Ο έλεγχος ανοχής στην άσκηση είναι πολύπλοκη εξέταση και απαιτεί πολύ ευρύτερο έλεγχο και παρακολούθηση του εξερταζόμενου, με την καταγραφή πληθώρας παραμέτρων της αναπνοής, του καρδιαγγειακοπυ συστήματος και του μεταβολισμού. Διενεγείται με τη χρήση δαπεδοεργομέτρου ή στατικού εργομετρικού ποδηλάτου. Στις μετρήσεις και τον έλεγχο περιλαμβάνονται παράμετροι, όπως:
Στις παραμέτρους αυτές περιλαμβάνονται: η καρδιακή και αναπνευστική συχνότητα, η αρτηριακή πίεση, το ΗΚΓ,η παλμική οξυμέτρία, εφόσον είναι εφικτό, η ΑΑΑΑ και οι πι΄σειςσστην πνευμονική αρτηρία, οι αναπνεόμενοι όγκοι και ανάλυση του εκπνεόμενου αέρα. Το τελευταίο είναι απαραίτητο προκειμέμένου να εκτιμηθούν τιμές όπως η V̇Ο2 και η V̇CΟ2 .
Γενικά, οι δοκιμασίες εκτιμήσεως της ανοχής στην άσκηση εμπίπτουν σε δύο κατηγορίες:
Στην πρώτη, περιλαμβάνονται δοκιμασίες καρδιοπνευμονικής κοπώσεως σταθερού έργου και στη δεύτερη, δοκιμασίς κοπώσεως βαθμιδωτής αυξήσεως του έργου. Παρ΄όλο ότι και οι δύο κατηγορίες δοκιμασιών μπορούν να διενεργηθούν με τον ίδιο εξοπλισμό, διακρίνονται από σημαντικές διαφορές, όπως ο τρόπος με τον οποίλ ελέγχεται η εκπόνηση έργου από τον εξεταζόμενο και, δεύτερο, ο τρόπος προσδιορισμού των τελικών σημείων της δοκιμασίας.