα προκύψει μια καμπύλη ροής - όγκου παρόμοια με αυτήν που εμφανίζεται στην εικόνα. Στην  περίπτωση αυτή, δηλαδή, το κατιόν σκέλος της καμπύλης ροής-όγκου θα διαγράψει μαι ταπότομη κλίση πορος τον άξονα του όγκου (τετμημένη), όπως διακρίνεται στην εικόνα παραπλεύρως. 
μεγαλύτερη εισπνοή, παρ΄ό,τι εκπνοή. Η σημασία της δεύτερης βαθειάς εισπνοής μετά την βίαιη εκπνοή, φαίνεται κατά τον ποιοτικό έλεγχο.

Εάν ο εξεταζόμενος εισπνεύσει μεγαλύτερο όγκο αέρος, από τον όγκο που εξέπνευσε κατά την αμέσως προηγηθείσα βίαιη εκπνοή, αναγνωρίζουμε ότι η προηγούμενη της εκπνοής εισπνοή του εξεταζόμενου δεν ήταν πλήρης. Το τέλος της εισπνευστικής καμππύλης κείται αριστερότερα από τον άξονα της ροής (τεταγμένη). 

μη εποαρκής χρόνος εκπνοής. Ο χρόμνοις εκπνοής μπορεί να υπολογιστεί στο διάγραμμα όγκος-χρόνος, όπως στην παρακείμενη εικόνα.  Σύμφωνα με τα κριτήρια της Americn Thoracic Society, ο εκπνευστικός χρόνος πρέπει να υπερβεί τα 6 secs. Η απαίτηση αυτή μπορεί να αποδειχθεί εξαιρετικά δύσκολη, ακόμη και σε ένα υγιή και, κυρίως, στα παιδιά. Έτσι, συνήθως, η εκπνοή δεν υπερβαίνει τα 3 secs. 

Μόνο εφόσον κανένα από τα πόραναφερόμενα σφάλματα δεν σημειωθεί, τότε μπορεί μια δοκιμασία σπιρομέτρησης να θεωρηθεί ότι 'περνάει' τον ποιοτικό έλεγχο.