Σπιρόμετρα

Hutchinson, 1846

 Τα σπιρόμετρα είναι όργανα με τα οποία μετριέται ο όγκος του εισ(εκ)πνεόμενου αέρος προς/από τους πνεύμονες κατά τη διάρκεια της εκπνοής/εισπνοής. Οι μετρήσεις αναφέρονται ευθέως είτε στον όγκο ή στην ταχύτητα ροής του αέρα που αναπνέεται.

Τα σπιρόμετρα εισήγχθησαν το 1813 από τον Ε. Kentish, ο οποίος ονόμασε τη συσκευή που κατασκεύασε, πνευμόμετρο, με την οποία επιχειρούσε να υπολογίσει την επίδραση των νοσημάτων στον πνευμονικό όγκο[i].  Το 1845, Vierordt δημοσίευσε τη διατριβή του ” Physiologie des Athmens mit besonderer Rücksicht auf die Auscheidung der Kohlensäure” στην οποία επιχειρούσε να μετρήσει, με ακρίβεια τον όγκο της εκπνοής. Μερικοί από τους όρους που εισήγαγε, χρησιμοποιούνται ακόμη και σήμερα, όπως όπως υπολειπόμενος όγκος και ζωτική χωρητικότητα.

Το 1846 ο John Hutchinson δημοσίευσε τη μελέτη του επί της χρήσεως ενός ανεστραμμένου κώδωνος, εμβαπτισμένου σε δοχείο με νερό,  για τη μέτρηση της ζωτικής χωρητικότητας. Πρότεινε ότι με τη μέθοδο αυτή μπορούσε να διαγνώσει τη φυματίωση σε προσυμπτωματικό στάδιο, καθώς μπορούσε να μετρήσει την απώλεια πνευμονικού όγκου που προκαλούσε η συχνότερη αιτία περιοριστικού συνδρόμου, που για την εποχή του ήταν η φυματίωση. Κατασκεύασε εξισώσεις προσομοιώσεως της ζωτικής χωρητικότητας με βάση το φύλο, το ύψος και την ηλικία του εξεταζομένου και μπορούσε να διακρίνει την απόκλιση από προβλεπόμενες τιμές των μετρήσεων των ασθενών του. Τα σπιρόμετρα αποτελούν βασικό όργανο στα Εργαστήρια Λειτουργικού Ελέγχου Αναπνοής.

Σπιρόμετρα, τύποι

Σπιρόμετρα, προδιαγραφές

Σπιρόμετρα, βαθμονόμηση