Θεματολόγιο Πνευμονολογίας

Η πύκνωση αεροχώρων είναι επιγραφικός όρος που αναφέρεται στην πλήρωση των κυψελίδων, με υλικό που ενισχύει τις ακτίνες Χ, περισσότερο από το περιβάλλοντα πνευμονικό παρέγχυμα.Στις απεικονιστικές τεχνικές παριστά αύξηση της ακτινολογικής πυκνότητας του πνευμονικού παρεγχύματος, προκαλώντας 'εξαφάνιση' των αγγειακών πρέμνων, χωρίς σημαντική απώλεια όγκου των βρογχοπνευμονικών τμημάτων που έχουν προσβληθεί. Οι ενδοτμηματικοί ή ενδολόβιοι βρόγχοι παραμένουν βατοί κι επομένως, διακρίνονται μέσα στην πυκνωτική περιοχή (αεροβρογχόγραμμα). παθολογική ανατομία. Η πύκνωση παράγεται από την πλήρωση των αεροχώρων με υγρό ή στερό υλικό που συνεπάγεται διαφορές στην ακτινολογική τους αποτύπωση (πιν 1). Κρίσιμης σημασίας είναι η διάρκεια της πυκνώσεως, με αναφορά σε ιστορικά ακτινογραφήματακια να αξιολογήσουμε τη σχέση τους με την παρούσα κατάσταση. Επιπλέον, η παρουσία μεσοθωρακικών και πυλαίων λεμφαδένων. Διακρίνουμε τις εξής παραλλαγές:
 

i. οξεία ετερόπλευρη πύκνωση. πύον: βακτηριακή πνευμονία, μυκητιασική πνευμονία, ιογενής πνευμονία, άτυπη πνευμονία, εξ ευιροφήσεως πνευμονία. υγρό: ετερόπλευρο πνευμονικό οίδημα. αίμα: πνευμκνική αιμορραγία, πνευμονική θλάση, αντιπηκτικά, αιμορραγική διάθεση, σύνδρομο Goodpasture. εμβολή: πνευμονική εμβολή, λιπώδης εμβολή, εμβολή από αμνιοτικό υγρό. κύτταρα: βρφογχοκυψελιδικό καρκίνωμα.
ii. οξεία αμφοτερόπλευρη πύκνωση. Ο κατάλογος είναι ιδιαόιτερα εκτεταμένος, αλλά μια χρήσιμη διάκριση είναι, πάλι, ανάλογα με το εμπεριεχόμενοι υλικό. λοιμώξεις, εισρόφηση: βακτηριακές, μυκητιασικές, ιογενείς. νερό: πνευμονικό οίδημα. αίμα: πνευμονική θλάση, πνευμονική αιμορραγία, αντηπικτικά, αιμορραγική διάθεση, σύνδρομο Goodpasture. εμβολή: πνευμονική, λιπώδης, εμβολή αμνιοτικού υγρού. σαρκοείδωση, ARDS.
ιιι. οξεία πύκνωση με λεμφαδενοπάθεια. πρωτοπαθές πνευμονικό καρκίνωμα, πνευμονικές μεταστάσεις, λέμφωμα. λοίμωξη: πρωτοπαθής πνευμονική φυματίωση, μυκητιασικές λοιμώξεις. άτυπε λοιμώξεις, EBV, μυκόπλασμα.
iv. χρόνια, ετρόπλευρη πύκνωση με λεμφαδενοπάθεια. νεοπλάσματα: μετεμφρατική πύκνωση, λέμφωμα, λεμφοκυτταρική διάμεση πνευμονία, βρογχοκυψελιδικό καρκίνωμα. λοίμωξη: φυματίωση, μυκητιασικές λοιμώξεις, ιδιίως επί ανοσοκατεσταλμένων ασθενών, ατελώς θεραπευθείσα πύκνωση. φλεγμονώδεις: Σαρκοείδωση, κοκκιωμάτωση με πολυαγγειΐτις, (κοκκιωμάτωση Wegener), ηωσινοφιλική πνευμονία, κρυπτογενείς οργανούμενη πνευμονία- που παλαιότερα ονομαζόταν συγκλιστική βρογχιολίτις-οργανούμενη πνευμονία). άλλα: λιπώδης πνευμονία, πνευμονικήξ  αιμορραγία, όχι χρόνια, αλλά υποτροπιάζουσαα. κυψελιδική πρωτεΐνωση, μετακτινική πνευμονίτις.
v. χρόνια αμφοτερόπλευρη πύκνωση αεραχώρων. φλεγμονώδεις: σαρκοείδωση, κοκκιομάτωση Wegener, ηωσινοφιλική πνευμονία, κρυπτογενής οργανούμενη πνευμονία, οζώδης πολυαρτηρίτις, σύνδρομο Shurg Strauss.  λοιμώξεις: φυματίωση, μυκητίαση πνεύμονος, ατελώς θεραπευθείσα λοίμωξη. νεοπλάσματα: λέμφωμα, λεμφοειδής διάμεση πνευμονία, βρογχοκυψελιδικό καρκίνωμα, μετεμφρακτική. άλλα: λιποειδής πνευμονία, υποροπιάζουσα πνευμονική αιμορραγία. κυψελιδική πρωτεΐνωση.  

Η λοβώδης πνευμονία είναι ένας ακτινολογικός όρος που συνδέεται με ομοιογενή, ινοπυώδη πύκνωση ενός ή περισσοτέρων λοβών, σε απάντηση βακτηριακής πνευμονίας. Η πνευμονία  
πρέπει να θεωρείται σε κάθε περίπτωση ηλικιωμένου ή ανοσοκαταστεσταλμένου ασθενούς με πυρετό άγνωστης αιτιολογίας. Η επίπτωση των λοιμωδών αιτίων αυξάνεται προοσδευτικά, στις ημέρες μας, λόγω της ηλικιώσεως του πληθυσμού και της αυξημένης επιπτώσεως των ανοσοκατεσταλμένων. Η πνευμονία κοινότητας έχει, εν γένει, πολύ χαμηλή θνητότητα, εκτός κι αν απαιτηθεί εισαγωγή στο Νοσοκομείο. Η επίπτωση της νοσοκομειακής πνευμονίας που οφείλεται σε gram αρνητικά μικρόβια, αυξάνεται, στις ημέρες μας,. Οι συνοσηρότητες των προσβεβλημένων είναι κρίσιμης σημασίας. Η θνητότητα είναι πολύ υψηλότερη της νοσοκομειακής. Ο ακτινολογικός έλεγχος είναι αναγκαίος στην έναρξη της κλινικής εικόνας και πρέπει να επανέλεγεται, προκειμένου να επιβεβαιωθεί η λύση της πνευμονίας. Αλλοιώς, πρέπει να αναζητηθούν αίτια μη λοιμώδους αιτιολογίας πυκνώσεως. Σημειώνεται, πάντως, ότι ενώ η πύκνωση έπεται της εγκαταστάσεως της λοιμώξεως, η λύση της καθυστερεί επί εβδομάδες, μετά την κλινική κι εργαστηριακή αποκατάσταση Κλινική εικόνα. Παραγωγικός βήχας, απόχρεμψη, δύησπνοια, πλευρικού τύπου θωρακαλγία, μυαλγίες, κεφαλαλγία. Στους ανοσοακτεσταλμένους η πνευμονία από πνευμονοκύστι μπορεί να εκφράζεται με σοβαρή υποξία, χωρίς άλλα συμπτώματα ή σημεία. Ο νεαρός ασθενεής μπορεί να πρσέλεθιε με ασφαή συμπτωματολογία, όπως κεφαλαλγία, κοιλιαλγία ή και διάρροια. ΤΤη νκλινική εικόνα του ηλικιωμένου επιβαρύνει η σύγχυση, που αποτελεί και δυσοίωνο σημείο.  Αποό την ακρόαση, τρίζοντες , μη μουσικοί, διακεκομμένοι ρόγχοι, εισπνευστικοί, βρογχική αναπνοή κια, ενδεχομένως, επικρουστική αμβλύτητα. Στα δυσοίωνα προγνωστικά σημεία περιλαμβάνονται: η ηλικία, η αναπνευστική συχνότητα, η οξεία σύγχυση, η ουρία και η υπόταση. 

ακτινολογικά ευρήματα

λοβώδης πνευμονία
πρωτοπαθής φυματίωση
μεταπρωτοπαθής φυματίωση
πνευμονίαα δεξιού μέσου λοβού
πνευμονία δεξιού μέσου λοβού (δυστελεκτασία) πνευμονία δεξιού μέσου (δεν φαίνονται τα δεξιά όρια της καρδιάς) και κάτω λοβού (δεν φαίνεται το δεξιό ημιδιάφραγμα.
πνευμονία δεξιού κάτω λοβού
πνευμονία αριστερού άνω λοβού
πνευμονία αριστερού κάτω λοβού
κρυπτογενής οργανούμενη πνευμονία

Διαφορική διάγνωση. Πρέπει να διακρ΄θούν τα λοιμώδη από τα μη λοιμώδη αίτια της πυκνώσεως. , •Βρογχοκυψελιδικό καρκίνωμα,
•λέμφωμα
•φλεγμονώδεις καταστάσεις
• κρυπτογενής οργανούμενη πνευμονία
•καρδιακή ανεπάρκεια
σαρκοείδωση
διαχείριση ασθενών. Οι περισσ΄τοεροι ασθενείς, μετά τη διθάγνωση κι εφόσον δεν παρουσιάζουν εύρήματα σοβαρής νόσου (υπόταση, αναπνευστική ανεπάρκεια, σύγχυση ουρία, ιδιαίερα αυξημένο ή μειωμένο αριθμό λευκών αιμοσφαιρίων) μπορούν να συνεχίσουν την αγωγή τους στο σπίτι τους, με αντιβιοτικά και υγιεινοδιαιτητικά μέτρα, όπως η λήψη υγρών και η αναπνευστική γυμναστική. Ενθαρρύνεται ο βήχας και δεν πρέπει να χορηγούνται αντιβιοτικά. Σε περιπτώσεις με πλευρωδυνία, χροηγούνται NSAID προς διευκόλυνση των ασθενών να κινητοποιούν αναπνευστικά το πάσχον ημιθωράκιο με βαθειές αναπνοές και βήχα. Οι  σθενείς με δυσοίωνα ευρήματα, όπως προαναφέρθηκαν, θερπαεύοντραι στο Νοσοκομείο με χορήγηση Ο2 και, ενδοφλεβίως, υγρών. Το οξυγόνο πρέπει να χορηγείτι με περίσκεψη, ιδίως σε ασθενείς με προϋπάρχουσα ΧΑΟ, επειδή επειδή εξαρτούν την αναπνοή τους από το υλποξικό ερέθισμα. Η υπεροξυγόνωση θα απολήξει σε αναστολή της αναπνοής, υπερκαπνία και βαρειά αναπενσυθτική ανεπάρκεια τύπου ΙΙ (υπερβολικά διορθωμένη υποξαιμία). Χορήγούνται, επίσης, αναλγητικά και αντιβιοτικά.  .