Η οξεία φλεγμονή είναι η απάντηση των ενάγγειων ιστών στη βλάβη και είναι σχεδιασμένη, ώστε να παρέχει προστασία στον ξενιστή και να αποκαθιστά τον προσβληθέντα ιστό και τη λειτουργία του στο φυσιολογικό. Στην πραγματικότητα, αν ο ανθρώπινος οργανισμός λειτουργεί με τη "λογική" μιας μηχανής, τότε πρόκειται για την μοναδική μηχανή που έχει πρόβλεψη αυτοεπιδιορθώσεως, των βλαβών της. Έχει κατανοηθεί ότι η ταχεία επιδείνωση των δεικτών αναπνευστικής λειτουργίας, επί ΧΑΠ, και σε ικανό βαθμό επί άσθματος, οφείλεται στο γεγονός ότι η οξεία φλεγμονή σύντομα μετεπίπτει σε μια χρόνια μορφή της, η οποία, μάλιστα, παρακολουθείται από μεταβολές γνωστές ως ϊστική αναδιαμόρφωση. Αλλά, μέχρι σήμερα, δεν έχουν διατεθεί μαρτυρίες ούτε είναι γνωστός ο μηχανισμός, μέσω του οποίου η μετάπτωση της οξείας σε χρόνια φλεγμονή, διεγείρει μηχανισμούς που απολήγουν σε ιστικό μετασχηματισμό. Πρόσφατες μελέτες έχουν δείξει ότι ο κυτταρικός πολλαπλασιασμός των λείων μυϊκών ινών καθώς επίσης και η εναπόθεση ελαστίνης και κολλαγόνου, στον παχυσμένο έσω χιτώνα των πνευμονικών αρτηριών των ασθενών με ΧΑΠ ή των καπνιστών είναι δηλωτικά ότι οι μεταβολές αυτές άρχονται πολύ πρώιμα, στις επαγόμενες από το κάπνισμα πνευμονοπάθειες (►). Η φλεγμονή προάγεται από ενεργοποίηση των ανοσοκυττάρων που παράγουν πληθώρα κυτοκινών, όπως κυτοκινών όπως ιντερφερόνη-γ, ο TNF-a, η IL-6, οι πρωτεΐνες οξείας φάσεως, η CRP και το αμυλοειδές (&).
βλέπε: οξειδωτικό stress (&)