Είναι γνωστό, (►) ότι η παχυσαρκία συνδέεται με αυξημένη επίπτωση μη ατοπικού άσθματος, στα παιδιά. Η σχέση αυτή έχει ενισχυθεί τις τελευταίες δεκαετίες.
Η πιθανότητα άσθματος ανάλογα με τον BMI, διορθωμένο, καθ΄ηλικία, σε ατοπικά και μη ατοπικά παιδιά, ηλικίας 2-19 ετών (μελέτη NHANES 2005-2006, που διακρίθηκαν σε ατοπικά μη ατοπικά, βάσει των αποτελεσμάτων της IgE. Από την ανάλυση αυτή φαίνεται ότι η σχέση παχυσαρκίας και άσθματος είναι ισχυρότερη μεταξύ μη ατοπικών παιδιών.
Ο κίνδυνος νέου άσθματος βρέθηκε μεγαλύτερος (►), μεταξύ υπέρβαρων παιδιών (σχετικός κίνδυνος -RR = 1.52, 95% CI: 1.14, 2.03), συγκριτικά με φυσιολογικού βάρους παιδιά ή παχύσαρκα (RR = 1.60, 95% CI: 1.08, 2.36). Τα αγόρια, ειδικότερα, είχαν μεγαλύτερο κίνδυνο άσθματος (RR = 2.06, 95% 1.33, 3.18) παρ΄ό,τι τα κορίτσια (RR = 1.25, 95% CI: 0.83, 1.88). Η επίδραση του βάρους στην πρόκληση του άσθματος ήταν μεγαλύτερη, μεταξύ των μη ατοπικών παιδιών(RR = 1.77, 95% CI: 1.26, 2.49), συγκιτικά με τα ατοπικά παχύσαρκα παιδιά. (RR = 1.16, 95% CI: 0.63, 2.15). Συμπεράνθηκε ότι η παχυσαρκία παριστά ανεξάρτητο παράγοντα άσθματος στα αγόρια και τα μη ατοπικά παιδιά. Άλλοι ερευνητές, εντούτοις, βρήκαν συσχέτιση παχυσρακίας και άσθματος μόνο στα κορίτσια. Σε σειρά μελετών (►, ►). Η παχυσαρκία φαίνεται ότι είναι σχυρότερος παράγων προκλήσεως άσθματος σε μη ατοπικά άτομα. Επίσης, η μεγαλύτερη επιρρέπεια μη ατοπικού άσθματος στις γυναίκες εξηγεί την ισχυρή συσχέτιση παχυσαρκίας -άσθματος που αναγνωρίζεται στις γυναίκες, συγκριτικά με τους άνδρες και παιδιά που εμφανίζουν μεγαλύτερη επίπτωση ατοπικού άσθματος.
Πρόσφατα, η παχυσαρκία συγκαταλέγεται στις φλεγμονώδεις παθήσεις. Είναι, επομένως, ενδεχόμενο, ότι οι μεσολαβητές της φλεγμονής που παράγονται να ενεργοποιούν μηχανσιμούς άσθματος στους πνεύμονες.
βλεπε: