Υπάρχουν δύο εκδοχές βαθμονομήσεως. [α] εκείνη της μεταβολής όγκου και, [β] εκείνη των δυναμικών μεταβολών. Η πρώτη εκδοχή υλοποιείται εύκολα και, συνήθως, διενεργείται "εφ΄άπαξ" κατά την κατασκευή του σπιρομέτρου. Συνήθως τελείται με ένα σπιρόμετρο αναφοράς. Η δυναμική δοκιμασία βαθμονομήσεως είναι δυσχερής. Έχουν υποδειχθεί πρότυπα βαθμονομήσεως, από διάφορες ερευνητικές πηγές και Ιατρικές Εταιρείες, αλλά δεν έχει συμφωνηθεί ενιαίος τρόπος ελέγχου, καθώς εντοπίζονται σοβαρά πρακτικά και λογιστικά προβλήματα με σχεδόν καθέναν από αυτούς. Π.χ., επί καταγραφής βίαιης εκπνοής από εκπαιδευμένου εξαταζόμενου, παρατηρείται συντελεστής διακυμάνσεως των αποτελεσμάτων των δοκιμασιών ±3%, για τον FEV1, ή ακόμη μεταλύτερη, με όρους παρατάσεως των μεσοδιαστημάτων εξετάσεως. Επομένως, είναι δύσκολο να προσομοιωθεί ο τύπος της βίαιης εκπνοής, προς την οποία να συγκριθεί η τεχνική απεικόνισή του από τη συσκευή.