Θεματολόγιο Πνευμονολογίας

https://d.pr/free/i/YuyeC6
Ερώτημα
 

Η βιοϊατρική δεν είναι απλά το κοινό επιστημονικό πεδίο μεταξύ ιατρικής και βιολογίας. Η παρείσφρυση της τρέχουσας πολιτικής αλλοιώνει το μίγμα Ιατρικής + βιολογίας, που είναι ένας κρίσμης σημασίας συνδυασμός., επιστήμης, εμπειρίας, τέχνης. 
Αντίθετα, είναι ένα πλάσιο- σύνολο- εξαιρετικά διαδεδομένων και άρρηκτα συνδεδεμένων πολιτικών δεσμεύσεων, με εντοπίσημα παροράματα και ελαττώματα, συγκροτημένων στη δυτική κουλτούρα, όπως έχει διαμορφωθεί από τα διδάγματα του καθολικισμού / προτεσσαντισμού και των ιδεών των κοινωνικών συμβολαίων, όπως έχουν αναδιατυπωθεί. Παρόλο ότι συστατικά της εντοπίζονται στους ιατροφιλοσοφικούς στοχασμούς του 19ου αιώνα και πριν, η βιοϊατρική εμφανίζεται ως συγκροτημένο σύστημα ολικής βιοπολιτικής, μετά τον 2ο παγκόσμιο πόλεμο. Στις ημέρες μας, το βιοϊατρικό μοντέλο είναι τόσο διάχυτα διαδεδομένο, και αφομοιωμένο από πληθυσμούς και κυβερνήσεις, που έχει καταστεί σχεδόν αδύνατο να εντοπίσουμε -πλέον- τις βασικές του δεσμεύσεις:

1. τα φαινόμενα υγείας πρέπει να περιγράφονται και να κατανοούνται ως φυσικά / βιοχημικά φαινόμενα,
2. οι πειραματικές τεχνικές -κλινικές δοκιμές- πρέπει να καθιερωθούν ως αποκελιστικές τεχνικές για την παραγωγή και αξιολόγηση γνώσεων, που σχετίζονται με το ανθρώπινο σώμα και την υγεία
3.  τα ανθρώπινα σώματα καταναούνται καλύτερα -πρακTικότερα- ως αποτελούμενα από ορισμένο αριθμό επιμέρους βοηθητικών δομών και μηχανισμών.
 

Η βιοϊατρική είναι ένα πολύπτυχο σύστημα, που παράγει ή αναθεωρηθεί παραδοσιακές έννοιες κια θέσφατα, ώβστε αυτά να είναι κατανοήσιμα, δηλαδή διαχειρίσιμα, επομένως εξαρτώμενα από την τρέχουσα πολιτικο-οικονομική συγκυρία. Θα θεωρούσαμε ότι ως πρώτο βήμα αυτής της νέας δομής, εντός της οποίας αναπτύσσονται και χρησιμοποιούνται μέτρα που προσδιορίζουν την υγεία, προλαμβάνουν την αρρώστια, θεραπεύουν τις επίπτώσεις και διακριβώνουν τις απώλειες, είναι η απώθηση του κλασικού ορισμού της υγείας, από ένα φυσικό σε ένα κανονικό φαινόμενο. Έτσι, υγεία δεν είναι πλέον η απουσία αρρώστιας, αλλά η καλύτερη δυνατή προσαρμογή στις τρέχουσες χωροβιονομικές συνθήκες. Για ποαράδειγμα, ένας ρυθμισμένος υπερτασικός ασθενής είναι υγιής, εφόσον παίρνει συστηματικά τη θεραπεία, με την οποία διατηρεί σε κανονικά όρια την αρτηριακή του υπέρταση και 'αρρωσταίνει' μόνο κατά τις παροξύσνεις της. 

Η βιοϊατρική αναγνωρίζει μόνο βιοχημικά και φυσικά αίτια της αρρώστιας. Η κατάθλιψη δεν είναι επομένως, πάθηση που υποχρεώνει την κοινωνία σε λήψη μέτρων, αλλά μόνο εάν διαταραχθούν τα επίπεδα τη σεροτονονίνης, στο αίμα. Δεν υπάρχει αρρώστια, εάν δεν μπορεί να μελετηθεί στη βάση τυχαιοποιημένων κλινικών δοκιμών, ή φυσικών πειραμάτων. Έτσι, η έλλειψη βιταμίνης D₃ είναι αρρώστια, που πρέπει να αντιμετωπιστεί με κατάλληλα συμπληρώματα διατροφής, ακόμη κια γι κατοίκους περιοχών με μακροπερίοδη καθημερινή ηλιοφάνεια. Έτσι, η βιοϊατρική είναι ένα κοινωνικοοικονομικός θεσμός, μάλλον, παρά μια ανεξάρτητη επιστήμη. 

Στην πριν τη βιοϊατρική εποχή, η επικρατούσα ιατρική μεθοδολογία ήταν η ιπποκρατική Ιατρική, βσισμένη στον μεθοδολογικό νατουραλισμό, αρνούμενη να αποδώσει τις ασθένειες στην οργή κάποιου ή κάποιων θεών και την θεραπεία τους, στη μεγαλοθυμία υπερφυσικών όντων.  'Στον Ασκληπιό χρωστάμε έναν πετεινό' είχε πει ο Σωκράτης στο φίλο του Κρίτωνα, όταν αφού είχε πιεί το κώνειο, περίμενε τον ερχομό του θανάτου του (&). Ποιόν θεραπεύει ο Ασκληπιός; και με ποιόν τρόπο;  Είναι πράγματι η ζωή, η ίδια η αρρώστια μέσα στο σώμα, που απελευθερώνεται με το θάνατο; Οπότε πράγματι οφείλει ο Σωκράτης προς τον Ασκληπιό, που είναι ήδη έτοιμος να τον απαλλάξει από το νοσογόνο σώμα του, αποδίδοντάς του την ελευθερία. Ή θέλοντας να ειρωνευτεί τους Αιθηναίους συμπατριώτες του, που δεν διστάζουν να ορίσουν κι έναν ακόμη θεό, έναν θνητό θεό, πέραν από το ολύμπιο δωδεκάθεό τους. Αυτόν κι όλας που κλατακεραύνωσε ο Δίας, όταν ένοιωε ότι του χάλαγε την παγκόσμια τάξη του, μειώνοντας τις ροές προς τον κάτω κόσμο. 
Αν έπρεπε να  οριοθετήσω την Ιπποκρατική Ιατρική σε 2-3 λέξεις, θα διάλεγα εκείνες του Νεχαμάς, που τονίζει τη σημασία της φιλοσοφίας στην αντιμετώπιση της αρρώστιας που είναι η ζωή καθαυτή. Τα ipsissima verba του Σωκράτη. 
H βιοϊατρική προϋπαρρχει της επίσημςη αναγνώρισής της, τουλάχιστον από τον 18 αιώνα, όταν Lennec εισήγαγε το στηθοσκόπιό του ή ο Hutchinson, τον βιταλογράφο του. Η βΙοϊατρική εμφανίστηκε επίσημα πάντως στην περίοδο του κοινωνικού μετασχηματισμού των αγροτικών χωρών σε βιομηχανικές, οπότε ήρθε και ο συνωστισμός, οι ανθυγιεινοί τρόποι ζωής, και βέβαια οι θεραπείες. 

 
Στις μεταπολεμικές βιομηχανοποιημένες χώρες, παρατηρήθηκαν μεγάλες αυξήσεις στις δημόσιες χρηματοδοτήσεις για την υγεία, την ιατρική έρευνα, την ασφάλιση τοων πολιτών και την ανάπτυξη της φαρμακευτικής βιομηχανίας. Εφόσον κατά κανόνα, κάθε χρηματοδότηση παρέχει το δικαίωμα στον πάροχο να ασκεί έλεγχο στον αποδέκτη, για τον τρόπο που διαχειρίζεται τη χρηματοδότητση, είναι φανερό ότι το κράτος ανέλαβε τον έλεγχο των πόρων για την υγεία. Η βιοϊσρική εμφανίστηκε ταυτόχρονα με άλλους κοινωνικούς και οικονομικούς μετασχηματισμούς, όπως η εκβιομηχάνιση, η αστικοποίηση, η παγκοσμιοποίηση και, ταυτόχρονα ως ποιοτική και ποσοτική βελτίωση της ζωής και βελτίωση της υγείας και των μεθόδων αποκατάστασής της.  

....συνεχίζεται.....   

Βιοϊατρική vs Ιπποκρατική Ιατρική