Home

Πνευμονοπάθειες και εργασιακή ανικανότητα

 

 περιεχόμενα

εκτίμηση της ικανότητας για εργασία

σύνοψη
Οι χρόνιες Πνευμονοπάθειες, ΧΠ, προκαλούν άλλοτε άλλου βαθμού μείωση της ικανότητας για εργασία, λόγω λειτουργικής ή δομικής υφής εκπτώσεως της αποδόχεως του αναπνευστικού συστήματος, και επιβάλλοιυν περιορισμούς στις συνήθεις δραστηριότητες, στον υπόλοιπο βίο των ασθενών. Στους ασθενείς, που διατρέχουν την παραγωγική περίοδο τη ζωής τους, οι χρόνιες πνευμονοπάθειες μπορεί να προκαλέσουν δυσχέρειες απρόσκοπτης  εκτελέσεως των εργασιακών τους καθηκόντων τους, ώστε πρέπει να υπάρχει πρόνοια υπσοτηρίξεώς τους, για να συνεχίσουν απρόσκοπτη κοινωνική συμμετοχή και να ανταποκρίνονται στις οικογενειακές και επαγγελματικές τους υποχρεώσεις. Ο ρόλος του Πνευμονολόγου είναι κρίσιμος στον τομέα της αναδείξεως του ακριβούς προσοστού απώλειας της εργασιακής ικανότητας, λόγω εκτπώσεως της πνευμονικής λειτουργίας, πέραν, βέβαια, από τις θετικές ενέργειες τις οποίες πρέπει να επωμίζονται για την ακριβή διάγνωση, τη θεραπεία και την αποκατάσταση. Ο Πνευμονολόγος πρέπει ναέχει ικανή ενημέρωση στην αποτίμηση των επιπτώσεων των πνευμονοπαθειών που χειρίζεται στον εργασιακό βίο των ασθενών του και να τον βοηθήσει, ώστε να μην αποκοπεί από τα κοινωνικά δρώμενα, αλλά, αντίθετα, να του εξασφαλίσει κάθε μέσον ώστε να συνεχίσει την ενσωμάτωσή του στην κοινωνία του, στον μέγιστο δυνατόν βαθμό, αλλά να του διαθέσει και κάθε πρόσφορο μέσον στις ιατρονομικές του διεκδικήσεις.  

 Οι χρόνιες πνευμονοπάθειες, ιδίως η ΧΑΠ, το άσθμα, η πνευμονική ίνωση, η πνευμονική υπέρταση, προκαλούν απώλεια πνευμονικής λειτουργίας, η αποτροπή της οποίας αποτελεί και πρωτεύον τελικό σημείο σε όλες τις κλινικές δοκιμές των νέων φαρμάκων ή των νέων συνδυασμών των παλαιοτέρων. Οι χρόνιες πνευμονοπάθειες, όπως προαναφέρθηκαν, αλλά και οι οξείες (λοίμωξη των ανωτέρων ή/και κατωτέρων οδών, μετατραυματικές επιπλοκές -θλάση πνεύμονος, πνευμονθώρακας- συνεπάγονται απώλειες ημερών εργασίας (&, &). Επιπλέον, δεν αποκλείεται το εργασιακό περιβάλλον να μπορεί, συχνά, να προξενεί παροξύνσεις ή να προκαλεί πνευμονοπάθειες και έχει γνωστεί ότι σε χώρες με συστηματικότερη διατήρηση αρχείων, το κόστος για κοινωνική υποστήριξη ένεκα απωλειών ημερών εργασίας φτάνει το 11% όλων των περιπτώσεων απωλειών ημερών εργασίας λόγω ανικανότητας κι έρχεται τρίτο, μετά το κόστος της συνταξιοδοτήσεως, 67%, και την επιδότηση χηρείας (19%).

Τα άτομα με χρόνιες πνευμονοπάθειες, που εμπλέκονται στη διαμόρφωση συνθηκών οριστικής αναπηρίας καταχωρούνται στο επόμενο πίνακα. ΟΙ παθήσεις πρέπει να τεκμηριώνονται με παθογνωμονικά ευρήματα, τα οποία αναζητούνται με βασικές ή εξειδικευμένς τεχνικές (&), όπως καθορίζονται στο γνωστικό αντικείμενο της Κλινικής κι εργαστηριακής Πνευμονολογίας (: προσεκτικό και δομημένο ιστορικό, επαγγελματικό ιστορικό, φυσική εξέταση, απεικονιστικός έλεγχος των πνευμόνων, του μεσοθωρακίου, του θωρακικού τοιχώματος, λειτουργικός έλεγχος αναπνοής και βιοχημικός έλεγχος.

πίνακας 1 χρόνιες πνευμονοπάθειε που προκαλούν ανικανότητα

1, αποφρακτικού τύπου μείωση της ικανότητας αερισμού

α. ΧΑΠ

β. άσθμα

 

 

εκτίμηση της ικανότητας για εργασία

Στο πρώτο αρχικό στάδιο, πρέπει να εκτιμηθεί η έκπτωση της πνευμονικής λειτουργίας, δηλαδή η διάγνωση της παθολογικής εκτροπής, η σταδιοποίησή της, και η επίδρασή της στην εκτέλεση της εργασίας. πρέπει να αξιολογηθεί η επαγγελματική επιρροή στην πρόκληση κι επιδείνωση της πνευμονοπάθειας (πχ. κομμωτές -ιες), τόσο ως προκλητικός, όσο και ως παράγων κινδύνου για περιορισμένη απόδοση της θεραπείας ή επιδεινώσεως. Η πρόγνωση και η εμπλοκή επαγγελματικών παραγόντων στην έκβαση της παθήσεως αποτελούν κρίσιμους παράγοντες της συνολικής εκτιμήσεως. Στο δεύτερο στάδιο,  αρμοδιότητας διοικητικών υπηρειών, πρέπει να τεθούν οι κανόνες ικανότητας/ανικανότητας για εργασία, που μάλλον τίθενται εμπειρικά, εφόσον δεν υπάρχοθυν διαβαθμίσεις με νονική κατοχύρωση. Η έλλειψη αυτή υπογραμμίζει τη σημασία του ρόλου του Πνευμονολόγου στην ακριβή περιγραφή της πνευμονοπάθειεα ςκαι την αποτίμηση της βαρύτητάς της και των παραγόντων που την παροξύνουν. 

Γενικά, λαμβάνονται υπ όψη οι επόμενοι παράμετροι:
πίνακας 2. ιαρτρικές παρεμβάσεις για την εκτίμηση ανικανότητας
  1. η διάγνωση της πνευμονοπάθειας
  2. η εφαρμογή βέλτιστης θεραπείας και μεθόδων αποκαταστάσεως
  3. ο αποκλεισμός αιτιολογικής σχέσεως με τις επαγγελματικές συνθήκες ή η παρουσία επιδεινωτικών παραγόντων στο εργασιακό περιβάλλον (π.χ., παθητικό κάπνισμα, ανεπρκώς συντηρημένα συστήματα κλιματισμού
  4. εκτίμηση της βαρύτητας της λειτορυγικής εκτροπής, με δοκιμασίες καρδιοπνευμονικής κοπώσεως
  5. θεώρηση άλλων παραγόντων, θεραπευτικών, μπαροξύνσεων, προγνωστικών
  6. έλεγχος ενεργεικών απαιτήσεων της εργασίας 
  7. παροχή ιατρικών οδηγιών.

 

 

 

 

 

 

βιβλιογραφία

1. Yelin E, Katz P, Balmes J, Trupin L, Earnest G, Eisner M, et-al. Work life of persons with asthma, rhinitis, and COPD: a study using a national, population-based sample. J Occup Med Toxicol. 2006;1:1-9.