Θεματολόγιο Πνευμονολογίας

1. Εισαγωγή

Οι επιστημονικές θεωρίες είναι ιστορικές οντότητες
κι έτσι, υφίστανται μεταβολές με την πάροδο του 
χρόνου. και μερικές φορές, αλλά όχι πάντα, 
η θεωρία τείνει στη λαϊκή γλώσσα να φέρει το
 όνομα του συγγραφέα, όπως συμβαίνει με τον 
Δαρβινισμό. 
Όπως το έθεσε ο Jean Gayon: Η σχέση Δαρβίνου-
Δαρβινισμού είναιαπό ορισμένες απόψεις μια
αιτιακή σχέση, με την έννοια ότι ο Δαρβίνος 
επηρέασε τις συζητήσεις που τον ακολούθησαν. 
Είναι σαν η συμβολή του ίδιου του Δαρβίνου να έχει 
περιορίσει την εννοιολογικήκαι εμπειρική ανάπτυξη 

της εξελικτικής βιολογίας από τότε. (Gayon 2003, 241). 
Ο Κάρολος Δαρβίνος ήταν ένας Βρετανός επιστήμονας που είναι περισσότερο γνωστός 
για τη θεωρία του για την εξέλιξη, την οποία πρότεινε στο βιβλίο του 
"On the Origin of Species" το 1859. 
Η θεωρία του Δαρβίνου για την εξέλιξη μέσω φυσικής επιλογής είναι μια διαδικασία 
με την οποία οι οργανισμοί που προσαρμόζονται καλύτερα στο το περιβάλλον τους 
είναι πιο πιθανό να επιβιώσει και να αναπαραχθεί, οδηγώντας στην ανάπτυξη νέων 
ειδών με την πάροδο του χρόνου.
Η μήτρα από την οποία γεννήθηκε η εξελικτική θεωρία των ειδών υπήρξε η 
On the Origin of Species το 1859, Η μελέτη αυτή διαπνέεται από την πεποίθηση 
ότι αν η έννοια του Δαρβινισμού έχει νόμιμη εφαρμογή σήμερα, οφείλεται σε ένα 
σύνολο αρχών, τόσο επιστημονικών όσο και φιλοσοφικών, που διατυπώθηκαν από τον 
Δαρβίνο και που εξακολουθούν να διακινούνται ευρέως από επιστήμονες που
αυτοαποκαλούνται «δαρβινικοί» ή «νεοδαρβινικοί». Καθοριστικό ρόλο έπαιξε, 
επίσης και η  εισγωγή  του Sir J. Herschel στη Μελέτη της Φυσικής Φιλοσοφίας.

Ο Κάρολος Δαρβίνος γεννήθηκε στις 12 Φεβρουαρίου 1809 
και πέθανε στις 18 Απριλίου 1882. Ήταν μια εποχή ριζικών αλλαγών
στη βρετανική κουλτούρα και το οικογενειακό του υπόβαθρο τον 
έβαλε στη μέση αυτών των αλλαγών. Ο παππούς του, Έρασμος 
Δαρβίνος, ήταν ένας εύπορος και πολύ σεβαστός γιατρός που ζούσε
 στη Δυτική Αγγλία, νότια του Μπέρμιγχαμ. 
Ήταν επίσης φιλοσοφικός ριζοσπάστης, υποστήριζε τις ιδέες του 
Διαφωτισμού για την ανθρώπινη ισότητα και ελευθερία, συμπεριλαμ-
βανομένης της ελευθερίας να σκέφτεσαι ελεύθερα για την ύπαρξη 
του Θεού και για τη φυσική προέλευση των πλασμάτων της γης. 
Έγραψε μια σειρά από πολύ δημοφιλή έργα φυσικής ιστορίας, μερι-
κά σε στίχους, στα οποία υπερασπίστηκε απόψεις για την πρόοδο 
που περιελάμβαναν εξελικτικές εικασίες για την ανοδική πρόοδο 
των ζωντανών όντων από τις αρχέγονες απαρχέ, Κατά τη διάρκεια της
τελευταίας του χρονιάς στο Κέιμπριτζ, διάβασα με προσοχή και βαθύ 
ενδιαφέρον την Προσωπική Αφήγηση του Humbold. ρέασαν τόσο πολύ 
όσο αυτά τα δύο.Συνεχίζοντας την επιστημονική του κατάρτιση, ο 
Adam Sedgwick σε δύο περιπτώσεις πήγε τον Δαρβίνο σε εκτεταμένες
γεωλογικές περιοδείες στην Αγγλία και την Ουαλία.
 Επιπλέον, ο Δαρβίνος και ένας ξάδερφός του, ο Γουίλιαμ Δαρβίνος 
Φοξ, ένα χρόνο πριν από αυτόν στο Κέιμπριτζ, ανέπτυξαν αυτό που 
ξεκίνησε ως ερασιτεχνικό πάθος για τη συλλογή σφαλμάτων σε σοβαρή
 εντομολογία.

2. περιγραφή

Ο Δαρβινισμός είναι μια θεωρία βιολογικής εξέλιξης που αναπτύχθηκε από τον Charles Darwin, στις βάσεις των απόψεων ενός εξαδέλφου του δηλώνοντας ότι όλα τα είδη οργανισμών προκύπτουν και αναπτύσσονται μέσω της φυσικής επιλογής μικρών κληρονομικών παραλλαγών που αυξάνουν την ικανότητα του ατόμου να ανταγωνίζεται, να επιβίωνει και να αναπαράγεται. το έργο του Δαρβίνου είχε μια βαθιά επίδραση στο πεδίο της Βιολογίας και στην κατανόησή μας για τον φυσικό κόσμο.

Η θεωρία της φυσικής επιλογής προτείνει ότι τα είδη εξελίσσοντσι μ την πάροδο του χρόνου μέσω μιας διαδικασίας προσαρμογής στο περιβάλλον τους με πλεονεκτικότερα χαρακτηριστικά για την επιβίωση και την αναπαραγωγή χαρακτηριστικά· και την ικανότητα να μεταβιβάζονται από γενιά σε γενιά. Αυτή η διαδικασία συμβαίνει μέσω της συσσώρευσης μικρών γενετικών αλλαγών σε πολλές γενιές και είναι ο πρωταρχικός  μηχανσιμός μετον οποίον πραγματώνεται η εξέλιξη. 

Η θεωρία της εξέλιξης μέσω της φυσικής επιλογής υποστηρίζεται από μεγάλο αριθμό επιστημονικων δεδομένων συμπεριλαμαβνομένων των ευρημάτων επί απολιθωμάτων, τη συγκριτικής ανατομίας, της μοριακής βιολογίας και των νευροεπιστημών. Η θεωρία της εξέλιξης μέσω της φυσικής επιλογής έχει βαθύ αντίκτυπο στο πεδ'ιο της βιολογίας και βοήθησε στην κατανόησή μας για τον φυσικό κόσμο κι έχει  σημαντικές κοινωνικές και πολιτιστικές επιπτώσεις καθώς αμφισβήτησε τις παραδοσιακές πεποιθήσεις σχετικά με προέλευση και την ανάπτυξη της ζωής στη Γη· δηλαδή την εμφάνιση της ζωής σύμφωνα με το σχέδιο του Δημιουργού.
Αυτός ήταν και ο λόγος που που οι ιδέες του Δαρβίνου αντιμετώπισαν την μερικές φορές ως και οργισμένη αντίσταση και η θερία της εξέλιξης μέσω της φυσικής επιλογής συνέχισε να αποτελεί πηγή διαμάχης και συζητήσεων μεταξύ αντιμαχόμενων: των Δημιουργιστών [θεωρούσαν τη ζωλή ως αποτέλεσμα υλοποίησης ενος Σχεδίου) έναντι των Εξελικτικών {υποστήριζαν την ικανότητα των οργανισμών να προσαρμόζονται στις συνθήκες του εξωτερικού περιβάλλοντος. Η προσαρμοστικότητα διευκόλυνε την επιβίωση και αναπαραγωγή τωβν δσιαφόρων ειδών ζωής.

  Ωστόσο η συντριπτική πλειοψηφία των επιστημόνων αποδέχεται σήμερα τη θεωρία του Δαρβίνου ως την πιο ολοκληρωμένη εξήγηση για την ποικλομορφία της ζωής στον πλανήτη μας· καθώς υποστηρίζεται από πληθώρα επιστημονικών δεδομένων.
Υπάρχουν πολλές παρανοήσεις και παρεξηγήσεις σχετικά με τη θεωρία της εξέλιξης από τη φυσική επιλογή και συχνά παραποιούνται στη λαϊκή κουλτούρα. Είναι σημαντικό να κατανοήσουμε ότι η θεωρία της εξέλιξης είναι επιστημονικά θεμελιωμένη και δεν είναι ζήτημα προσωπικής πεποίθησης ή γνώμης. ΒΑσίζεται στην ιδέα ότι οι πληθυσμοί των οργανσιμών μπορούν να αλλάξουν με την πάροδο του χρόνου, για λόγους προστασίας τους από τις φυσικές αντιξοότητες και επιβουλές , βελτίωσης του είδους τους ή και άμυνες έναντι των περιβαλλοντικών μεταβολών. Το παράδειγμα της πεταλούδας Biston betularia του Μάντσεστερ είναι διδακτικό. Η διαδικασία αυτή συμβαίνει μέσω των αποτελεσμάτων της φυσικής επιλογής, αν και δεν μπορεί πλήρως να εξηγηθεί χωρίς αναφορά στις απόψεις του προσωκρατικού Εμπεδοκλή, κατά ον οποίον 'όλη η αλήθεια είναι αποτυπωμένη μέσα μας'. Σύμφωνα με τη θεωρία της φυσικής επιλογής τα άτομα με χαρακτηριστικά που είναι πλεονεκτήματα για την επιβίωση και την αναπαραγωγή είναι πιο πιθανόν να μεταδώσουν αυτά τα χαρακτηριστικά στους απογόνους τους. Ως αποτέλεσμα με την πάροδο του χρόνου τα ποσοστά των ατόμων σε έναν πληθυσμό με αυτά τα αρακτηριστικά θα αυξάνεται, ενώ οι άλλοι σταδιακά θα εξαφανίζονται.  Αυτή η διαδικασία μπορεί να οδηγήσει στην εξέλιξη νέων ειδών, καθώς πληθυσμοί που είναι απομονωμένοι ο ένας από τον άλλο και υπόκεινται σε διαφορετικές επιλεκτικές πιέσεις μπορούν να εξελιχθούν με διαφορετικούς τρόπους.

Υπάρχουν πολλές βασικές έννοιες που είναι σημαντικές για την κατανόηση της θεωρίας της εξέλιξης από τη φυσική επιλογή. Σ΄αυτές περιλαμβάνονται:

1. Παραλλαγή: Υπάρχει ένα ευρύ φάσμα διαφοροποιήσεων μεταξύ των ατόμων εντός ερνός πληθυσμού με ορεισμένα άτομα να έχουν χαρακτηριστικά που τα καθιστούν πιο πλεονεκτικά για την επιβίωση και την αναπραγωγή από άλλα. 
2. Κληρονομικότητα: Ορισμένα χαρακτηριστικά είναι πιο πιθανό να μεταδοθούν στους απογόνους από άλλα, και αυτό είναι γνωστό ως κληρονομικότητα. Τα χαρακτηριστικά που είναι ιδιαίτερα κληρονομήσιμα είναι πιο πιθανό να μεταδοθούν στις μελλοντικές γενιές και να συμβάλουν στην εξέλιξη ενός πληθυσμού.
3. προσαρμοστικότητα: η ικανότητα ενός ατόμου να επιβιώσει και να αναπαραχθεί είναι γνωστή ως προσαρμοατικότητα (fitness). Τα άτομα με χαρακτηριστικά που αυξάνουν τη φυσική τους κατάσταση είναι πιο πιθανό να επιβιωσουν και να αναπαραχθούν και τα χαρακτηριστικά τους είναι πιο πιθανό να μεταδοθούν στις μελλοντικές γενιές.  
4. Φυσική επιλογή: Η φυσική επιλογή είναι η διαδικασία κατά την οποία τα πλεονεκτικά χαρακτηριστικά γίνονται πιο κοινά σε έναν πληθυσμό με την πάροδο του χρόνου, ενώ τα μειονεκτικά χαρακτηριστικά γίνονται λιγότερο κοινά. Αυτή η διαδικασία συμβαίνει μέσω της δράσης της φυσικής επιλογής, η οποία δρα σε κληρονομικά χαρακτηριστικά και οδηγεί στην εξέλιξη νέων ειδών.   

Υπάρχουν πολλές αποδείξεις που υποσητρίζουν τη θεωρία της εξέλιξης μέσω της φυσικής επιλογής. Σε αυτές περιλαμβάνονται:

1. Το αρχείο απολιθωμάτων: Το αρχείο απολιθωμάτων παρέχει στοιχεία για την ύπαρξη εξαφανισμένων ειδών και αποκαλύπτει την ύπαρξη μεταβατικών μορφών που δείχνουν πώς ένα είδος μπορεί να εξελιχθεί σε άλλο με την πάροδο του χρόνου.
2. Συγκριτική Ανατομία.  Η μελέτη της ανατομίας διαφορετικών ειδών μπορεί να αποκαλύψει κοινούς προγόνους και να παράσχει στοιχεία για την εξέλιξη νέων χαρακτηριστικών.
3. Μοριακή βιολογία. Η μελέτη της μοριακής δομής των οργανισμών μπορεί να παρέχει στοιχεία για την εξέλιξη νέων χαρακτηριστικών και την κοινή καταγωγή διαφορετικών ειδών.
4. Βιογεωγραφία: Η κατανομή των ειδών σε ολόκληρο τον κόσμο μπορεί να παρέχει στοιχεία για την εξέλιξη νέων ειδών και τη μετακίνηση των ειδών με την πάροδο του χρόνου.
5. Αναπτυξιακή βιολογία: Η μελέτη της ανάπτυξης των οργανισμών μπορεί να παρέχει στοιχεία για την εξέλιξη νέων χαρακτηριστικών και την κοινή καταγωγή διαφορετικών ειδών.

Συμπερασματικά, η θεωρία της εξέλιξης μέσω της φυσικής επιλογής υποστηρίζεται από ένα μεγάλο και ποικίλο σύνολο επιστημονικών στοιχείων και είναι ευρέως αποδεκτή από την επιστημονική κοινότητα ως η πιο ολοκληρωμένη εξήγηση για την ποικιλομορφία της ζωής στη Γη.