διατροφή

 ΜΕΤΑΒΟΛΙΣΜΟΣ

Σαν  γενικό σημείοα αναφοράς, η συνιστώμενη διατροφική ποσότητα   πρωτεΐνης είναι περίπου  0.8g/kg σωματικού βάρους που αντιστοιχεί περίπου με 52 g πρωτεΐνης για τις υγιείς γυναίκες και 65 g για τους υγιείς άνδρες. Τόσο για τους υγιείς, όσο και για τους ασθενείς, ωστόσο, είναι αφαλέστερο να λαμβάνεται μια ακριβέστερη καταγραφή της συστάσεως των ημερησίως κατναλισκόμενων τροφών, σε μεγαθρεπτικά συστατικά, πρωτεΐνες,  λίπη, υδατάνθρακες.Η στέρηση, π. χ, υδατανθράκων, στα πλαίσια διαίτης απίσχνασης μπορεί να ΄πιέσει΄το ήπαρ προς παραγωγή κετονοσωμάτων, όπως συμβαίνει με τις κετονικές δίαιτες (βλέπε παρακάτω).·

Η βέλτιστη μέθοδος ελέγχου των θρεπτικών συστατικών που προσλαμβάνονται ημερησίως, είναι η μέτρηση του μεταβολίκού ρυθμού ηρεμίας (resting metabolic rate), που διενεργείται σε συγκεκριμένες εργαστηριακές διατάξεις. Με τη μέθοδο της έμμεσης θερμιδομετρίας (θρμιδοσπιρομέτρηση) μπορούν να μετρηθούν μεα ακρίβεια οι καταναλισώμενες ποσότητες των μεγαθρεπτικών συστατικών της τροφής και να τγροποποιηθούν έτσι, ώστε διατηρώντας προβλεπόμενο εσωτερικό περιβάλλον, να εξασφαλιστεί απώλεια βάρους και διατροφική ισορροπία σε υγειά άτομα και ασθενείς.  

Η συνιστώμενη σναλογία μακροθρεπτικπων συστατικών είναι:

Όπως φαίνεται και στον παραπάνω πίνακα, οι υδατάνθρακες είναι το βασικό μεγαθρεπτικό συστατικό, που μετατρέπεται σε γλυκόζη μετά την κατανάλωσή του. Η γλυκόζη είναι το προτιμότερο μεγαθρεπτικό συστατικό για την παροχή ενέργειας στον οργανισμό μας. Επί πλήρους στέρησης υδατανθράκων, όπως στις κετονικές  δίαιτες ή στην πρώτη περίοδο της δίαιτας Atkins, ο οργανισμός μας διασπά λίπος προκειμένου να παράξει γυκόζη για τις μεταβολικές και άλλες ανάγκες του. Η  δράση αυτή ονομάζεται νεογλυκογένεση. Επί στέρησης υδατανθράκων, τότε ο οαργνισμός μετατρέπει λίπος σε γλυκόζη, παράγοντας κετονοσώματα, αφού προηγουμένως όμως εξαντληθούν όλα τα αποθέματα γλυκαγόνου, που αποθηκεύνται κυρίως στους μυς. Η κατανάλωση γλυκογόνου και η στέρηση υδατανθράκων συνοδεύεται από μεγάλη απώλεια νερού, που μπορεί να μην αφήσει ανεπηέαση την αναπνευστική λειτουργία. Κατά την καύση λιπών, απουσία. γλυκόζης, στο ήπαρ παράγεται κετόνη, που ανιχνεύεται από κακοσμία και εμφάνιση κλινικής εικόνας, ως από γίππης, αλλά και πόνος στο στομάχι, ναυτία, έμετος και καρρηβαρία. Οι δίαιτες με χαμηλή περιεκτικότητα σε υδατάνθρακες έχουν επίσης χαμηλή περιεκτικότητα σε φυτικές ίνες κι έτσι δεν αποκλείεται να εμφανιστεί δυσκοιλιότητα, η οποία όμως παρέρχεται σε λίγες εβδομάδες.