Το σύνδρομο ανήσυχων [υπερκινητικών] κάτω άκρων (:restless legs syndrome) ή νόσος των Willis-Ekbom είναι μια νευροαισθητική διαταραχή, αβέβαιης παθογένειας, που μπορεί να θεραπευτεί με φάρμακα ή συντηρητικά. Είναι από τις συχνότερες νευρολογικές διαταραχές τόσο στις ΗΠΑ, όσο και στην Ευρώπη, καθώς προσβάλλει το 10% του πληθυσμού. Οι γυναίκες προσβάλλονται σε διπλάσιο βαθμό, παρ΄ό,τι οι άνδρες. Το 80% των ασθενών με το σύνδρομο προσέχονται με περιοδικό 'τίναγμα' των ποδιών κατά τον ύπνο αλλά το σύμπτωμα αυτό δεν είναι ειδικό για το σύνδρομο W-C Μπορεί να αποδίδονται σε ποικιλία αιτίων, πέρα από το σύνδρομο W-C, όπως φλεβική ανεπάρκεια των ποδιών, περιφερική πολυνευροπάθεια κυρίως των κάτω άκρων, ή νεΣυροληπτική φαρμακοεπάγωγη ακαθισία. |
Η συνήθης εμφάνιση του συνδρόμου των ανήσυχων/υπερκινητικών κάτω άκρων-ποδιών (ΣΑΠ) περιγράφεται ως έντονη επιθυμία τινάγματος του ποδιού που συνοδεύεται από δυσάρεστη παραισθησία των ποδιών, ως υφέρπον 'τράβηγμα' ή τίναγμά τους. Γενικά, η παραισθησία των ποδιών (&) μπορεί να οφείλεται σε ποικιλία αιτίων. Πέραν του συνδρόμου των ανήσυχων ποδιών, άλλα πρωτοπαθή αίτια περιλαμβάνουν την φλεβιική ανεπάρκεια των κάτω άκρων, πολυνευροπάθειακθυρίως των κάτω άκρων ή νευροληπτική, φαρμακοεπάγωγη ακαθισία. Περίπου 80% των ασθενών με σύνδρομο W-C (&) παριστούν πρωτοπαθείς / ιδιοπαθείς περιπτώσεις ίσως σχετιζόμενες με μια γενετική προδιάθεση ενώ οι υπόλοιπες εντάσσονται στα γενικά συμπτώματα μιας γενικότερης παθολογίας, όπως όπως η σιδηροπενική αναιμία, η νεφρική ανεπάρκεια, η κατάθλιψη, η εγκυμοσύνη, η ημικρανία και ακόμη και η νόσος Parkinson (&). Παρ΄όλο ότι η υποκείμενη παθοφυσιολογία παραμένει αδιευκρίνιστη, τρέχουσες αντιλήψεις υποστηρίζουν μια υποθαλαμική δυσλειτουργία (&, &, &), ειδικότερα του ντοπαμινεργούς πυρήνος Α11 στον διεγκέφλο (&, &). Μπορεί να διακρίνεται σε πρωτοπαθή (γενετική ή ιδιοπαθής) ή δευτεροπαθή, σχετιζόμενη με άλλες παθολογικές καταστάσεις. Πρόσφατα, έχουν εντοπιστεί αλλήλια όπως και μια ενδενεργής περιοχή σ5ο χρωμόσωμα 2 (rs6747972). Οι περισσότερες από τις ποικιλίες αυτές, έχουν σχέση με το σύνδρομο της περιοδικής κινήσεως των ποδιών (periodic leg movement synrome). Εναλακτικά, ενοχοποιείται δυσλειτουργία της αγωγής της ντοπαμίνης, πρωτοπαθούς ή οφειλόμενης σε χαμηλά επίπεδα σιδήρου αίματος ή φερριτίνης, γεγονός που μπορεί να γεφυρώνει το χάσμα μεταξύ του συνδρόμου W-C και των καταστάσεων χρόνιου πόνου. .