Παρατηρείται σε περιπτώσεις, κατά τις οποίες λόγω παθολογιών, έχουν διαμορφωθεί περιοχές στο πνευμονικό παρέγχυμα, οι οποίες ευρίσκονται σε δυσχερή ή καθόλου επικοινωνία με το βατό τμήμα του τραχειοβρογχικού δένδρου. Είναι επόμενο ότι ο αέρας των περιοχών αυτών δεν μπορεί να εκτιμηθεί με μεθόδους αραιώσεως αερίων, αν και μπορεί να μετρηθεί με την πληθυσμογραφία σώματος ή με τις ακτινογραφικές μεθόδους εκτιμήσεως της TLC. Από τα κύρια χαρακτηριστικά του είναι η αύξηση του λόγου RV/TLC%, ενώ παραμένει στα φυσιολογικά όρια η TLC. Η τελευταία αυξάνεται στην υπερδιάταση, όπως και ο λόγος RV/TLC%, ενώ παραμένει φυσιολογική η VC, η οποία, όμως, μειώνεται επί παγιδεύσεως αέρος, επειδή τα τμήματα αυτά μη επικοινωνίας του παρεγχύματος, ουσιαστικά, παρακρατούν χώρο, που ως μη αεριζόμενος, αφαιρείται από την VC. Τελευταία, συσχετίζεται με την εισπνευστική χωρητικότητα.
βλέπε:
δυναμική υπερδιάταση επί πνευμονικού εμφυσήματος
παγίδευση αέρος- εικόνα μωσαϊκού, βρογχιολίτιδες